ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

TV: Θα κάνει (ο πρωθυπουργός) ανασχηματισμό... Οχι θα κάνει εκλογές... Οχι θα κάνει πρώτα ανασχηματισμό και μετά εκλογές...

****

TV (συνέχεια): Ποιοι είναι υπέρ του άμεσου ανασχηματισμού;;; Ποιοι εισηγούνται εκλογές; Ποιοι προτείνουν ανασχηματισμό τώρα και μετά εκλογές;;; Ποιοι ενώ ήθελαν εκλογές άλλαξαν γνώμη και δε θέλουν τώρα;;;

****

Μια κατάσταση που βολεύει την κυβέρνηση, αφού η ουσία των αντιδραστικών πολιτικών της περνάει στο μουλωχτό...

****

Βολεύει και το ΠΑΣΟΚ επίσης που δε βλέπει την ώρα ν' αναλάβει αυτό να βάλει μπρος τις ίδιες πολιτικές...

****

Γι' αυτό τα στελέχη του (ΠΑΣΟΚ) που βγαίνουν στις τηλεοράσεις κλίνουν τις εκλογές σ' όλες τις πτώσεις...

***

Είναι τίποτα απ' όλ' αυτά που ν' αφορά τη ζωή του τηλέπαθου;;;

****

Δηλαδή, το μεροκάματο, ή τη σύνταξή του, τη μόρφωση των παιδιών του, την υγεία της οικογένειάς του, τις συνθήκες εργασίας του κλπ;;;

****

Ολα τα αντιδραστικά νομοσχέδια, που πέρασε το καλοκαίρι και τα αντιλαϊκά μέτρα, που προώθησε η κυβέρνηση με τη συμφωνία του ΠΑΣΟΚ, ή περνάνε στο μουλωχτό, ή σερβίρονται και σαν θετικά βήματα...

****

Που όμως δεν είναι αρκετά και πρέπει να γίνουν κι άλλα από πάνω...

****

Αυτά που αφορούν τους τηλέπαθους μπορούν να τα αντιμετωπίσουν και να τα λύσουν μόνο οι ίδιοι οι τηλέπαθοι...

****

Με οργάνωση και αγώνα...

****

Κι όταν γίνουν εκλογές: Δυνατό ΚΚΕ!!!

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΕΡΟΥ

Πληγές, δραματικά ανοικτές

Οι πληγές του βρώμικου πολέμου των Ενόπλων Δυνάμεων ενάντια στο αντάρτικο και το λαϊκό κίνημα παραμένουν ανοικτές. Και θα παραμείνουν, όσο ανακαλύπτονται μαζικοί τάφοι, όπως αυτός που βρέθηκε στην περιοχή Πούτις του Αγιακούτσο, ο οποίος περιείχε τα λείψανα 92 από τους 123 που σφαγίασαν οι Ενοπλες Δυνάμεις το 1984 ανάμεσά τους και παιδιά.

Μπροστά

Τα πλοία της αναχώρησης άδειασαν, γέμισαν τα πλοία της επιστροφής και οι δρόμοι των πόλεων αποκτούν και πάλι κίνηση. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλοι προσπαθήσαμε να φύγουμε και να βρεθούμε δίπλα στη θάλασσα ή στο βουνό, για όσες μέρες «άντεχε» το υπόλοιπο του μισθού και του επιδόματος αδείας. Η απόσταση δεν είχε τον πρώτο ρόλο, αρκεί να «άδειαζε» το μυαλό απ' την πίεση της χρονιάς, αρκεί να «γέμιζε» με σκέψεις που μας τραβάνε μπροστά. Δεν έλειψαν οι μικροί απολογισμοί και τα σχέδια «από Σεπτέμβρη», «απαραίτητες» λειτουργίες του νου.

Κι ενώ «όλοι» έφευγαν υπήρχαν - όπως υπάρχουν πάντα - και αυτοί που έμειναν. Την ώρα που τα πλοία ξεκινούσαν κάποιοι γνώριζαν ότι δεν πρόκειται να ταξιδέψουν μακρύτερα απ' τις τοπικές παραλίες. Απαισιόδοξες σκέψεις σε στιγμές «υποχρεωτικής» ανανέωσης; Οχι, απλά η πραγματικότητα. Ελάχιστοι, άλλωστε είναι αυτοί που δε θυμούνται τον εαυτό τους να μένει την ώρα που «όλοι» φεύγουν, προφανώς, γιατί δε φεύγουν «όλοι». Οταν, μάλιστα, δεν υπάρχει το φιλικό ή το οικογενειακό σπίτι τα πράγματα «στενεύουν» επικίνδυνα.

Δε χρειάζεται να αναρωτηθούμε πολύ για να «βρούμε» ποιοι είναι αυτοί που έμειναν. Είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Χιλιάδες συμβάσεις εργασίας έληξαν το Μάη και τον Ιούνη και τα μηνιάτικα του καλοκαιριού έγιναν - στην καλύτερη περίπτωση - επιδόματα ανεργίας. Και είναι και κάτι άλλα μηνιάτικα, λίγα ευρώ πιο πάνω απ' το επίδομα ανεργίας, που «εμποδίζουν» το δρόμο για κάθε ταξίδι. Η προσδοκία για διακοπές μετατρέπεται σε προσδοκία και τρέξιμο για μια εποχιακή δουλειά, μήπως και ο επόμενος χειμώνας περάσει λίγο πιο ανθρώπινα. Δεν πρόκειται για ορισμένες «περιπτώσεις», όπως «βαφτίζονται» στα καλοκαιρινά ρεπορτάζ που γεμίζουν τον τηλεοπτικό χρόνο, αλλά για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Εάν προσθέσουμε, μάλιστα, σε όσους έμειναν κι εκείνους που κατάφεραν να φύγουν μόνο λίγες μέρες, τότε σίγουρα ο αριθμός είναι εντυπωσιακός, πολύ εντυπωσιακός, αγγίζει τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Δε χρειάζεται η στατιστική για το προηγούμενο «αυθαίρετο» συμπέρασμα, αρκεί μια ματιά γύρω μας. Ο αριθμός μεγαλώνει όταν «θυμηθούμε» πως δίπλα μας, στις πλατείες πιο πέρα, προσπαθούν να βρουν δροσιά χιλιάδες μετανάστες από σμπαραλιασμένες χώρες. Κι ενώ «περιμένουν» το επόμενο αεράκι, αντί γι' αυτό έρχεται η «σκούπα» και τρέχουν να σωθούν.

Κι όλα αυτά, φυσικά, δεν τα βάλαμε στο «χαρτί» για να πούμε ότι «πάντα υπάρχουν και χειρότερα». Αντί αυτής της μίζερης «εκτίμησης» θα επιλέξουμε τις χιλιάδες σκέψεις που κάναμε όλοι, όταν το μυαλό «άδειαζε» απ' την πίεση της χρονιάς και «γέμιζε» με αισιοδοξία. Με την αισιοδοξία των πολλών, είτε έφυγαν, είτε έμειναν, αρκεί, λίγο, να «ξέφυγαν» απ' τα «σύγχρονα» καλούπια και να πήγαν το ταξίδι λίγο πιο μακριά, κάπου κοντά στα αυτονόητα. Σε εκείνα τα αυτονόητα που λέγονται δικαιώματα και σήμερα οι αστοί τα ονομάζουν ευκαιρίες. Ενα τέτοιο «πεζό» αυτονόητο είναι και το δικαίωμα της ξεκούρασης και των διακοπών...

Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ