ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι βίλες και τα φτωχόσπιτα

Μέσα στον ορυμαγδό της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής που συναποφάσισε με την τρόικα και εφαρμόζει η κυβέρνηση, με τις περικοπές μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αύξησης της φορολογίας και ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, κατατέθηκε χτες στη Βουλή και το νομοσχέδιο για την «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων. Πρόκειται για ένα ακόμη φοροεισπρακτικό μέτρο, καθώς οι ιδιοκτήτες των αυθαιρέτων θα κληθούν να πληρώσουν πανάκριβα πρόστιμα, ακόμη και πρόσθετες εισφορές σε γη και χρήμα, για να σώσουν για 40 χρόνια το σπίτι τους από την κατεδάφιση. Πρόκειται για ένα μέτρο που δεν πρόκειται βέβαια να λύσει το πρόβλημα της αυθαίρετης δόμησης, ένα πρόβλημα που επί δεκαετίες συντηρούσε το δικομματικό σύστημα για να καταστήσει τους ιδιοκτήτες τους εύκολη λεία και ομήρους της πολιτικής του.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να πείσει ότι με τις ρυθμίσεις που αφορούν τα κριτήρια για το ύψος του προστίμου, πάει να εφαρμόσει ένα «δίκαιο μέτρο», όπως δήλωσε προχτές στη Βουλή ο υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου. Ωστόσο δεν μπορεί να αποκρύψει το γεγονός ότι οι ρυθμίσεις της «τσουβαλιάζουν» όσους έχτισαν αυθαίρετες βίλες πολλών τετραγωνικών, επαύλεις, ακόμη και εργοστάσια και ξενοδοχεία, με αυτούς που έχτισαν ένα αυθαίρετο φτωχόσπιτο, εκτός σχεδίου, που το χρησιμοποιούν ως πρώτη κατοικία. Για μια ακόμα φορά θα κληθούν να πληρώσουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα. Οι κάτοικοι των προσφυγικών της Παλιάς Κοκκινιάς και του Περάματος που - ελλείψει οποιουδήποτε προγράμματος λαϊκής στέγης - έχτισαν παράνομα μια τουαλέτα ή ένα ακόμη δωμάτιο γιατί βρέθηκαν στην ανάγκη να βάλουν εκεί το δεύτερο ή το τρίτο παιδί τους ή κάποιον ηλικιωμένο ή ένα άτομο με ειδικές ανάγκες, αφού δεν υπάρχει σχετική μέριμνα από το κράτος. Και βέβαια όλες αυτές τις παράνομες κατασκευές και επεκτάσεις τις ακριβοπλήρωσαν. Τώρα, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους, έρχεται η κυβέρνηση και τους αναγκάζει να ξαναπληρώσουν πανάκριβα πρόστιμα, ενώ μπορεί να είναι άνεργοι ή εργαζόμενοι με πετσοκομμένες αποδοχές.

Η αυθαίρετη δόμηση, είναι ασφαλώς - πέρα από πολεοδομικό, χωροταξικό και πολεοδομικό - πρωτίστως πολιτικό και ταξικό πρόβλημα. Και είναι γεγονός ότι η αυθαίρετη δόμηση αναπτύχθηκε στη χώρα μας επί δεκαετίες όχι μόνο κάτω από την ανοχή, αλλά και με τις ευλογίες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γιατί όλες αυτές οι αυθαιρεσίες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο υπάρχει φτώχεια, όσο υπάρχει η πολιτική της εμπορευματοποίησης της γης, της εμπορευματοποίησης των λαϊκών αναγκών και ειδικότερα της λαϊκής στέγης στο βωμό της τεράστιας κερδοσκοπίας των κατασκευαστικών εταιρειών και του τραπεζικού συστήματος, που ληστεύουν χρόνια τώρα τα λαϊκά εισοδήματα.

Μόνη λύση, επομένως, για τα λαϊκά στρώματα είναι η ανάπτυξη της πάλης για να γίνει η γη κοινωνική ιδιοκτησία, να σταματήσει να είναι εμπόρευμα και η διεκδίκηση για χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό των προγραμμάτων λαϊκής κατοικίας, για κοινωνικό δικαίωμα στην κατοικία, για να μην είναι η κατοικία εμπόρευμα, για κατοικία φθηνή και ασφαλή που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες του εργαζόμενου. Αλλά αυτό απαιτεί λαϊκή εξουσία και οικονομία. Επομένως απαιτείται η οργάνωση της αντεπίθεσης για την εφαρμογή μιας φιλολαϊκής πολιτικής, που θα έχει στο επίκεντρό της τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες του και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.

Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

«Αλλαγές» εντός των τειχών...

«Ηρθε η ώρα ο ελληνικός λαός να αξιοποιήσει την αθέτηση πληρωμών για να προασπίσει τα δικά του συμφέροντα και το μέλλον του τόπου. Αυτή την ώρα η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη προοδευτική ανατροπή, ώστε με όπλο την "αθέτηση πληρωμών" να γίνει αποτελεσματική μια επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του». Τα παραπάνω, μεταξύ άλλων, δήλωσε προχτές ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης.

Μια μεγάλη προοδευτική ανατροπή λοιπόν. Τι είδους; Ανατροπή της σημερινής πολιτικής διαχείρισης του χρέους; Με ανατροπή της κυβέρνησης και εγκατάστασης μιας άλλης με προοδευτικά χαρακτηριστικά; Που θα απειλήσει τους πιστωτές της χώρας με στάση πληρωμών προκειμένου να εξαναγκαστούν αυτοί σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του; Μάλιστα! Και μετά τι; Θα γλιτώσει ο λαός πληρώνοντας λιγότερο χρέος. Και γιατί να πληρώσει ο λαός έστω και λιγότερο χρέος, αφού δεν είναι δικό του αλλά το δημιούργησε η πλουτοκρατία; Και με τα μέτρα των μνημονίων που ήρθαν για να μείνουν εσαεί τι θα κάνει αυτή η κυβέρνηση; Θα τα καταργήσει; Θα αναγκάσει τους καπιταλιστές να δίνουν καλύτερους μισθούς, θα δίνει καλύτερες συντάξεις, θα μειώσει τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης, θα εφαρμόσει αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία - Πρόνοια καταργώντας κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, θα μειώσει τη φορολογία στο λαό; Μα αν τα κάνει αυτά, η ανταγωνιστικότητα - στην οποία ορκίζεται και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - πάει περίπατο, και οι καπιταλιστές δε θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια, αφού χάνουν. Αλλά γι' αυτούς δε λένε κουβέντα. Μια τρύπα στο νερό θα γίνει με την πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τίποτα περισσότερο.

Το δικό τους σάπιο σύστημα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης»... Είναι το προσφιλές παραμύθι και η γλυκιά προπαγανδιστική καραμέλα των θεματοφυλάκων του συστήματος και των μαχητών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την κατεδάφιση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων και την καταστροφή της ζωή του λαού. Αυτό το παραμύθι μηρυκάζει για πολλοστή φορά χτες στα «Νέα» ο Γ. Πρετεντέρης. Κατά σύμπτωση το ίδιο ακριβώς έλεγε μια μέρα πριν ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Φ. Ρέσλερ υποστηρίζοντας ότι στην Ελλάδα «επικρατεί μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη που επικρατούσε στις χώρες του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού στρατοπέδου μετά την κατάρρευσή του». Στο ίδιο πνεύμα και η Α. Μέρκελ δήλωνε την περασμένη Παρασκευή ότι «η Ελλάδα έχει την τύχη να διαθέτει πολλές δημόσιες επιχειρήσεις», την αποκρατικοποίηση των οποίων θεωρεί δεδομένη. Αυτό είναι και το ζητούμενο. Να δημιουργηθούν νέα πεδία κερδοφορίας για τα μονοπώλια και φυσικά να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης. Ξεχνούν όμως, αυτή η κρατική περιουσία είναι περιουσία που τυπικά ανήκει στο λαό, στην πραγματικότητα υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η σύμφυση ανάμεσα στο κράτος και τα μονοπώλια ήταν και παραμένει το βασικό χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Φωνάζουν όμως ότι είναι η Ελλάδα... κομμουνιστική χώρα, ακριβώς για να εξαγνίσουν και νομιμοποιήσουν την επελαύνουσα καπιταλιστική βαρβαρότητα. Θέλουν να αποστασιοποιηθούν τάχα και να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους για το σύστημα που σαπίζει μέσα στις αξεδιάλυτες και οξυμένες αντιθέσεις του. Αυτό το σύστημα, που τώρα αποκαλεί περιφρονητικά κομμουνιστικό, είναι το δικό τους σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί πιστά εδώ και δεκαετίες ο Γ. Πρετεντέρης και τα αφεντικά του στα αστικά ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Θέλουν να το «αλλάξουν» για να το κάνουν πιο φιλικό για τα συμφέροντά τους και ασύλληπτα πιο βάρβαρο για το λαό.

Σύνθλιψη μισθών

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο ένας μετά τον άλλον οι δήμοι του Λεκανοπεδίου προχωρούν σε μνημόνια συνεργασίας με Μη Κερδοσκοπικές - Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για να υλοποιήσουν προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του υπουργείου Εργασίας. Αυτά τα προγράμματα, που η κυβέρνηση τα παρουσιάζει ως «φάρμακο για την ανεργία» αφορούν την απασχόληση για μακροχρόνια άνεργους 5 μήνες το χρόνο με 625 ευρώ μισθό το μήνα και ασφαλιστική επιδότηση από τον ΟΑΕΔ. Είναι προγράμματα, στην κυριολεξία, δουλεμπορικά που χτυπούν ακόμα περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις και ανοίγουν το δρόμο να γενικευτεί αυτή η μορφή εκμετάλλευσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλά δημοτικά συμβούλια που συζητιέται το θέμα ακούγονται διάφορα όπως: «γιατί να μην καλύψουμε όλες μας τις ανάγκες με τέτοια προγράμματα» και «έχουμε πολλές ελλείψεις και πρέπει να δούμε την προοπτική τέτοιων προγραμμάτων»... Μάλιστα, υπάρχει δήμος που θα επιδιώξει να καλύψει 400 (!) κενά με αυτά τα προγράμματα του υπουργείου. Είναι προφανές το πού το πάνε...

Δεν φτάνει που οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο, που δεν παίρνεται κανένα μέτρο προστασίας για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, τώρα θα βρίσκονται και όμηροι και θα τους εκμεταλλεύονται για ένα κομμάτι ψωμί κυβέρνηση, τοπική διοίκηση και ΜΚΟ, και θα πουλάνε και φιλανθρωπία από πάνω, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα το επιχείρημα δήμων και ΜΚΟ ήταν «να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας»... Η ευθύνη των δημοτικών αρχών που υλοποιούν τέτοια προγράμματα είναι τεράστια. Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο και αυτό το πρόγραμμα που στην ουσία μπορεί να φαίνεται ότι περιστασιακά δίνει κάποια διέξοδο, αλλά στην ουσία τούς διαλύει τη ζωή, τη δικιά τους και των οικογενειών τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

... για να μην πειραχτεί ο καπιταλισμός

Το πρόβλημα όμως για το λαό είναι η καπιταλιστική κρίση, αυτήν πληρώνει με τα μέτρα των μνημονίων που τον χρεοκοπούν, για να γλιτώσει όσο γίνεται την αναπόφευκτη καταστροφή ένα μέρος του κεφαλαίου. Είναι επίσης η αιτία που προκαλεί και το χρέος, δηλαδή η πολύμορφη κρατική ενίσχυση των καπιταλιστών. Οσο κυριαρχεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία, οι λαοί θα έρχονται αντιμέτωποι με τις κρίσεις του καπιταλισμού, θα φορτώνονται τα βάρη χρεών που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι. Ακόμα κι αν, (υποθετικό το ζήτημα, εδώ οι ΗΠΑ έχουν τεράστιο χρέος), μια προοδευτική κυβέρνηση κατορθώσει να διαγράψει όχι μέρος αλλά ολόκληρο το χρέος, σύντομα αυτό θα γιγαντωθεί και πάλι. Γιατί καμία κυβέρνηση, ακόμα και η προσωποποίηση της προόδου να είναι, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει φαινόμενα σύμφυτα του καπιταλισμού στο βαθμό που αυτός συνεχίζει να εξουσιάζει.

Αν ο λαός θέλει να απαλλαγεί από χρέη και ελλείμματα, από κρίσεις και ανάπτυξη που ωφελεί τους λίγους, αν θέλει μια ανάπτυξη προς όφελός του, αν θέλει να οικοδομήσει μια άλλη κοινωνία και οικονομία που στο κέντρο της θα έχει τις ανάγκες του, τότε πρέπει να ξεκινήσει απ' τα θεμέλια. Συντρίβοντας συθέμελα τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, αφαιρώντας απ' τα μονοπώλια την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, αφαιρώντας τους τη δυνατότητα να αρπάζουν τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Τότε και μόνο θα μπορέσει να δημιουργήσει τις στέρεες βάσεις και τα γερά θεμέλια που πάνω τους θα υψωθεί η άλλη εξουσία και οικονομία, η λαϊκή.