Ούτε τα επιδόματα ανεργίας δεν «μπορεί» να πληρώσει το κράτος στις ΗΠΑ, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να βρίσκει πακέτα για τη στήριξη των τραπεζών και των επιχειρηματικών κολοσσών. Ηδη, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα των «Νιου Γιορκ Τάιμς», τριάντα πολιτείες κινδυνεύουν να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τους ανέργους εντός των προσεχών μηνών, ενώ τα ταμεία δύο πολιτειών, της Ιντιάνας και του Μίσιγκαν, έχουν ήδη «πιάσει πάτο» και οι δύο πολιτείες στηρίζονται στη συνδρομή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης προκειμένου να καταβάλουν τα επιδόματα ανεργίας. Από την άλλη, οι κρατικομονοπωλιακού χαρακτήρα παρεμβάσεις για τη στήριξη των μονοπωλίων συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Η αμερικανική κυβέρνηση μέχρι τώρα έχει δηλώσει πανέτοιμη να δαπανήσει, επενδύσει ή δανείσει κεφάλαια ύψους 10 τρισεκατομμυρίων (σωστά διαβάσατε!) δολαρίων για τη διάσωση του αμερικανικού καπιταλισμού. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της δέσμευσης της FED (σ.σ. Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ) να διαθέσει έως και 1,3 τρισ. δολάρια για αγορά βραχυπρόθεσμων εταιρικών ομολόγων. Από τις αρχές Αυγούστου του 2007, ο ισολογισμός της FED έχει αυξηθεί από τα 851 δισ. δολάρια στα 2,245 τρισ. δολάρια, καθώς έχει δημιουργήσει διάφορα προγράμματα «διάσωσης». Επίσης το υπουργείο Οικονομίας έχει μέχρι στιγμής αποδεσμεύσει 335 δισ. δολάρια για «ενέσεις» κεφαλαίου σε τράπεζες, για τη διάσωση των AIG και Citigroup και για την προώθηση ενός προγράμματος που έχει ως στόχο να στηρίξει την καταναλωτική πίστη. Το συνολικό ποσό ανέρχεται στα 498 δισ. δολάρια...

«Ο Προϋπολογισμός δεν απαντά στα προβλήματα του σήμερα». Η... σκληρή κριτική ανήκει στη ΓΣΕΒΕΕ, η οποία αποφάσισε να «κλείσει» το έτος με μια αγωνιστική... επίδοση υπομνήματος με επικρίσεις που κινούνται στο γνωστό αποσπασματικό, ελλιπές και χαριστικό ακόμη πλαίσιο της Συνομοσπονδίας.

Βεβαίως, οι ηγεσίες των παρατάξεων που συγκροτούν την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ θα κληθούν αργά ή γρήγορα να δώσουν λόγο για τη στάση τους, τα αιτήματα που προκρίνουν και την αποτελεσματικότητά τους. Κυρίως για την εχθρότητά τους απέναντι στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στην ενεργοποίηση της βάσης των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ και στην ανασυγκρότηση των σωματείων.

Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν εξάλλου πόσο μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και την πραγματικότητα, βρίσκεται η λογική του «κοινωνικού διαλόγου» και του περιορισμού στην κατάθεση υπομνημάτων και μνημονίων.

Για να μη μιλήσουμε για την τελευταία κινητοποίησή της, με την οικτρή μεθόδευση της αλλαγής ημερομηνίας και της σύμπραξης με την ΕΣΕΕ...