Σάββατο 13 Δεκέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στο πουθενά!!!

Οχι δεν πρόκειται για σκέτη ανευθυνότητα το πρωτοσέλιδο της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας». Πρόκειται για κατεύθυνση συγκεκριμένη που σκοπεύει να οδηγήσει το κίνημα και ιδιαίτερα τη νεολαία στο ΠΟΥΘΕΝΑ. 'Η, πιο σωστά, σε στόχο που την τσακίζει. Πασχίζει να τη στριμώξει στο «γύρω γύρω όλοι» και στη μέση το σύστημα. Αυτό τον καημό έχουν. Πώς θα κατορθώσουν να στριμώξουν το κίνημα και τους νέους σε «δράση» αδιέξοδη που να εκτονώνει αλλά και ν' αφήνει το σύστημα όχι μόνο αλώβητο αλλά και ενισχυμένο, αφού ο επικίνδυνος «χορός τους» είναι σίγουρο πως θα ενεργοποιήσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους. Μπορεί οι του είδους τους να τα κατάφεραν σε άλλες χώρες και σε άλλες εποχές. Εδώ όμως υπάρχει Κόμμα της εργατικής τάξης. Υπάρχουν εκείνες οι ταξικές δυνάμεις που αγωνίζονται καθημερινά για την οργάνωση της εργατικής τάξης και όλου του λαού, της νεολαίας. Που καλούν το λαό σε μαζική αληθινή δράση με συγκεκριμένο στόχο. Το στόχο που κρύβουν οι του είδους της απογευματινής εφημερίδας: Το κεφάλαιο και την αντιλαϊκή πολιτική που προωθούν και εφαρμόζουν οι εκπρόσωποι των κομμάτων που υπερασπίζονται τα μέσα του τύπου «Ελευθεροτυπίας» για να σώσουν το σύστημα της εκμετάλλευσης. Αρα, αυτή και οι όμοιοί της... να μη ρουφάν γιατί δεν έρχεται...

Θέλουν την αγανάκτηση... γραπτώς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πόσο φοβάται την οργανωμένη απάντηση των μαθητών αποδεικνύει για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση. Ετσι αφού όλο το προηγούμενο διάστημα δοκίμασε να αντιμετωπίσει τους αγώνες τους με τη μέθοδο του «μαστιγίου» με εισαγγελείς, με αστυνομία, με αγανακτισμένους, με τη χρήση του διοικητικού μηχανισμού να καταστείλει τις μαθητικές κινητοποιήσεις, ήρθε η ώρα του «καρότου»: Σύμφωνα με χτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας, «Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων έχει χρέος να αφουγκράζεται τη φωνή τους, την κριτική τους, τις προτάσεις τους. Για το λόγο αυτό, με πρωτοβουλία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, δημιουργήθηκε ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail). Καλούμε όλους τους μαθητές, τη Νέα Γενιά να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους», σημειώνει το υπουργείο Παιδείας.

Προπαγανδίζοντας την πρωτοβουλία του ο υπουργός δήλωσε χτες στο ραδιόφωνο του «Σκάι»: «θέλουμε τους προβληματισμούς, την αγανάκτηση, την οργή αυτών των παιδιών να τη δούμε αποτυπωμένη σε μηνύματα». Και μόνο σε τέτοια, θα συμπλήρωνε κάποιος... Γιατί ποιος υπουργός μιας κυβέρνησης δεσμευμένης να υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου θέλει τους μαθητές - αυριανούς απασχολήσιμους - να βγαίνουν στους δρόμους, να διεκδικούν, να ξεσηκώνουν την κοινωνία, να αποκαλύπτουν την πραγματικότητα που ζουν στο σχολείο, να απορρίπτουν το μέλλον που τους ετοιμάζουν;

Ξεκοκαλίζουν το κρατικό πακέτο

Με τα μούτρα στο πακέτο με τα 28 δισ. ευρώ πέφτουν η μια μετά την άλλη οι μερίδες του τραπεζικού κεφαλαίου. Η εν λόγω κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση μετά τα παζάρια και τις συνεννοήσεις με την κυβέρνηση και μεταξύ τους, στο πλαίσιο της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, μπαίνει πλέον στη φάση εφαρμογής της. Αυτοί οι άρπαγες του πλούτου, τον οποίο παράγουν τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα, μπαίνουν και επίσημα πλέον κάτω από την κρατική ομπρέλα και προστασία.

Μετά τις επίσημες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για τη συμμετοχή όλων των μεγάλων τραπεζών, τη σκυτάλη παίρνουν οι διοικήσεις των τραπεζών, που η μια μετά την άλλη αποφασίζουν για τη συμμετοχή τους και στους τρεις άξονες του σχεδίου. Αυτό αποφάσισε και το ΔΣ της Γιούρομπανκ (όμιλος Λάτση). Σε επίσημη ανακοίνωση ισχυρίζεται πως η συμμετοχή της είναι ...«προς το συμφέρον των ελληνικών επιχειρήσεων και νοικοκυριών, ώστε τα οφέλη να έχουν αντίκρισμα στην ελληνική κοινωνία και οικονομία».

Είναι απόλυτα φανερό πως οι αυτοαπασχολούμενοι, μικροί ΕΒΕ και λαϊκά νοικοκυριά τίποτα το καλό δεν έχουν να περιμένουν. Οι τράπεζες με τις πλάτες του κράτους θα αντλήσουν σχετικά φτηνό χρήμα από τις χρηματαγορές για να το μοσχοπουλήσουν στη συνέχεια στην πελατεία τους. Μοναδικός στόχος τους ήταν και παραμένει η διασφάλιση της κερδοφορίας και για την επόμενη φάση του οικονομικού κύκλου. Αντίθετα, και στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, τα λαϊκά στρώματα είναι οι χαμένοι είτε σε φάση αύξησης των ρυθμών του ΑΕΠ είτε σε φάση κρίσης...

Σχέσεις στοργής

Οι «σχέσεις στοργής» (ή της μεγάλης αγκαλιάς για όλα τα «κινήματα», όπως είπε ο Αλ. Αλαβάνος) των οπορτουνιστών με το λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο δεν είναι σημερινές. Κρατάνε χρόνια. Από την εποχή του λεγόμενου «ΚΚΕ Εσωτερικού», των τότε οπορτουνιστών που είναι πρόγονοι του σημερινού ΣΥΝ, ο λεγόμενος «αναρχικός χώρος» πάντα θεωρούνταν ως ένας δυνάμει χώρος προσεταιρισμού εκλογικής πελατείας. Ιδεολογικά, τους δύο χώρους - υποτίθεται - τους χωρίζει άβυσσος. Οι μεν «αναρχικοί» δε δέχονταν και δε δέχονται κανενός είδους κρατική εξουσία, το δε «Εσωτερικό» μιλούσε για κράτος δημοκρατικό, για φιλολαϊκή κυβέρνηση. Ο,τι λένε και σήμερα, δηλαδή. Επομένως, τι ήταν αυτό που τους ένωνε τότε; Τι είναι αυτό που ενώνει και σήμερα τον «αντιεξουσιαστικό» χώρο, με τη μετάλλαξη του «Εσωτερικού» σε Συνασπισμό - ΣΥΡΙΖΑ;

Η συγκολλητική ουσία δεν μπορεί να είναι άλλη, από τη μικροαστική βάση, πάνω στην οποία στηρίζονται και οι μεν και οι δε, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Και οι δυο χώροι, βεβαίως, δεν αντέχουν την εξουσία της εργατικής τάξης. Και από την άποψη αυτή, προκειμένου να συγκαλύψουν την αποστροφή τους στην ανάγκη συγκρότησης οργανωμένου επαναστατικού πολιτικού υποκειμένου, με απώτερο στρατηγικό στόχο την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την αντικατάστασή της, σε πρώτη φάση, με τη δικτατορία του προλεταριάτου, κάνουν τα πάντα για να υπονομεύουν το λαϊκό κίνημα και τη γραμμή πάλης ενάντια στη στρατηγική της άρχουσας τάξης, των κομμάτων της, της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Επομένως, τα ερωτικά βλέμματα που ρίχνει ο κ. Αλαβάνος και άλλα στελέχη του ΣΥΝ προς τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές» - με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις - δεν έχουν το χαρακτήρα του τυχαίου και του προσωρινού. Οι σχέσεις αυτές - όχι επίσημες - είχαν οικοδομηθεί στο παρελθόν και ανάλογα με την πολιτική συγκυρία αναδύονται στην επικαιρότητα. Μόνο που ο έρωτας αυτός υποκρύπτει και τα τυχοδιωκτικά μικροαστικά χαρακτηριστικά, από τα οποία εμφορούνται οι οπορτουνιστές. Οι οποίοι, στην προσπάθεια αλίευσης εκλογικής πελατείας - μέχρι εκεί φτάνουν οι επιδιώξεις τους - δε διστάζουν να κολακεύουν το αυθόρμητο και τα τυφλά χτυπήματα, κόντρα στην ανάγκη οργάνωσης της ταξικής πάλης και του εργατικού επαναστατικού κινήματος, να εμφανίσουν ως «κίνημα» το σπάσιμο της βιτρίνας και τις βόμβες μολότοφ.

Και μπορεί με τέτοιες ενέργειες να εκτονώνεται η μικροαστική αγανάκτηση για μία καπιταλιστική κοινωνία που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, μία κοινωνία που καταπιέζει και τους μικροαστούς, αλλά με τέτοιες ενέργειες η αστική εξουσία δεν απειλείται. Και το εργατικό κίνημα όχι μόνο το υπονομεύουν, αλλά δημιουργούν συνθήκες χτυπήματός του από την κρατική βία και καταστολή. Να υπενθυμίσουμε, απλώς, ότι όταν η αστική τάξη της Ελλάδας ένιωσε απειλούμενη άνοιξε Μακρονήσια, και δεν έπαιζε στα Εξάρχεια κλέφτες και αστυνόμους...


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Περί προβληματισμού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΗ» του φαίνεται η ελληνική νεολαία του πρωθυπουργού, Κ. Καραμανλή, που έκανε δηλώσεις χτες από τις Βρυξέλλες...

Θα μπορούσαμε να του αποδώσουμε το ...ελαφρυντικό της απόστασης από την Αθήνα, όμως τις προηγούμενες μέρες ήταν εδώ (Ασχέτως αν το μυαλό του είναι μονίμως στις Βρυξέλλες).

«Προβληματισμένος» είναι όποιος ...μαδάει τη μαργαρίτα και προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται. Και η νεολαία στην Ελλάδα δε βρίσκεται καθόλου σε αυτή την κατάσταση.

Αντιθέτως, είναι εξοργισμένη και ταυτόχρονα σκεπτόμενη (γιατί μπορεί να συνυπάρξουν και τα δύο, όπως αποδεικνύεται. Είναι μάλιστα ο καλύτερος συνδυασμός).

Και το κυριότερο, στέκεται απέναντι σε πολιτικές έντασης του αυταρχισμού, όπως αυτές που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χτες.

`Η όπως αμφότεροι φροντίζουν (στηρίζοντας τις ανάλογες αποφάσεις και κατευθύνσεις της ΕΕ) να κυριαρχήσουν αύριο.

Οταν γυρίσει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός ας μην περιμένει να βρει μαθητές και φοιτητές σε καθεστώς ...νιρβάνας και εσωτερικής αναζήτησης. Γιατί θα εκπλαγεί και μάλιστα δυσάρεστα.

ΓΙΑ ΚΟΙΤΑ, ΒΡΕΘΗΚΕ και ένας αισιόδοξος για ανάκαμψη της οικονομίας και θετικές εξελίξεις μέσα στο 2009!

Κι όταν βρίσκεται κάποιος τέτοιος μπορεί να είναι δύο πράγματα, ή ...τρελός ή τραπεζίτης!

Στην περίπτωσή μας είναι το δεύτερο και πρόκειται για τον πρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς, Μιχάλη Σάλλα, ο οποίος προέβλεψε «ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας».

Συμπέρασμα: Οταν είσαι πρόεδρος τράπεζας μπορείς να είσαι πάντα ευδιάθετος και χαρούμενος. Ο,τι και να γίνει, στο τέλος εσύ θα κερδίσεις...

Αλλωστε, όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής) γι' αυτό χολοσκάνε και κάνουν διασκέψεις επί διασκέψεων. Δικαίως οι τραπεζίτες νιώθουν ασφαλείς.


Γρηγοριάδης Κώστας

Κολλημένος με το ... 16!

Γρηγοριάδης Κώστας

Αποκαλύπτονται μόνοι τους. Ο λόγος για τους οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που από τις πολλές κωλοτούμπες κοντεύουν να ζαλιστούν. Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε προχτές από τη Μυτιλήνη την «ψήφο στα 16», γιατί έτσι θα «δείξουμε ότι πράγματι υπολογίζουμε τη φωνή των 16άρηδων»! Βέβαια, λίγες μέρες πριν, ο Αλ. Τσίπρας για να υποστηρίξει ότι δήθεν δεν είναι οδηγός του ΣΥΝ οι ψηφοθηρικοί λόγοι, έλεγε ότι οι 16άρηδες έτσι κι αλλιώς δεν ψηφίζουν... Μάλλον το ξανασκέφτηκε ότι πράγματι δεν ψηφίζουν οι 16άρηδες και είπε να το ...διορθώσει. `Η από το πολύ μπλα μπλα για το άρθρο 16, του 'μεινε το νούμερο και είπε να το ...αναφέρει;

Απλά, φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο του οπορτουνισμού, που πάει όπου φυσάει ο άνεμος. Γιατί ο ΣΥΝ δεν ενδιαφέρεται ούτε για ανάπτυξη των αγώνων, ούτε για τα πραγματικά αιτήματα των μαθητών. Δεν υιοθετεί κανένα αίτημα του κινήματος - απλά παρουσιάζει τα δικά του αιτήματα ως δήθεν αιτήματα του κινήματος - δεν έχει καμία σχέση με το κίνημα. Το μόνο που κάνει ο ΣΥΝ είναι να χαϊδολογεί αυτιά για να αποσπάσει ψήφους... Εκείνο που χτυπάει τους μαθητές δεν είναι ότι δεν ψηφίζουν, είναι η πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατά γράμμα. Αλλά τι να πει γι' αυτό ο ΣΥΝ, όταν κι εκείνος θέλει να εγκλωβίσει τη νεολαία σε μια πολιτική που αποτελεί πραγματική γκιλοτίνα για τα δικαιώματα των νέων και το μέλλον τους;

Ο ΣΥΝ μπορεί να αντιμετωπίζει τους νεολαίους ως χάπατα, προφανώς γιατί δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Οι νέοι, όμως, ξέρουν και καταλαβαίνουν και, όπως και στο παρελθόν, έτσι και τώρα δεν «τσιμπάνε» σε καλολογίες...

Πόσο πιο πολύ συγκοινωνούντα δοχεία;

Τη μια μέρα έβγαινε στα κανάλια και καλούσε σε καταλήψεις. Δικαίωμά του και άντε να του κάνεις κριτική για το περιεχόμενο που δίνει στον αγώνα. Χτες βγήκε στα κανάλια και είπε πως δεν κάλεσε σε καταλήψεις, πως παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις του και πως απλώς εννοούσε ότι τα σχολεία πρέπει να γίνουν χώροι συζήτησης. Δικαίωμά του κι αυτό, να αλλάξει σε μια μέρα τη θέση του. Κάποιες γλώσσες από κανάλι όπου έκανε τις δηλώσεις, αφού τον άκουσαν, λένε ότι μόλις του «τράβηξε» το αυτί ο Βενιζέλος του ΠΑΣΟΚ από το κινητό του τηλέφωνο, έσπευσε να ζητήσει και συγγνώμη... Ναι, για τον Αλ. Τσίπρα πρόκειται και αφορμή τα διόλου κολακευτικά σχόλια στους διαδρόμους του καναλιού που ακούστηκε και που πριν αλέκτορα φωνήσαι επιβεβαιώθηκαν με τις χτεσινές δηλώσεις του ίδιου ότι πράγματι δεν καλεί σε καταλήψεις. Λειτουργούν τίποτα συγκοινωνούντα δοχεία που αγνοούμε; Μια ερώτηση κάνουμε, άλλοι έχουν το κάψιμο...

Ζητά «ουδέτερους» κατασταλτικούς μηχανισμούς

Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια δεν κωλύεται να υπεραμύνεται και της δυνατότητας να υπάρχουν στο ταξικό κράτος κατασταλτικοί μηχανισμοί ουδέτεροι. Ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος χτες, μετά τη συνάντησή του με την Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων, δήλωσε: «Ενα από τα μεγάλα προβλήματα είναι ότι η πολιτεία αντιμετωπίζει την αστυνομία ως στρατό. Ο στρατός είναι για τον εχθρό. Ο αστυνομικός είναι για τον πολίτη που ζει μέσα στη χώρα (...). Μ' αυτή την έννοια εμείς δεν μπορούμε να δεχτούμε σήμερα (...) να εκπαιδεύονται οι αστυνομικοί μέσα σε στρατόπεδα τεθωρακισμένων (...) έξω από την κοινωνία. Σαν η κοινωνία να είναι ο εχθρός λαός και η εχθρική νεολαία. Δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή την έλλειψη επαφής που έχουν τόσο κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης όσο και μετά, με ψυχολόγους, με κοινωνιολόγους, με τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας μας».

Χρειάζεται άραγε πολλή ανάλυση για το ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών στο ταξικό αστικό κράτος; Γι' αυτό το κράτος εχθροί είναι οι λαοί, οι άλλοι που εναντίον εκστρατεύουν στρατιωτικά σώματα και ο ελληνικός εναντίον του οποίου στρέφονται αστυνομικοί, ΜΑΤ, ειδικές δυνάμεις κλπ. Στο πλαίσιο αυτού του κράτους ο ρόλος των μηχανισμών αυτών δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αλλάξει. Μέτρα εκδημοκρατισμού μπορούν και πρέπει να παρθούν. Αλλά κοροϊδεύει το λαό όποιος του λέει ότι με λίγη προσπάθεια αυτοί οι μηχανισμοί μπορούν να δρουν προς όφελός του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δράση με καθαρό στόχο

Οι ίδιες οι εξελίξεις αναδεικνύουν σε επιτακτική ανάγκη οι μαζικές κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας να συνεχιστούν με αμείωτη δυναμική, μαχητικότητα, οργανωμένα και αποφασιστικά σε όλη τη χώρα. Ακριβώς αυτή την ανάγκη υπηρετούν οι σημερινές κινητοποιήσεις, το πρωί στις γειτονιές, σε λαϊκές αγορές, σούπερ μάρκετ, εμπορικούς δρόμους που διοργανώνει η ΚΝΕ και το απόγευμα οι συγκεντρώσεις που διοργανώνονται σε πολλές γειτονιές της πρωτεύουσας απ' την ΚΟΑ του ΚΚΕ και σε όλες τις περιοχές της χώρας από τις αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις. Και βέβαια τα συλλαλητήρια στα οποία καλεί το ΠΑΜΕ την Τετάρτη 17 του Δεκέμβρη, μέρα κατά την οποία ολοκληρώνεται η συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την ψήφιση της κατάπτυστης έκθεσης Σέρκας για 65ωρο δουλειάς, αλλά και αρχίζει στη Βουλή η συζήτηση του αντιλαϊκού προϋπολογισμού.

Το σύνθημα «Για μόρφωση, δουλειά, ζωή, αγώνας - ρήξη - ανατροπή» μπορεί και πρέπει να συνενώσει εργάτες και φτωχούς αγρότες, μικρομεσαίους, αυτοαπασχολούμενους, νέους, μαθητές και φοιτητές, κάθε άνθρωπο που μοχθεί. Οπως κι αν εκφράζεται για τον καθένα η αντιλαϊκή πολιτική, αυτή είναι ενιαία και ενιαία πλήττει με την ίδια σφοδρότητα όλους. Για να εκφράσει και να υπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Σ' αυτή την πολιτική ορκίζονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενώ καμία διέξοδο προς όφελος του λαού δεν μπορούν να δώσουν δυνάμεις που ορέγονται τη διαχείρισή της, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Για τους εργάτες, το λαό στο σύνολό του, ο δρόμος που επιτάσσουν τα συμφέροντά τους είναι πλέον ευδιάκριτος. Ο δρόμος του κοινού αγώνα ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους, ενάντια στη γενική πολιτική γραμμή της πλουτοκρατίας. Ο δρόμος της οργάνωσης της πάλης και της αντεπίθεσης. Ο δρόμος της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία. Αυτό είναι το μόνο όπλο που έχουν να αντιτάξουν απέναντι στην άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, απέναντι στη δική τους πολιτική που στη μια όψη της φέρει το ένα μετά το άλλο τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα και στο άλλο της την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού.

Οι εργάτες, οι αγρότες, οι φοιτητές και οι μαθητές, καθένας που προσδοκά ένα καλύτερο αύριο, οφείλουν να το διεκδικήσουν και μπορούν να το κατακτήσουν αν σ' αυτόν τον αγώνα συναντηθούν όλοι και παλέψουν για όλους. Αγώνας λοιπόν σήμερα, αύριο, κάθε μέρα, παντού, σε γειτονιές, χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές, με πολυμορφία. Με αιτήματα και στόχους στην κατεύθυνση της ρήξης με την πολιτική από και για την πλουτοκρατία όποια δύναμη κι αν την εφαρμόζει. Αγώνας που θα συσπειρώνει, θα βαθαίνει, στην κατεύθυνση της ανατροπής της ίδιας της εξουσίας της πλουτοκρατίας.

Απαραίτητη προϋπόθεση για να ανοίξει καθαρά αυτή η προοπτική είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού και με κάθε τρόπο. Η συσπείρωση στις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η απομάκρυνση και καταδίκη των πολιτικών, συνδικαλιστικών και άλλων στηριγμάτων της άρχουσας τάξης. Το τσάκισμα του οπορτουνισμού. Με καθαρό στόχο, σταθερά βήματα, προχωράμε, όλοι μαζί, σε κοινό μέτωπο ενάντια στον κοινό ταξικό αντίπαλο. Μόνο έτσι θα αναζωπυρωθεί η ελπίδα πως αυτό το καλύτερο αύριο, που δικαιούνται ο λαός και τα παιδιά του, είναι κοντύτερα από ποτέ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ