ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 7 Φλεβάρη 2001
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΚΟΛΩΝΟΣ
Υπό εξαφάνιση οι ελεύθεροι χώροι

Πίσω από την επίπλαστη εικόνα του κέντρου της Αθήνας, με τα σιντριβάνια, τα μεγάλα πεζοδρόμια και τα ξενοδοχεία, πίσω από τις μοκέτες με το πράσινο που κατά καιρούς παρουσιάζει ο δήμαρχος της πρωτεύουσας, Δ. Αβραμόπουλος, βρίσκεται κανείς αντιμέτωπος με την πραγματικότητα έτσι όπως τη βιώνουν οι κάτοικοι της πόλης.

Στον Κολωνό, μια συνοικία που μετράει πάνω από 100.000 κατοίκους, η καθημερινή ζωή είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που θέλει να παρουσιάζει κάθε φορά ο δήμαρχος στις συνεντεύξεις Τύπου: Τα στενά πεζοδρόμια, το κυκλοφοριακό και το νέφος είναι τα βιώματα των κατοίκων. Ταυτόχρονα, η μόνη πηγή καθαρού αέρα για τους κατοίκους της περιοχής, οι ελεύθεροι χώροι, είναι υπό εγκατάλειψη και όσοι έχουν χαρακτηριστεί σαν πράσινο κινδυνεύουν να χαθούν οριστικά, λόγω της αδιαφορίας του Δήμου.

Συγκεκριμένα, τα οικοδομικά τετράγωνα 105/75 και 106/75, που περικλείονται από τις οδούς Λένορμαν - Κάδμου - Κρέοντος - Ηρούς και Σβώλου, συνολικής εκτάσεως 8.159 τετραγωνικών μέτρων, έχουν χαρακτηριστεί, με απόφαση του Διαμερισματικού Συμβούλιου του 4ου διαμερίσματος ως χώροι πρασίνου και παιδικής χαράς και έχουν κριθεί απαλλοτριωτέα. Την ίδια απόφαση έχει πάρει και ο Δήμος Αθηναίων από την εποχή ακόμη που δήμαρχος ήταν ο Μ. Εβερτ, χωρίς ωστόσο η δημοτική αρχή να έχει προχωρήσει σε πράξεις απαλλοτρίωσης, αν και οι υπηρεσίες του δήμου είχαν πάρει σχετικές αποφάσεις. Κατά τα άλλα ο Δ. Αβραμόπουλος κόπτεται τόσο πολύ για το πράσινο στην Αθήνα, που από το σχετικό κονδύλι του προϋπολογισμού (2 δισ. για απαλλοτριώσεις) δεν έχει χρησιμοποιήσει ούτε ένα ελάχιστο μέρος.

Ετσι, εκτός από ένα μικρό μέρος του συνολικού χώρου που έχει γίνει γήπεδο μπάσκετ, το υπόλοιπο μέρος του κτήματος χρησιμοποιείται από ιδιώτες. Συγκεκριμένα, το ένα μέρος των οικοδομικών τετραγώνων, εκμεταλλεύεται η εταιρία οικοδομικών υλικών KNAUF. Ενα δεύτερο μέρος της περιοχής χρησιμοποιείται από την εταιρία του Θ. Αγγελόπουλου, που ασχολείται με αγορές και πωλήσεις σκαφών θαλάσσης (A. HELLAS MARKET). Τέλος, το υπόλοιπο του χώρου, αν και μέχρι πρόσφατα ήταν πράσινο, ο φερόμενος ως ενοικιαστής του χώρου Θ. Αγγελόπουλος, το κατέστρεψε και το περιέφραξε, με στόχο να εξαπλώσει την επιχείρησή του.

Ο Π. Πολυδωρόπουλος, που μένει στην πολυκατοικία απέναντι από το χώρο, κατήγγειλε στο «Ρ» ότι ο Θ. Αγγελόπουλος, πραγματοποιεί εργασίες στο χώρο τις βραδινές ώρες ώστε να αποφεύγει τον έλεγχο από την υπηρεσία πολεοδομίας του δήμου: «Εδώ και 18 μήνες γίνονται αυθαίρετες κατασκευές στο χώρο. Η πολεοδομία πήρε απόφαση να σταματήσουν οι εργασίες. Μάλιστα, έρχεται ακόμη και η αστυνομία μπροστά από το χώρο για να επιβλέπει ότι όντως δε γίνονται εργασίες. Ομως, ο κ. Αγγελόπουλος, πραγματοποιεί τις εργασίες τις βραδινές ώρες που κανείς δεν μπορεί να τον ελέγξει». Ο ίδιος ο Αγγελόπουλος, σε συνομιλία που είχε με τους κατοίκους, τους είπε προκλητικά ότι «τότε μ' αρέσει να δουλεύω» και ισχυρίστηκε με κατηγορηματικό τρόπο ότι «ο χώρος θα κλείσει».

Σύσκεψη για τη διάσωση των προσφυγικών

Σε συντονισμό της δράσης για τη διάσωση των δημόσιων χώρων που απειλούνται, καλεί η Συντονιστική Επιτροπή Συλλόγων και Κινήσεων για την προστασία των ελεύθερων χώρων της Αθήνας και την Ποιότητα Ζωής. Με αυτό το σκεπτικό, καλεί σε σύσκεψη όλους τους ενδιαφερόμενους για τη διάσωση των προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας, της Πανόρμου και της Δραπετσώνας που απειλούνται με κατεδάφιση. Η σύσκεψη θα γίνει στις 14 του Φλεβάρη και 7μ.μ. στη Σχολή Αρχιτεκτόνων.

Ταυτόχρονα, η Συντονιστική Επιτροπή επισήμανε ότι το κτήμα Θων εξακολουθεί να απειλείται από τον μεγαλοεργολάβο Μπ. Βωβό. Στο πάρκο Ελευθερίας ο Λαμπράκης επεκτείνει την επιχείρησή του και στο υπόλοιπο αδόμητο μέρος του πάρκου. Η εγκατάσταση του Ολυμπιακού Κέντρου Ραδιοτηλεόρασης σε νέο κτίριο γίνεται στην υπερδομημένη λεωφόρο Κηφισίας με συνολική έκταση 75 στρέμματα.

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
O «δικός» μας Ξενάκης...

Τη μουσική του δεν την καταλάβαινα. Για να πω όλη την αλήθεια «κάτι» απ' αυτή που άκουσα ούτε καν με ευχαρίστησε. Βεβαίως, δε φταίει γι' αυτό η μουσική του, αλλά ο πολύ κοντινός ορίζοντας των μουσικών γνώσεων κι επιλογών μου. Για τον ίδιο και τη ζωή του λίγα είχα μάθει, «μέσες άκρες». Οτι κάποτε «πέρασε» από το ΚΚΕ, πήρε μέρος στην Αντίσταση, τραυματίστηκε στα «Δεκεμβριανά», έφυγε παράνομα στο εξωτερικό και από τότε μέχρι και τη μεταπολίτευση του 1974, δεν του επιτρεπόταν να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Δε γνώριζα, λοιπόν, σχεδόν τίποτα από το έργο του και ήξερα ελάχιστα για τη ζωή του. Κι, όμως, γι' αυτόν τον «άγνωστό» μου Ιάννη Ξενάκη, που «έφυγε» για πάντα την περασμένη Κυριακή, ένιωθα υπερήφανος. Υπερήφανος ως Ελληνας και ως αριστερός.

Ως Ελληνας ένιωθα υπερήφανος που ένας ομόφυλός μου, ένας συμπατριώτης μου, άνοιγε νέους δρόμους στη μουσική. Τι κι αν δεν μπορούσα να «περπατήσω» στους «δρόμους» της πρωτοποριακής, της καινοτόμας μουσικής του; Τι κι αν στ' αυτιά μου η «συμπαντική» αρμονία των ήχων της μουσικής του έφτανε σαν, ατάκτως ερριμμένα, ηχητικά σήματα, προερχόμενα από «Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα»; Τι κι αν δεν αντιλαμβανόμουν, ούτε θεωρητικώς, πώς συνδυάζεται η λογική των μαθηματικών με το συναίσθημα των μουσικών φθόγγων; Ημουν περήφανος που αυτός ο άνθρωπος μιλούσε στη γλώσσα μου, είμαστε απόγονοι του ίδιου πολιτισμού.

Ως αριστερός ένιωθα, επίσης, πολύ υπερήφανος που ένας ομοϊδεάτης μου, ήταν ο στοχαστής που ωθούσε την ανθρωπότητα από την άγνοια στη γνώση, έδινε δημιουργικό περιεχόμενο στην ανθρώπινη δραστηριότητα, συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας άλλης - μιας «ιδανικής» - πανανθρώπινης κοινωνίας.

Δεν είχα προσπαθήσει ποτέ να μάθω αν και σήμερα δήλωνε Ελληνας και παρέμεινε αριστερός. Δε μ' ένοιαζε, άλλωστε. Για μένα ήταν πάντα ο Ελληνας που, με το έργο του, πρόβαλε σ' όλο τον κόσμο την Ελλάδα της αρχαιοελληνικής παιδείας και αναδείκνυε τη δυνατότητα μιας σύγχρονης Ελλάδας της πρωτοποριακής δημιουργίας. Αυτή η Ελλάδα δε χωράει σε σύνορα, ούτε σε ταυτότητες εθνικότητας και θρησκεύματος. Και παρέμεινε πάντα ο αριστερός που συνδύαζε τον σκληρό ήχο των κομπιούτερ με την απαλή λαλιά του ανθρώπου που τραγουδά την ομορφιά μιας κοινωνίας του δίκιου και της αλληλεγγύης, μιας μελλοντικής κοινωνίας του σοσιαλισμού.

Αλλά, ακόμα κι αν κάπου, κάπως, κάποτε είχε διαφοροποιηθεί πολιτικά, ήταν εκείνο το ανεξίτηλο σημάδι του όλμου των «Δεκεμβριανών» στο πρόσωπό του - το απέκτησε πολεμώντας για το δίκιο, ως μέλος της μεγάλης συντροφιάς των γενναίων που ηττήθηκαν στο παρελθόν, για να νικήσουν στο μέλλον - που μ' έκανε να θεωρώ αυτόν τον παγκοσμίως γνωστό και αναγνωρισμένο επιστήμονα, έναν εσαεί «δικό» μας άνθρωπο.

Ο Μίκης Θεοδωράκης - ο άλλος πανανθρώπινος Ελληνας της μουσικής και της πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση - είπε για το θάνατο του Ιάννη Ξενάκη: «Δόξασε την Ελλάδα, ενώ μέσα του η φλογερή του αγάπη γι' αυτήν, λόγω και των ιστορικών συνθηκών, είχε μεταβληθεί σε ασήκωτο πόνο». Πράγματι, για τους νικητές του Εμφυλίου και την κυρίαρχη τάξη της εξουσίας στη χώρα μας, ο Ξενάκης ήταν ο «ξένος», ενώ για τους ηττημένους και το λαό μας ήταν ο «δικός» μας. Κι αυτό το γνώριζε πολύ καλά κι εκείνος...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ