Sportidea |
Η ιστορία του Πάρκου Ελευθερίας επαναλαμβάνεται στον Πειραιά. «Τρώνε» τους ελεύθερους χώρους, για να φτιάξουν το μέγαρο του Ολυμπιακού |
Συγκεκριμένα, στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, οι εργολάβοι που καταπάτησαν πίσω από το γήπεδο Καραϊσκάκη το χώρο, από το καλοκαίρι, τον περιφράξανε και έστησαν τους γερανούς, έφεραν ψήφισμα με το οποίο πρότειναν την αλλαγή του σχεδίου πόλης, ώστε να μετατραπεί ο ελεύθερος χώρος - βόρεια και νότια του γηπέδου - σε οικοδομήσιμο. Εκεί πρότειναν να κατασκευαστούν δύο πολυώροφα κτίρια και να δοθεί το ένα στον εργολάβο κατασκευαστή και το άλλο στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΕΟΕ).
Οι προτάσεις, δε, των μεγαλοκερδοσκόπων είναι συγκεκριμένες: Το κτίριο που θα δοθεί στην ΕΟΕ θα περιλαμβάνει θεωρεία επισήμων και θεατών διακεκριμένων θέσεων με σαλόνι παραμονής. Ακόμα, χώρους που θα καλύπτουν όλες τις ανάγκες του Τύπου και των ΜΜΕ, χώρο αναψυκτηρίου των θεατών διακεκριμένων θέσεων, ενώ οι λοιποί χώροι θα αναπτυχθούν σαν χώροι γραφείων χρήσεων.
Το κτίριο που θα παραχωρηθεί στον ανάδοχο του έργου για 20ετή χρήση θα περιλαμβάνει: Θεωρεία θεατών διακεκριμένων θέσεων με σαλόνια και εξέδρα για την παρακολούθηση των αγώνων, χώρο εστιατορίου, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων για διαλέξεις ή σεμινάρια, προβολής βίντεο, συγκεντρώσεις, εκθέσεις και καταστήματα. Οι λοιποί χώροι θα χρησιμοποιηθούν για γραφεία αποκλειστικής χρήσης του αναδόχου, ή μίσθωσης από αυτόν σε τρίτους.
Μετά απ' αυτές τις εξελίξεις, η Δημοτική Κίνηση «Πειραιάς Αναγέννηση», με ανακοίνωσή της, καλεί όλους τους Πειραιώτες και τους κατοίκους του Φαλήρου να αντισταθούν για να σώσουν τους χώρους και την ανάσα τους, να παλέψουν «για να μη χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο οι απάνθρωπες συνθήκες, στις οποίες έχουν οδηγήσει την πόλη μας οι μεγαλοκερδοσκόποι, οι κυβερνήσεις και οι δημοτικές αρχές τους». Παράλληλα, δηλώνει αποφασισμένη να προσφύγει στην επιτροπή του άρθρου 18 και να παλέψει με όλα τα μέσα για «να μην ποδοπατηθεί με τόση βαναυσότητα η νομιμότητα και, μέσω αυτής, η ίδια η λειτουργία του Πειραιά».
Ενδεικτικά τα ερωτήματα, που θέτει, στην ανακοίνωσή της, η Κίνηση «Πειραιάς Αναγέννηση»: «Αλήθεια, με ποιες διαδικασίες αποφασίστηκε το ποσοστό αντιπαροχής, ποιος διαγωνισμός έγινε, τι ρόλο είχε το δημοσίευμα πριν καν ρωτηθεί ο δήμος και το ΥΠΕΧΩΔΕ για την αλλαγή χρήσης, ποιος είναι ο εργολάβος, που έχει τέτοιες πλάτες για να στήσει παράνομα γιαπιά και να έχει στο τσεπάκι την εκ των υστέρων συγκατάθεση του Δημοτικού Συμβουλίου και του ΥΠΕΧΩΔΕ και ποιος άλλος εργολάβος θα τόλμαγε να λάβει μέρος σε δημοπρασία, αν έγινε ποτέ, ή αν θα γίνει;». Αλήθεια, θα βρεθεί κανείς να δώσει απαντήσεις για τη θρασύτατη αυτή ενέργεια, στην οποία εμπλέκεται και η Ολυμπιακή Επιτροπή;
Ηταν μια διαφορετική παρουσία η συμμετοχή των παιδιών που παρακολουθούν το πρόγραμμα απεξάρτησης στη Μονάδα «18 Ανω» στη χτεσινή κινητοποίηση.
Μαζί με τους γονείς τους και τους θεραπευτές τους διαδήλωσαν στους δρόμους της Αθήνας και στο τέλος - μαζί με τους φοιτητές της Ιατρικής - κατευθύνθηκαν προς το υπουργείο Υγείας. Στην Ομόνοια χειροκρότησαν τα παιδιά που δίνουν τη μάχη της απεξάρτησης ακόμα και οι χρήστες ναρκωτικών που δεν κατάφεραν ακόμα να πάρουν τη μεγάλη απόφαση. Στη γωνία Μάρνη και Αριστοτέλους βρήκαν τα ΜΑΤ, που τους έφραξαν το δρόμο για το υπουργείο Υγείας.
Ηταν όμως η πρώτη φορά που κοιτούσαν τους αστυνομικούς ίσα στα μάτια, έστω κι αν ήταν αντιμέτωποι. Μέχρι τώρα τους ήξεραν απ' το κυνηγητό γύρω από την Ομόνοια.
«Ηταν μια συγκλονιστική εμπειρία» έλεγαν αργότερα στη θεραπευτική ομάδα.
Μα είναι μια συγκλονιστική εμπειρία για ολόκληρη την κοινωνία, όταν χτεσινά «κουρέλια» της Ομόνοιας καταφέρνουν να στέκονται στα πόδια τους και να υψώνουν φωνή διεκδίκησης.
Κοιτάει στα μάτια τους σημερινούς ηγεμόνες και τους παρακαλεί: «Δώστε μου πίσω το σπίτι». Απευθύνεται στους Ελληνες και λέει: «Θέλω να ξαναβρεθώ κοντά σας». Υπενθυμίζει τα χαρακτηριστικά μιας φυλής που σέβεται τους προγόνους και τιμά τη μνήμη τους και υπόσχεται: «Το μόνο που ζητώ είναι το δικαίωμα να προσκυνώ τους τάφους των δικών μου».
Θυμάται και εξιστορεί: «Ομορφα τα πρώτα χρόνια. Σαν άγγελος ήταν όταν γινόταν βασιλιάς. Με τα σιρίτια και το σπαθί του. Αστραφτε στο γάμο του με την Αννα - Μαρία. Πάνω στο αμάξι που 'σερναν περήφανα άτια, με τη γλυκιά βασίλισσα - μητέρα να χαμογελά ευτυχισμένη και το λαό να τους ραίνει με άνθη. Κι ύστερα όλοι χαρήκαμε για τη γέννηση της πριγκίπισσας και τον ερχομό του διαδόχου. Ηρθαν, όμως, χρόνια δύσκολα. Εχασε το παλάτι. Εφυγε από την πατρίδα. Πικρή η ξενιτιά κι ο νόστος πόθος. Οι φίλοι του τον εξαπάτησαν κι ο λαός του τον πρόδωσε. Οι νέοι άρχοντες, εκδικητικοί και άπληστοι. Μετά το στέμμα, χάνει και την περιουσία του. Κι είχε να μεγαλώσει πέντε παιδιά».
Η γιαγιά είναι απελπισμένη. «Αδικος κόπος» - σκέφτεται - «δεν καταφέραμε να ξεμπερδέψουμε με δαύτους». Εξακολουθεί, όμως, να ελπίζει και να προσδοκά: «Η κυβέρνηση μάλλον θα δεχτεί την επιστροφή του βασιλιά - στην αρχή ως ιδιώτη και μετά βλέπουμε - την πιέζει και η ΝΔ γι' αυτό. Να δούμε μόνο πώς θ' αντιμετωπίσουμε τους κομμουνιστές...».