Eurokinissi

Σε ένα τέτοιο φόντο, και παρουσιάζοντας το περιβόητο «καλάθι της ΔΕΘ», που περιλαμβάνει μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων και μπόλικη κοροϊδία για τους εργαζόμενους, ξεχώρισαν οι απειλές προς τον λαό ότι η αμφισβήτηση αυτής της στήριξης «φέρνει περιπέτειες», παραπέμποντας ειδικά στις εξελίξεις στη Γαλλία και λέγοντας ότι «ευτυχώς εμείς είμαστε στην αντίπερα όχθη».

Γι' αυτό και εξαρχής έθεσε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η κυβέρνηση. Ξεκαθάρισε χαρακτηριστικά ότι «θεμέλιο είναι η δημοσιονομική σταθερότητα», όπως και ότι «πρέπει να δαπανήσουμε για την άμυνα 2,3 δισ. ευρώ μόνο για το 2026». Αυτό είναι το περίγραμμα που συνθλίβει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της στροφής στην πολεμική οικονομία, αφού όπως είπε «εκπτώσεις στην ασφάλεια δεν κάνω». Ετσι, ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται η κυβέρνηση να κάνει κοινωνικές δαπάνες (π.χ. επιδόματα) «και να μην προμηθεύεται Belharra». Σε αυτό το περίγραμμα ενέταξε και την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ως μπροστάρης των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Και τονίζοντας πως «δεν πρόκειται να επιτρέψω απομόνωση μπροστά σε αναθεωρητισμούς», προειδοποίησε για βάθεμα της εμπλοκής στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Κάνοντας ακόμα πιο σαφές ότι οι όποιες εξαγγελίες της κυβέρνησης αποτελούν ουσιαστικά ανακάτεμα της φτώχειας που γεννά η πολιτική του, ξεχώρισε ότι «κάθε μέτρο στήριξης χρηματοδοτείται χωρίς να αμφισβητείται η δημοσιονομική ισορροπία». Ως παράδειγμα έφερε π.χ. τη φοροληστεία των μικρών επαγγελματιών, που όπως είπε έδωσε τη δυνατότητα «να στηρίξουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους και να επιστρέψουμε ένα ενοίκιο ετησίως».

Αυτό ονόμασε «επιστροφή μερίσματος της ανάπτυξης» και «οικονομική ελευθερία», ενώ παρουσίασε το πλέγμα της φορολογικής μεταρρύθμισης, που αποτελεί ένα άλλο μείγμα συντελεστών κρατώντας σαν κόρη οφθαλμού ότι το 95% των φορολογικών εσόδων θα επιβαρύνει τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Χωρίς να λέει κουβέντα για τους έμμεσους φόρους που στραγγίζουν κυρίως τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και διασφαλίζουν μαζί με τη συνολική φοροληστεία τα τερατώδη υπερπλεονάσματα διαφήμισε την επιστροφή ενός μέρους τους μέσα από τη «μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση της μεταπολίτευσης», όπως την ονόμασε.

Μια μεταρρύθμιση την οποία κοστολόγησε στα 1,6 δισ. ευρώ, όταν μόνο το 2024 η κυβέρνηση ρούφηξε 11,4 δισ. ευρώ ως πρωτογενές πλεόνασμα από το λαϊκό εισόδημα, και ενώ αναμένεται νέα αύξησή του το 2025.

Παρουσιάζοντας συγκεκριμένα τους νέους συντελεστές, τους χαρακτήρισε «μέτρο στήριξης της οικογένειας και των νέων», αφού για τις μεν οικογένειες οι συντελεστές θα μειώνονται κλιμακωτά ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών, ενώ οι νέοι έως 25 ετών δεν θα πληρώνουν φόρο για εισοδήματα μέχρι 20.000 ευρώ.

Τα παραπάνω παρουσιάστηκαν ως απάντηση στο δημογραφικό πρόβλημα, με τον πρωθυπουργό να λέει ότι πρόκειται για κίνητρα, ειδικά για τη νέα γενιά, «να μπαίνει νωρίς στην αγορά εργασίας, ειδικά από την τεχνική εκπαίδευση». Αυτά την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο για τη γιγάντωση της ευελιξίας με τη διευθέτηση και τη 10ωρη δουλειά όλο τον χρόνο, το 13ωρο σε έναν εργοδότη κ.ά. νοσηρά μέτρα που διαλύουν τους εργαζόμενους, συμπιέζουν τον ελεύθερο χρόνο, συντρίβουν κάθε προγραμματισμό της προσωπικής και οικογενειακής ζωής.

Μάλιστα, ξέκοψε και κάθε συζήτηση για το δίκαιο αίτημα επαναφοράς του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, αφού όπως είπε σε μια ακόμα προσπάθεια καλλιέργειας κοινωνικού αυτοματισμού, επιλέγεται η στήριξη «περισσότερων από μια κατηγορία εργαζομένων». Οσο για τους συνταξιούχους, που έχουν το ίδιο αίτημα και πρόκειται για δικά τους χρήματα, η κυβέρνηση τους πέταξε το ξεροκόμματο της «μείωσης στο μισό της προσωπικής διαφοράς το 2026 και της κατάργησής της το 2027». Μέτρο χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα, αφού έτσι κι αλλιώς η προσωπική διαφορά σε μεγάλο βαθμό έχει ροκανιστεί από τις αυξήσεις που δίνονται μόνο στα χαρτιά για εκατοντάδες χιλιάδες απ' αυτούς.

Ως «στήριξη» παρουσίασε η κυβέρνηση και τα μέτρα για τη στέγη, ξεχωρίζοντας τα προγράμματα όπως το «ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΙΙ» και την «κοινωνική αντιπαροχή» που εντείνουν την εμπορευματοποίηση της ζωτικής αυτής ανάγκης, ενώ όπως έχει ήδη αποδειχθεί τροφοδοτούν ακόμα περισσότερο το κόστος στέγασης. Και, βέβαια την ίδια στιγμή «τρέχουν» όλα τα μέτρα για το μαζικό ξεσπίτωμα μέσα από τους πλειστηριασμούς, τις εξώσεις ενοικιαστών κ.ο.κ.

Αν τα παραπάνω αποτελούν τον πυρήνα της κοροϊδίας για τους εργαζόμενους, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους επιχειρηματικούς ομίλους που έχουν να ...λαμβάνουν τόσο σε ρευστό όσο και θεσμικές μεταρρυθμίσεις θωράκισης της κερδοφορίας τους, πέρα μάλιστα από τους αντεργατικούς νόμους για φθηνό εργατικό δυναμικό.

Ξανά στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας, ο πρωθυπουργός ξεχώρισε τον διπλασιασμό της έκπτωσης στις δαπάνες επενδύσεων στην άμυνα, γιατί όπως είπε «πρέπει να προχωρήσουμε σε μεγάλες επενδύσεις, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Ευρώπης για την ενίσχυση της συλλογικής άμυνας». Παρακάτω ανακοινώθηκε περαιτέρω απλούστευση αδειοδότησης με αιχμή τις επενδύσεις στη βιομηχανία, τα ειδικά χωροταξικά σχέδια για βιομηχανία, τουρισμό, ιχθυοκαλλιέργειες, η στήριξη της εξωστρέφειας και διάφορες επιδοτήσεις, όπως άλλα 50 εκατομμύρια στο «ταμείο καινοτομίας φαρμάκων».

Ενώ, συνεχίζοντας να μετράει χρήμα για τους ομίλους, μίλησε για τις χρηματοδοτήσεις νέων ταμείων, όπως το «κοινωνικό κλιματικό ταμείο», που με φερετζέ την προστασία από την κλιματική κρίση δίνει ζεστό χρήμα από τον ιδρώτα του λαού, τόσο στη βιομηχανία όσο και στους εφοπλιστές για την «ανανέωση του στόλου στην ακτοπλοΐα».

Ξεχωριστή αναφορά έκανε ο Κυρ. Μητσοτάκης στις «παθογένειες» που όπως είπε ταλαιπωρούν το κράτος, εστιάζοντας στον ΟΠΕΚΕΠΕ και σχολιάζοντας τα σκάνδαλα και τη διαφθορά. Μίλησε για «βούληση του κράτους» να αναμετρηθεί με τέτοια φαινόμενα, τα οποία όμως είναι σύμφυτα με το ίδιο το σύστημα και ουσιαστικά στηρίζονται από το σάπιο κράτος του, κάτι που αποδείχθηκε και με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και με τις τελευταίες εξελίξεις στην Κρήτη, με εμπλοκή μάλιστα και της αμερικανικής βάσης.

Για το τι σημαίνει όμως για τους εργαζόμενους η «αναμέτρηση με τις παθογένειες», ώστε όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός να «αναμορφωθεί το βαθύ κράτος», χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα που αξιοποίησε. Ξεχώρισε μεταξύ άλλων την ψηφιακή κάρτα εργασίας, που όπως είπε «ρύθμισε την αγορά εργασίας», αποτελώντας ουσιαστικά εργαλείο διευθέτησης και περαιτέρω ξεχειλώματος του εργάσιμου χρόνου. Επίσης τον νέο νόμο που ψήφισε για το πειθαρχικό στο Δημόσιο, που φέρνει μεγαλύτερη καταστολή και αυταρχισμό, με τον Κυρ. Μητσοτάκη να εστιάζει στη δυνατότητα για απόλυση εργαζομένων που παλεύουν για καλύτερες υπηρεσίες. Επίσης το «112», δηλαδή το «τρεχάτε να σωθείτε», με το κράτος να αποποιείται κάθε ουσιαστικής ευθύνης για την προστασία του λαού. Ως ...τομή για τη θεραπεία του κράτους από παθογένειες παρουσίασε και την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα ως «ταυτοτική μεταρρύθμιση».

Σε ένα τέτοιο φόντο, και παραβιάζοντας ...ανοιχτές θύρες, αφού με τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης συμφωνούν στη στρατηγική του κεφαλαίου, ζήτησε «συνεννόηση» για τους επόμενους εθνικούς στόχους, δηλώνοντας μάλιστα ότι είναι εκείνος που «κάνει το 1ο βήμα», σε τέσσερις κατευθύνσεις.

Πρώτον το «Εθνικό απολυτήριο» στο πλαίσιο του γνωστού κυνηγιού δεξιοτήτων και εμπορευματοποίησης της μόρφωσης, δεύτερον την Υγεία παρουσιάζοντας ως «τομές» και οδικό χάρτη για τη συνέχεια τις «ανακαινίσεις στα ΤΕΠ» και τα επί πληρωμή χειρουργεία, τρίτον τα νέα χωροταξικά για τη στήριξη των επενδύσεων και τέταρτον την «ενεργειακή αυτονομία». Ειδικά για το τελευταίο, ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση θα πάρει μέτρα για την περαιτέρω ενίσχυση των ΑΠΕ, λέγοντας μάλιστα ότι «η πολιτική μας αποδίδει», ενώ ο λαός ματώνει για τους υπέρογκους λογαριασμούς.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης ολοκλήρωσε επαναλαμβάνοντας τον ίδιο εκβιασμό στον λαό, δείχνοντάς του τον μπαμπούλα της «αστάθειας» και τους «ταραγμένους καιρούς».

Γι' αυτό και ανέφερε ότι «η πολιτική σταθερότητα γίνεται προϋπόθεση ευημερίας», απαιτώντας έτσι στοίχιση με την πολιτική που τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά στρώματα για τα κέρδη των λίγων.

Και, παρουσιάζοντας το τι τον ...συγκινεί, έδειξε και την ουσία της «δημιουργικής διαδρομής μέχρι το 2030», ξεχώρισε μεταξύ άλλων τους «φοιτητές που δουλεύουν σεζόν για να τα βγάλουν πέρα τον χειμώνα», τους «συνταξιούχους που επιλέγουν να εργάζονται για να συμπληρώνουν εισόδημα και να αισθάνονται χρήσιμοι» (!), την «Ελλάδα που ξυπνά για να δουλέψει νωρίς».

Σε ανακοίνωσή του για την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το περιβόητο "καλάθι της ΔΕΘ" αποδείχθηκε ότι είναι γεμάτο με μέτρα - παροχές και "μεταρρυθμίσεις" για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ιδιαίτερα εκείνους που ετοιμάζονται να "ξεκοκαλίσουν" τα κονδύλια της πολεμικής οικονομίας και των εξοπλισμών. Για τον λαό όλα αυτά προμηνύουν επιδείνωση της θέσης του, ενώ και όσα παρουσιάζονται ως "παροχές" αποτελούν είτε μια ελάχιστη επιστροφή από την τεράστια φοροληστεία, από την οποία προκύπτουν τα θηριώδη πλεονάσματα, είτε "αδειανό πουκάμισο", όπως η μείωση της άμεσης φορολογίας στους νέους, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δουλεύουν με τον κατώτατο μισθό, με ημιαπασχόληση ή με "μαύρη", ανασφάλιστη εργασία και, φυσικά, πληρώνουν τους υπέρογκους έμμεσους φόρους.

Πίσω από τη μαγική εικόνα που προσπάθησε - κατά την προσφιλή του συνήθεια - να παρουσιάσει ο κ. Μητσοτάκης βρίσκονται όλα αυτά για τα οποία διαδήλωναν την ίδια ώρα δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης με τα εργατικά σωματεία και τους φορείς τους: Η δουλειά μέχρι και για 13 ώρες την ημέρα, οι μισθοί που τελειώνουν στις 15 του μήνα, ο εδώ και χρόνια κατηργημένος 13ος και 14ος μισθός για τους δημόσιους υπαλλήλους και οι αντίστοιχες συντάξεις, η άθλια κατάσταση στο ΕΣΥ, οι ελλείψεις στην Εκπαίδευση κ.λπ.

Τις όποιες "φοροελαφρύνσεις" εξήγγειλε ο πρωθυπουργός τις έχει προεισπράξει η κυβέρνηση δυο και τρεις φορές, με τους άδικους άμεσους και έμμεσους φόρους, με τα τεκμήρια των αυτοαπασχολούμενων και, βέβαια, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να μετριάσουν τη συνεχή αύξηση των τιμών σε κρίσιμα αγαθά, όπως τα τρόφιμα, το ρεύμα, τα ενοίκια. Αλλωστε η συντριπτική πλειονότητα των φορολογικών εσόδων, περίπου 95%, προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα, ενώ η αύξησή τους είναι κατά βάση τα "πανωτόκια" της ακρίβειας που "καλπάζει".

Οσα βιώνει ο λαός από τη μία και τα κέρδη - ρεκόρ των εισηγμένων στο χρηματιστήριο, των τραπεζών, των ενεργειακών ομίλων, των σούπερ μάρκετ, των βιομηχάνων της πολεμικής οικονομίας, από την άλλη, αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, δηλαδή της ανάπτυξης που ευαγγελίζονται κυβέρνηση και κόμματα του συστήματος, της άδικης καπιταλιστικής ανάπτυξης, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέα κρίση, την οποία θα επιχειρήσουν να φορτώσουν και πάλι στον λαό, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Κενό γράμμα θα αποδειχθούν και πάλι οι εξαγγελίες για το δημογραφικό, που αποτελούν απλά μια ανακύκλωση πολιτικών οι οποίες έχουν οδηγήσει στο σημείο να κλείνουν φέτος πάνω από 750 σχολεία λόγω έλλειψης μαθητών, αφού δεν απαντούν στο αμείλικτο ερώτημα: Πώς θα κάνουν οικογένεια τα νέα ζευγάρια με τα ενοίκια στα ύψη, με ανύπαρκτες και εμπορευματοποιημένες κοινωνικές υπηρεσίες και δουλεύοντας 13 ώρες τη μέρα για να τα βγάλουν πέρα; Αντίστοιχα, οι εξαγγελίες που παρουσιάζονται σαν απάντηση στο στεγαστικό είναι στην ουσία επιδότηση των μεγαλοκατασκευαστών, τη στιγμή που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν εκτάσεις του Δημοσίου για κατασκευή εργατικής - λαϊκής κατοικίας, με επανασύσταση του ΟΕΚ, τον οποίο κατήργησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Το μόνο στο οποίο ήταν ειλικρινής ο κ. Μητσοτάκης είναι η προσήλωσή του στις αντιλαϊκές Οδηγίες της ΕΕ, στη δημοσιονομική πειθαρχία της, στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους νωρίτερα ακόμα και από τις δεσμεύσεις, στο Σύμφωνο Σταθερότητας, στη στροφή στην πολεμική οικονομία και στους εξοπλισμούς, σε όλα αυτά που υλοποιεί με ζήλο και τα αποδέχονται όλα τα κόμματα της ευρωενωσιακής κανονικότητας. Εκεί μπορεί να βρει και τις συναινέσεις που αναζητεί για την περιβόητη "πολιτική σταθερότητα", που σημαίνει μόνο αστάθεια για τα δικαιώματα και τη ζωή του λαού.

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να βρίσκεται σταθερά και αταλάντευτα απέναντι σε αυτήν την πολιτική, που φέρνει νέα μεγάλα αδιέξοδα και απειλές για τον λαό και δεν παίρνει από "rebranding" κάθε λογής νέων και παλιότερων δήθεν Μεσσιών, αλλά μόνο από ανατροπή και ριζική εκ βάθρων αλλαγή, μέσα από ένα μεγάλο, πανελλαδικά συντονισμένο, ταξικά προσανατολισμένο κίνημα σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, το οποίο θα βάλει στο προσκήνιο τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες των πολλών, κόντρα στα κέρδη των λίγων εκμεταλλευτών».