Κι ανάμεσα σε όλους όσοι θεώρησαν ότι η εξελισσόμενη υπόθεση της «17 Ν» αποτελεί μια καλή ευκαιρία, για να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με την Αριστερά και το ΚΚΕ, νάσου και ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Τι έχει προσφέρει η Αριστερά σ' αυτόν τον τόπο, αναρωτιέται με χτεσινό του άρθρο στα «Νέα». Τίποτε, το θετικό, απαντά ο ίδιος. Η κληρονομιά της Αριστεράς είναι «κατά βάση αρνητική - επικεντρωμένη στις διώξεις που δέχτηκε». Και δεν παραλείπει, βέβαια, να σημειώσει με νόημα: «Μέχρι σήμερα η Αριστερά και οι ταγοί της εξασφάλιζαν μια περίεργη ασυλία μέσα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα».

Και δεν περιμένουμε, βέβαια, από τον Ανδριανόπουλο, να αναγνωρίσει τον υπαρκτό, αδιαμφισβήτητο και αναντικατάστατο ρόλο του ΚΚΕ και του αριστερού κινήματος της χώρας μας, σε οποιαδήποτε προοδευτική και ωφέλιμη για το λαό κατάκτηση, εδώ κι ένα περίπου αιώνα. Για να μην αναφερθούμε στις αντίστοιχες των δυο παρατάξεων (ΚΚΕ και Δεξιάς) ιστορίες, στα ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας και δημοκρατίας, την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης, της εφτάχρονης χούντας και όποτε, τέλος πάντων, χρειάστηκε να σωθεί η τιμή και η ιστορία αυτής της χώρας. Ακόμη και η αναγνώριση των «παράλογων(!) διώξεων», πολλή του πέφτει.

Το ΚΚΕ δεν περιμένει καμιά αναγνώριση του ρόλου του από τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και οποιονδήποτε άλλον ταξικό και πολιτικό αντίπαλό του. Αποτελεί, όμως, απύθμενο θράσος και πρόκληση πρώτου μεγέθους, η προσπάθεια του προαναφερόμενου, να ταυτίσει την ιδεολογία, την πολιτική και τη δράση του ΚΚΕ και της Αριστεράς, με τη «17Ν» και την προβοκατόρικη, εγκληματική της δράση.

Ας μην ξεχνάει ο Α. Ανδριανόπουλος, ότι «στυγνοί δολοφόνοι, ψευδεπίγραφοι καθηγητές, ωφελιμιστές φοροφυγάδες και περιθωριακοί τιποτόφρονες» ποτέ δεν ευδοκίμησαν στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, σε αντίθεση με τα κάθε λογής, ανάλογα «φρούτα», που έχει αναδείξει κατά καιρούς η παράταξή του. Ας μην ξεχνάει ακόμη, ότι στο «όνομα πάντα των λαϊκών αγώνων και των λαϊκών συμφερόντων» έχουν γίνει τα κάθε λογής εγκλήματα σε βάρος του λαού. Από τα Δεκεμβριανά και το μετακατοχικό κράτος, μέχρι τη βία και νοθεία του 1961, την «Καρφίτσα», την προβοκάτσια στο Γοργοπόταμο, την εφτάχρονη δικτατορία, τις «αιώνιες» πολιτικές σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, τον παραπέρα εγκλωβισμό της χώρας στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και τη νέα τάξη κλπ., κλπ. Κι ακόμη περισσότερο, ας μην ξεχνάει, ότι αυτές είναι οι «περγαμηνές» της δικής του παράταξης.

Υ.Γ. Και κάτι ακόμη. Ας σταματήσει, επιτέλους, να ανακατεύει το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του με την Αριστερά και τις σοσιαλιστικές αξίες και ιδανικά. Δε λέμε, μπορεί να τον βολεύει, αλλά, τελικά, καταντά ανιαρό και γελοίο...

Βέβαια, τα φερόμενα ως μέλη του προβοκατόρικου μηχανισμού «17 Ν» εκπαιδεύτηκαν στην Κούβα. Εκεί έμαθαν τα περί χρήσης όπλων και εκρηκτικών, αντάρτικου πόλεων, κλπ., κλπ. Το λέει - μετά πλήρους βεβαιότητας, μάλιστα - ο Λιάγκας, τηλεπαρουσιαστής του «ΣΤΑΡ». Συνηγορεί και ο Βορίδης, που συχνά πυκνά παρουσιάζεται τελευταία σε τηλεπαράθυρα και καμαρώνει για τη φιλία του με τον Λεπέν. Κι έχουν και στοιχεία οι άνθρωποι. Ατράνταχτα... Ποια είναι; Μα, όσα σχετικά διάβασαν σε εφημερίδες... Οπως, για παράδειγμα, σε πρόσφατη συνέντευξη («Ελευθεροτυπία») ενός ανώνυμου από τον Τ. Μίχα, άλλον έναν υπερασπιστή της αμερικανικής εκδοχής των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»... Κι από κοντά ρίχνουν και μια «δόση» από τα παρουσιαζόμενα ως αρχεία της ΣΤΑΖΙ, για να συμπληρωθεί το σκηνικό. Και δεν είναι μόνον οι προαναφερόμενοι. Αρκετοί ακόμη, τις μέρες αυτές, αναμασούν όσα σερβίρουν οι κάθε λογής υπηρεσίες και κέντρα.

Οχι, δεν τους τσουβαλιάζουμε. Ορισμένοι βλέπουν «κόκκινο» και βγάζουν εξανθήματα. Κάποιοι άλλοι γίνονται «βαποράκια» των πλέον αντιδραστικών κύκλων, γιατί τόσο τους κόβει... Ετσι ή αλλιώς, όμως, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει...