ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο Φούχτελ και οι 1.000 εργαζόμενοι

H δήλωση του Γερμανού υφυπουργού Εργασίας Χ. Φούχτελ: «Οσον αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση απαιτούνται 3.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, ενώ στη Γερμανία η δουλειά διεκπεραιώνεται με 1.000 άτομα», προβλήθηκε από τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης με στόχο να δικαιολογηθεί η απόφαση της κυβέρνησης για τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις στους δήμους. Για να περάσουν τη λογική των «βολεμένων εργαζομένων που δεν δουλεύουν» και των «εργαζομένων που κάθονται και δεν κάνουν τίποτα» και να ενισχύσουν την αντεργατική προπαγάνδα.

Ποια είναι η πραγματικότητα;

Στη Γερμανία οι δήμοι τα τελευταία χρόνια - και κυρίως από το 2009 και μετά - έχουν παραχωρήσει σε ιδιώτες: Υδρευση, Διαχείριση απορριμμάτων, Ενέργεια, Υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, Σχολεία, Παιδικούς Σταθμούς, Διαχείριση Πάρκων, Υποδομές αναψυχής - αθλητισμού - πολιτισμού.

Αρα, χιλιάδες εργαζόμενοι πετάχτηκαν στο δρόμο αφού δεν είχαν λόγο ύπαρξης.

Το τι σημαίνει Τοπική Διοίκηση στη Γερμανία μετά από Διοικητική Μεταρρύθμιση, αντίστοιχη με αυτή του «Καλλικράτη» στη χώρα μας και τι ακριβώς συγκρίνει ο Χ. Φούχτελ το δείχνουν και κάποια άλλα στοιχεία:

- Στη Γερμανία, σύμφωνα με τη Γερμανική Ομοσπονδία Δημοτικών Συμβουλίων, τα έσοδα από τους τοπικούς φόρους ήταν κατά 7 δισ. λιγότερα το 2009. Ετσι άρχισαν οι περικοπές. Η πρωτεύουσα της χώρας, το Βερολίνο, για εξοικονόμηση πόρων προχώρησε σε μείωση προσωπικού, μισθών και υπηρεσιών, κλείνοντας αρκετές εγκαταστάσεις, όπως δημοτικές πισίνες, βιβλιοθήκες, θέατρα, ή αυξάνοντας κατά πολύ τις συνδρομές και τα εισιτήρια εισόδου σε άλλες.

- Στη Γερμανία έγιναν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση απορριμμάτων, αφού το 60% των πολιτών εξυπηρετείται από ιδιωτικές επιχειρήσεις διαχείρισης απορριμμάτων.

- Στη Γερμανία είναι σε λειτουργία πάνω από 300 Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) σε τομείς όπως: υγεία, σχολεία, αθλητισμός, τουρισμός, αναψυχή, μεταφορές, κατασκευές διοικητικών κτιρίων και υπουργείων, περιβάλλον, δημόσια ασφάλεια.

Τέτοιο μοντέλο ονειρεύονται και στη χώρα μας. Και ήδη σε αυτήν την κατεύθυνση έχει ξεκινήσει η περιβόητη ελληνογερμανική συνεργασία προκειμένου να επενδύσουν Γερμανοί επιχειρηματίες σε τομείς «χρυσοφόρους», όπως είπε ο Φούχτελ της Τοπικής Διοίκησης. Και αυτό συνδέεται άμεσα με την κατάργηση υπηρεσιών στους δήμους. Επιδιώκουν να προχωρήσουν σε εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί οδηγεί η διαθεσιμότητα. Εκεί οδηγούν οι περαιτέρω δραστικές περικοπές στη χρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2013. Για εκεί προετοίμαζε ο «Καλλικράτης».

Μετερίζια της ταξικής πάλης

«"Το παιχνίδι παίζεται στο γήπεδό μας και μπορούμε πλέον να κάνουμε ό,τι θέλουμε και με τη βούλα του νόμου». Το μήνυμα αυτό στέλνει ουσιαστικά η ηγεσία του ΣΕΒ την επομένη την υπερψήφισης των νέων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, καλώντας ανοικτά τους εργοδότες να τις εκμεταλλευτούν στο έπακρο. «Το νέο πεδίο όπου καθοριστικά θα διαμορφώνονται πλέον οι εργασιακές σχέσεις θα είναι το επίπεδο της επιχείρησης», τόνισε χαρακτηριστικά ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ΣΕΒ Χ. Κυριαζής, μιλώντας την Πέμπτη σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Ελληνο-Αμερικανικό Επιμελητήριο, με θέμα: «Αγορά Εργασίας: Πώς θα συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη;». Προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια αμφιβολιών για το πώς θα διαμορφώνονται οι εργασιακές σχέσεις σε επίπεδο επιχείρησης, το ηγετικό στέλεχος του ΣΕΒ συμπλήρωσε ότι «η διαφύλαξη και η αύξηση του αριθμού των βιώσιμων και διεθνώς ανταγωνιστικών επιχειρήσεων αποτελεί κεντρικό διακύβευμα». Με άλλα λόγια, οι εργασιακές σχέσεις υποτάσσονται απόλυτα στην εξυπηρέτηση του υπέρτατου στόχου της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης. Σε αυτόν προσαρμόζονται οι μισθοί, η ασφάλιση, οι ώρες εργασίες, οι άδειες, τα πάντα. Για το επίτευγμα αυτό διεκδίκησε εύσημα ο υπουργός Εργασίας. «Είναι εμφανές ότι στην ελληνική αγορά εργασίας έχει πλέον διαμορφωθεί ένα ρυθμιστικό πλαίσιο περισσότερο λειτουργικό και αποτελεσματικό», τόνισε ο Γ. Βρούτσης και συμπλήρωσε ωμά: «Οι επιχειρήσεις σήμερα, διαθέτουν εκείνον τον απαραίτητο θεσμικό εξοπλισμό που τους δίνει τη δυνατότητα άμεσης προσαρμογής στις διακυμάνσεις της ζήτησης, αλλά και σε πιθανούς κραδασμούς από εξωτερικούς παράγοντες»...

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τους φοβηθούν και ούτε να σκύψουν το κεφάλι. Εχουν τη δύναμη να μετατρέψουν κάθε χώρο δουλειάς σε μετερίζι του ταξικού αγώνα τους ενάντια στα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, κόντρα στα αφεντικά και τα κόμματά τους, κόντρα στην ΕΕ, έχοντας σταθερά στραμμένο το βλέμμα τους στο ζήτημα της εξουσίας, που αργά ή γρήγορα θα κατακτήσουν.

Τα διαπιστευτήρια του «επαγγελματία»

Γρηγοριάδης Κώστας

Με διαπιστευτήριο τα... τόσα «συναπτά έτη» εργασίας στον «Ριζοσπάστη» και την αποχώρησή της -στη διάσπαση του ΚΚΕ με το ΣΥΝ -, η Αγγελική Κώττη ισχυρίζεται ότι «γνωρίζει καλά τι σημαίνει κομματικός Τύπος και τι εθελοντική εργασία»! Από τα όσα αραδιάζει στη συνέχεια είναι φανερό ότι δεν έχει πάρει πρέφα (παρά τα «συναπτά έτη» ή μάλλον και χάρη στα έτη που ακολούθησαν) ούτε τι θα πει κομματικός Τύπος, ούτε τι θα πει εθελοντική προσφορά των μελών του ΚΚΕ προς το Κόμμα τους.

Η κυρία, λοιπόν, με άρθρο της στην ιστοσελίδα της «Συσπείρωσης Δημοσιογράφων» (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΣΗΕΑ) καλεί την ΕΣΗΕΑ «να μην κλείσει τα μάτια», καθώς «ειδησεογραφία σημαίνει επαγγελματίες δημοσιογράφοι, σε καμία περίπτωση εθελοντές, δηλαδή μη αμειβόμενοι» και χαρακτηρίζει το πόρταλ του ΚΚΕ ως «αντιδεοντολογικό ως προς την "επαγγελματική" λειτουργία του».

Ας το καταλάβουν μια και καλή, και αυτή και άλλοι: Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ προσφέρουν στο Κόμμα τους εθελοντικά και δε θα δώσουν λογαριασμό σε κανέναν. Το ΚΚΕ έχει πλούσια πείρα, που εμπλουτίζεται καθημερινά με την αγωνιστική του δράση, η οποία αποτελεί καρφί στο μάτι όσων θέλησαν ή θέλουν ακόμα να ξεμπερδεύουν μαζί του, όσων ψάχνουν να βρουν κάτι για να προσάψουν στο ΚΚΕ για να συντηρούν συζητήσεις πολύ μακριά από την ουσία που πρέπει να απασχολεί τους εργαζόμενους.

Η Αγγελική Κώττη ας ασχοληθεί, αν το μπορεί, με το ποιοι δημοσιογράφοι παλεύουν για να αναδεικνύεται η αλήθεια και πόσοι «επαγγελματίες» βιάζουν την αλήθεια.

Αφορούν όλο το λαό

Ο βάρβαρος νόμος, που ψηφίστηκε στις 7 Νοέμβρη, προβλέπει ότι τις επόμενες μέρες θα συνταχθούν οι λίστες των εργαζόμενων συμβασιούχων αορίστου χρόνου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που θα μπουν σε διαθεσιμότητα για ένα χρόνο και μετά θα ενταχθούν στη στρατιά των ανέργων. Με τη μέθοδο των μετατάξεων - μετακινήσεων θέλουν να απολύσουν χιλιάδες εργαζόμενους μόνιμους ή με συμβάσεις αορίστου χρόνου στο Δημόσιο, τα επόμενα χρόνια. Ο στόχος τους είναι να φτάσουν τις 150.000 απολύσεις μέχρι το 2015. Σε αυτούς, δυνητικά, περιλαμβάνονται και όσοι εργαζόμενοι τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι, να αντιταχθούν στις αντιλαϊκές πολιτικές και στις βάρβαρες προσταγές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Γι' αυτούς ο νόμος προβλέπει την αυτοδίκαιη αργία.

Μια πτυχή αυτής της πολιτικής είναι η παραπέρα συρρίκνωση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Οι σημερινές εξελίξεις αποδεικνύουν ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμα αυτό. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, η εργασία παρουσιάζεται αντί για αναφαίρετο δικαίωμα ως καταχρηστικό «προνόμιο», που πρέπει να αφαιρεθεί, αν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί ως έννοια. Δικαιώνεται, πέρα για πέρα, η θέση των κομμουνιστών ότι η εξασφάλισή του για το σύνολο των εργαζομένων απαιτεί την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Σοβαρή συνέπεια των χιλιάδων απολύσεων θα είναι η παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας για τους «τυχερούς» που θα παραμείνουν στην εργασία. Αυτοί οι εργαζόμενοι θα ζουν μέσα σε ένα καθεστώς διαρκούς τρομοκρατίας, που στόχο θα έχει τη χειραγώγησή τους, την υποταγή τους. Οποιος δεν υπακούει στις προσταγές της εκάστοτε κυβέρνησης του κεφαλαίου μπορεί να μένει στάσιμος βαθμολογικά, και άρα μισθολογικά, μπορεί ακόμα και να απολυθεί.

Μεγάλες, όμως, θα είναι και οι επιπτώσεις συνολικά στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι απολύσεις είναι μέρος των γενικότερων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στο αστικό κράτος και τη Δημόσια Διοίκηση. Στόχος αυτών των αναδιαρθρώσεων είναι ένα πιο μικρό και ευέλικτο κράτος που θα υπηρετεί πιο αποτελεσματικά τις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων. Ακριβώς το αντίθετο συνεπάγονται οι απολύσεις αυτές για το λαό. Οι απολύσεις οδηγούν σε μεγάλη υποβάθμιση μιας σειράς υπηρεσιών σημαντικών για τη λαϊκή οικογένεια, ακόμα και διάλυσή τους. Για παράδειγμα, οι απολύσεις σημαίνουν ελάχιστους παιδαγωγούς στα Νηπιαγωγεία, στα Δημοτικά, στα Γυμνάσια και τα Λύκεια. Λειψό προσωπικό στις μονάδες Υγείας, στην Πρόνοια, στον Πολιτισμό. Ταυτόχρονα, η συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών αδειάζει ένα χώρο που θα σπεύσει - και ήδη συμβαίνει - να τον γεμίσει η δράση του κεφαλαίου. Κριτήριο αυτής της δράσης δεν είναι η εξυπηρέτηση της λαϊκής ανάγκης αλλά το πόσα κέρδη βγάζει. Αυτό σημαίνει ότι μόνο όσοι μπορούν να βάζουν το χέρι στην τσέπη θα μπορούν να απολαμβάνουν στοιχειώδη αγαθά.

Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, παρά τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις τους, χτυπάνε ενιαία και με τον πιο σκληρό και οργανωμένο τρόπο την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Αποτελεσματική απάντηση μπορούν να δώσουν οι εργαζόμενοι μόνο με μια εξίσου ενιαία, αταλάντευξη ταξική πάλη. Στο πλαίσιο αυτό, οι απολύσεις στο Δημόσιο αποτελούν πεδίο πάνω στο οποίο μπορεί κα πρέπει να αναπτυχθεί η ενιαία πάλη των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η συμμαχία με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την υποβάθμιση των υπηρεσιών.