ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ετοιμοι για χερσαία επέμβαση

Ετοιμος να προχωρήσει σε χερσαία στρατιωτική επέμβαση, αδιαφορώντας για τα χιλιάδες θύματα και «τη θάλασσα από αίμα», ήταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Κλίντον! Το αποκαλύπτει, ένα χρόνο μετά την γκανγκστερική επιδρομή των ΝΑΤΟικών δολοφόνων κατά του γιουγκοσλαβικού λαού, ο σύμβουλος θεμάτων ασφαλείας του Λευκού Οίκου Σάντι Μπέργκερ σε συνέντευξή του στους «Λος Αντζελες Τάιμς». Οπως αναφέρει λίγες μέρες πριν από τον τερματισμό των αεροπορικών βομβαρδισμών, συγκεκριμένα στις 2 Ιουνίου, παρέδωσε στον Κλίντον υπόμνημα στο οποίο ανέφερε ότι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να κερδίσουν τον πόλεμο οι ΝΑΤΟικοί ήταν η χερσαία επέμβαση. Αυτό που ακύρωσε τα σχέδια για ένα γενικευμένο μακελειό ήταν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, «η ανεπάντεχη υποχώρηση του Σλ. Μιλόσεβιτς», μετά τη μεσολάβηση του τότε Ρώσου πρωθυπουργού Β. Τσερνομίρντιν. Ο τελευταίος, σύμφωνα με τα όσα λέει ο Σ. Μπέργκερ, πληροφορούμενος τα σχέδια του Προέδρου Κλίντον από τον υφυπουργό Εξωτερικών Στρ. Τάλμποτ έσπευσε στο Βελιγράδι προκειμένου να πείσει τον Σλ. Μιλόσεβιτς.

Τι θα έκανε, αλήθεια, η ελληνική κυβέρνηση σε μια τέτοια περίπτωση; Το βέβαιο είναι ότι την ίδια στιγμή επιχειρούσε να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό ότι δεν πρόκειται να γίνει χερσαία επέμβαση...

Το μετέτρεψαν σε έρημο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οταν η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών έφτασε στο Κοσσυφοπέδιο, δεν υπήρχε τίποτε. Ηταν μια έρημος και θα χρειαστούμε πολλά χρόνια για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία, που θα βασίζεται στην ανοχή και στη δημοκρατία». Η δήλωση ανήκει στον Μπερνάρ Κουσνέρ, πολιτικό διοικητή του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο και ειπώθηκε, για να δικαιολογήσει την ολοφάνερη, από καιρό τώρα, πρόθεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, για μακρόχρονη κατοχή της γιουγκοσλαβικής αυτής περιοχής.

Πάντως, δεν τη σημειώνουμε, για να φανερώσουμε την υποκρισία του κ. Κουσνέρ, αλλά γιατί είναι η πρώτη φορά, που ομολογείται - έστω και έμμεσα - ότι οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί είχαν μετατρέψει το Κοσσυφοπέδιο σε «έρημο»...

Η CIA, η χούντα...

Υπάρχουν άνθρωποι, άραγε, που έχουν και την παραμικρή αμφιβολία, για τον αμερικανόπνευστο χαρακτήρα του χουντικού πραξικοπήματος ενάντια στον Μακάριο το 1974; Είτε υπάρχουν, πάντως, είτε όχι, τα όσα αποκαλύπτει στο υπό έκδοση βιβλίο του ο τότε αρχηγός του Ελληνικού Ναυτικού, ναύαρχος Π. Αραπάκης -προδημοσιεύσεις κάνει «Το Βήμα» αυτές τις μέρες- δεν αφήνουν ούτε ίχνος αμφιβολίας. Γράφει -ανάμεσα σε αρκετά άλλα- ο Π. Αραπάκης: «Υπάρχουν όμως και άλλα στοιχεία. Ο Ιωαννίδης, κατά την αναχώρησή του για να εκτίσει ποινή εξάμηνης αργίας, η οποία του επιβλήθηκε μετά τη μεταπολίτευση από τον υπουργό Εθνικής Αμύνης, με συνάντησε τυχαία στο διάδρομο και διακρίνοντας την ψυχρότητά μου είπε: "Κύριε αρχηγέ, όταν κάποτε πληροφορηθείτε τα στοιχεία που έχω στα χέρια μου, τις διαβεβαιώσεις και τις ενθαρρύνσεις, θα με δικαιολογήσετε", υπονοώντας έκδηλα το πραξικόπημα στην Κύπρο.

Η ομολογία αυτή, αν συνδυαστεί και με τη φράση "μας εξαπατήσατε", που είπε στους Αμερικανούς (σ.σ. την ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο) αφήνει να διαφανεί πού θα ήταν δυνατόν να οδηγήσει μια έρευνα σε βάθος. Για να μη γίνουν, όμως, αποκαλύψεις για το ρόλο της CIA στο Κυπριακό, δεν επιτράπηκε να πραγματοποιηθεί η έρευνα αυτή ούτε στην Αμερική ή και στην Ελλάδα».

... και η τραγωδία της Κύπρου

Σε άλλο σημείο, ο Π. Αραπάκης, σημειώνει και τα παρακάτω: «Τότε, σύμφωνα με θετικές πληροφορίες από την Τουρκία, ηγετική συμμαχική προσωπικότητα επικοινώνησε με τον Τούρκο πρωθυπουργό, με τον οποίο συζήτησε το επικείμενο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, επιδεικνύοντας, παράλληλα, κατανόηση απέναντι στις σκέψεις και προθέσεις, που πρόβαλε ο συνομιλητής του για τη δημιουργία τουρκικής βάσης στη Βόρεια Κύπρο. Ηταν φανερό ότι οι δυτικές δυνάμεις δεν είχαν την πρόθεση να αντιδράσουν ουσιαστικά... Η Τουρκία ήταν πλέον ελεύθερη να ενεργήσει κατά της Κύπρου, μετά το πραξικόπημα, χωρίς πλέον να διαγράφεται σοβαρή αντίδραση εκ μέρους της δυτικής συμμαχίας. Ορισμένες αρνητικές εκδηλώσεις, στο διπλωματικό κυρίως πεδίο, θα απέβλεπαν, μέσω της δημιουργίας εντυπώσεων, στη συγκάλυψη των πραγματικών σκοπών. Την πληροφορία αυτή την έχω αντλήσει από σοβαρή τουρκική πηγή μετά από έρευνα που ειδικά διεξήγαγα».

Εμείς, να σημειώσουμε δυο μόνο πράγματα: Πρώτον, ότι πρωθυπουργός τότε στην Τουρκία ήταν ο Μπουλέντ Ετσεβίτ. Ο ίδιος, δηλαδή, που είναι και σήμερα. Και, δεύτερον, με ποιο δικαίωμα οι σημερινοί κυβερνώντες κρατούν ακόμη κλειστό το φάκελο της Κύπρου; Μπορεί, κάποιος απ' όλους τους, να αναφέρει και την παραμικρή, έστω, βάσιμη δικαιολογία;

Στου λαού την πλάτη

Οσο περνάνε οι μέρες, από τότε που άρχισε να εκδηλώνεται η κούφια διαμάχη κυβέρνησης και Εκκλησίας για τις αστυνομικές ταυτότητες, τόσο και οι δύο πλευρές απομακρύνονται από τις υποτιθέμενες αφετηρίες τους, που για τη μεν κυβέρνηση ήταν τάχα η «προστασία των προσωπικών δεδομένων» των πολιτών για τη δε Ιεραρχία η «προστασία της ελληνορθόδοξης ταυτότητας» των ίδιων πολιτών. Αυτά όμως είναι προσχηματικά γιατί άλλες τελικά είναι οι στοχεύσεις τους, απλώς βρήκαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν τα σχέδια τους.

Με την πάροδο του χρόνου, αυτό που αναδεικνύεται είναι ο αποπροσανατολισμός του λαού, η προσπάθεια διχασμού του και διαχωρισμού του με κριτήριο τις θρησκευτικές ή μη πεποιθήσεις του, όπως από την πρώτη στιγμή είχε επισημάνει το ΚΚΕ. Μέσα από αυτό το κλίμα και οι δύο πόλοι της διαμάχης προσπαθούν, παίζοντας στις πλάτες του λαού να αποκομίσουν οφέλη. Η υπόθεση ξεκίνησε, βέβαια, με ευθύνη της κυβέρνησης, αλλά και η Εκκλησία άρπαξε την ευκαιρία και την προχωράει παραπέρα. Το γνωστό «δουλιά δεν είχε ο διάβολος και παίδευε τα παιδιά του», παρότι δεν ανταποκρίνεται πλήρως στη συγκεκριμένη περίπτωση, γιατί ό,τι γίνεται δεν το κάνουν έτσι «για να περνάει η ώρα» τους, εκφράζει όμως παραστατικά τις μεθοδεύσεις που ακολουθούνται και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο λαός είτε «πιστός» είτε «άπιστος».

Πρόκειται για το στήσιμο ενός σκηνικού, στο οποίο καλείται να παγιδευτεί ο λαός είτε συμμετέχοντας σε εκκλησιαστικά συλλαλητήρια είτε συμπράττοντας με την κυβέρνηση σε ένα ψευδεπίγραφο «προοδευτικό» μέτωπο εξαπάτησης του λαού, το οποίο αναζητά η κυβέρνηση ως συγχωροχάρτι και άλλοθι για όλα της τα ανομήματα. Θέλουν, λοιπόν, να μας πείσουν, να εξαναγκάσουν, δηλαδή, το λαό να πιστέψει, ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Υπάρχουν, όμως. Ναι, ο λαός άσχετα από το «ποιον θεό λατρεύει» χρειάζεται συλλαλητήρια. Αλλά ποια;

Aυτά τα συλλαλητήρια που θα φέρνουν στο προσκήνιο τα πραγματικά προβλήματα, τα οποία βιώνουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι άνεργοι όλοι όσοι υφίστανται τις συνέπειες της πολιτικής υποταγής στο μεγάλο κεφάλαιο, της πολιτικής που υπαγορεύει η ΟΝΕ. Ναι, ο λαός χρειάζεται συλλαλητήρια αντίστασης στο ΝΑΤΟ και στη λαίλαπα της νέας τάξης του ιμπεριαλισμού, που απειλεί την ειρήνη και την ελευθερία των λαών. Και τέτοια συλλαλητήρια γίνονται και ξανά θα γίνονται, γιατί είναι μια ανάσα του λαού διαφυγής από τον ασφυκτικό κλοιό που τον έχουν περιβάλει.

Αυτά τα συλλαλητήρια δε θέλει ούτε μπορεί να τα οργανώσει η Ιεραρχία, γιατί ποτέ δεν την απασχόλησαν αυτά τα πραγματικά προβλήματα της ζωής «πιστών» και «απίστων». Αυτό που ενδιαφέρει τους ιεράρχες είναι να εκμεταλλευτούν τα αγνά θρησκευτικά συναισθήματα του λαού, για να εδραιώσουν την εξουσία τους. Από την άλλη η κυβέρνηση Σημίτη, που παραλίγο να κηρύξει «πολιτιστική επανάσταση» στο όνομα της απλοποίησης της αστυνομικής ταυτότητας, ενός στην ουσία προσωρινού εγγράφου, ενόψει της νέας ταυτότητας της Σένγκεν, διαπράττει απάτη «κατά συρροήν». Μιλάει για προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών και ταυτόχρονα προωθεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα, προωθεί νέα «αντιτρομοκρατικά» μέτρα και ενισχύει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, οι οποίοι βέβαια στοχεύουν στον «τρομοκράτη» λαό. Ολα αυτά αποκαλύπτουν ότι παίζεται ένα παιχνίδι που θέλει το λαό κομπάρσο με ρόλο τη δική του ζωή. Δε θα γίνει όμως έτσι.

Να τη χαίρονται!

Δημοκρατία

θέλουνε

να στήσουν

δίχως ρούχα,

δημοκρατία

τσίτσιδη,

για φτύσιμο,

για «γιούχα»!

* * *

Δημοκρατία

θέλουνε