Το 48o Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ταξιδεύει στην Αθήνα και προβάλλει τις ελληνικές ταινίες των φετινών διαγωνιστικών προγραμμάτων (Εθνικό διαγωνιστικό και ελληνικές ταινίες και ελληνικές συμπαραγωγές που διαγωνίστηκαν στα διεθνή τμήματα) στον κινηματογράφο «Τριανόν», έως και την Κυριακή 23 Νοέμβρη.

Με αφορμή αυτή την κάθοδο, όπως κάθε χρόνο, μιλάμε για κάποιες από τις ταινίες που ξεχωρίσαμε.

Φέτος, το Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε από τις 8 μέχρι και τις 14 Σεπτέμβρη. Συνολικά σε όλα τα διαγωνιστικά του τμήματα προβλήθηκαν 151 ταινίες μικρού μήκους, ενώ συνολικά σε όλα του τα προγράμματα υποβλήθηκαν 3.714 ταινίες απ' όλο τον κόσμο. Στο επίσημο ελληνικό πρόγραμμα διαγωνίστηκαν 35 ταινίες και στο ελληνικό σπουδαστικό 24.

Η φετινή χρονιά ήταν μια χρονιά αλλαγών και ανακατατάξεων στο φεστιβάλ, αφού εκτός από τον καλλιτεχνικό διευθυντή άλλαξαν και όλοι οι επικεφαλής των τμημάτων. Παλιοί γνώριμοι του φεστιβάλ αλλά και νέα πρόσωπα μπήκαν στο τιμόνι και για πρώτη χρονιά παρουσίασαν τη δουλειά τους. Εμείς φέτος παρακολουθήσαμε ολόκληρο, μετά το εθνικό διαγωνιστικό, το διεθνές διαγωνιστικό, το οποίο ήταν αρκετά καλό με ταινίες από όλο το φάσμα της μικρού μήκους λόγω της συμμέτοχης μας στην κριτική επιτροπή της Fipresci.

Ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Γιώργος Αγγελόπουλος, υπεύθυνος και για το εθνικό διαγωνιστικό, έκανε μια προσεκτική επιλογή κυρίως από τις ταινίες που είχαν λάβει κρατική χρηματοδότηση, ταινίες από διάφορα είδη που αντικατοπτρίζουν μεν την ποικιλομορφία της μικρού μήκους, όμως λόγω του μικρού αριθμού του προγράμματος δεν μας επιτρέπουν να βγάλουμε συμπεράσματα για το πού κινείται η εθνική κινηματογραφία. Μας έλειψε περισσότερο κοινωνικό σινεμά, αν και βρέθηκαν αρκετές ταινίες που πάτησαν στο σήμερα. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορούμε να μην πιστώσουμε στον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή για το σύντομο διάστημα που είναι στο τιμόνι του φεστιβάλ, ότι ήταν κυριολεκτικά πανταχού παρών και ιδιαίτερα υποστηρικτικός στους νέους δημιουργούς.

Φέτος η διοργάνωση του φεστιβάλ πήρε ξεκάθαρη θέση για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, ενώ σε αυτό βοήθησε και η στάση των σκηνοθετών στη λήξη του φεστιβάλ. Εκείνο που απασχόλησε όμως κυρίαρχα ήταν η χρηματοδότηση από τον φορέα του ΕΚΚΟΜΕΔ που παραμένει σε πολύ χαμηλά, φτωχά θα λέγαμε, επίπεδα παρά την έκρηξη της ταινίας μικρού μήκους. Οπως φαίνεται τόσο από την παρουσία του ΥΠΠΟ, όσο και του ΕΚΚΟΜΕΔ, του βασικού φορέα χρηματοδότησης της ελληνικής μικρού μήκους ταινίας στο φεστιβάλ, δεν υπάρχει καμία πρόθεση για τη στήριξή της. Οι κινηματογραφιστές χρωμάτισαν με ιδιαίτερα μελανά χρώματα τις εμπειρίες τους από την παραγωγή των ταινιών τους. Αν και αρκετοί από αυτούς είχαν λάβει χρηματοδότηση, αυτή δεν επαρκεί, και όπως πάντα οι ταινίες γυρίζονται με πολύ κόπο και υποστήριξη από φίλους και απλήρωτους τεχνικούς και συντελεστές.

Οσο για το πόσος αγώνας χρειάζεται μέχρι να χρηματοδοτηθεί μια ταινία, θα γράφαμε ολόκληρο άρθρο. Αρκεί να αντιληφθεί κανείς ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να βρει παραγωγό που να συμμεριστεί το όραμά του για να καταθέσει το αίτημά του στους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς. Για το επίσης διαχρονικό αίτημα της διανομής της μικρού μήκους ταινίας επίσης δεν έχουμε κάποια νεότερα, θα είστε τυχεροί εάν τις πετύχετε ως μέρος ενός φεστιβάλ... Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι μικρομηκάδες (σκηνοθέτες και τεχνικοί) έχουν μπροστά τους τον δρόμο του αγώνα και πολλά να κερδίσουν από το δυνάμωμα των σωματείων που νοιάζονται για τις διεκδικήσεις τους.

Ο Κοσμάς, υπάλληλος στο νεκροταφείο, έχει στήσει μια προσοδοφόρα «επιχείρηση πένθους» με τον παπα-Αργύρη. Το χρήμα ρέει άφθονο μέχρι που η απληστία του Κοσμά τον φέρνει αντιμέτωπο με τη Νέμεσή του.

Ακόμα και στον θάνατο συνεχίζεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ολα για το κέρδος, όλα από χέρι καμένα, που λέει και ο στίχος! Εξαιρετικό κοινωνικό σχόλιο με εκπληκτικό σενάριο! Ο ορισμός της άρτιας μικρού μήκους.

Ενα απόκοσμα λευκό τοπίο, ένας δρόμος σπαρμένος με κόκαλα και ένα μυστικό που όλοι γνωρίζουν και προσπαθούν να κρύψουν. Η ιστορία μιας κοινωνίας που βυθίζεται στο ηθικό κενό.

Τούτη η ταινία μας συγκίνησε γιατί, χωρίς να το θέλει, ήταν τόσο επίκαιρη μετά την ανακάλυψη των ομαδικών τάφων των εκτελεσμένων κομμουνιστών στη Θεσσαλονίκη. Μια ταινία για τη συλλογική μνήμη και τη συγκάλυψή της.

Η εκδίκηση ψιθυρίζει: Σε ποια θερμοκρασία βράζει το αίμα πάνω στο χιόνι; Οταν ο μεγαλύτερος αδερφός σκοτώνεται από το αγαπημένο του άλογο, ο μικρότερος πρέπει να αποφασίσει - μέσα από εφιάλτες και οράματα - αν θα σκοτώσει το ζώο ή θα το συγχωρέσει.

Απίστευτη αισθητική αρτιότητα. Σινεμά που δεν χρειάζεται διάλογο, μιλάει με την εικόνα. Ανασάλεμα στις ρίζες και τις παραδόσεις. Ενας σπουδαίος τρόπος να μιλήσεις για το πένθος.

Στην αρχή της χειμερινής σεζόν σε ένα απομονωμένο νησί της Ελλάδας, μια οικογένεια ντόπιων πασχίζει να κρατήσει στη ζωή έναν μικρό ξενώνα, όταν υποδέχεται απρόσμενα βορειοευρωπαίους τουρίστες. Oι τελευταίοι αναζητούν μια «αυθεντική πειρατική εμπειρία», θέτοντας σε δοκιμασία την ήδη τεταμένη σχέση πατέρα και γιου.

Τι άλλο θα κάνουμε για τον τουρισμό; Πόσο χαμηλά είμαστε διατεθειμένοι να πέσουμε για τη «βαριά» μας βιομηχανία; Αιχμηρός σχολιασμός μεν, αναγκαίος δε.

Ο 40χρονος Σπύρος ζει στην επαρχία με την ηλικιωμένη μητέρα του και μαζί δουλεύουν ένα παλιό αναψυκτήριο. Ονειρό του είναι να παίξει στην τοπική ομάδα ποδοσφαίρου. Οταν η ομάδα τελικά τον καλεί, η σύγκρουση με τη μητέρα του είναι αναπόφευκτη.

Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει.

Το 3 Εκατοστά Πολυπλοκότητας μιλάει μέσα από έργα τέχνης για ένα στομάχι και την προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων του μέσω συστημάτων που δεν νοιάζονται ούτε για τον άνθρωπο ούτε για το στομάχι του.

Πρωτότυπη, ευρηματική και ξεχωριστή, φτιαγμένη με πολύ κυριολεκτικό πόνο αλλά απίστευτο χιούμορ και φαντασία.

Για τούτες τις ταινίες θα μιλήσουμε συνολικά λόγω έλλειψης χώρου με μια πρόταση. Τι σπουδαία εξέλιξη είναι να βλέπεις ελληνικές ταινίες με πρωταγωνιστές παιδιά που απευθύνονται σε εκείνα! Οι προσπάθειες που κάνει τόσα χρόνια το Φεστιβάλ Ολυμπίας να πείσει τους σκηνοθέτες να ασχοληθούν με αυτό το είδος καρπίζουν κι ανθίζουν! Δείτε τις!

Η μέρα που γίναμε ήρωες, Σελήνη Παπαγεωργίου. Με στόχο να γίνουν ήρωες, τρία εννιάχρονα αψηφούν τις προειδοποιήσεις των γονιών τους και αποφασίζουν να βοηθήσουν τον περιθωριοποιημένο του χωριού, τον οποίο βρίσκουν λιπόθυμο στο δάσος.

Κάνε αυτό που πρέπει, Μάνος Παπαδάκης. Υπάρχει άχαστη ατάκα στο φλερτ; Υπάρχει ρακέτα που δεν χάνει ποτέ; Στον κόσμο των χαμένων μπορεί να είναι κανείς νικητής;

Λουδίας, Ακης Πολύζος: Τα ήρεμα νερά του ποταμού Λουδία διαταράσσονται από έναν απρόσμενο επισκέπτη. Ο μικρός Μηνάς, μαγεμένος από τον τοπικό θρύλο, αναζητά εμμονικά το μυστηριώδες πλάσμα που σκορπά τον φόβο και τον τρόμο στη μικρή ταβέρνα.

Μίτση, Γεύη Δημητρακοπούλου: H Mίτση, ένα 13χρονο αγοροκόριτσο, έρχεται αντιμέτωπη με ένα τοπικό έθιμο όταν της έρχεται για πρώτη φορά περίοδος. «Για να έχεις τη δύναμη να αντέχεις τον πόνο τώρα που έγινες γυναίκα», της λέει η γιαγιά της. Ισως το παρεξήγησε.

Holy shit, Ταξιάρχης Δεληγιάννης - Βασίλης Τσιουβάρας: Η Αθήνα μεταλλάσσεται, γρήγορα και βεβιασμένα, για να απορροφήσει τις ορδές των τουριστών που την κατακλύζουν. Η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και οδηγείται νομοτελειακά σε μεγάλες, δύσοσμες εκρήξεις σε κάθε γωνιά της πόλης... και σ' όλο τον κόσμο! Δεν χρειάζονται λόγια, μόνο παρατηρητικό μάτι που αντιλαμβάνεται τις αλλαγές στη ζωή και τις πόλεις μας λόγω του τουριστικού θαύματος! Εμείς θα πούμε πόσο εύστοχος είναι ο τίτλος και θα τον επαναλάβουμε. Holy shit!

Το Εθνικό Σπουδαστικό προβλήθηκε σε ξεχωριστή ημερομηνία στην «Ιριδα». Αξιοθαύμαστα σενάρια και προσπάθειες που προμηνύουν ότι έρχονται αξιόλογοι σκηνοθέτες στην επόμενη γενιά.

Μεταμόρφωση, Θάνος Καρανίκας, Δήμητρα Κοσμά: Μηχανές που δουλεύουν αδιάκοπα κάτω από τον καυτό ήλιο. Αντλίες, καρούλια και αφόρητοι ορίζοντες πίσω από σπινθηροβόλες στο άγγιγμα, κυματοειδείς λαμαρίνες. Εντεκα μήνες μετά από τις καταστροφικές πλημμύρες του 2023, ο οικισμός της Μεταμόρφωσης Καρδίτσας περιμένει το τέλος ενός ασφυκτικού Αυγούστου.

Πρελούδιο για μια Σουπερνόβα, Αρτεμίου Χρίστος: Στην καρδιά της Αθήνας, η δεκάχρονη Περσεφόνη προσπαθεί να επιβιώσει και παράλληλα να τελειώσει μια σημαντική σχολική εργασία. Παρά τις προσπάθειές της, η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό της και βυθίζεται στο χάος.

Νέο Μεξικό, Αντώνης Γκούμας: Καθώς πλησιάζει η απόφαση για την κηδεμονία του γιου της, μια γυναίκα στα όρια προσπαθεί να διαχειριστεί την ασταθή της σχέση με την αδερφή της και την ακόμη πιο ασταθή της σχέση με τον εαυτό της.