«(...) Χρηματοδοτική στήριξη των επιχειρήσεων αλλά και των νοικοκυριών, υπερχρεωμένων και μη, προκειμένου να επαναποκτήσουν την πιστωτική και καταναλωτική ικανότητα (...) «Κεντρικές προτεραιότητες (...) αποτελούν η επίτευξη της πραγματικής σύγκλισης, η διαρθρωτική αντί η απορρυθμιστική ανταγωνιστικότητα, η μετάβαση στην οικονομία της γνώσης και της ποιότητας, η μετάβαση από την προνομιακή επιχειρηματικότητα στην παραγωγική επιχειρηματικότητα, η αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης, η βελτίωση του επιπέδου διαθέσιμου εισοδήματος και της ζήτησης και η δυναμική προοπτική του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με την ενίσχυση της χρηματοδότησης του διανεμητικού συστήματος».

Οι προτάσεις αυτές για την έξοδο από την κρίση διατυπώθηκαν στη χτεσινή γενική συνέλευση της Τράπεζας της Ελλάδας. Προτάσεις, που μπορεί με την ίδια άνεση να διατυπωθούν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, από τον ΣΕΒ ή από κάποιο μάνατζερ, με νόμπελ ή χωρίς. Προτάσεις, που είναι καθαρό ότι ζητάνε να δοθούν στο κεφάλαιο και άλλα λεφτά (χρηματοδοτική στήριξη των επιχειρήσεων), να ληφθούν και άλλα αντεργατικά μέτρα, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα (που πρέπει να είναι, λέει, «διαρθρωτική»). Οι παραπάνω προτάσεις προέρχονται από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, και στη γενική συνέλευση τις μετέφερε ο οργανωτικός της γραμματέας, Ε. Μουτάφης. Αυτονόητο θεωρείται το γεγονός ότι έκλεψε τα χειροκροτήματα των εκπροσώπων της μεγαλοεργοδοσίας. Αλλωστε, πριν από λίγες μέρες, ήταν ξανά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που κέρδισε τα ευχαριστήρια και τα μπράβο του ΣΕΒ για τη συμφωνία της στα «11 σημεία σύγκλισης» και την πρωτοβουλία της να καλέσει σε «συνεννόηση» τους βιομήχανους μπροστά στην όξυνση της κρίσης. Να τον χαίρονται οι μεγαλοβιομήχανοι και οι μεγαλοτραπεζίτες τον «κοινωνικό εταίρο» τους.

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Βγαίνει ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης προχτές και αναγγέλλει το πρόγραμμα τουριστικής προβολής της Αθήνας, δηλώνοντας ότι ειδικά και γενικά το ενδιαφέρον πρέπει να εστιαστεί στους εύπορους και εκλεκτικούς τουρίστες. Προδιαγράφει έτσι με πολλή σαφήνεια και τους στόχους της δαπανηρής καμπάνιας και τους κυρίως ωφελούμενους, τους ιδιοκτήτες «υψηλού επιπέδου» ξενοδοχείων και τουριστικών επιχειρήσεων.

Και τι κάνει το ΠΑΣΟΚ μέσω της αρμόδιας για το θέμα του τουρισμού βουλευτή Α. Γκερέκου; Ο,τι κάνει σχεδόν πάντα. Βγαίνει και καταγγέλλει ότι η καμπάνια άργησε, ότι έχει αμαυρωθεί η εικόνα της Αθήνας εδώ και πολύ καιρό και ότι μας συζητούν στις τουριστικές εκδηλώσεις και στο διαδίκτυο.

Τσιμουδιά για την ουσία, για τα κέρδη των μεγάλων ξενοδοχείων στην Αθήνα, την κατάσταση των μικρότερων, τα εκβιαστικά διλήμματα των μεγαλοξενοδόχων, το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο.

Οχι, εμείς δεν ξαφνιαστήκαμε, ξέρουμε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «κουμπώνουν» και στην τουριστική πολιτική και αντιπαρατίθενται στο πεδίο των «ικανοτήτων». Δηλαδή ποιος μπορεί να ασκήσει την ίδια πολιτική, αλλά πολύ καλύτερα.