ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δράση με καθαρό στόχο

Οι ίδιες οι εξελίξεις αναδεικνύουν σε επιτακτική ανάγκη οι μαζικές κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας να συνεχιστούν με αμείωτη δυναμική, μαχητικότητα, οργανωμένα και αποφασιστικά σε όλη τη χώρα. Ακριβώς αυτή την ανάγκη υπηρετούν οι σημερινές κινητοποιήσεις, το πρωί στις γειτονιές, σε λαϊκές αγορές, σούπερ μάρκετ, εμπορικούς δρόμους που διοργανώνει η ΚΝΕ και το απόγευμα οι συγκεντρώσεις που διοργανώνονται σε πολλές γειτονιές της πρωτεύουσας απ' την ΚΟΑ του ΚΚΕ και σε όλες τις περιοχές της χώρας από τις αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις. Και βέβαια τα συλλαλητήρια στα οποία καλεί το ΠΑΜΕ την Τετάρτη 17 του Δεκέμβρη, μέρα κατά την οποία ολοκληρώνεται η συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την ψήφιση της κατάπτυστης έκθεσης Σέρκας για 65ωρο δουλειάς, αλλά και αρχίζει στη Βουλή η συζήτηση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού.

Το σύνθημα «Για μόρφωση, δουλειά, ζωή, αγώνας - ρήξη - ανατροπή» μπορεί και πρέπει να συνενώσει εργάτες και φτωχούς αγρότες, μικρομεσαίους, αυτοαπασχολούμενους, νέους, μαθητές και φοιτητές, κάθε άνθρωπο που μοχθεί. Οπως κι αν εκφράζεται για τον καθένα η αντιλαϊκή πολιτική, αυτή είναι ενιαία και ενιαία πλήττει με την ίδια σφοδρότητα όλους. Για να εκφράσει και να υπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Σ' αυτή την πολιτική ορκίζονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενώ καμία διέξοδο προς όφελος του λαού δεν μπορούν να δώσουν δυνάμεις που ορέγονται τη διαχείρισή της, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Για τους εργάτες, το λαό στο σύνολό του, ο δρόμος που επιτάσσουν τα συμφέροντά τους είναι πλέον ευδιάκριτος. Ο δρόμος του κοινού αγώνα ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους, ενάντια στη γενική πολιτική γραμμή της πλουτοκρατίας. Ο δρόμος της οργάνωσης της πάλης και της αντεπίθεσης. Ο δρόμος της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία. Αυτό είναι το μόνο όπλο που έχουν να αντιτάξουν απέναντι στην άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, απέναντι στη δική τους πολιτική που στη μια όψη της φέρει το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα και στο άλλο της την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού.

Οι εργάτες, οι αγρότες, οι φοιτητές και οι μαθητές, καθένας που προσδοκά ένα καλύτερο αύριο, οφείλουν να το διεκδικήσουν και μπορούν να το κατακτήσουν αν σ' αυτόν τον αγώνα συναντηθούν όλοι και παλέψουν για όλους. Αγώνας λοιπόν σήμερα, αύριο, κάθε μέρα, παντού, σε γειτονιές, χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές, με πολυμορφία. Με αιτήματα και στόχους στην κατεύθυνση της ρήξης με την πολιτική από και για την πλουτοκρατία όποια δύναμη κι αν την εφαρμόζει. Αγώνας που θα συσπειρώνει, θα βαθαίνει, στην κατεύθυνση της ανατροπής της ίδιας της εξουσίας της πλουτοκρατίας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να ανοίξει καθαρά αυτή η προοπτική είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού και με κάθε τρόπο. Η συσπείρωση στις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η απομάκρυνση και καταδίκη των πολιτικών, συνδικαλιστικών και άλλων στηριγμάτων της άρχουσας τάξης. Το τσάκισμα του οπορτουνισμού. Με καθαρό στόχο, σταθερά βήματα, προχωράμε, όλοι μαζί, σε κοινό μέτωπο ενάντια στον κοινό ταξικό αντίπαλο. Μόνο έτσι θα αναζωπυρωθεί η ελπίδα πως αυτό το καλύτερο αύριο, που δικαιούνται ο λαός και τα παιδιά του, είναι κοντύτερα από ποτέ.

Κολλημένος με το ... 16!

Γρηγοριάδης Κώστας

Αποκαλύπτονται μόνοι τους. Ο λόγος για τους οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που από τις πολλές κωλοτούμπες κοντεύουν να ζαλιστούν. Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε προχτές από τη Μυτιλήνη την «ψήφο στα 16», γιατί έτσι θα «δείξουμε ότι πράγματι υπολογίζουμε τη φωνή των 16άρηδων»! Βέβαια, λίγες μέρες πριν, ο Αλ. Τσίπρας για να υποστηρίξει ότι δήθεν δεν είναι οδηγός του ΣΥΝ οι ψηφοθηρικοί λόγοι, έλεγε ότι οι 16άρηδες έτσι κι αλλιώς δεν ψηφίζουν... Μάλλον το ξανασκέφτηκε ότι πράγματι δεν ψηφίζουν οι 16άρηδες και είπε να το ...διορθώσει. `Η από το πολύ μπλα μπλα για το άρθρο 16, του 'μεινε το νούμερο και είπε να το ...αναφέρει;

Απλά, φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο του οπορτουνισμού, που πάει όπου φυσάει ο άνεμος. Γιατί ο ΣΥΝ δεν ενδιαφέρεται ούτε για ανάπτυξη των αγώνων, ούτε για τα πραγματικά αιτήματα των μαθητών. Δεν υιοθετεί κανένα αίτημα του κινήματος - απλά παρουσιάζει τα δικά του αιτήματα ως δήθεν αιτήματα του κινήματος - δεν έχει καμία σχέση με το κίνημα. Το μόνο που κάνει ο ΣΥΝ είναι να χαϊδολογεί αυτιά για να αποσπάσει ψήφους... Εκείνο που χτυπάει τους μαθητές δεν είναι ότι δεν ψηφίζουν, είναι η πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατά γράμμα. Αλλά τι να πει γι' αυτό ο ΣΥΝ, όταν κι εκείνος θέλει να εγκλωβίσει τη νεολαία σε μια πολιτική που αποτελεί πραγματική γκιλοτίνα για τα δικαιώματα των νέων και το μέλλον τους;

Ο ΣΥΝ μπορεί να αντιμετωπίζει τους νεολαίους ως χάπατα, προφανώς γιατί δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Οι νέοι, όμως, ξέρουν και καταλαβαίνουν και, όπως και στο παρελθόν, έτσι και τώρα δεν «τσιμπάνε» σε καλολογίες...

Πόσο πιο πολύ συγκοινωνούντα δοχεία;

Τη μια μέρα έβγαινε στα κανάλια και καλούσε σε καταλήψεις. Δικαίωμά του και άντε να του κάνεις κριτική για το περιεχόμενο που δίνει στον αγώνα. Χτες βγήκε στα κανάλια και είπε πως δεν κάλεσε σε καταλήψεις, πως παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις του και πως απλώς εννοούσε ότι τα σχολεία πρέπει να γίνουν χώροι συζήτησης. Δικαίωμά του κι αυτό, να αλλάξει σε μια μέρα τη θέση του. Κάποιες γλώσσες από κανάλι όπου έκανε τις δηλώσεις, αφού τον άκουσαν, λένε ότι μόλις του «τράβηξε» το αυτί ο Βενιζέλος του ΠΑΣΟΚ από το κινητό του τηλέφωνο, έσπευσε να ζητήσει και συγγνώμη... Ναι, για τον Αλ. Τσίπρα πρόκειται και αφορμή τα διόλου κολακευτικά σχόλια στους διαδρόμους του καναλιού που ακούστηκε και που πριν αλέκτορα φωνήσαι επιβεβαιώθηκαν με τις χτεσινές δηλώσεις του ίδιου ότι πράγματι δεν καλεί σε καταλήψεις. Λειτουργούν τίποτα συγκοινωνούντα δοχεία που αγνοούμε; Μια ερώτηση κάνουμε, άλλοι έχουν το κάψιμο...

Ζητά «ουδέτερους» κατασταλτικούς μηχανισμούς

Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια δεν κωλύεται να υπεραμύνεται και της δυνατότητας να υπάρχουν στο ταξικό κράτος κατασταλτικοί μηχανισμοί ουδέτεροι. Ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος χτες, μετά τη συνάντησή του με την Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων, δήλωσε: «Ενα από τα μεγάλα προβλήματα είναι ότι η πολιτεία αντιμετωπίζει την αστυνομία ως στρατό. Ο στρατός είναι για τον εχθρό. Ο αστυνομικός είναι για τον πολίτη που ζει μέσα στη χώρα (...). Μ' αυτή την έννοια εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε σήμερα (...) να εκπαιδεύονται οι αστυνομικοί μέσα σε στρατόπεδα τεθωρακισμένων (...) έξω από την κοινωνία. Σαν η κοινωνία να είναι ο εχθρός λαός και η εχθρική νεολαία. Δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή την έλλειψη επαφής που έχουν τόσο κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης όσο και μετά, με ψυχολόγους, με κοινωνιολόγους, με τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας μας».

Χρειάζεται άραγε πολλή ανάλυση για το ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών στο ταξικό αστικό κράτος; Γι' αυτό το κράτος εχθροί είναι οι λαοί, οι άλλοι που εναντίον εκστρατεύουν στρατιωτικά σώματα και ο ελληνικός εναντίον του οποίου στρέφονται αστυνομικοί, ΜΑΤ, ειδικές δυνάμεις κλπ. Στο πλαίσιο αυτού του κράτους ο ρόλος των μηχανισμών αυτών δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αλλάξει. Μέτρα εκδημοκρατισμού μπορούν και πρέπει να παρθούν. Αλλά κοροϊδεύει το λαό όποιος του λέει ότι με λίγη προσπάθεια αυτοί οι μηχανισμοί μπορούν να δρουν προς όφελός του.