ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 20 Φλεβάρη 2001
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Σωρηδόν στα δικαστήρια

Για χάρη των συμφερόντων της πολυεθνικής εταιρίας TVX, οι κάτοικοι της περιοχή του Στρυμονικού Κόλπου σέρνονται εδώ και χρόνια σωρηδόν στα δικαστήρια. Το «έγκλημα» που τους «βαρύνει» είναι ότι αντιδρούν στα καταστροφικά για την περιοχή τους σχέδια δημιουργίας εργοστασίου χρυσού στην περιοχή.

Σήμερα δικάζονται άλλοι 30, για κινητοποιήσεις το 1996 και το 1997 (Η φωτο από κινητοποίηση το 1996).

ΤΗΛΕ-ΠΑΘΗ

Τη βδομάδα που πέρασε τα δελτία ειδήσεων μάς περιποιήθηκαν δεόντως, χτυπώντας ανελέητα ό,τι πολυτιμότερο: Τη νοημοσύνη μας. Ας θυμηθούμε λοιπόν μαζί ορισμένες απ' τις «ξεφτίλες» τους.

***

Το κουνελάκι ήταν 23 χρόνων και ο ερωτευμένος Κροίσος είχε περάσει τα 89! Αλλά ο έρως χρόνια δεν κοιτά. Και αποφάσισε να παντρευτεί το κουνελάκι. Οπερ και εγένετο. Κι έζησαν μαζί 4 ευτυχισμένα χρόνια, μέχρι που ο κροίσος απεδήμησε εις Κύριον, στην τρυφερή ηλικία των 93 χρόνων, αφήνοντας πίσω του τον μάταιο τούτο κόσμο, αλλά και τα αμύθητα πλούτη του.

Και τότε έγινε το σώσε. Κουνελάκι και παιδιά του θανόντος έφτασαν στα δικαστήρια. Οπου το κουνελάκι δήλωσε ερωτευμένο με τον κροίσο. Τον είχε ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν, σ' ένα καμπαρέ του Τέξας, όπου δούλευε. «Παντρεύεται κανείς κάποιον, αν δεν τον έχει ερωτευτεί;», δήλωσε αθώα στο δικαστήριο το κουνελάκι. Και ζήτησε τα κληρονομικά δικαιώματα, γιατί, όπως είπε, είναι ιδιοκτήτρια ενός ράντσου, που πρέπει να πληρώνει τα έξοδά του: φως, νερό, τηλέφωνο, υπηρεσία. Τελικά, πήρε τα μισά απ' την περιουσία. Καλό, έ;

***

Ετήσιος διαγωνισμός σκύλων στο Μάντισον Σκουαίαρ των ΗΠΑ! Πήραν μέρος 158 συμπαθή τετράποδα. Ξέρετε ποια ήταν τα «κλου» της είδησης; Δύο. Οτι οι περισσότεροι διαγωνιζόμενοι ήταν εξοικειωμένοι με τις τηλεοπτικές κάμερες! Και ότι ορισμένοι παρεκτράπηκαν. Ισως μάλιστα ένας απ' αυτούς «χέστηκε» μέσα στο σαλόνι (όπως ακριβώς μας τόνισαν οι ρεπόρτερ), αν και δεν είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η απρέπεια όντως συνέβη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Η φιέστα των Λάτσηδων στο «Ιντερκοντινένταλ» προβλήθηκε δεόντως απ' όλα τα κανάλια. Τους διαδηλωτές, που ήσαν έξω απ'το «Ιντερκοντινένταλ» και διαμαρτύρονταν κατά των νέων επεκτάσεων της ΠΕΤΡΟΛΑ, καμία κάμερα δεν τους πρόσεξε...

Κι ύστερα σου λένε ότι στην εξουσία δε βρίσκονται οι εκπρόσωποι των Λάτσηδων, αλλά ο λαός...

***

Εστειλαν το Σάββατο την κάμερά τους οι αρμόδιοι του «Σταρ», για να πάρουν τις δηλώσεις που έκανε ο Ορέστης Κολοζώφ κατά των βομβαρδισμών των ΗΠΑ στο Ιράκ. Πήραν τις σχετικές δηλώσεις, διαβεβαίωσαν σε συνέχεια το Γραφείο Τύπου ότι θα τις προβάλουν και δεν έδειξαν τίποτα! Ούτε καν μπήκαν στον κόπο ν' αναφέρουν στο ρεπορτάζ, ότι το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση καταδίκης της επιδρομής κατά του Ιράκ!...

Το «Μέγκα» υποσχέθηκε ότι θα πάρει τις δηλώσεις από την ΕΡΤ. κι έκανε ό,τι και το «Σταρ»! Το ίδιο και ο ΑΝΤΕΝΑ! Ως συνήθως... Ενώ η ΝΕΤ «έκοψε» τις δηλώσεις στο μεγάλο δελτίο των 9. Τις είχε, λέει, προβάλλει νωρίτερα. Και ίσως σκέφτηκε, ότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού...

Αύριο τα ξαναλέμε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Οι λεηλατημένοι

Πλησιάζει τα εξήντα και πολλές φορές που κάθεται και γυρίζει τις σελίδες της ζωής του ένα κύμα οργής τον κυριεύει και μονολογεί με αγανάκτηση: «Κλεμμένα χρόνια από τους άρπαγες που με κυβέρνησαν και με κυβερνούν, κουρσεμένα χρόνια απ' τα μικράτα μου ως σήμερα. Κι ακόμη δε χόρτασαν οι ληστές και συνεχίζουν τις επιδρομές τους...».

Οι πρώτες εικόνες που θυμάται από τη ζωή του είναι από την ηλικία των τεσσάρων χρόνων, εκεί στο ορεινό χωριό της Πελοποννήσου, όπου γεννήθηκε. Μαύρο ψωμί και πλιγούρι ήταν το συνηθισμένο φαγητό του και κάτι αποφόρια της ΟΥΝΡΑ τα ρούχα του. Ξυλοτσόκαρα φορούσε στα πόδια του ως τα έξι και παπούτσια έβαλε για πρώτη φορά, όταν ήρθε η στιγμή να πάει στο σχολείο. Η αδενοπάθεια και η αδυναμία τον συνόδευαν μέχρι τα δεκάξι του, οπότε τελείωσε με χίλιες δυο στερήσεις, τέσσερις τάξεις του Γυμνασίου και πήρε την απόφαση να μεταναστεύσει στην Αθήνα για καλύτερη τύχη. Ηρθε, λοιπόν, εδώ και άρχισε ο μεγάλος αγώνας: Βοηθός στα γιαπιά το πρωί και το βράδυ μαθητής του νυχτερινού. Μόλις 50 δραχμές το μεροκάματο. Και στο συνοικιακό μαγειρείο να ζητούν δέκα φράγκα για ένα πιάτο φαΐ, η κυρα - Νίτσα η σπιτονοικοκυρά του να ζητάει τέσσερα κατοστάρικα το μήνα για την άθλια καμαρούλα εκεί στο Μεταξουργείο και επιπλέον να θέλεις λεφτά για την εγγραφή στο νυχτερινό και για ν' αγοράσεις τα βιβλία.

Σκληρή και μίζερη η ζωή του, ξεπουλημένη η νιότη του και μοναδική χαρά του κάποια κυριακάτικα απογεύματα που συναντούσε στην Ομόνοια δυο, τρεις συγχωριανούς του και ν' αλλάξει μερικές κουβέντες μαζί τους. Καμιά φορά άνοιγε συζήτηση εκεί και με άλλους άγνωστους συνομήλικούς του. Ηταν νέοι από τη Θεσσαλία, την Ηπειρο, τα νησιά. Είχαν έρθει κι αυτοί στην πρωτεύουσα για να καζαντίσουν και είχαν γίνει εύκολα θύματα του συστήματος που ενθάρρυνε εκείνη την εποχή την αστυφιλία. Την ενθάρρυνε για να βρεθούν φτηνά εργατικά χέρια και να οικοδομηθεί έτσι ο πλούτος και η ισχύς των ολίγων...

Κάποιοι από αυτούς τους νέους είχαν όνειρα μικρά ή μεγάλα όταν ήρθαν στην πρωτεύουσα, αλλά τίποτε δεν πέτυχαν, όσο κι αν πάλεψαν. Οπως δεν πέτυχε τίποτε ουσιαστικό κι αυτός. Διότι μπορεί τελικά να ξέφυγε από το εξοντωτικό μεροκάματο στις οικοδομές, αλλά υπαλληλάκος σε μια ιδιωτική εταιρία έγινε και τίποτε άλλο.

Σκληρή ήταν η εποχή που γεννήθηκε σκληρά και τα χρόνια που ακολούθησαν και τα κατάλαβε καλά στο πετσί του. Οπως τα κατάλαβε και ολόκληρη η γενιά του. Αυτή η γενιά που μεγάλωσε στη μεταπολεμική κοινωνία της Ελλάδας, με λίγο ψωμί και πολλές ελπίδες. Με ελπίδες, όμως, που δεν ευοδώθηκαν πάλι, γιατί το σύστημα αλλάζοντας συνεχώς μορφές σαν το μυθικό Πρωτέα - χούντα, μεταπολίτευση - φενάκη, «Αλλαγή» - κοροϊδία κλπ., κατόρθωνε να κλέβει τα πάντα από το λαό και να διατηρείται ακατάλυτο. Λεηλατημένα τα παιδικά, τα εφηβικά και τα μετέπειτα χρόνια του και η «λάμια» που τον κυνηγούσε σε όλη του τη ζωή δε λέει να χορτάσει. Προσπαθεί να του ρουφήξει και τα στερνά του χρόνια, με περικοπές στις συντάξεις, με κατάλυση της δημόσιας περίθαλψης και άλλες «εκσυγχρονιστικές» πανουργίες.

Κι αφού ξεμπερδέψει εντελώς μ' αυτόν το σύστημα - θηρίο είναι έτοιμο να επιτεθεί στη νέα γενιά, για να την προσφέρει βορά κι αυτή στα συμφέροντα των ολίγων.

Ως πότε όμως θα συνεχιστεί αυτή η λεηλασία της ζωής των φτωχών κι ως πότε θα συνεχιστούν οι εκατόμβες των γενεών στους αφέντες; Ας κινηθεί επιτέλους ο λαός σύσσωμος και μαχητικός, για να λήξει όσο το δυνατόν πιο σύντομα αυτό το άγος και να επέλθει η κάθαρση.


Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

ΤΗΛΕ-ΠΑΘΗ (Εισαγωγικό 1ης μέρας)

Μάλλον χρειάζεται μια άλλη λέξη, για να αποδώσει το μέγεθος της ξεφτίλας...

Για τα κανάλια μιλάμε, καλά το καταλάβατε. Ιδιωτικά και κρατικά. Για το «θαυμαστό κόσμο» της αποχαύνωσης μιλάμε σήμερα. Και αύριο φυσικά θα μιλήσουμε γι' αυτά. Κι όχι μόνο. Γιατί ο «λαμπερός κόσμος» των Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης», περιλαμβάνει επάξια και αρκετά ραδιόφωνα και πολλές εφημερίδες και περιοδικά.

Αυτή εδώ η νέα στήλη του «Ριζοσπάστη» που κάνει το ντεμπούτο της σήμερα, θα βρίσκεται κάθε μέρα μαζί με τον αναγνώστη που είναι απαιτητικός, που διψάει για την αλήθεια, και δεν μπορεί να «χωνέψει» όσα του πασάρουν οι έμποροι της παραπληροφόρησης, ως «πραγματικότητα» της ενημέρωσης.

Από σήμερα και κάθε μέρα σε περιμένουμε, αγαπητέ αναγνώστη, με νέα και σχόλια. Για να καταγράφονται όλα στο «Ριζοσπάστη», στην εφημερίδα σου. Για να μην ξεχνιόμαστε. Ούτε στιγμή...



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ