ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Εποικοδομητικές προτάσεις» και «σκιώδης» κυβέρνηση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τις «αντιφάσεις» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνει διαρκώς ο αστικός Τύπος, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ αν και έχει πολιτική που υπηρετεί το αστικό πολιτικό σύστημα και τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, προσπαθεί να το «παίξει» λαϊκή αντιπολίτευση, αφού έτσι μπορεί να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις, ενώ συντηρεί τις διαφορετικές πολιτικές διαχείρισης, που βολεύουν διαφορετικά τμήματα των αστών αλλά και των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή είναι το χτεσινό πρωτοσέλιδο άρθρο της «Καθημερινής», που επικρίνοντας την «υποκρισία» του ΣΥΡΙΖΑ, όσον αφορά τις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, τον καλεί να ξεκαθαρίσει τι θέλει να κάνει. Σημειώνει μεταξύ άλλων: «Τώρα επιδιώκει (σ.σ. ο ΣΥΡΙΖΑ) την άμεση εφαρμογή της συμφωνίας της τελευταίας Συνόδου Κορυφής και στην Ελλάδα. Μόνο που η συμφωνία αυτή αφορά κυρίως τη στήριξη των τραπεζών, για την οποία επίσης κατηγορούνταν συνεχώς οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου με κάθε ευκαιρία. Και εν προκειμένω αποκρύπτει ότι αν εφαρμοζόταν στις ελληνικές τράπεζες η απόφαση που υιοθέτησε η Σύνοδος Κορυφής, αυτές θα βρίσκονταν υπό αμιγώς ευρωπαϊκή διοίκηση». Και το άρθρο καταλήγει: «Αυτή η υποκρισία πρέπει να σταματήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσει τι θέλει με βάση τα πραγματικά δεδομένα». Η αλήθεια είναι ότι είναι εύκολη η «δουλειά» του αστικού Τύπου, αφού διακηρυγμένος στόχος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ασκήσει «υπεύθυνη» αντιπολίτευση, δηλαδή σκληρή φραστική κριτική και εποικοδομητικές προτάσεις στην εφαρμοζόμενη πολιτική, κινούμενος σταθερά εντός των τειχών του αστικού πολιτικού συστήματος - συγκρότησε ήδη «σκιώδη κυβέρνηση» μιμούμενος την πρακτική των αστικών κομμάτων - και της στρατηγικής του ευρωμονόδρομου. Τίποτα πάντως δεν συνηγορεί ότι θα απογοητεύσει την πλουτοκρατία που θέλει εδώ και τώρα δείγματα γραφής «υπεύθυνης αντιπολίτευσης», δηλαδή αντιπολίτευση ως ο άλλος πόλος του αστικού πολιτικού συστήματος.

Στην αναμονή ο λαός...

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη την πατρότητα της ...ρηξικέλευθης ιδέας για «υπεύθυνη αντιπολίτευση», αφού πρώτος αυτός την έριξε στην αρένα πριν τις εκλογές του 2009! Τότε δηλαδή που ο κόσμος είχε τούμπανο ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - αφού διαφαινόταν η επικράτησή του - θα έφερνε τα πάνω κάτω σε ό,τι αφορά στο λαό, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ καμάρωνε για τον έλεγχο που θα ασκούσε και τα μπόσικα που θα κρατούσε στη βουλή ώστε να μην παρεκκλίνει το ΠΑΣΟΚ απ' τις θετικές του δεσμεύσεις. Λόγια όλα του Παπαδημούλη.

Σήμερα ο εμπνευστής του ...νέου τύπου αντιπολίτευσης δηλώνει (χτες στο «Ράδιο 9»): «Το είδος της αντιπολίτευσής μας θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες: ο πρώτος είναι το έργο της κυβέρνησης. Είτε η κυβέρνηση τα πάει καλά, είτε τα κάνει "μούσκεμα", αυτό θα επηρεάσει την αντιπολιτευτική μας γραμμή. Ο δεύτερος είναι ο τρόπος με τον οποίο η τρικομματική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει θεσμικά και πολιτικά την αξιωματική αντιπολίτευση (...) Αν σεβαστούν το θεσμικό και πολιτικό ρόλο της (...) εμείς θα το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας».

... με «υπεύθυνη αντιπολίτευση»

Δεν υπερασπίζεται το «βλέποντας και κάνοντας». Εδώ ανοιχτά λέει στο λαό να είναι σε ετοιμότητα να συνταχτεί με την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν η κυβέρνηση δεν τα πάει καλά! Ως τότε ας περιμένει. Απροκάλυπτα δηλαδή ζητάει για λογαριασμό της κυβέρνησης πίστωση χρόνου, περίοδο χάριτος. Οταν είναι παραπάνω από φανερό ότι όχι μόνο δεν περισσεύει λεπτό στο λαό για να το σπαταλήσει σε αναμονή, αλλά πρέπει να «τρέξει» την οργάνωσή του και την πάλη του για να προλάβει αυτά που έρχονται, που έχουν επίσης φανεί ότι θα είναι κόλαφος. Ο Δ. Παπαδημούλης επί το έργον της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» μάλιστα εξωραΐζει και το ρόλο της κυβέρνησης. Η πολιτική που θα ασκήσει, αν είναι αντιλαϊκή - ισχυρίζεται εμμέσως πλην σαφώς - θα οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση τα έκανε μούσκεμα! Δε θα την εφαρμόσει δηλαδή συνειδητά, στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής στρατηγικής για διαχείριση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά ασυνείδητα, από ανικανότητα! Πράγματι δρουν ως ο άλλος πόλος του αστικού πολιτικού συστήματος.

Ο πλούτος σ' αυτούς που τον παράγουν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΠΩΣ ΔΗΛΩΣΕ ΚΑΙ ο - γνωστός και μη εξαιρετέος - Β. Σόιμπλε, «ο καθένας πρέπει να λύσει τα προβλήματά του». Εννοώντας ότι η Γερμανία περιορίζει το χρέος και το έλλειμμά της και αυτό πρέπει να κάνουν όλοι.

Ελα όμως που ακόμη και το γερμανικό χρέος περιορίζεται με μισθούς των 400 ευρώ, με λιτότητα, περικοπές κρατικών παροχών και γενικώς σε βάρος των Γερμανών εργαζόμενων.

Κι όταν αυτή η λογική δημιουργεί περισσότερους φτωχούς ακόμη και στη Γερμανία, που έχει τέλος πάντων και τεράστιες ακόμη εξαγωγικές δυνατότητες - για πολλούς και διάφορους λόγους - φανταστείτε τι θα κάνει αλλού.

Στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ιρλανδία, στο Βέλγιο και φυσικά στην Ελλάδα. Μιλάμε για καταστάσεις πραγματικής εξαθλίωσης.

Στο μόνο πράγμα που έχει δίκιο ο Β. Σόιμπλε είναι στο ότι ο καθένας «πρέπει να λύσει τα προβλήματά του». Και στην περίπτωση των εργαζομένων το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτές οι πολιτικές μεταφοράς της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες τους.

Και η μόνη λύση αυτού του προβλήματος είναι η ανατροπή των πολιτικών αυτών και η ανάληψη της εξουσίας απ' αυτούς που παράγουν τον πλούτο. Τότε πραγματικά θα ... μπορεί να «λύσει ο καθένας τα προβλήματά του».

ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ πειστικοί ήταν εκεί στο υπουργείο Εργασίας, όπου έγινε συνάντηση του νέου υπουργού Γ. Βρούτση με τον Χ. Ράιχενμπαχ. Συζητήσανε, λέει, κάτι ...τεχνικά θέματα σε σχέση με τη μηχανοργάνωση των Ταμείων.

Αν αναλογιστούμε ότι στόχος αμφότερων είναι η περαιτέρω μείωση του εργατικού κόστους μάλλον απίθανο να είχαν τόσο ...περιορισμένο αντικείμενο. Ιδίως όταν δεξιά και αριστερά «σκάνε» δημοσιεύματα για νέες μειώσεις στους μισθούς.

Ομως σύντομα όλοι θα μάθουμε περισσότερα γι' αυτή την ιστορία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πουλάνε παραμύθια

Οπως και πριν και κατά τη διάρκεια της πρόσφατης διπλής εκλογικής μάχης καλλιεργήθηκαν από τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου αυταπάτες περί «ανέμου αλλαγής στην ΕΕ με τη νίκη Ολάντ στη Γαλλία» έτσι και τώρα, μετά το νέο προσωρινό συμβιβασμό στη Σύνοδο Κορυφής στις 28 και 29 Ιούνη, συνεχίζεται η προσπάθεια να ξαναπαραμυθιαστεί ο λαός. Προπαγάνδισαν ότι «κάτι θα αλλάξει για τους λαούς» επειδή οι τραπεζίτες Ισπανίας και Ιταλίας θα δανείζονται απευθείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Είναι απερίγραπτη η πρεμούρα των κομμάτων της συγκυβέρνησης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματικής αντιπολίτευσης, να εκθειάσουν τους «φοβερούς διαπραγματευτές» Ολάντ, Ραχόι και Μόντι, της «συμμαχίας του Νότου» και των δήθεν «κατακτήσεων» για τους λαούς...

Τι είναι όλα αυτά; Αέρας κοπανιστός, που κοιμίζει τους εργαζόμενους στη λογική ότι από τους συμβιβασμούς των εκπροσώπων των μονοπωλίων και των ίδιων των μονοπωλιακών ομίλων μεταξύ τους δήθεν μπορούν να προσδοκούν κάποια οφέλη οι εργαζόμενοι και οι λαοί. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει σε όλες τις προαναφερόμενες χώρες (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία), σε κάθε χώρα της ΕΕ και του καπιταλιστικού κόσμου που βυθίζεται βαθύτερα στην κρίση. Και στις τρεις χώρες, χωρίς να υπάρχουν τυπικά μνημόνια, κλιμακώνεται η επίθεση στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα ως διέξοδος του κεφαλαίου για να περιορίσει τις ζημιές από την κρίση. Σε όλες τις χώρες της ΕΕ προχωρά η λεγόμενη στρατηγική «Ευρώπη 2020» συνέχεια της στρατηγικής της Λισαβόνας, για να γίνει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο πιο ανταγωνιστικό απέναντι σε άλλες δυνάμεις, ΗΠΑ και κυρίως τις αναδυόμενες οικονομίες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, η Ρωσία κλπ., όπου οι μισθοί και τα δικαιώματα είναι στο ναδίρ.

Η κεντροδεξιά κυβέρνηση Ραχόι της Ισπανίας, η κεντροαριστερή κυβέρνηση Ολάντ της Γαλλίας και η κεντροαριστεροδέξια κυβέρνηση «τεχνοκρατών» Μόντι στην Ιταλία είναι όλοι τους διαχειριστές του συστήματος, δουλεύουν για το κεφάλαιο. Γι' αυτό και τα μέτρα που παίρνουν είναι μέτρα φιλομονοπωλιακά και τσακίζουν κατακτήσεις δεκαετιών των εργαζομένων. Περιλαμβάνουν περικοπές μισθών, παροχών, απελευθέρωση απολύσεων (πρόσφατοι νόμοι σε Ισπανία και Ιταλία), αύξηση του ΦΠΑ, αυξήσεις στις μεταφορές (Ισπανία), ενώ διευρύνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, δηλαδή η μισοδουλειά - μισοζωή, οι ατομικές συμβάσεις. Ακόμη και στην ...κραταιά Γερμανία 7 εκατομμύρια άνθρωποι των «μίνι τζομπς» αναγκάζονται να ζουν με 400 ευρώ το μήνα.

Αρα πρόκειται στην κυριολεξία για κοροϊδία του λαού η θεωρία περί «καλύτερης διαχείρισης» από κάποιες ηγεσίες στην ΕΕ, που μπορεί να ανακουφίσει τα λαϊκά στρώματα, όπως πλασάρεται με παραλλαγές από τις δυνάμεις της συγκυβέρνησης και τις αυταπάτες που μοιράζει αφειδώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες μέρες μόνο με αποφασιστική οργάνωση της πάλης του μέσα από τα συνδικάτα, το ταξικό εργατικό κίνημα και τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις που αντιπαλεύουν το συμβιβασμό και την υποταγή στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Θα μπορεί να αποσπά και μέτρα ανακούφισης από τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει (από το φάρμακο και το επίδομα για τους ανέργους μέχρι την απαλλαγή από τη φοροληστεία) μόνο σε πορεία σύγκρουσης με τα μονοπώλια, τους μηχανισμούς και τις ενώσεις τους, ΕΕ και ΝΑΤΟ, μόνο σε πορεία ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων για την ανατροπή της.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ