ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ε, όχι και πρωτόγνωρο...

Δεν αντιλέγουμε, ενισχύθηκε ο δικομματισμός στις προχτεσινές εκλογές, σε σχέση με τις προηγούμενες, του 1996. Γεγονός, το οποίο απαιτεί την ανάλογη διερεύνηση της εκλογικής μάχης και όχι μόνον αυτής. Αλλωστε, οι κομμουνιστές ξεκίνησαν πρώτοι την προσπάθεια αυτή, με τις πρώτες εκτιμήσεις της ΚΕ του Κόμματος. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι τα διάφορα, περί πρωτοφανούς, πρωτόγνωρου, κλπ., κλπ., ποσοστού του δικομματισμού, που λέγονται και γράφονται τις μέρες αυτές, για το 86,55, που συγκέντρωσαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ μαζί, υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Θυμίζουμε σε όσους... ξεχνούν και σκόπιμα θέλουν να καλλιεργήσουν τη λαθεμένη αυτή αντίληψη στους εργαζομένους, πως μετά το 1981, το άθροισμα των εκλογικών ποσοστών των βασικών εκπροσώπων του δικομματισμού, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, υπερέβαινε - εκτός του 1989 - το 85% και δυο φορές ήταν ακόμη μεγαλύτερο από το τωρινό άθροισμά τους. Συγκεκριμένα, τα αθροίσματά τους, αρχίζοντας από τις εκλογές του 1985 και μέχρι αυτές του 1993, ήταν τα εξής: 86,67%, 83,40%, 86,86%, 85,50% και 86,18%.

Περί «συνέχειας και ανανέωσης»

Πώς προτιμάτε το νέο κυβερνητικό σχήμα; «Συνέχεια και ανανέωση», θέλουν οι παλιοί υπουργοί, ελπίζοντας ότι οι ίδιοι θα είναι με τη «συνέχεια» και όχι με την «ανανέωση». Σκέτη «ανανέωση» προτιμάνε όσοι δεν έχουν δει μέχρι τώρα υπουργικό χαρτοφυλάκιο και αναμένουν στο ακουστικό τους...

Αυτά σε επίπεδο δηλώσεων, γιατί υπάρχουν και οι... διαρροές, όπως αυτές του περιβάλλοντος του κυρίου Αρσένη, που μεταφέρουν την επιθυμία του πρώην υπουργού Παιδείας να επιστρέψει στη Μητροπόλεως για να «ολοκληρώσει - λέει - το έργο του»! (Ερχονται και εξετάσεις και πρέπει να δρέψει τους καρπούς της... μεταρρύθμισής του ο άνθρωπος!)

Κατά τα άλλα, πληθαίνουν οι έξωθεν... παρεμβάσεις στον πρωθυπουργό, εν είδει προτροπών. «Παίξε σε βαριά χαρτιά», λένε οι μεν, «ρίξε και βαριά χαρτιά σε κατώτερα υπουργεία για να αναβαθμίσεις...», παροτρύνουν άλλοι με νόημα, ενώ δε λείπουν και αυτοί που δείχνουν μια προτίμηση στις «φούσκες»...

Δε μένει παρά να δούμε τι θα αποφασίσει ο «κυρίαρχος του παιχνιδιού», όπως αποκαλείται πλέον ομοφώνως και ομοθύμως από το φιλοκυβερνητικό Τύπο ο Σημίτης, ή «η βάση και το εποικοδόμημα», όπως τον αποκάλεσε χτες «κολλητός» του ματσουκοφόρος.

Ακου να δεις...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ακου 14ος ο Κοντογιαννόπουλος και «στον πόντο» ο Γιαννόπουλος! Και να ήταν μόνο αυτό; Εκτος, παρακαλώ, κατά σειρά εκλογής, ο Γείτονας. Μία θέση ακριβώς κάτω από την Ελένη Κούρκουλα και μια θέση πάνω από τον Πρωτόπαπα...

Και φυσικά θα είχατε ακούσει το μέγα άγχος του Γιαννόπουλου, όπως το είχε εξομολογηθεί «στον αέρα» λίγες μέρες πριν τις εκλογές: «Καλά, ας μην έρθω πρώτος, αλλά να μην με περάσει και ο Γείτονας!».

Είδες τι κάνει τελικά «ο ΠΑΣΟΚικός λαός», που θα έλεγε και ο Ευάγγελος;

Πάντως, όπως και να 'ναι, σημασία έχει ότι θα ακούγεται η φωνή του, αρχής γενομένης - κατά δηλώσεις του - αμέσως μετά, τη συγκρότηση του Υπουργικού Συμβουλίου...

Το «τέλος της μεταπολίτευσης»...

«Επιτέλους», μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής, μάθαμε τι εννοούσαν με τον περίφημο όρο «το τέλος της μεταπολίτευσης». Οπως προκύπτει από τα όσα ειπώθηκαν στα τηλεοπτικά πάνελ και γράφηκαν στον Τύπο, «τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου» σημαίνει απλά: Πρώτον, ο δικομματισμός όχι μόνο να κυριαρχεί απόλυτα στο πολιτικό σκηνικό, αλλά κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα να προχωρούν συνεργαζόμενα απ' ευθείας και σε συναινετική βάση να επιβάλουν τις εντολές των αφεντικών της νέας τάξης και της παγκοσμιοποίησης. Με άλλα λόγια, όπως επισημαίνει η χτεσινή «Καθημερινή» «από εδώ και πέρα ολοένα και συχνότερα θα συζητούμε για συναίνεση και συνεργασίες». Δεύτερον, στη μεταπολιτευτική περίοδο δεν πρέπει να υπάρχει ισχυρό λαϊκό κίνημα αντίστασης και προοπτικής και το ΚΚΕ πρέπει να σταλεί στο περιθώριο.

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που φαντάζονται και σχεδιάζουν «ιδανικές πολιτείες» διαχείρισης της βαρβαρότητας. Ούτε, όμως, θα είναι η πρώτη φορά που η άρνηση της υποταγής «των κάτω» και οι ακατανίκητες ιδέες για το βασίλειο της ελευθερίας θα τους χαλάσουν τα απάνθρωπα σχέδιά τους. Το τέλος της μεταπολίτευσης δεν είναι το «τέλος της ιστορίας», όπως ορισμένοι, «βαρεμένοι» από την παντοδυναμία της νέας τάξης, οραματίζονται.

άτιτλο

Ξανά έξω από τη Βουλή ο Σωτήρης Κούβελας! Ξανά έπεσε μέσα στην τρύπα που ο ίδιος άνοιξε! Το σημειώνουμε, γιατί - ως γνωστόν - πρόκειται για τον πνευματικό... πατέρα του ισχύοντος εκλογικού νόμου...

Καμία ανοχή και συναίνεση

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το μήνυμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής χρειάζεται πολύπλευρη μελέτη, ώστε να εξαχθούν ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Ωστόσο, θα αποτελούσε τραγικό σφάλμα να υπερδιογκωθεί η σημασία του ποσοστού που συγκέντρωσαν το δύο μεγάλα κόμματα, και μάλιστα ως αποδοχή του μονόδρομου της πλουτοκρατίας. Οι κομμουνιστές δε θα αφήσουν την κυρίαρχη προπαγάνδα να θάψει τις ελπίδες, αλλά και υπαρκτές διεργασίες για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου, αντίστασης και αντεπίθεσης.

Ηενίσχυση του δικομματισμού, η οποία ωστόσο δεν ξεπερνά τα «ιστορικά» του όρια, πρέπει να ιδωθεί στις σωστές διαστάσεις της. Το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα με την ολόπλευρη συνδρομή του συστήματος κατάφεραν να παγιδεύσουν σημαντικά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως συγκατάθεση και συμφωνία τους για την εφαρμογή των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων που έχουν δρομολογήσει οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αλλωστε δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι όλο το βάρος τους στην προεκλογική εκστρατεία οι δύο μονομάχοι το έδωσαν στο να αποκρύψουν την αντιλαϊκή επέλαση που έχουν έτοιμη για την επομένη μέρα των εκλογών. Ακόμα χειρότερα, οι Κ. Σημίτης και Κ. Καραμανλής είπαν τερατώδη ψέματα στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για τις νεοφιλελεύθερες λύσεις που έχουν έτοιμες για μεγάλα κοινωνικά θέματα, προκειμένου να τα εξαπατήσουν, παραπλανήσουν και υφαρπάξουν την ψήφο τους. Ακόμα ηχούν στα αυτιά όλων οι ψεύτικες «δεσμεύσεις» του Κ. Σημίτη για την ανεργία, το «κοινωνικό κράτος», το ασφαλιστικό, τους αγρότες, την υγεία, κλπ., καθώς και η ασύστολη δημαγωγία και η «φιλελεύθερη κοινωνική αλληλεγγύη» του Κ. Καραμανλή.

Θα αποτελούσε λάθος πρώτου μεγέθους να εκληφθεί η ψήφος των λαϊκών μαζών ως «πράσινο φως» για ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και ιδιωτικοποιήσεις των πάντων, για απελευθερώσεις των αγορών, για παράταση της λιτότητας, για ελαστικοποίηση των μορφών εργασίας, κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, για παράδοση της υγείας και της παιδείας στο κεφάλαιο, για ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς, σύνθλιψη των μικρομεσαίων κοκ. Το γεγονός ότι υφάρπαξαν τις λαϊκές ψήφους με ψεύτικες υποσχέσεις που βρίσκονται σε κατάφωρη αντίθεση με την πολιτική που εφαρμόζουν, αποτελεί την κραυγαλέα αδυναμία τους, η οποία ολοένα και περισσότερο θα τους φέρνει σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα που θα βλέπουν τα συμφέροντά τους να πλήττονται άγρια και βάναυσα. Και βέβαια απέναντι σε αυτή την πολιτική δεν πρόκειται να δείξουν καμία ανοχή και συναίνεση.

Είναι ολοφάνερο ότι η κυρίαρχη προπαγάνδα θα οργιάσει, επιχειρώντας να εμφανίσει το ποσοστό των δύο μεγάλων κομμάτων ως λαϊκή απαίτηση για ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εφαρμογή των... αντιλαϊκών μέτρων, προκειμένου να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη πορεία στη μετα-ΟΝΕ εποχή. Παράλληλα, προκειμένου να επιτύχουν την «κοινωνική συναίνεση» στον «εθνικό στόχο» δεν αποκλείεται να μοιράσουν κάποια ψίχουλα σε ορισμένα, τα πλέον εξαθλιωμένα, λαϊκά στρώματα.

Σε καμία περίπτωση βέβαια οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να θεωρήσουν ως δεδομένους και αμετάβλητους τους συσχετισμούς δύναμης που διαμορφώνονται από το εκλογικό αποτέλεσμα. Οπως εκτιμά η ΚΕ του Κόμματος «η λαϊκή δυσαρέσκεια που δεν καταδείχτηκε μέσα από το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα, θα εκδηλωθεί ξανά μπροστά στο νέο γύρο των μέτρων». Αντικειμενικά λοιπόν οι συνθήκες θα οδηγούν σε αγώνες. Και οι κομμουνιστές θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή μαζί με το λαό.

Μια φορά κι έναν καιρό...

Παραμύθι,

παραμύθι,

κοιμηθήκανε

τα πλήθη

και ψηφίσαν

κοιμισμένα,

αχ τι πάθαν

τα καημένα!

******

Παραμύθι,

παραμύθι,