Οι ισχυροί αυτού του κόσμου οραματίζονται τη χωρίς όρια εισροή χρημάτων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών από τις βιομηχανικές χώρες προς όλον τον κόσμο. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) αποτελούν την αιχμή του δόρατος, όταν πρόκειται για άνοιγμα αγορών - μέχρι τώρα κλειστές - για το διεθνές κεφάλαιο. Ετσι, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου πέτυχε, μόνο το 1997, την υπογραφή για το άνοιγμα τριών αγορών: Το Φεβρουάριο, 69 κράτη συμφώνησαν για τη φιλελευθεροποίηση των αγορών τους στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, ακολούθησε μια συμφωνία για άνοιγμα της αγοράς στον τομέα της τεχνολογίας της πληροφορικής. Την 1η του Μάη 1999 φιλελευθεροποιούνται πλήρως οι οικονομικές υπηρεσίες μεταξύ 41 αναπτυσσόμενων χωρών και 29 χωρών-μελών του ΟΟΣΑ. Η συμφωνία αυτή ανοίγει στις ξένες χρηματιστηριακές υπηρεσίες, στις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρίες τις αγορές των κρατών που την υπέγραψαν. Και, φυσικά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι από τα παραπάνω αυτοί που κατ' εξοχήν θα επωφεληθούν είναι τα ισχυρά οικονομικά κοντσέρν των πιο αναπτυγμένων βιομηχανικών χωρών. Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Ράμπιν, μάλιστα, δεν απέκρυψε ότι "αυτή η συμφωνία θα ανοίξει τις αγορές των οικονομικών υπηρεσιών σε απεριόριστο βαθμό, γεγονός που δεν είχε επιτευχθεί μέχρι τώρα, και ταυτόχρονα θα παρέχει συνεχώς οφέλη για τα αμερικανικά συμφέροντα".

Αντίθετα, οι αναπτυσσόμενες χώρες και οι λιγότερο οικονομικά αναπτυγμένεςβλέπουν με πολύ σκεπτικισμό την παραπάνω συμφωνία. Ο εκπρόσωπος της Αιγύπτου στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, Μονίρ Ζαχράν, δεν είναι ο μόνος που εκφράζει φόβους, ότι στο μέλλον οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρίες των αναπτυσσόμενων χωρών θα είναι εύκολη λεία για τις πολυεθνικές εταιρίες. Και ασιατικές χώρες όπως η Ταϊλάνδη, η Μαλαισία και η Ινδονησία πιστεύουν ότι οι πολυεθνικές εταιρίες θα κάνουν πλιάτσικο στους οικονομικούς τομείς των χωρών τους - που έχουν ήδη πληγεί από τη νομισματική κρίση. Οταν, όμως το ΔΝΤ και η κύρια οργάνωση του μεγάλου αμερικανικού επιχειρηματικού λόμπι, το Συμβούλιο για Διεθνείς Επιχειρήσεις (US - CIB) έθεσαν σε αυτές τις χώρες την "εναλλακτική λύση" ή υπογράφουν τη συμφωνία ή κόβεται η επιπλέον οικονομική βοήθεια, τότε και αυτοί που είχαν τους ενδοιασμούς τους συμφώνησαν...

Αυτές τις μέρες του Μάη γίνεται λόγος για μία συμφωνία που έχει ακόμα μεγαλύτερη, μέγιστη, σημασία για το παγκόσμιο μεγάλο κεφάλαιο. Πρόκειται για την MAI, την Πολυμερή Συμφωνία για την Προστασία των Επενδύσεων, για την οποία γίνονται μυστικές διαπραγματεύσεις, στα πλαίσια του ΟΟΣΑ, από το 1995. Κανονισμοί προστασίας των εργαζομένων για δημοκρατική συμμετοχή στις αποφάσεις ή για το περιβάλλον δεν έχουν θέση, φυσικά, σε αυτήν τη συμφωνία.Αντίθετα, στην MAI καθορίζεται ολόκληρη δέσμη διεθνών κανόνων για τις επενδύσεις που "θα παρέχουν στις πολυεθνικές εταιρίες", όπως τονίζει ο Τόνι Κλαρκ από το Καναδικό Κέντρο Για Εναλλακτική Πολιτική (CCPA) "απεριόριστα δικαιώματα και ελευθερίες να αγοράζουν και να πουλάνε, καθώς και να μεταφέρουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, όποτε και όπου θέλουν, σε ολόκληρο τον κόσμο - και όλα αυτά εντελώς ανεμπόδιστα, αφού δε θα μπορούν να γίνονται - το απαγορεύει το MAI - κρατικές παρεμβάσεις ή ρυθμίσεις.

Το αρχικό κείμενο του σχεδίου της συμφωνίας διανεμήθηκε, με απόλυτη μυστικότητα, την άνοιξη του 1997 μεταξύ των κυβερνήσεων των χωρών - μελών του ΟΟΣΑ. Αν και η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) συμμετέχει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως παρατηρητής, οι συνδικαλιστές δεν έλαβαν το αρχικό κείμενο του σχεδίου της συμφωνίας, αλλά μόνο αποσπάσματα. "Ωστόσο, ακόμα και αυτά τα αποσπάσματα ήταν αρκετά, για να καταλάβουν ότι με την υπογραφή της ΜΑΙ από τις κυβερνήσεις των 29 χωρών - μελών του ΟΟΣΑ αναγγέλλεται η οριστική, τώρα πια και πολιτική, παγκόσμια κυριαρχία των πολυεθνικών εταιριών, το τέλος του εθνικού κράτους, καθώς και του κοινωνικού κράτους", είπε η Μαρία Μις από τη γερμανική αντιπροσωπεία της ΔΟΕ. Σε δήλωσή της η γερμανική αντιπροσωπεία της ΔΟΕ διαπιστώνει: "Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότιμία τόσο εκτενής συμφωνία θέτει υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία των λαών, των εθνικών κρατών με τα ελεύθερα εκλεγμένα κοινοβούλιά τους και τις κυβερνήσεις τους. Είμαστε της άποψης ότι καμία κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να υπογράψει μια συμφωνία που περιορίζει την κυριαρχία των λαών προς όφελόος της, χωρίς όρια επιβολής των συμφερόντων των πολυεθνικών. Απαιτούμε τη δημοσίευση της ΜΑΙ".

Ο κύριος Τσίμερ από το Υπουργείο Οικονομικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας αρνήθηκε σε μια αντιπροσωπεία της ΔΟΕ την πρόσβαση στο κείμενο της συμφωνίας. Για τη μυστικότητα που τηρείται είπε χαρακτηριστικά: "Είναι καθ' όλα νόμιμο, να μη ρωτάμε τον απλό πολίτη υπό ποιες συνθήκες θα μπορεί να επενδύει μία επιχείρηση στο εξωτερικό".

Ο Φρεντ Σμιτ από το Ινστιτούτο για Κοινωνική - Οικολογική Οικονομική Ερευνα στο Μόναχο, αναφερόμενος στην MAI, επέκρινε τη Γερμανική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (DGB) "ότι δεν έκανε καμία αποφασιστική ενέργεια ώστε να δοθεί μεγαλύτερη δημοσιότητα και να υπάρξει αντίδραση στη συμφωνία". Γιατί, όπως είπε, εδώ δε γίνεται λόγος "για μικροεπεμβάσεις αισθητικής, αλλά για την αποτροπή μιας συμφωνίας, με την οποία παραμερίζονται τα τελευταία εμπόδια στο δρόμο των πολυεθνικών για την απεριόριστη κυριαρχία τους. Μακροπρόθεσμα θα πρέπει να αναποδογυρίσουμε τη ΜΑΙ και να γίνει ΙΑΜ - μία Διεθνής Συμφωνία για τον Ελεγχο των Πολυεθνικών".

Επιμέλεια: Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ

Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στη Νότια Κορέα, από την αρχή αυτού του χρόνου, έχουν χάσει τις θέσεις εργασίας τους. Κατά συνέπεια, λοιπόν, οι εργαζόμενοι της χώρας είναι εκείνοι, οι οποίοι σηκώνουν στις πλάτες τους τις βαρύτατες αρνητικές συνέπειες από την εφαρμογή της "πολιτικής αναζωογόνησης", την οποία έχει επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, πληθαίνουν όλο και περισσότερο τα σημάδια, τα οποία επιβεβαιώνουν ξεκάθαρα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων της Νότιας Κορέας έχει "εξαγριωθεί" από τις επώδυνες συνέπειες της νομισματικής και οικονομικής κρίσης, που έχει κυριολεκτικά συγκλονίσει τις χώρες της Ανατολικής Ασίας στη διάρκεια των τελευταίων μηνών... Οι διαμαρτυρίες, που είχαν οργανωθεί από τα συνδικάτα στα μέσα του περασμένου Απρίλη στη Σεούλ και σ' άλλες πόλεις, αν και δεν ήταν τόσο μαζικές, από έγκυρους πολιτικούς παρατηρητές θεωρούνται σαν σίγουρος προάγγελος για επερχόμενες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, οι οποίες θα σημάνουν το τέλος της διαβόητης "κοινωνικής ειρήνης", που έχει επιβληθεί στους Νοτιοκορεάτες, προκειμένου να "χαλιναγωγηθεί η βαριά οικονομική κρίση...".

Μετά την κυβερνητική αλλαγή τον περασμένο Δεκέμβρη, στα πλαίσια της οποίας οι πρώην κυβερνώντες είχαν αντικατασταθεί από μια "δημοκρατική" κυβέρνηση με επικεφαλής τον Κιμ Ντάε Γιονγκ, που μέχρι τότε ήταν ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, τα συνδικάτα της χώρας, στο όνομα "της σωτηρίας της οικονομίας" από τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης, δεσμεύτηκαν να υποστηρίξουν την "πολιτική αναζωογόνησης", την οποία έχει υπαγορεύσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στο μεταξύ, όμως, φαινόταν όλο και πιο ξεκάθαρα ότι τις επώδυνες συνέπειες της οικονομικής κρίσης θα τις πληρώνει η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, τη στιγμή μάλιστα που τα πλούσια στρώματα της νοτιοκορεατικής κοινωνίας ζουν στη χλιδή και τη σπατάλη...

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, ο αριθμός των ανέργων αυξάνει τόσο ραγδαία, ώστε, μόνο στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, να έχει τριπλασιαστεί... Το φαινόμενο, λοιπόν, της μαζικής ανεργίας προσλαμβάνει δραματικές διαστάσεις, αφού καθημερινά πάνω από 10.000 άνθρωποι χάνουν τη δουλιά τους. Ταυτόχρονα, όμως, κι αυτοί που διατηρούν ακόμα τις θέσεις εργασίας τους είναι αναγκασμένοι να παραιτούνται από τα διάφορα επιδόματα...

Τα μεγαλύτερα οικονομικά ινστιτούτα της Νότιας Κορέας εκτιμούν ότι η ανεργία αυξάνεται με πρωτόγνωρους ρυθμούς, αφού μόνο αυτό το χρόνο έμεινε χωρίς εργασία περίπου το 10% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας. Μια από τις τραγικές συνέπειες του φαινομένου της μαζικής ανεργίας είναι και η αισθητή αύξηση αυτοκτονιών των εργατών, που έχουν περιέλθει κυριολεκτικά σε απόγνωση.

Εδώ και δυο βδομάδες περίπου πάνω από 5.000 εργάτες έχουν κατέβει σε μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις στο εργοστάσιο μηχανοκατασκευών "Νάντο", απαιτώντας να τους καταβληθούν οι καθυστερημένοι μισθοί, αφού δεν ξέρουν πώς να θρέψουν τις οικογένειές τους. Η επιχείρηση αυτή θα πρέπει να σημειωθεί ότι είναι βουτηγμένη στα χρέη... Ταυτόχρονα, όμως, και σ' άλλους κλάδους της οικονομίας έχουν ξεσπάσει εργατικοί αγώνες, ενώ σε μια σειρά δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις ανακοινώνονται επικείμενες απεργιακές κινητοποιήσεις. Ενα από τα βασικά τους αιτήματα είναι η εγγύηση για τις θέσεις εργασίας και το δικαίωμα να συγκαθορίζουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τις επικείμενες μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα. Απεργίες διαρκείας ανακοινώνονται και στον κλάδο της μεταλλοβιομηχανίας.

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση της χώρας, προκειμένου να αντιμετωπίσει επερχόμενες κοινωνικές αναταραχές, έχει υιοθετήσει μια σκληρή γραμμή: Σε πρόσφατη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, αποφασίστηκε η συγκρότηση ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας, οι οποίες θα είναι ανά πάσα στιγμή σε ετοιμότητα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το επερχόμενο απεργιακό κύμα, το οποίο, όπως όλα δείχνουν, ξεσπάει καθημερινά όλο και περισσότερο...

Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι τα πριμ, τα οποία στη Νότια Κορέα συνιστούν το ένα τρίτο του συνολικού εισοδήματος των εργαζομένων, έχουν ήδη καταργηθεί στις περισσότερες επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα, σε πάρα πολλές φίρμες, οι εργάτες και οι υπάλληλοι για πολλούς μήνες δεν έχουν πληρωθεί, με τη δικαιολογία ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι πάρα πολύ άσχημη. Επίσης, πολύ δύσκολη θα πρέπει να θεωρηθεί η οικονομική θέση των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων, αφού κι αυτές είναι αναγκασμένες να υποφέρουν την "πολιτική φρονιμάδας", την οποία έχει επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η συμφωνία "για την κοινή αντιμετώπιση της κρίσης", που υπογράφτηκε μεταξύ συνδικάτων, κυβέρνησης και συλλόγων επιχειρηματιών τον περασμένο Γενάρη, είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουν μαζικές απολύσεις στις νοτιοκορεατικές βιομηχανικές επιχειρήσεις. Κατά τη συμφωνία αυτή, τα βάρη της κρίσης θα έπρεπε να τα επωμιστούν όλα τα στρώματα του πληθυσμού. Η όλη, όμως, πραχτική πείρα έδειξε και δείχνει ξεκάθαρα ότι μόνο οι εργαζόμενοι είναι εκείνοι, που πληρώνουν τα σπασμένα της κρίσης, των οποίων το πραγματικό εισόδημα έχει μειωθεί κατά 10 - 20%. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να χορηγήσει ένα επίδομα ανεργίας της τάξης του 75% του κανονικού μισθού, το σύνολο των χρημάτων που προβλέπονται για το σκοπό αυτό δεν αρκεί παρά μόνο για μερικούς μήνες...

Πριν απ' όλα, όμως, η κύρια υπόσχεση, που έδωσε η κυβέρνηση και αφορά τη "μεγάλη μεταρρύθμιση" των κογκλομεράτ, κάθε άλλο, παρά πραγματοποιείται στην πράξη... Αυτές οι μεγάλες εταιρίες, οι οποίες, φυσικά, βρίσκονται στην κατοχή των πιο πλούσιων οικογενειών και συνδέονται πολύπλευρα με το ξένο κεφάλαιο και τα μεγάλα πολυεθνικά κοντσέρν, αρνούνται συστηματικά να πραγματοποιήσουν τη μεταρρύθμιση αυτή, σύμφωνα με την οποία οι επιχειρήσεις αυτές έχουν δεσμευθεί να μειώσουν τα χρέη τους, τα οποία και αποτελούν τη βασικότερη αιτία της νομισματικής κρίσης, που έχει ξεσπάσει, τόσο στη Νότιο Κορέα, όσο και στην υπόλοιπη Ανατολική Ασία. Οι ιδιοκτήτες, όμως, των εταιριών αυτών, κάθε άλλο, παρά δείχνουν διάθεση να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.

Προκειμένου να αποκτήσει κανείς μια ιδέα αναφορικά με το μέγεθος των χρεών αυτών, θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Κορεατική Επιτροπή Ελεύθερου Εμπορίου είχε πρόσφατα ανακοινώσει πως ο μέσος όρος των χρεών των τριάντα μεγαλύτερων κοντσέρν της χώρας, το 1996 ανερχόταν στο 520% του αποδεδειγμένου κεφαλαίου τους. Στη διάρκεια, όμως, του προηγούμενου χρόνου τα χρέη αυτά γνώρισαν νέα άνοδο. Μόνο στα πέντε μεγαλύτερα κοντσέρν της Νότιας Κορέας, αντιστοιχούσε το 60% της συνολικής χρέωσης.

Ετσι, όπως διαμορφώνεται γενικότερα η οικονομική κατάσταση στη Νότια Κορέα, διαπιστώνεται όλο και περισσότερο ότι οι σχέσεις μεταξύ συνδικάτων, κυβέρνησης και επιχειρηματιών οξύνονται συνεχώς... Επιβεβαίωση της διαπίστωσης αυτής αποτελεί και η εκλογή του νέου προέδρου στην Κορεατική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, γεγονός που εκτιμάται σαν ένα έκδηλο σημάδι επερχόμενων αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων της χώρας. Ο νέος πρόεδρος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, είναι ένα συνεπές ανώτατο συνδικαλιστικό στέλεχος και υπέρμαχος μιας "σκληρής κατεύθυνσης...".

Ενδεικτικό, από την άποψη αυτή, είναι το γεγονός ότι ο νέος πρόεδρος της Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, αμέσως μετά την επίσημη εκλογή του, κήρυξε άκυρη την Τριμερή Συμφωνία, η οποία προέβλεπε "κοινή αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης...". Η ζωή έδειξε ξεκάθαρα ότι τα κύρια βάρη της κρίσης τα επωμίζονται μόνο οι εργαζόμενοι και σε καμιά περίπτωση οι μεγαλοεπιχειρηματίες, παρά τη σχετική τους δέσμευση. Αφού, λοιπόν, έτσι έχουν τα πράγματα, τότε θα πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι στο άμεσο μέλλον θα πραγματοποιηθούν αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στη μονόπλευρη λιτότητα, που έχει επιβληθεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ