Την αγωνία και τον φόβο τους ότι η καταδίκη της κυβέρνησης στις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση μπορεί να οδηγήσει σε νίκη της ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές, εκφράζουν, "κάθιδροι", ένιοι "εκσυγχρονιστές", πολιτικοί τε και δημοσιογράφοι. Αν και η λαϊκή καταδίκη αφορά σε μια πολιτική που εφαρμόζει μεν το ΠΑΣΟΚ, αλλά συμφωνεί, επαυξάνει κι ενίοτε συνεργεί στην εφαρμογή της και η ΝΔ - και είναι αφελείς ή κινούνται εκ του πονηρού, όσοι προχωρούν σε αναλύσεις περί "μετατόπισης του πολιτικού άξονα στην Ελλάδα προς τα δεξιά", διότι ως "Δεξιά" πολιτεύεται και η κυβέρνηση, εδώ και καιρό - εντούτοις, κανείς δεν μπορεί ν' αποκλείσει κι αυτό το ενδεχόμενο, στα πλαίσια της εναλλαγής δυο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία, που προβάλλει, ως "ίδιον δημοκρατίας", η άρχουσα τάξη και δείχνει η διεθνής πρακτική.

Αλλά, ας πρόσεχαν οι "εκσυχρονιστές". Οταν μια κυβέρνηση αυτοονομάζεται "σοσιαλιστική" κι εφαρμόζει καθαρώς συντηρητική πολιτική, τότε μπορεί, κάποιοι ψηφοφόροι που κινούνται, ως "εκκρεμές", στο χώρο ανάμεσα στα δυο μεγάλα κόμματα, να προτιμήσουν, σε μια συγκεκριμένη συγκυρία, τους "ορίτζιναλ", από τους "ντεμέκ" νεοφιλελεύθερους.

Τώρα, αν ο φόβος των "εκσυγχρονιστών" αφορά στο ενδεχόμενο να χάσουν την "κουτάλα" της εξουσίας - σε μια περίοδο που "τρέχουν" τα πακέτα της ΕΕ και έρχεται η Ολυμπιάδα - είναι κατανοητός. Διότι φόβος πως, με την αναρρίχηση της ΝΔ στην κυβερνητική εξουσία, μπορεί ν' αλλάξει η πορεία προς την ΟΝΕ και ν' απειληθούν τα συμφέροντα του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, δε νοείται. Γι' αυτό, άλλωστε, κανείς σοβαρός "εκσυγχρονιστής" δε φοβάται πραγματικά την άνοδο της ΝΔ, αλλά την άνοδο του λαϊκού κινήματος που είναι η πραγματική απειλή.

Την αγωνία και τον φόβο τους ότι η καταδίκη της κυβέρνησης στις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση μπορεί να οδηγήσει σε νίκη της ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές, εκφράζουν, "κάθιδροι", ένιοι "εκσυγχρονιστές", πολιτικοί τε και δημοσιογράφοι. Αν και η λαϊκή καταδίκη αφορά σε μια πολιτική που εφαρμόζει μεν το ΠΑΣΟΚ, αλλά συμφωνεί, επαυξάνει κι ενίοτε συνεργεί στην εφαρμογή της και η ΝΔ - και είναι αφελείς ή κινούνται εκ του πονηρού, όσοι προχωρούν σε αναλύσεις περί "μετατόπισης του πολιτικού άξονα στην Ελλάδα προς τα δεξιά", διότι ως "Δεξιά" πολιτεύεται και η κυβέρνηση, εδώ και καιρό - εντούτοις, κανείς δεν μπορεί ν' αποκλείσει κι αυτό το ενδεχόμενο, στα πλαίσια της εναλλαγής δυο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία, που προβάλλει, ως "ίδιον δημοκρατίας", η άρχουσα τάξη και δείχνει η διεθνής πρακτική.

Αλλά, ας πρόσεχαν οι "εκσυχρονιστές". Οταν μια κυβέρνηση αυτοονομάζεται "σοσιαλιστική" κι εφαρμόζει καθαρώς συντηρητική πολιτική, τότε μπορεί, κάποιοι ψηφοφόροι που κινούνται, ως "εκκρεμές", στο χώρο ανάμεσα στα δυο μεγάλα κόμματα, να προτιμήσουν, σε μια συγκεκριμένη συγκυρία, τους "ορίτζιναλ", από τους "ντεμέκ" νεοφιλελεύθερους.

Τώρα, αν ο φόβος των "εκσυγχρονιστών" αφορά στο ενδεχόμενο να χάσουν την "κουτάλα" της εξουσίας - σε μια περίοδο που "τρέχουν" τα πακέτα της ΕΕ και έρχεται η Ολυμπιάδα - είναι κατανοητός. Διότι φόβος πως, με την αναρρίχηση της ΝΔ στην κυβερνητική εξουσία, μπορεί ν' αλλάξει η πορεία προς την ΟΝΕ και ν' απειληθούν τα συμφέροντα του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, δε νοείται. Γι' αυτό, άλλωστε, κανείς σοβαρός "εκσυγχρονιστής" δε φοβάται πραγματικά την άνοδο της ΝΔ, αλλά την άνοδο του λαϊκού κινήματος που είναι η πραγματική απειλή.

Εξοργίστηκε ο πρωθυπουργός όταν δημοσιογράφος χαρακτήρισε τον "προϋπολογισμό ακραίας λιτότητας" και τον διέκοψε λέγοντας: "Ο προϋπολογισμός δεν είναι προϋπολογισμός ακραίας λιτότητας. Αυτή είναι μια ερμηνεία, την οποία δίνετε εσείς. Ο προϋπολογισμός είναι ένας προϋπολογισμός, ο οποίος οδηγεί στο στόχο που έχουμε. Ο στόχος είναι να μειώσουμε ακόμα το έλλειμμα και να πετύχουμε το κριτήριο του πληθωρισμού".Κι όμως, κύριε Σημίτη. ο προϋπολογισμός του 1999 δεν είναι απλά ένας προϋπολογισμός ακραίας λιτότητας. Είναι ο χειρότερος, ο πιο σκληρός αντιλαϊκός προϋπολογισμός των τελευταίων δεκαετιών, προϋπολογισμός φτώχειας και εξαθλίωσης για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, το κλέψιμο του "διορθωτικού", η κατακρεούργηση των κοινωνικών δαπανών, έχουν ως αποτέλεσμα να φαντάζουν - και να είναι - εξοργιστικές οι γλίσχρες αυξήσεις του 2% (!) στο δημόσιο τομέα.

Αυτό το οποίο εξοργίζει, όμως, ακόμα περισσότερο είναι η ακραία περιφρόνηση του πρωθυπουργού στις συνέπειες που έχει στις πλατιές λαϊκές μάζες η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική του. Ας μην τρέφει όμως αυταπάτες. Θα εισπράξει την απάντηση που του αξίζει. Στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές πήρε, απλώς, μια πρόγευση του μηνύματος αποδοκιμασίας και αγανάκτησης.

Πέρα δώθε

παλαντζάρει,

ποια απόφαση

να πάρει;

Προς τη μια

πάει λιγάκι

και "τρακάρει"

με τον Ακη

κι απ' την άλλη

όταν γέρνει,

πέφτει πάνω

στον Αρσένη!

Πού να γείρει

την παλάντζα,

προς τα πού

να κάνει σκάντζα;

Οπου ο έρμος

και να κλίνει

τον προσμένουν

οι δελφίνοι

και μετέωρος

πια στέκει

στο 'να πόδι

σαν λελέκι!

Ο οίστρος

Είναι "αρνητική πια η σχέση του ΠΑΣΟΚ με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς", διαπίστωσε, σε χτεσινή του συνέντευξη στα "ΝΕΑ", ο πρόεδρος της Βουλής.

Και είναι, βέβαια, δικαίωμα του καθένα να προχωρεί σε τέτοιες ή άλλες κρίσεις, αλλά τα λάθη και, μάλιστα, τα ολοφάνερα πρέπει να σημειώνονται. Διότι, όταν ομιλεί κανείς περί του ΠΑΣΟΚ "και των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς" σημαίνει πως θεωρεί ότι και το ΠΑΣΟΚ ανήκει (!) στις δυνάμεις της Αριστεράς... Εκεί βρίσκεται και το "λάθος". Τώρα, αν είναι συγγνωστό ή ασύγνωστο "λάθος", να παρουσιάζεται το ΠΑΣΟΚ σαν "αριστερή δύναμη", ας το κρίνει ο ελληνικός λαός.

Με αφορμή την έξαρση της εγκληματικότητας στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, γίνεται μια προσπάθεια από τα ΜΜΕ να εμφανιστεί ότι αυτό το πρόβλημα είναι αποκλειστικά "αστυνομικό". Μια προσπάθεια που, κινούμενη εκ του πονηρού, μένει στο επιφαινόμενο και στο συγκυριακό και δε διεισδύει στην ουσία του προβλήματος.

Και σήμερα η εγκληματικότητα αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο, όσο κι αν αυτή η επισήμανση χαρακτηρίζεται από κάποιους "εκσυγχρονιστές" ως "αναχρονισμός". Ως εκ τούτου για την αντιμετώπισή της δεν αρκεί η καλύτερη αστυνόμευση - χωρίς ν' αρνείται κανείς πως και σ' αυτό τον τομέα η Ελλάδα πάσχει - αλλά απαιτείται να εντοπιστούν οι αιτίες και ν' αλλάξουν τα κοινωνικά δεδομένα που την "επωάζουν" και την τροφοδοτούν.

Θα πρέπει, όμως, να επισημανθεί ότι υπάρχει και ειδικό πρόβλημα, καθώς στη χώρα μας η Αστυνομία είναι προσανατολισμένη σε άλλους τομείς δραστηριότητας - και δη στην αντιμετώπιση του λαϊκού κινήματος και των πολιτικά αντίθετων της καθεστηκυίας κοινωνικο-πολιτικής τάξης - κι όχι τόσο στην αντιμετώπιση του εγκλήματος. Επιπροσθέτως, δε, στις τάξεις της παρατηρείται, πλέον του αναμενομένου, το φαινόμενο της εσωτερικής διάβρωσης και διαφθοράς. Αυτό το φαινόμενο πρέπει να παταχτεί πάραυτα, αλλά δε φτάνει αυτό για να λυθεί το πρόβλημα της εγκληματικότητας, αφού παραμένουν αλώβητες οι κοινωνικοπολιτικές αιτίες της δημιουργίας και της έξαρσής του.

Δεν ξέρουμε, αν αποτελούν προϊόντα της δικής της... φαντασίας ή της τα είπανε και εντελώς αβασάνιστα τα 'γραψε, με την υπογραφή της από κάτω, αλλά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Για την Ευτ. Αδηλίνη μιλάμε, η οποία έγραφε στον προχθεσινό "Ελεύθερο Τύπο" τα παρακάτω: "Αλλωστε, στο νομό (σ.σ. Καρδίτσας) ήταν γνωστή η ρήξη του αγροτοσυνδικαλιστή Μπούτα με το κόμμα του και η ύπαρξη δικού του νομαρχιακού ψηφοδελτίου. Ετσι, τόσο η στήριξη των στελεχών της ΝΔ και του επικεφαλής του Πολιτικού Σχεδιασμού Μιχάλη Λιάπη όσο και η συγγενική σχέση του υποψήφιου για τη νομαρχία Βασίλη Αναγνωστόπουλου με τον πρόεδρο της ΚΕΤΑ και η ρήξη του Μπούτα με το φυσικό πολιτικό του χώρο έφεραν το επιθυμητό για τη ΝΔ αποτέλεσμα".

Πληροφορούμε, λοιπόν, την κ. Αδηλίνη, ότι όλα τα περί "ρήξης του Μπούτα με το κόμμα του" είναι - το λιγότερο - παντελώς ανύπαρκτα. Ο Βαγγ. Μπούτας, που δεν είναι μόνο αγροτοσυνδικαλιστής, αλλά και μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, ηγήθηκε ενός ενωτικού και αγωνιστικού νομαρχιακού ψηφοδελτίου, που είχε, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή, την ολόπλευρη υποστήριξη, τόσο του Κόμματος γενικά, όσο και όλων των κομμουνιστών της περιοχής. Γεγονός, που δεν το ξέρει μόνον η Καρδίτσα ή η θεσσαλία, αλλά όλη η Ελλάδα. Να περιμένουμε, άραγε, από την κ. Αδηλίνη, μια στοιχειώδη αποκατάσταση της αλήθειας..;

Ο άκρατος σοβινισμός και μεγαλοϊδεατισμός του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου δεν ήταν δυνατό να μη βρει έκφραση στη διάρκεια των γιορταστικών εκδηλώσεων της εθνικής επετείου.

Ετσι, κατά την άφιξή του προχτές στη Θεσσαλονίκη για να παραστεί στους γιορτασμούς της 26ης και 28ης Οκτώβρη, ο αρχιεπίσκοπος δώρισε στον δήμαρχο της πόλης και τον νομάρχη από ένα ασημένιο δίσκο με το δικέφαλο αετό, λέγοντας ότι "αυτό αποτελεί (σ.σ. ο δικέφαλος δηλαδή) το σύμβολο του γένους και είναι αυτό στο οποίο πιστεύουμε".

Και για να μην υπάρξουν οποιεσδήποτε παρερμηνείες ως προς το τι εννοούσε, προσδιόρισε με σαφήνεια ότι η Θεσσαλονίκη "μυρίζει" Βυζάντιο και ότι το "Βυζάντιο είναι η μήτρα μας, είναι το λίκνο μας, από αυτό προερχόμαστε, σ' αυτό ξαναγυρίζουμε, άμποτες και να ξαναγυρίσουμε".

Κάλεσε, μάλιστα, τον κόσμο να συντηρεί και να προβάλλει αυτές τις ιδέες, γιατί, όπως είπε, "αυτό είναι ο θρύλος του έθνους, μέσα σ' αυτό το θρύλο γεννηθήκαμε και μαζί μ' αυτό το θρύλο μεγαλώσαμε".

Αν τώρα το "ξαναγύρισμα" στο Βυζάντιο και ο "θρύλος" που ευαγγελίζεται ο αρχιεπίσκοπος, σημαίνει εδαφικές διεκδικήσεις, επαναχάραξη συνόρων, πολεμικές συγκρούσεις, αίμα και καταστροφή, αυτό δε φαίνεται να απασχολεί καθόλου τον προκαθήμενο της Εκκλησίας.

Η "μεγάλη ιδέα" να είναι καλά και η Εκκλησία, που, ας σημειωθεί, και επί Τουρκοκρατίας δεν πέρασε και άσχημα... Ο λαός την πλήρωσε τη σκλαβιά, όπως πλήρωσε και τη Μικρασιατική Καταστροφή, αποτέλεσμα κι αυτή της εφαρμογής του μεγαλοϊδεατισμού. Η ιστορία δε φαίνεται να διδάσκει κάποιους μεγαλόσχημους...

"Την ΟΝΕ και τα μάτια σας" προβάλλουν όλες σχεδόν οι κυριακάτικες φιλοκυβερνητικές εφημερίδες, με προεξάρχουσες την πρωινή του Συγκροτήματος Λαμπράκη και την "Καθημερινή" του Αλαφούζου. Βεβαίως, και πήραν το μήνυμα των εκλογών οι θεραπαινίδες του ευρωοράματος της ΟΝΕ και του μεγάλου κεφαλαίου και γι' αυτό ανησυχούν μήπως υπαναχωρήσει η κυβέρνηση Σημίτη κάτω από την πίεση των αρνητικών γι' αυτή εκλογικών αποτελεσμάτων. Ετσι, σε μια προσπάθεια να προλάβει παρενέργειες, "Το Βήμα" συμβουλεύει όχι αλλαγή των στόχων και της πολιτικής της ΟΝΕ (αυτό δα έλειπε... ), αλλά αλλαγή της πρακτικής προώθησής της, μήπως και ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι και μειωθούν οι αντιστάσεις και οι αντιδράσεις.

Πιο ωμά, "Η Καθημερινή" προειδοποιεί πως η ΟΝΕ είναι μονόδρομος και ο Κ. Σημίτης δεν έχει άλλη επιλογή. Βεβαίως, διαπιστώνει, μπορεί αυτό να του κοστίσει την πρωθυπουργία, αλλά, μπροστά στον "εθνικό στόχο", χαλάλι του. Αλλωστε, υπενθυμίζει στον Κ. Σημίτη και ο Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ, αλλά έχασε τις εκλογές - άρα δε θα είναι ο μόνος. Μπορεί όμως να ελπίζει σε μια επάνοδο, αφού μπορεί να αναγνωριστεί η συμβολή του στην υλοποίηση του "εθνικού στόχου" της ΟΝΕ!

"Συνέντευξη Κώστα Σκανδαλίδη - Με την αλαζονεία μας ξεκόψαμε από τον κόσμο. Το ΠΑΣΟΚ από Κίνημα του λαού έχει γίνει διανομέας αξιωμάτων..." (από τη χθεσινή πρώτη σελίδα του "Εθνους").

Ε, όχι μόνο διανομέας, κύριε Σκανδαλίδη... Είμαστε σίγουροι, ότι κάνετε και εισπράξεις...