Αυτό είναι το δίλημμα που μπαίνει πλέον στους υγειονομικούς, που σαφώς η μεγάλη τους πλειοψηφία είναι νοσηλευτές.

Το νοσηλευτικό προσωπικό, ακόμη και εκείνο που εργάζεται στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), δουλεύει χωρίς επαρκή εκπαίδευση για τον κατάλληλο τρόπο αντιμετώπισης ενός κρούσματος κορονοϊού και χωρίς επαρκή μέτρα προστασίας.

Μια μάσκα φοριέται από τον νοσηλευτή όλη την 8ωρη βάρδια και από τον ιατρό έως και ολόκληρο 24ωρο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τις προσέχουμε σαν «κόρη οφθαλμού»... Σε ανακοίνωση της διοίκησης μπροστά στο υπαρκτό ενδεχόμενο της καθολικής έλλειψης απλών χειρουργικών μασκών, μας καθησύχασαν και μας είπαν ότι θα ράψουν σε όλους από μία...

Οσον αφορά την ποδιά μίας χρήσης, και εκείνη είναι για χρήση όλο το 8ωρο...

Αντισηπτικό δεν έχουμε σε ολόκληρο το νοσοκομείο. Πλαστικά γυαλιά προστασίας μιας χρήσης, μάσκες υψηλής αναπνευστικής προστασίας, αδιάβροχες φόρμες μίας χρήσης υπάρχουν σε ποσότητα μικρού δείγματος και αυτό σε περίπτωση που χρειαστεί να νοσηλεύσουμε κάποιο κρούσμα κορονοϊού.

Κάθε μέρα κάνουμε καταμέτρηση στο υλικό που υπάρχει στο νοσοκομείο και «παζαρεύουμε» στον καταμερισμό, με βάση τον φόρτο εργασίας και την επικινδυνότητα κάθε τμήματος. Για ποια επάρκεια λοιπόν μιλάνε οι διοικητές και οι άλλοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης;

Το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων απαρτίζεται στην πλειοψηφία του από γυναίκες. Δεν αρκεί μόνο να αντεπεξέλθεις στις απαιτήσεις της εξοντωτικής εργασίας, αλλά να συνεχίσεις και στο σπίτι με τη φροντίδα των παιδιών και με το άγχος να μη μεταφέρεις εκεί τα μικρόβια. Η φροντίδα από τους παππούδες και τις γιαγιάδες δεν υπάρχει πλέον. Πολλές είναι οι περιπτώσεις που και αυτοί έχουν αντίστοιχα ανάγκη από φροντίδα.

Υπάρχουν δυσκολίες ακόμα στο να δοθούν άδειες ειδικού σκοπού, κι αυτό γιατί δεν φτάνουμε να καλύψουμε τις βάρδιες. Οι νοσηλευτές που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και δεν βγαίνουν σε άδεια εργάζονται με φόβο μη νοσήσουν και μπαίνει ο καθένας ατομικά σε έναν αγώνα για να βρει μια σανίδα σωτηρίας.

Σήμερα βιώνουμε με πιο ωμό τρόπο τις πραγματικές συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής που όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις ασκούσαν με όποιο κόστος για το λαό. Τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυσαν την επιχειρηματική δράση στη δημόσια Υγεία, γι' αυτό εξάλλου παίρνανε το δικό τους χειροκρότημα από τους επιχειρηματίες και τους κλινικάρχες της ιδιωτικής Υγείας.

Οι νοσηλευτές και πριν από την πανδημία βρίσκονταν στα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης. Η σωματική κόπωση, η ψυχολογική καταπόνηση υπήρχε και τώρα εντείνεται ακόμα περισσότερο. Εργαζόμαστε με δεκάδες οφειλόμενα ρεπό, με χρωστούμενες άδειες από προηγούμενα έτη, με ωράρια λάστιχο. Συχνά καλούμαστε να δουλέψουμε πρωινή και νυχτερινή βάρδια συνεχόμενα και την άλλη μέρα απόγευμα. Δηλαδή 24 ώρες σε 2 μέρες. Με τέτοιες βάρδιες, σαφώς και δεν τηρείται η 12ωρη ξεκούραση από βάρδια σε βάρδια, όπως ορίζει ο νόμος. Η νυχτερινή εργασία φτάνει μέχρι και τις 10 νυχτερινές βάρδιες τον μήνα.

Την ίδια ώρα στο ΕΣΥ υπάρχουν 22.000 οργανικές θέσεις κενές για το νοσηλευτικό προσωπικό. Πανελλαδικά, με βάση τις τελευταίες καταγραφές του ΕΣΥ, οι κλίνες ΜΕΘ ανέρχονται σε 605, εκ των οποίων σε πλήρη λειτουργία βρίσκονται οι 550. Οι υπόλοιπες είναι κλειστές, προφανώς λόγω έλλειψης προσωπικού. Να τονίσουμε ότι οι ανάγκες σε κλίνες ΜΕΘ πριν από την πανδημία του κορονοϊού ήταν στις 3.500 κλίνες.

Τα τμήματα ΜΕΘ έχουν τις δικές τους ιατρικές και νοσηλευτικές προδιαγραφές και ιδιαιτερότητες. Ενώ η αναλογία νοσηλευτή ανά κλίνη πρέπει να είναι το ελάχιστο 4 νοσηλευτές ανά 1 κλίνη, στην Ελλάδα είναι περίπου 2 (για την ακρίβεια 2,2) νοσηλευτές ανά κλίνη, κι αυτό γιατί είναι λιγότερες οι μονάδες ΜΕΘ από αυτές που θα έπρεπε να λειτουργούν. Αυτή η αναλογία σε ενδεχόμενη αύξηση των κλινών ΜΕΘ θα είναι ακόμα χειρότερη αν δεν προσληφθεί προσωπικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την περίθαλψη των ασθενών εν μέσω πανδημίας.

Στη ΜΕΘ οι νοσηλευτές είναι επιφορτισμένοι με τη γενική φροντίδα και τη συνεχή παρακολούθηση του βαριά πάσχοντος. Η συνεχής και εντατική παρακολούθηση του ασθενούς, που εξασφαλίζεται μέσω της αυξημένης αναλογίας νοσηλευτών ανά ασθενή και μέσω της χρήσης υψηλής τεχνολογίας, αποτελεί μία από τις βασικές διαφορές μεταξύ ΜΕΘ και νοσηλευτικών τμημάτων και ταυτόχρονα αντανακλά το εύρος της απαιτούμενης κλινικής γνώσης και δεξιοτήτων ώστε να μπορέσει ο νοσηλευτής ΜΕΘ να ανταποκριθεί με επάρκεια στο ρόλο του.

Είναι προφανές πως εργαζόμαστε σε συνθήκες εξόντωσης, σωματικής και ψυχικής.

Ο φόβος και ο κίνδυνος που υπάρχουν στο ίδιο το προσωπικό ενισχύονται από τις ελλείψεις ακόμα και σε τεστ ανάμεσα στους υγειονομικούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξής περιστατικό που συνέβη στο ΚΑΤ: Εργαζόμενη νοσηλεύτρια σε ΜΕΘ εμφάνισε συμπτώματα της νόσου και ζήτησε να κάνει τεστ για το κορονοϊό, αλλά της το αρνήθηκαν, λέγοντάς της ότι δεν μπορούν να κάνουν πολλά τεστ. Εν τέλει συνέχισε να εργάζεται, με τα συμπτώματα να εντείνονται, και εμπύρετη πλέον ζήτησε ξανά να κάνει το τεστ και βγήκε θετική στον ιό. Κάπως έτσι, τέθηκαν σε κίνδυνο το προσωπικό, οι ασθενείς της ΜΕΘ, το οικογενειακό περιβάλλον και όποιος άλλος ήρθε σε επαφή με την εργαζόμενη.

Κανένας εφησυχασμός και συμβιβασμός με την κατάσταση που βιώνουμε εμείς και παγκόσμια η ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι έχουν δυνατή φωνή μέσα από τις μάσκες τους και αυτή η φωνή διεκδικεί:

Πρόσληψη όλου του αναγκαίου υγειονομικού προσωπικού με μόνιμες σχέσεις εργασίας, ένταξή τους στα ΒΑΕ, άμεση προτεραιότητα στη στελέχωση των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών, ΜΕΘ. Ανοιγμα όλων των κλειστών κρεβατιών ΜΕΘ. Προμήθεια των νοσοκομείων με όλα τα αναγκαία μέσα προστασίας, τόσο σε ατομικό προστατευτικό εξοπλισμό του προσωπικού όσο και σε αναπνευστήρες.

Αμεση επίταξη και όχι «γενναιόδωρη μίσθωση» των ιδιωτικών κλινικών. 350 κρεβάτια των ιδιωτικών ΜΕΘ καθώς και ο κινητός νοσοκομειακός εξοπλισμός να ενταχθούν στο κρατικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με την Ελένη Μπακιρλή, νοσηλεύτρια, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΑΧΕΠΑ και του ΓΣ της ΠΟΕΔΗΝ, για την κατάσταση στο νοσοκομείο και συνολικά στην Υγεία, απέναντι στην επιδημία του κορονοϊού.

Για την προετοιμασία του ΑΧΕΠΑ να αποτελέσει νοσοκομείο αναφοράς για τον κορονοϊό στην Κεντρική Μακεδονία, η Ελ. Μπακιρλή σημειώνει ότι «έγιναν πολλές και μεγάλες αλλαγές για να εξοικονομηθούν κρεβάτια. Ολες οι κλινικές που λειτουργούσαν στο κτίριο επί της Αγίου Δημητρίου άδειασαν, δίνοντας εξιτήριο στους ασθενείς. Ταυτόχρονα οι εισαγωγές γίνονται πολύ επιλεκτικά. Οι κλινικές αυτές συγχωνεύτηκαν με άλλες, που λειτουργούν στο παλιό κτίριο. Σταμάτησαν τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία, υπολειτουργούν τα χειρουργεία, το αιμοδυναμικό, ο αγγειογράφος.

Συρρικνώνονται δηλαδή τμήματα και κλινικές για να εξασφαλιστούν διαθέσιμα κρεβάτια για περιστατικά κορονοϊού, γιατί το προσωπικό δεν επαρκεί. Την ίδια ώρα, οι κλίνες στις ΜΕΘ παραμένουν τραγικά λίγες όπως και πριν και οι εργαζόμενοι καλούνται συχνά να εργάζονται σε αντικείμενα για τα οποία δεν είναι εκπαιδευμένοι. Συνολικά η εκπαίδευση και προετοιμασία του προσωπικού είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες».

Για τις επιπτώσεις που έχουν προκαλέσει αυτές οι αλλαγές στη λειτουργία των άλλων τμημάτων και κατ' επέκταση στους ασθενείς, η Ελ. Μπακιρλή εξηγεί: «Πλέον γίνονται μόνο τα πολύ επείγοντα, με ό,τι σημαίνει αυτό, γιατί ο κόσμος ήδη ήταν σε μακροχρόνιες λίστες αναμονής. Σκεφτείτε πόσο μακριά θα πάει ο προγραμματισμός, συν τα περιστατικά που προστίθενται. Αυτό δημιουργεί στον ασθενή ανασφάλεια, φόβο, γιατί σίγουρα υπάρχει το επείγον, υπάρχει όμως και το αντικειμενικό πρόβλημα υγείας που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Πολύς κόσμος θα απευθυνθεί στον ιδιωτικό τομέα, με μεγάλες θυσίες. Η κίνηση στα Επείγοντα έχει μειωθεί και αυτό όχι γιατί ο κόσμος έπαψε να αρρωσταίνει άλλο, αλλά υπάρχει φόβος να έρθει στο νοσοκομείο, προτιμά να στερείται και τη στοιχειώδη φροντίδα Υγείας, παρά να διακινδυνέψει να μολυνθεί.

Η λογική του μπαλώματος, των μετακινήσεων εργαζομένων από δομή σε δομή, σε συνδυασμό με τις τεράστιες ελλείψεις, μπορεί να αποβεί μοιραία για όλους τους ασθενείς που έχουν σήμερα ανάγκες. Με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) διαλυμένη, χιλιάδες άνθρωποι θα παραμείνουν δίχως θεραπείες το επόμενο διάστημα. Να γιατί φωνάζουμε για ΠΦΥ, γιατί αν υπήρχε, ο κόσμος δεν θα περίμενε ατέλειωτες ώρες στα εφημερεύοντα, αλλά από την άλλη θα μπορούσε να βρει λύση στο πρόβλημά του».

Η συνδικαλίστρια αναφέρεται επίσης στην ανασφάλεια που νιώθουν οι υγειονομικοί εξαιτίας της έλλειψης επαρκών μέσων προστασίας, αλλά και των οδηγιών του ΕΟΔΥ που τους αφήνουν εκτεθειμένους αν νοσήσουν, αν ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, αν έρθουν σε επαφή με κρούσμα. «Χαρακτηριστική - μας λέει - είναι η μέχρι τώρα εικόνα, με τρεις νοσηλεύτριες στο Νοσοκομείο "Παπανικολάου" και μια παιδίατρο στο "Παπαγεωργίου" που είναι θετικές στον ιό.

Αλλά και η καταγγελία ειδικευόμενου γιατρού του ΑΧΕΠΑ, που εμφάνισε συμπτώματα της νόσου. Οπως κατήγγειλε, ζήτησε από το νοσοκομείο να κάνει το τεστ και προσπάθησαν να τον αποθαρρύνουν λέγοντας ότι τα αποτελέσματα θα βγουν σε 4 μέρες. Τελικά αναγκάστηκε και έκανε το τεστ σε εξωτερικό εργαστήριο, πληρώνοντας "χατιρικά" 70 ευρώ "γιατί είναι γιατρός". Στην Κατερίνη, συνάδελφοι που μπήκαν σε καραντίνα, χρησιμοποίησαν τα οφειλόμενα ρεπό τους».

Τέλος, για τα «μπράβο» της κυβέρνησης στους υγειονομικούς, η Ελ. Μπακιρλή σχολιάζει ότι «ξαφνικά θυμήθηκε τους ήρωες υγειονομικούς και ανακοίνωσε και τη χορήγηση δώρου για το Πάσχα. Θυμίζει το Δώρο του Πάσχα που είχε δώσει πέρσι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στους συνταξιούχους. Πάρτε κάτι, για να μη φωνάζετε... Είναι αστείο! Να σταματήσει αυτή η υποκρισία και να ικανοποιηθούν τώρα τα άμεσα αιτήματα που προβάλλουμε οι υγειονομικοί».

«Βρισκόμαστε απέναντι από τη σημερινή κυβέρνηση, όπως και όλες τις προηγούμενες που χάραξαν και υλοποίησαν τις πολιτικές που χρόνο με το χρόνο υποβάθμιζαν ολοένα και περισσότερο τη δημόσια Υγεία και έδιναν "ζεστό" χρήμα στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Συνεχίζουμε δίπλα στο λαό και αυτός είναι το μόνο στήριγμά μας, αυτός και οι οικογένειές μας, που θα περιμένουν στα σπίτια μας», καταλήγει η συνδικαλίστρια στη συζήτηση με τον «Ριζοσπάστη».