ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012
Σελ. /28
Πλάτες στην πολιτική χρεοκοπίας του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Κακόγουστη η παράσταση που δίνουν καθημερινά τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που ενώ έχουν συμφωνήσει με το εξοντωτικό για το λαό πακέτο μέτρων, την ίδια ώρα μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα παριστάνουν και τους ολίγον διαφωνούντες. Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Α. Παπαδόπουλος, μιλώντας χτες στο ρ/σ «ΦΛΑΣ», δε δίστασε να δηλώσει: «πολλά από αυτά που γράφονται είναι προφανές ότι θα έχουν την αντίδρασή μας (...) το βάρος μας θα πέσει τουλάχιστον να μην πειραχθούν οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι».

Σε τίποτα βεβαίως δεν αντιδρά η ΔΗΜΑΡ που έχει ξεκαθαρίσει ότι γι' αυτήν, υπέρτατη αξία, πέρα και πάνω απ' την επιβίωση της φτωχολογιάς, είναι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ, άρα ο σφαγιασμός του λαού που εγγυάται η στρατηγική της. Σκόπιμα εξάλλου δεν διευκρινίζουν τι εννοούν όταν μιλούν για χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, εννοούν αυτούς που έχουν για μισθό ή σύνταξη ένα φιλοδώρημα, που κι αυτό ακόμα δεν πρόκειται να μείνει αλώβητο.

Το ομολόγησε εξάλλου ο Α. Παπαδόπουλος όταν έσπευσε να προσθέσει στα παραπάνω ότι χρειάζεται η προσαρμογή στις συνθήκες και πως «είμαστε σε μια πάρα πολύ κρίσιμη κατάσταση για τη χώρα (...) πρέπει να κάνουμε το καθετί για να μείνουμε στο ευρώ».

Ας μην έχει αυταπάτες ο λαός για το ρόλο της «κυβερνώσας αριστεράς». Αυτή έχει προ πολλού χρεοκοπήσει και ο μόνος ρόλος της σήμερα είναι να βάζει πλάτες σε πολιτικές χρεοκοπίας του λαού προς όφελος του κεφαλαίου, δίνοντάς τους το απαραίτητο «αριστερό» άλλοθι.

Ιδιαίτερα «γενναιόδωροι»...

«Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα», εν προκειμένω ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής, μίλησε για «πολιτική απάτη» σε ό,τι αφορά την υπόσχεση που είχε δώσει η συγκυβέρνηση για χρονική επέκταση του επιδόματος ανεργίας, με αξιοποίηση κοινοτικών πόρων, κάτι που όπως λέει δεν είναι δυνατόν και καλεί τη συγκυβέρνηση να απολογηθεί για την κοροϊδία...

Ο Ν. Χουντής κραδαίνει την απάντηση του επιτρόπου Ο. Ρεν σύμφωνα με την οποία «τα επιδόματα ανεργίας και οι πολιτικές στον χώρο των κοινωνικών μεταβιβάσεων γενικότερα, εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των επιμέρους κρατών - μελών» και ακόμα ότι «τα κράτη - μέλη είναι (...) υπεύθυνα για τη χρηματοδότησή τους» και πως σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθούν τα επιδόματα από τα κοινοτικά κονδύλια αφού αυτά «προορίζονται για ενεργητικές πολιτικές παρέμβασης στην αγορά εργασίας (...) παθητικές πολιτικές παρέμβασης στην αγορά εργασίας (...) εξαιρούνται από την ενωσιακή χρηματοδότηση».

Ανακάλυψε την πυρίτιδα ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν το ήξερε ενώ τα της ΕΕ «τα παίζει στα δάχτυλα»; 'Η μήπως προσπαθεί να συγκαλύψει τη δική του πολιτική απατεωνιά όταν προεκλογικά έταζε λαγούς με πετραχήλια παραπέμποντας στα κοινοτικά κονδύλια; «Στράγγιξε» το ΕΣΠΑ απ' τις τόσες φορές που το επικαλέστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν πηγή χρηματοδότησης των υποσχέσεων, που αφειδώς και εκ του ασφαλούς μοίραζε.

... στον εμπαιγμό του λαού

Γνώριζε ότι τα κοινοτικά κονδύλια εκταμιεύονται μόνο για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς, και πάντως σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο για έργα που χρειάζεται ο λαός ή για δράσεις που απαλύνουν κάπως τα βάσανά του. Αυτό όμως δεν εμπόδιζε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα ο Γ. Δραγασάκης, να δηλώνει τον περασμένο Ιούνη, λίγο πριν τις εκλογές: «όσο διαρκεί η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, μέρος των πόρων του ΕΣΠΑ να διατεθεί για τη χρηματοδότηση ενός ειδικού προγράμματος καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας, με τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου επιπέδου διαβίωσης, την εξασφάλιση στέγης και διατροφής στους αστέγους και ένα ειδικό επίδομα στα νοικοκυριά των οποίων κανένα μέλος δεν έχει εργασία ή άλλο επαρκές εισόδημα».

Για την ιστορία ας σημειώσουμε και κάτι ακόμα. Η συνδιάσκεψη του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς που είχε γίνει πέρυσι στην Αθήνα, του οποίου την αντιπροεδρία έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε ταχθεί με τα μπούνια υπέρ των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης. Δηλαδή υπέρ του να μπουκώνονται με ζεστό χρήμα οι επιχειρηματίες και να εξασφαλίζουν τζάμπα εργατικό δυναμικό.

Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση αποδεικνύονται εξαιρετικά γενναιόδωρες στην κοροϊδία και στον εμπαιγμό του λαού.


Νέα βάρη στην πλάτη του λαού...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΜΑΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ όσο δεν παίρνει, αλλά ... το διαφημίζουν κιόλας! Και μάλιστα ως ... «πρόοδο».

Σε έκθεση του Βιομηχανικού Επιμελητηρίου που δημοσιεύεται στους γερμανικούς «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» πλέκουν το εγκώμιο των χωρών της ευρω-περιφέρειας όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία και φυσικά η Ελλάδα.

Ξέρετε γιατί; Διότι - όπως γράφουν - «η παραγωγικότητα αυξάνεται, οι μισθοί πέφτουν» και γιατί «το κόστος εργασίας έχει μειωθεί αισθητά»!

Αυτό αποκαλούν «ανάπτυξη», «ανταγωνιστικότητα», «ανάκαμψη», «διάσωση» ή όπως αλλιώς θέλετε.

Κι επειδή οι Γερμανοί βιομήχανοι δεν αντιλαμβάνονται - προφανώς - τα νοήματα διαφορετικά από τους ...υπόλοιπους Ευρωπαίους «συναδέλφους» τους, αυτός είναι και ο περίφημος δρόμος της ΕΕ.

Αυτή για την οποία μας πουλάνε παραμύθια σχετικά με το ότι εγγυάται την ευτυχία μας ή μπορεί να γίνει φιλολαϊκή.

Ο Γ. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ δηλώνει ότι «κλείσανε» τα νέα μέτρα, το ίδιο και η κυβέρνηση, ο Ε. Βενιζέλος ισχυρίζεται πως ...το συζητάνε και ο Φ. Κουβέλης πως δεν κατέληξαν πουθενά.

Ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα; Ιδού η απορία με την οποία πολύ θα ήθελαν να ασχοληθούμε. Ποιος είναι ο «καλός» της κυβέρνησης και ποιος ο «κακός».

Ομως η λύση είναι απλούστατη: Λένε ψέματα όλοι μαζί. Γιατί έχουν συμφωνήσει πού το πάνε το πράγμα (στην υιοθέτηση των πολιτικών λιτότητας της ΕΕ), οπότε όλα τα υπόλοιπα είναι αστείο να χαρακτηρίζονται «διαφωνίες» ή «διαφοροποιήσεις».

Κι αυτό ο κόσμος το καταλαβαίνει πολύ καλά, παρά το θέατρο που παίζουν κάθε μέρα. Αλλωστε, ήδη το έχουμε δει πολλές φορές το έργο των «κόκκινων γραμμών», των «σκληρών διαπραγματεύσεων» και των «ισχυρών επιχειρημάτων».

Κάθε φορά, η ίδια κατάληξη: Νέα βάρη στην πλάτη του λαού.

Γρηγοριάδης Κώστας

Θέλουν υποταγμένους εργαζόμενους

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα περιστατικά όπου σε Γενικές Συνελεύσεις εργαζομένων οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αρνούνται, χρησιμοποιώντας διάφορα προσχήματα, να αφήσουν τους εργαζόμενους να μιλήσουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στο Σύλλογο Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα, όπου ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αντί να πάνε σε Γενική Συνέλευση - όπως το απαιτούσαν οι εργαζόμενοι - για το ζήτημα της επιχειρησιακής σύμβασης, υπέγραψαν τη σύμβαση δηλώνοντας ότι θα κάνουν μετά τη συνέλευση! Στην Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ), οι ίδιες δυνάμεις ανακοίνωσαν στην έκτακτη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων ότι η συνέλευση με θέμα την ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ θα έχει μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα, γι' αυτό θα μιλήσουν μόνο μέλη του ΔΣ και κανένας εργαζόμενος.

Τα περιστατικά αυτά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Δηλώνουν πως μόνιμος στόχος των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι οι παροπλισμένοι εργάτες, που θα είναι, κυριολεκτικά, «στη γωνία». Κατ' αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Απ' τη μια απαξιώνουν την ίδια τη διαδικασία των Γενικών Συνελεύσεων, που σε όλα τα καταστατικά, όλων των σωματείων, αποτελούν το ανώτερο όργανο του σωματείου. Και, επιπλέον, στερώντας το δικαίωμα λόγου στους εργαζόμενους, τους αποξενώνουν από το ίδιο τους το σωματείο. Ετσι, ο εργαζόμενος αισθάνεται πως όχι μόνο δε συμμετέχει, αλλά αντιμετωπίζει και το σωματείο ως ένα γραφειοκρατικό μηχανισμό, που στέκεται πέρα και πάνω απ' αυτόν, όταν ο ίδιος θα έπρεπε να είναι ο πρωταγωνιστής.

Σε αυτό το πλαίσιο «λειτουργίας» των συνδικάτων και των σωματείων, είναι πολύ φυσιολογικό να διαμορφώνονται εμπόδια - πολλές φορές δύσκολο να υπερνικηθούν - στη συμμετοχή των εργαζομένων στο κίνημα και στους αγώνες. Και αυτό σε μια περίοδο που είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη η μεγαλύτερη δυνατή αντίσταση στην άγρια αντεργατική πολιτική συγκυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ. Και σα να μην έφτανε αυτό, έχουν και το θράσος να επικαλούνται τη... μικρή συμμετοχή των εργαζομένων σε κινητοποιήσεις και απεργίες (αυτό έκανε, π.χ., η Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επισιτισμό - Τουρισμό) για να δικαιολογήσουν εκείνες τις πράξεις τους που στρέφονται κατά των εργατών - όπως η υπογραφή κατάπτυστων Συλλογικών Συμβάσεων.

Εμποδίζοντας τη συμμετοχή των εργαζομένων στις διαδικασίες των συνδικάτων, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού βοηθούν στην πράξη να περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα, αφού η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την επίθεση - η οργανωμένη εργατική τάξη - βρίσκεται παροπλισμένη. Απέναντι σε αυτή τη συνείδηση της υποταγής και του καναπέ που καλλιεργούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι εργαζόμενοι καλούνται να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες τους στα χέρια τους. Να «πετάξουν» από τις ηγεσίες των συνδικάτων εκείνες τις δυνάμεις που δε σπέρνουν μόνο την απογοήτευση, αλλά και τους κρατάνε δέσμιους των προειλημμένων αποφάσεών τους (όπως έγινε στην Εθνική Τράπεζα). Να οργανωθούν στα συνδικάτα, να πιστέψουν στη δύναμή τους και να επιβάλουν, ως η μόνη πραγματική πλειοψηφία μέσα στους χώρους δουλειάς, τον ταξικό και αγωνιστικό προσανατολισμό που απαιτούν οι ίδιοι οι καιροί από τα συνδικάτα.


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ