ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Και το ραντεβού θέλει τον ... Σημίτη του

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το περιστατικό είναι χτεσινό και η στήλη το αφιερώνει εξαιρετικά στον πρωθυπουργό και στα επικοινωνιακά επιτελεία του. Μια συνταξιούχος (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας) που ανήκει στο Τοπικό Υποκατάστημα Πατησίων - το οποίο η Διοίκηση του ΙΚΑ το εμφανίζει ως πιλότο στα «εκσυγχρονιστικά σχέδια του Ιδρύματος» - πήγαινε εδώ και χρόνια στον συμβεβλημένο παθολόγο - τον οικογενειακό γιατρό - και της έγραφε τα φάρμακα χωρίς μεγάλες δυσκολίες.

Την τελευταία φορά που πήγε, ο γιατρός την παρέπεμψε στο «184» για να κλείσει πρώτα ραντεβού. Χτες λοιπόν - 23 Δεκέμβρη 2003 - η συνταξιούχος τηλεφώνησε στο «184» και της έκλεισαν ραντεβού για τις 23 Γενάρη 2004. «Μα θα μείνω χωρίς φάρμακα στις γιορτές και δεν έχω χρήματα να τα αγοράσω», διαμαρτυρήθηκε η συνταξιούχος, προσθέτοντας ότι απ' την τηλεόραση ο πρωθυπουργός έδειξε πως το κλείσιμο του ραντεβού είναι πανεύκολο.

Η απάντηση όμως ήταν πως το κομπιούτερ δείχνει ότι μόνον τότε μπορεί να βρει τον παθολόγο - που η ίδια η συνταξιούχος εύρισκε μόλις τον είχε ανάγκη. Κάτι ξέρουν οι γιατροί, που καταγγέλλουν ότι οι ουρές πια μεταφέρθηκαν στα σπίτια.

Συγκρίσεις...

«Αν δουλεύουν έτσι όπως διασκεδάζουν, τότε οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα πετύχουν σίγουρα». Με αυτή τη φράση, υψηλόβαθμο στέλεχος της «Αθήνα 2004», σχολίασε το τσακίρ κέφι που επικρατούσε την περασμένη Παρασκευή στη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για το προσωπικό της εταιρίας. Και δεν είχε άδικο. Οπως και να 'χει πάντως το πράγμα, τόσο το προσωπικό της Οργανωτικής Επιτροπής, όσο και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι της χώρας, μάλλον, δε θα διασκεδάζουν μετά το τέλος της διοργάνωσης, αφού ο ολυμπιακός λογαριασμός θα είναι υπέρογκος, ενώ πολύ περισσότερο, η παρακαταθήκη των αγώνων θα είναι γεμάτη από περιορισμούς των δικαιωμάτων των πολιτών...

Το ρεγάλο

Κάποτε, παρουσίαζαν τους όποιους ληστρικούς εκλογικούς νόμους, που ψήφιζαν, ως εκδοχές της απλής αναλογικής ή αναλογικούς ή αναλογικότερους, κλπ., κλπ., επιχειρώντας να κρύψουν τον καλπονοθευτικό χαρακτήρα τους. Αυτά κάποτε, έστω κι αν αυτό δεν απέχει παρά λίγα σχετικά χρόνια, γιατί τώρα, παρουσιάζουν έναν επίσης ληστρικό και άδικο εκλογικό νόμο και ζητάνε και τα ρέστα κι από πάνω. Και, μάλιστα, χωρίς καθόλου να κρύβουν τον καλπονοθευτικό του χαρακτήρα. Οι 260 έδρες μοιράζονται με την απλή αναλογική και οι 40 δίνονται ρεγάλο στο πρώτο κόμμα, λέει η πρόταση εκλογικού νόμου, που κατέθεσε προχτές η κυβέρνηση στη Βουλή. Γιατί; Επειδή, έτσι θέλει αυτή και ο δικομματικός συνεταίρος της, η ΝΔ. Γιατί, η χώρα και οι εργαζόμενοι πρέπει να πηγαίνουν από Καραμανλή σε Παπανδρέου κι από Παπανδρέου σε Καραμανλή και άντε πάλι απ' την αρχή, με μικρά διαλείμματα Μητσοτάκη και Σημίτη. Και πάει λέγοντας...

«Εξεγερμένη αξιοπρέπεια»

«Εξεγερμένη αξιοπρέπεια», έγραφε προχτές ένα από τα πανό των μαθητών, που βρέθηκαν στο πλάι των γονιών τους και εργαζομένων στο Δήμο Ανω Λιοσίων, οι οποίοι απεργούν για τρεις συνεχόμενες βδομάδες, απαιτώντας να μη γίνουν οι 600 απολύσεις που έχει εξαγγείλει ο δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ, Ν. Παπαδήμας. Ενα σύνθημα που μέσα σε δύο λέξεις δείχνει ότι ο αγώνας των εργαζομένων για το δικαίωμα στη δουλιά είναι ο αγώνας για μια στοιχειωδώς τουλάχιστον αξιοπρεπή ζωή. Το πιο στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα που με λύσσα χτυπούν το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές.

Συναγερμός... κουτόχορτου

Μπορεί ο Θεόδ. Πάγκαλος, αλλά και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και υπουργοί της κυβέρνησης, τόσο πριν από την προχτεσινή συνεδρίαση της Βουλής, όσο και μετά απ' αυτή και την παρέμβαση του Κ. Σημίτη, να έμεναν σταθεροί και απαρασάλευτοι ότι το ΠΑΣΟΚ έχει πρόεδρο και πρωθυπουργό και μ' αυτόν θα δώσει την εκλογική μάχη, αλλά οι χτεσινές φιλοκυβερνητικές εφημερίδες έχουν άλλη γνώμη. Χαρακτηριστικότερη όλων η «Αυριανή» είχε χτες τον παρακάτω πρωτοσέλιδο τίτλο: «Μεγάλος ηγέτης ο Σημίτης, θα μεγαλουργήσει και στην Ευρώπη - ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Ο Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - Συναγερμός νίκης στο ΠΑΣΟΚ, επιστρέφουν όλοι στη Δημοκρατική Παράταξη - Ενθουσιασμός σε ολόκληρη τη χώρα».

Οπως καταλαβαίνετε, μερικοί όχι μόνον επιμένουν να προσφέρουν κουτόχορτο στο λαό, αλλά του το φωνάζουν και κατάμουτρα...

Τα... αδιαμόρφωτα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΩΡΑ το αν θα διαμορφώσει ο Σημίτης τις εξελίξεις ή αν... θα τον διαμορφώσουν οι εξελίξεις, αυτό θα το μάθουμε λιγότερο ή περισσότερο σύντομα και, πάντως, πριν τις επικείμενες εκλογές. Ομως οι οιωνοί δείχνουν ότι μάλλον προς τη δεύτερη εκδοχή πάνε τα πράγματα.

Οσο για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ... μάλλον την ομιλία του Σημίτη στη Βουλή για τον προϋπολογισμό περίμεναν. Ως τρομαγμένοι ποντικοί τρέχουν δεξιά κι αριστερά (και σε τηλεοπτικά παράθυρα βεβαίως) αναζητώντας μια «εξέλιξη» Μεσσιανικού χαρακτήρα!

Φυσικά τίποτε από αυτά που σκέπτονται, ελπίζουν, εκτιμούν, προσδοκούν, υποστηρίζουν, μηχανεύονται ή προωθούν δεν έχει να κάνει με την πολιτική του κόμματός τους.

Ξαφνικά το τι προτείνει και το τι κάνει το κόμμα τους περνά σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην «προσωπολογία» που βέβαια εστιάζεται στα πρόσωπα του Κώστα Σημίτη και του Γιώργου Παπανδρέου.

Ο τελευταίος το έχει πει άλλωστε: Θα αναλάβει τις ευθύνες του αν χρειαστεί. Οπως τις ανέλαβε τότε που έκανε επισκέψεις στις αραβικές πρωτεύουσες παπαγαλίζοντας τα λόγια του Τζορτζ Μπους περί τρομοκρατίας.

Το ερώτημα όμως ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες για τις ιδιωτικοποιήσεις που συνεχίζονται, για την ακρίβεια, τη φτώχεια και την ανεργία, παραμένει αναπάντητο. Εδώ δυστυχώς δεν υπάρχει η ανάλογη προθυμία.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ Νέα Δημοκρατία, όλο απαξιοί να ασχοληθεί με το θέμα και προτάσσει τα γκάλοπ που τη θέλουν πρώτο κόμμα και όλο μέσα στη φημολογία και το παιγνίδι της διαδοχής του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται.

Επισήμως δηλώνουν αδιάφοροι, όμως όποιον από τους βουλευτές και τα στελέχη της αν ρωτήσεις έχει έτοιμη μια... μακρόπνοη πολιτική ανάλυση που εξηγεί τα φαινόμενα. Βλέπετε, όσο και να θέλουν να δηλώσουν το αντίθετο, αυτού του είδους η πολιτική αντιπαράθεση τους έλκει, μακριά από κάθε ουσιαστικό πρόβλημα, κι έτσι δεν μπορούν να αντισταθούν, αφού τους ταιριάζει γάντι.

Γρηγοριάδης Κώστας

Προσκλητήριο ταξικού αγώνα

Το ΠΑΜΕ ξεκινάει μια πλατιά εξόρμηση σε κάθε χώρο δουλιάς, στα σπίτια, στις γειτονιές, όπου βρίσκεται ο εργάτης και η εργάτρια, προβάλλοντας ένα πλαίσιο αιτημάτων, που ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Η διεκδίκηση των 1.100 ευρώ ως κατώτερου μισθού, η απαίτηση για πλήρη και σταθερή εργασία σε όλους, για ουσιαστική προστασία των ανέργων, για Δημόσιο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, δωρεάν Υγεία και Παιδεία, κλπ., είναι στόχοι πάλης ρεαλιστικοί. Με βάση αυτούς τους στόχους, οι ταξικές δυνάμεις καλούν την εργατική τάξη να συσπειρωθεί, να ξεδιπλώσει τον αγώνα της ενάντια στο κεφάλαιο και όσους το στηρίζουν.

Απέναντι στις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, απέναντι στο δίκιο του εργάτη, δηλαδή απέναντι στην ίδια του τη ζωή και ενάντια στα δικαιώματά του, στέκονται ο ΣΕΒ, η κυβέρνηση, η ΝΔ. Από κοντά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που τολμούν σήμερα να βάζουν στην ίδια ζυγαριά, από τη μια μεριά τα κέρδη των βιομηχάνων και από την άλλη το μισθό «ξεφτίλα» των 519 ευρώ του εργάτη. Αυτές οι ηγεσίες για άλλη μια χρονιά διαπραγματεύονται ψίχουλα για τον εργάτη, παζαρεύουν τη φτώχεια του, ώστε να μη θιγούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Αυτοί που στα πλαίσια των «κοινωνικών διαλόγων» ποδοπάτησαν κάθε εργατικό δικαίωμα, κάθε κατάκτηση και χάρισαν απλόχερα χρήματα στους βιομηχάνους, τολμούν σήμερα, να κρίνουν τα αιτήματα του ΠΑΜΕ υπερβολικά. Θεωρούν υπερβολικό το αίτημα των 1.100 ευρώ κατώτερο μισθό, όταν τα 519 ευρώ που είναι σήμερα ο κατώτερος μισθός, φτάνουν μόνο για να καλύψουν ένα ενοίκιο. Οταν ο εργάτης εύχεται να μην αρρωστήσει, γιατί ο σημερινός μισθός της «πείνας» και η εμπορευματοποίηση της Υγείας δεν επιτρέπουν επίσκεψη στο γιατρό. Γιατί αυτός ο μισθός από τη μια και η ακρίβεια από την άλλη δεν επιτρέπουν ψυχαγωγία, διακοπές, δεν επιτρέπουν τη μόρφωση. Αντίθετα, αυτή η πολιτική και αυτοί οι μισθοί ενισχύουν την εκμετάλλευση του εργάτη από τις τράπεζες. Ενισχύουν την εκμετάλλευση του εργάτη από τους εργοδότες. Εξυπηρετούν την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση και την ανέχεια για τον εργάτη.

Σε αυτή τη λογική θέλουν να υποτάξουν ακόμα περισσότερο την εργατική τάξη η κυβέρνηση, τα κόμματα που τη στηρίζουν, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Θέλουν να υποτάξουν την εργατική τάξη στη λογική του «ό,τι έχετε ευχαρίστηση», στη λογική του «ό,τι πεις αφεντικό».

Το ταξικό αγωνιστικό προσκλητήριο του ΠΑΜΕ απευθύνεται σε όλους. Η εργατική τάξη σήμερα, δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα χιλιοστό πίσω από τα αιτήματα που προβάλλει το ΠΑΜΕ και που εξυπηρετούν τις ανάγκες της εργατικής τάξης και μόνο αυτές. Δεν μπορεί να ακολουθήσει κανέναν άλλο δρόμο, παρά μόνο το δρόμο του αγώνα που προτείνει το ΠΑΜΕ ως την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ