Η δίκη του Κινέζου ανώτατου πολιτικού Μπο Σιλάι, που αποπέμφθηκε από το ΚΚ Κίνας για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας και τώρα αντιμετωπίζει και ποινικές κατηγορίες, έχει φουντώσει το ενδιαφέρον στα αστικά μέσα ενημέρωσης και η χώρα μας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις έχουν βασικό στόχο να δείξουν και να επαινέσουν σε ένα βαθμό ότι «η Κίνα προσπαθεί να ξεφύγει από το κομμουνιστικό της παρελθόν» και γίνεται διαπάλη στην κομματική και κρατική ηγεσία για να προχωρήσουν οι «μεταρρυθμίσεις», ώστε να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη. Μάλιστα, με το κυνήγι της διαφθοράς δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει και «υγιής καπιταλισμός». Η υπόθεση Σιλάι, που επιχειρείται από την ηγεσία του ΚΚ Κίνας να χρησιμοποιηθεί ως προμετωπίδα της «πάλης κατά της διαφθοράς», δείχνει ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Οτι τα λεγόμενα σκάνδαλα είναι σύμφυτα με την πορεία καπιταλιστικοποίησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Η πολιτική ενίσχυσης των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, που ακολουθείται ήδη από το 1979, έχει οδηγήσει τη χώρα σε σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα και οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα που υπάρχουν και σε άλλες καπιταλιστικές χώρες. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε την εργοδοτική επιθετικότητα και εκμετάλλευση, τη διαπάλη για τη γη, τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση τομέων της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας.

Ταυτόχρονα, παρά τον τριπλασιασμό των εισοδημάτων του μέσου Κινέζου (εδώ επιστρατεύεται και η αστική στατιστική) τις τελευταίες δεκαετίες αυξάνουν οι κοινωνικές ανισότητες, οι διαφορές ανάμεσα στην πόλη και στο χωριό, αλλά κι ανάμεσα σε περιοχές της Κίνας. Επιπλέον, ο πλούτος συσσωρεύεται σε λίγα χέρια. Το 20% των πλουσιότερων κινεζικών οικογενειών έχει το 59,3% του παραγόμενου πλούτου, ενώ το 20% των φτωχότερων οικογενειών έχει το 2,8%. Δηλαδή, τα στοιχεία είναι ανάλογα με την εικόνα που συναντάμε, με μικρές διαφοροποιήσεις, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται και εργατικές κινητοποιήσεις σε χώρους εργασίας και κατοικίας για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Ιδιαίτερα τώρα που μειώνονται οι ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης, αφού μεγάλο μέρος της παραγωγής αγαθών που προορίζονταν για εξαγωγές μειώνεται σε συνδυασμό και με την καπιταλιστική κρίση στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία και αλλού και υπάρχει πτώση στη βιομηχανική παραγωγή.

Σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να ιδωθεί και το σκάνδαλο με τον Μπο Σιλάι. Πέρα από τα διάφορα «πιασάρικα» στοιχεία, όπως ότι η γυναίκα του πρώην στελέχους του ΚΚ Κίνας, επιχειρηματίας η ίδια, είναι καταδικασμένη για τη δολοφονία Βρετανού επιχειρηματία, η ουσία κρύβεται στην ενίσχυση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Για τους εργαζόμενους και στη χώρα μας και σε άλλες χώρες το κριτήριο με το οποίο πρέπει να βλέπουν τις εξελίξεις στη μεγάλη αυτή χώρα πρέπει πρώτα και κύρια να παίρνει υπόψη του αυτή τη διάσταση. Η πορεία της Κίνας αποδεικνύει καθημερινά ότι ο λεγόμενος «σοσιαλισμός της αγοράς» ή «σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά» δεν είναι μια κοινωνία και οικονομία που κινείται με κίνητρο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, αλλά με κίνητρο την κερδοφορία του κεφαλαίου, ανεξάρτητα αν είναι ιδιωτικό ή το διαχειρίζονται κρατικές επιχειρήσεις.

Αυτό που τελικά πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι είναι ότι οι όποιες ταμπέλες έχουν αναφορά στο σοσιαλισμό πρέπει να συνάδουν και με τις αρχές του. Και πρώτα και κύρια με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την ενίσχυση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και του εργατικού ελέγχου, ώστε αυτά να μπουν στην υπηρεσία της λαϊκής ευημερίας και όχι προς το συμφέρον λίγων, που καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί.