Καλεί, δηλαδή, την κυβέρνηση να επιβραδύνει λίγο, τόσο όσο να επιτραπεί στο λαό να πάρει μια ανάσα και αμέσως μετά να συνεχίσει την κούρσα επιβολής μέτρων που ωφελούν την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Ο λαός, βεβαίως, δεν ξεχνά ότι ο Γ. Καρατζαφέρης και το κόμμα του ήταν που συνέβαλαν με όλες τους τις δυνάμεις στο να αναπτύξει ταχύτητα ο «οδοστρωτήρας» που ισοπεδώνει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, που στερεί κάθε δυνατότητα να ζουν οι άνθρωποι του μόχθου με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Δεν ξεχνά και η τιμωρία του θα είναι αμείλικτη. Και γι' αυτούς για τους οποίους δουλεύει ο «οδοστρωτήρας» και γι' αυτούς που τον οδηγούν και για όσους τον έσπρωξαν να πάρει φόρα.
Οτι το ΠΑΜΕ «στέκεται εμπόδιο στον αγώνα και την ενότητα των εργαζομένων στα "Ατλάντικ"» ισχυρίζεται σε ανακοίνωσή της η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ). Είναι η ίδια συνδικαλιστική πλειοψηφία που πριν από λίγο καιρό κάλεσε σε μια συγκέντρωση τους εργαζόμενους στα «Ατλάντικ» (παραμένουν τέσσερις μήνες απλήρωτοι και με το εργασιακό τους μέλλον αβέβαιο, καθώς η εργοδοσία έχει ήδη υπαχθεί στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα και, παράλληλα, πουλάει καταστήματα και εξοπλισμούς δήθεν στη λογική της εξυγίανσης της επιχείρησης) για να ζητήσουν από την κυβέρνηση να βοηθήσει για να πάρει ο επιχειρηματίας τα δάνεια που ζητά. Είναι η ίδια πλειοψηφία που μαζί με τη ΓΣΕΕ το προηγούμενο διάστημα έκαναν από κοινού συναντήσεις με τον εργοδότη, προκειμένου να συμβάλουν στη «σωτηρία» του και την ικανοποίηση του αιτήματός του για δάνεια με τις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου.
Και μετά από όλ' αυτά, ενοχλούνται επειδή το ταξικό κίνημα και ο «Ρ» αποκαλύπτουν ότι με τη στάση τους μόνο τους εργαζόμενους δεν εξυπηρετούν...
Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι (και) η συγκεκριμένη ηγεσία αντί να οργανώνει τον αγώνα των εργαζομένων, οργάνωνε συναντήσεις με την εργοδοσία και τους αρμόδιους υπουργούς για να πάρει ο Αποστόλου (ιδιοκτήτης των «ΑΤΛΑΝΤΙΚ») τα δάνεια που θέλει; Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι μόλις αυτές οι πλειοψηφίες αντιλήφθηκαν ότι οι ταξικές δυνάμεις οργανώνουν τον αγώνα των εργαζομένων στα «ΑΤΛΑΝΤΙΚ» με το στήσιμο της Πανελλαδικής τους Επιτροπής, με κινητοποιήσεις, συσκέψεις κλπ., αποφάσισε να μπει εμπόδιο για να φρενάρει τη συσπείρωσή τους; Για να μη διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους; Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι η συμμετοχή σε κάθε τέτοιο «διάλογο» αφαιρεί κάθε φορά από τους εργαζόμενους δικαιώματα και κατακτήσεις;
Ποια είναι τελικά η «ενότητα» για την οποία κόπτονται τέτοιοι συνδικαλιστές; Με ποιον θέλουν ενωμένους τους εργαζόμενους; Με την εργοδοσία; Γιατί αυτή η «ομόνοια» ποτέ δεν ωφέλησε τους εργαζόμενους. Αντίθετα. Ωφέλησε μονάχα το κεφάλαιο. Γιατί ποτέ τα συμφέροντα εργατών κι εργοδοτών δεν ταυτίστηκαν και ποτέ δε θα ταυτιστούν. Γι' αυτό και αυτή την «ενότητά» τους την επιστρέφουν οι εργάτες. Είναι κάλπικη και επικίνδυνη.
Οικοδομεί το σύγχρονο, «ευρωπαϊκό», καινοτόμο σχολείο με ταχύτατους ρυθμούς και συναγωνίζεται επάξια τους συναδέλφους της στο υπουργικό συμβούλιο!
Για παράδειγμα, μέσα στον επόμενο χρόνο θα κλείσει 300 ολόκληρα σχολεία. Ετσι, «μπαμ και κάτω», διότι προφανώς ...είχαμε πολλά κι έπρεπε να ξεφορτωθούμε μερικά.
Ποιος άλλος υπουργός τα καταφέρνει τόσο καλά; Αντε ο Χρυσοχοΐδης στο υπουργείο Ανάπτυξης να την ξεπερνάει, αφού έχει 300 και βάλε κλεισίματα μικρομεσαίων επιχειρήσεων το μήνα.
Ο Ραγκούσης, για παράδειγμα, που κατάφερε να κλείσει μόνο 85 οργανισμούς του Δημοσίου, προφανώς βλέπει τη ...σκόνη του υπουργείου Παιδείας.
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, δήλωσε ο γνωστών απόψεων πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος! Και δεν περιμέναμε να πει και τίποτε διαφορετικό...
Ειδικά πάντως για τους εργαζόμενους, τον βεβαιώνουμε ότι όχι απλά δεν έχει αποτραπεί, αντιθέτως ολοένα οξύνεται.
Πάντως, κάτι μας λέει ότι για τους εργοδότες ο κίνδυνος χρεοκοπίας, ο κίνδυνος τους χρέους, της κατάρρευσης του ευρώ, της συρρίκνωσης της ευρωζώνης, της κατεδάφισης του τραπεζικού συστήματος, της πτώχευσης και όσων άλλων ακούμε γενικώς δε θα αποτραπεί ποτέ.
Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι αυτή η κινδυνολογία και η «κρισιολογία» έχει καταστεί ...επωφελέστατη και για τα συμφέροντα τους και για τα κέρδη τους.
Αν μάλιστα εφαρμοστούν στην πράξη τα σχέδιά τους και οι πολιτικές που ασκούνται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι βέβαιο πως για πολλά πολλά χρόνια θα θυμούνται με ...αγάπη και νοσταλγία τις μέρες της κρίσης.
Τις μέρες, δηλαδή, που θέλησαν να κατεδαφίσουν κάθε εργατικό και λαϊκό δικαίωμα.