ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Χάραξαν βαθιά το δρόμο τους

Η προχτεσινή απεργία που κήρυξε το ΠΑΜΕ και αγκαλιάστηκε από χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενους σ' όλη τη χώρα εγγράφηκε ήδη σαν μία από τις σημαντικές στιγμές στην ιστορία του εργατικού κινήματος, σα μια μάχη από εκείνες που γίνονται εφαλτήριο για τους νέους μεγαλύτερους αγώνες που ακολουθούν. Με εξαιρετικά διακριτό τρόπο, με μια κορυφαία πράξη ανυπακοής, την ίδια τη συμμετοχή τους στην απεργία, οι εργαζόμενοι έκαναν απόλυτα ορατή τη διαχωριστική γραμμή που χωρίζει το δικό τους κόσμο, το δικό τους δρόμο, από τον κόσμο και το δρόμο όσων διδάσκουν υποταγή, όσων πότε με το καρότο και πότε με το μαστίγιο επιδιώκουν να κρατούν την εργατική τάξη στα γόνατα.

Παρά τη λυσσαλέα επίθεση, τους εκβιασμούς και τις ανοιχτές απειλές από το κεφάλαιο μέσα στους χώρους δουλειάς, από τους εντεταλμένους του κεφαλαίου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, από τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει το κεφάλαιο, χιλιάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι αναγνώρισαν στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) τη δύναμη που, συσπειρώνοντας σε ταξική βάση, την εργατική τάξη πολλαπλασιάζει τη δύναμη του ταξικού αγώνα, διασφαλίζει την προοπτική του στη σκληρή αντιπαράθεση με το κεφάλαιο που είναι μπροστά.

Η προχτεσινή απεργία δεν καταγράφηκε μόνο σαν τα ποτάμια των χιλιάδων διαδηλωτών που συμμετείχαν στις 63 απεργιακές συγκεντρώσεις σ' όλη τη χώρα, δεν ήταν εντυπωσιακή μόνο ή κυρίως για τη δημόσια εικόνα που αποτύπωσε, αλλά κύρια καταγράφηκε σαν χιλιάδες και χιλιάδες στιγμές σκληρής αντιπαράθεσης μέσα στους χώρους δουλειάς. Ενας προς έναν οι εργάτες που βγήκαν μπροστά και δήλωσαν «απεργώ!», ένας προς έναν οι υπάλληλοι που απαίτησαν να καταγραφεί από τα γραφεία προσωπικού η απουσία από τη δουλειά ως απεργία (στο Δημόσιο η σχετική δήλωση συνοδεύεται με τη φράση «εν γνώσει των συνεπειών»...), μία προς μία οι γυναίκες της μερικής απασχόλησης που αρνήθηκαν να εξαγοράσουν την αξιοπρέπειά τους με ένα ψίχουλο, ένας προς έναν οι μετανάστες που διακήρυξαν τη νομιμότητα της παρουσίας τους ως εργάτες - απεργοί - διαδηλωτές, όλοι αυτοί έδωσαν μάχη μέσα στους χώρους δουλειάς, δεν έφτασαν στον τόπο των απεργιακών συγκεντρώσεων άκαπνοι.

Ολοι αυτοί είναι που σχημάτισαν τα απεργιακά ποτάμια, με τη σφραγίδα του ΠΑΜΕ. Ολοι αυτοί είναι που επικύρωσαν στην πράξη τον πρωτοπόρο ρόλο και την ανάλογη δράση όσων με ξεκάθαρη τη θέση τους στον ταξικό ανταγωνισμό (με τους εργάτες, ενάντια στο κεφάλαιο) καιρό πριν φρόντισαν να ξεχωρίζει καθημερινά η ήρα απ' το στάρι, να γίνεται καθαρό καθημερινά το χάος που χωρίζει τα συμφέροντα των εργατών απ' αυτά των κεφαλαιοκρατών, όλων αυτών που την ανάλυση της ταξικής κοινωνικο - οικονομικής πραγματικότητας τη μετατρέπουν καθημερινά σε πράξη που υπηρετεί το στρατηγικό στόχο: να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, να επιβληθεί ο μόνος ανεκτός νόμος, το δίκιο του εργάτη.

Και για να το επιβάλουν ανέβασαν ψηλά την ταξική αλληλεγγύη, έκαναν πράξη το «ένας για όλους κι όλοι για έναν». Χάραξαν - με βαθιά χαρακιά - τη συνέχεια του μόνου δρόμου που είναι αντάξιος του ιστορικού βηματισμού της εργατικής τάξης, αυτού της ανειρήνευτης πάλης για την τελική νίκη των εργατών, για την κατάργηση των κεφαλαιοκρατών, του δρόμου στον οποίο τα επόμενα βήματα - με εφόδιο και την παρακαταθήκη της απεργίας της 17ης του Δεκέμβρη του 2009 - θα είναι πιο αποφασιστικά, πιο θαρραλέα.

Βολεύει ο «διεθνής έλεγχος»

Γρηγοριάδης Κώστας

Παραπλανητικός και ανυπόστατος ο ισχυρισμός του υπουργού Οικονομικών, όπως εκφράστηκε χτες στη Βουλή ότι τάχα «όσο οι διεθνείς πιστωτές μας μάς έχουν υπό διαρκή έλεγχο επειδή πρέπει να βγαίνουμε στις διεθνείς αγορές για να καλύψουμε τις δαπάνες, τόσο περιορίζεται η δυνατότητά μας να ασκήσουμε πολιτική». Αυτό που θέλει να αποκρύψει ο Γ. Παπακωνσταντίνου είναι ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ σε καμία περίπτωση δε θέλει να ασκήσει διαφορετική πολιτική από αυτή που υπαγορεύουν οι διεθνείς αγορές. Ακόμα και να μην υπήρχε ο «έλεγχος» των διεθνών δανειστών, τα ίδια αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα θα προωθούσε η κυβέρνηση, ίσως με κάποια μεγαλύτερη χρονική άνεση και «καθυστέρηση». Επί της ουσίας, κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και «αγορές» έχουν ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα: Ξεθεμελίωμα Κοινωνικής Ασφάλισης, κυριαρχία ελαστικών εργασιακών σχέσεων, μείωση μισθών, αύξηση έμμεσων φόρων, ιδιωτικοποιήσεις σε Υγεία, Παιδεία κ.ο.κ. Ακριβώς γι' αυτό ο υπουργός Οικονομίας αξιοποιεί τις πιέσεις και τον «έλεγχο» των διεθνών αγορών για να επιβάλει ως αναπόφευκτα τα νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα. Η «ατυχία» τους όμως είναι ότι στη χώρα δεν υπάρχουν μόνο τα κόμματα του κεφαλαίου και οι στυλοβάτες του «κοινωνικοί εταίροι», αλλά και το λαϊκό - ταξικό κίνημα που προχτές έδειξε το μπόι του, που όσο περνάνε οι μέρες διαρκώς θα μεγαλώνει.

Οι τιμές του ηλεκτρικού

«Στήριξη των νοικοκυριών και επιχειρήσεων σε μια δύσκολη περίοδο, εξασφαλίζοντας διαχρονικά τις χαμηλότερες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ενωση των "15"», υποσχέθηκε χτες ο νέος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Α. Ζερβός.

Που σημαίνει ότι υποσχέθηκε αύξηση των λογαριασμών της ΔΕΗ!

Καθ' ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχουν σταματήσει να επαναλαμβάνουν οι αρμόδιοι ότι τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα είναι τα χαμηλότερα στην Ευρώπη και στους «27» της ΕΕ!

Το θέμα των τιμολογίων είναι σύνθετο, αλλά και απλό στην ουσία του.

Πολλοί λένε ότι η ηλεκτρική ενέργεια είναι ακριβή και ότι ακριβαίνει όλο και περισσότερο. Αλλά πόσο ακριβή είναι πραγματικά και γιατί ακριβαίνει; Επειδή εξασφαλίζονται υψηλές τιμές και εγγυημένη απορρόφηση της παραγωγής Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) που βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών. Επειδή η ΔΕΗ έγινε ΑΕ και απολογείται στους μετόχους της για την κερδοφορία της. Επειδή οι μέτοχοι απαιτούν εξάπλωση εκτός Ελλάδας και ανάλογες επενδύσεις. Επειδή μπήκαν ιδιώτες στην παραγωγή και αυτοί θέλουν μεγάλα κέρδη και γρήγορες αποσβέσεις.

Γι' αυτό και θα είναι πολύ φτηνότερη εάν ξαναγίνει κοινωνικό αγαθό. Σε άλλες βεβαίως συνθήκες χωρίς καπιταλιστές και αγορά.

Σχέδια για την κερδοφορία του ΟΤΕ

Με τον πιο ωμό τρόπο, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ Π. Βουρλούμης, ξεκαθάρισε σε πρόσφατη συνάντηση που είχε με τους δημοσιογράφους, ότι τα πάντα πλέον είναι υπόθεση των Γερμανών της «Ντόιτσε Τέλεκομ» και ότι ο Οργανισμός δεν είναι σε θέση να ασκεί «εθνική πολιτική». Ταυτόχρονα, επέμεινε στην ορθότητα της άποψής του για περαιτέρω μείωση του προσωπικού και γενικότερα στη μείωση του «εργατικού κόστους», αλλά θέλησε να μείνει φειδωλός σε εξαγγελίες, έως ότου δώσει το δικό της στίγμα η κυβέρνηση. Στο πλαίσιο αυτών των...φειδωλών εξαγγελιών, ωστόσο, ο Π. Βουρλούμης, υποστήριξε ότι ο Οργανισμός δεν έχει καταφέρει να μειώσει το προσωπικό όσο θα ήθελε, για να διευκρινίσει ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να μιλά για μαζική μείωση του προσωπικού, ούτε για νέο πρόγραμμα «εθελουσίας εξόδου». Σημείωσε, πάντως, ότι η έξοδος του προσωπικού θα είναι στοχευμένη και θα γίνει όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες.

Υπενθυμίζεται ότι με πρόσφατες δηλώσεις του ο Π. Βουρλούμης, έχει ισχυριστεί ότι από τον ΟΤΕ μπορούν να αποχωρήσουν 2.000 εργαζόμενοι, χωρίς να κλονιστεί η λειτουργία του.

Απαντώντας σε ερώτηση για την προωθούμενη έκτακτη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων, ο Π. Βουρλούμης εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του στο ενδεχόμενο να φορολογηθεί ο Οργανισμός επί των μερισμάτων που εισπράττει, τα οποία εκτιμώνται σε περίπου 300 εκατ. ευρώ το χρόνο. Αφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι εξετάζεται και το ενδεχόμενο νομικής αντίδρασης, λέγοντας: «Το σίγουρο είναι ότι δεν θα καθίσουμε σαν τις κότες να μας φορολογήσουν μέχρις εξοντώσεως».