ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι «φωνές» στην τρόικα...

Οι διοχετευόμενες από την κυβέρνηση πληροφορίες, ότι τα στελέχη της σηκώνουν τοίχο αντίστασης σε αξιώσεις της τρόικας για τη λήψη νέων μέτρων, σε συνδυασμό με την οξύτατη «αντιμνημονιακή ρητορεία» του αστικού Τύπου, φαίνεται πως ενισχύουν στην αστική τάξη της Ελλάδας την απαίτηση για αλλαγή μείγματος πολιτικής για τη διαχείριση της κρίσης. Δυναμώνουν οι φωνές ότι με την τρόικα και την πολιτική της συνεχίζεται η ύφεση...

Ετσι τώρα επικαλούνται διαφωνίες με την τρόικα, αυτοί που μέχρι χτες έλεγαν σε όλους τους τόνους, ότι το σύνολο της πολιτικής που εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση της κρίσης, το σύνολο των μεταρρυθμίσεων και των προσαρμογών, δεν είναι πολιτική που την επιβάλλει η τρόικα, αλλά υπαγορεύεται από τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας. Και βεβαίως την επεξεργαζόταν σε συμφωνία με την τρόικα. Αλλωστε στο πρόγραμμα των αναδιαρθρώσεων θα συνεχίσουν. Δε θέλουν, λένε, άλλα δημοσιονομικά μέτρα.

Βεβαίως προκαλεί οργή και αγανάχτηση να παριστάνουν τους σωματοφύλακες των εργαζομένων, αυτοί που ψήφισαν όλους τους αντιλαϊκούς νόμους για τη μείωση των μισθών και συντάξεων, τη καθιέρωση μισθών κάτω και από 500 ευρώ το μήνα, που μετέτρεψαν το σύστημα της δημόσιας Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης σε εφιάλτη όσων αρρωσταίνουν ή δεν έχουν καλή υγεία.

Πάει πολύ υπουργοί - στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να μιλάνε για αντιστάσεις όταν αυτοί -μαζί με το ΛΑ.Ο.Σ. και τη ΔΗΜΑΡ- υιοθέτησαν νόμους και ρυθμίσεις για τη φορολογική λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, ανάγκασαν τις εργατικές οικογένειες να ζούνε στην παγωνιά χωρίς θέρμανση, ενώ την ίδια στιγμή δίνουν αφειδώς νέα κίνητρα και προνόμια στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Μοναδικό μέλημα όλων αυτών είναι να υπηρετούν τυφλά τα συμφέροντα του κεφαλαίου, προσφέροντας εκατοντάδες δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες και άλλες ομάδες της οικονομικής ολιγαρχίας. Αποδέχονται την Ευρωπαϊκή Ενωση και την καπιταλιστική οικονομία, την ανάγκη των μονοπωλίων να διασφαλίσουν την κερδοφορία τους.

... και η λογική της «χαλάρωσης»

Βέβαια μέσα στα πλαίσια των ανταγωνισμών και των διαφορετικών επιχειρηματικών συμφερόντων, η πλάστιγγα γέρνει πότε προς μία και πότε προς άλλη κατεύθυνση, διαδικασία που σε περιόδους κρίσης εκφράζεται με ιδιαίτερη όξυνση των αντιθέσεων και την προβολή διαφορετικών αποχρώσεων, στο πεδίο της καπιταλιστικής διαχείρισης. Είναι αυτό που με άλλα λόγια λέμε το... μείγμα, οι επιμέρους διαφοροποιήσεις στο πλαίσιο της ενιαίας αντίληψης για το μονόδρομο των φιλομονοπωλιακών πολιτικών, των πολιτικών στήριξης του συστήματος. Που τώρα φαίνεται να γέρνει προς την κατεύθυνση της λεγόμενης χαλάρωσης. Αλλά ό,τι και αν γίνει, η ζωή του λαού δεν πρόκειται να αλλάξει. Να τους γυρίσει την πλάτη και να παλέψει για το δικό του δρόμο.

Αρον - άρον σύλληψη δημοσιογράφου

Πολύ μεγάλη πρεμούρα έπιασε τις διωκτικές αρχές, για να προχωρήσουν άρον - άρον στη σύλληψη του δημοσιογράφου των «Νέων» Γ. Παπαχρήστου μετά από μήνυση που έκανε ο Π. Καμμένος. Μεγάλη βιασύνη δείχνουν αστυνομία και εισαγγελείς... Είπαμε, χρειάζεται ετοιμότητα και επαγρύπνηση...

Δεν υπήρχε λόγος...

Το μόνο κείμενο που έχει πραγματικά στόχους για τη χώρα είναι το μνημόνιο δήλωσε τις προάλλες ο κ. Στουρνάρας.

Θυμίζουμε ότι πρόκειται για το ίδιο κείμενο μιας πολιτικής που οι καπιταλιστές προσπαθούσαν να την επιβάλουν για χρόνια και μόλις ήρθε η κρίση βρήκαν την ευκαιρία.

Θυμίζουμε ότι το μνημόνιο είναι το ίδιο κείμενο που ο πρωθυπουργός το έχει χαρακτηρίσει «ελληνικής ιδιοκτησίας»!

Που ο Πάγκαλος το έχει χαρακτηρίσει «ευλογία».

Και που ο Βενιζέλος το έχει αποκαλέσει «ευτυχία».

Συνεπώς, δεν υπήρχε κανένας λόγος για τις χτεσινές διαρροές από το Μαξίμου. Οτι, δηλαδή, ο κ. Στουρνάρας απολαμβάνει της πλήρους εμπιστοσύνης του κ. Σαμαρά. Το ξέραμε...

Δύο όψεις, ίδιο νόμισμα

Πληθαίνει τον τελευταίο καιρό η αρθρογραφία στον αστικό Τύπο για την αναγκαιότητα «να φύγει η τρόικα», «να ανακτήσει η Ελλάδα την οικονομική της ανεξαρτησία», να στηριχθεί η καπιταλιστική ανάπτυξη σε ένα «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας». Τέτοιες απόψεις εκφράζει και ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούν, είναι ότι το μείγμα διαχείρισης της τρόικας είναι «αναποτελεσματικό», ότι καθυστερεί την ανάκαμψη και ότι οι λαϊκές αντιδράσεις για τα μέτρα μπορεί να οδηγήσουν σε «κοινωνική έκρηξη», όπως έγραφε στο κύριο άρθρο της την Κυριακή μια από τις ναυαρχίδες των αστών. Θα σκεφτεί κανείς: Τι μύγα τους τσίμπησε και από εκεί που τα προηγούμενα χρόνια μιλούσαν για «εξωστρέφεια» της ελληνικής οικονομίας, τώρα αναδιπλώνονται και ζητάνε «εθνικά σχέδια ανασυγκρότησης»;

Η απάντηση είναι ότι η εθνικιστική και η κοσμοπολίτικη αντίληψη της αστικής τάξης είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εναλλάσσονται ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά της, όπως αυτά διαμορφώνονται σε κάθε ιστορική στιγμή και μάλιστα όχι ενιαία στο εσωτερικό της. Για παράδειγμα, η συμμετοχή στην ΕΕ και μετά στην ΟΝΕ σήμαινε τη συνειδητή παραχώρηση από τη μεριά των αστών μέρους της «εθνικής κυριαρχίας», με την προσδοκία ότι θα έχουν πολλαπλάσια οφέλη από τη συμμετοχή τους στη διακρατική ένωση των μονοπωλίων. Και είχαν. Τώρα, ισχυροποιείται η τάση για απεγκλωβισμό από την «πολιτική της τρόικας», η παρουσία της οποίας προέκυψε περίπου σαν «συμβατική υποχρέωση» από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και κυρίως στην Ευρωζώνη, στο πλαίσιο της συνολικής διαχείρισης της κρίσης.

Οι ίδιες δυνάμεις που τώρα ξορκίζουν την τρόικα, επαινούσαν προηγουμένως τη συμβολή της στη διαχείριση της κρίσης. Τώρα που οι ανάγκες άλλαξαν, η προσαρμογή τους είναι ακαριαία. Για παράδειγμα, το «Βήμα» κατακρίνει την κυβέρνηση ότι ανέχεται την τρόικα να κάνει κουμάντο στις τράπεζες και ότι μ' αυτόν τον τρόπο στερεί χρήμα από τις ντόπιες επιχειρήσεις, που θα μπορούσαν να έχουν χρηματοδότηση, αν η κυβέρνηση είχε αποκαταστήσει την «οικονομική ανεξαρτησία». Θυμίζουμε ότι πάνω σε τέτοιες απόψεις στηρίχθηκαν τα «αντιμνημονιακά» ιδεολογήματα της «υποτέλειας» και της «κατοχής» της χώρας, που ενίσχυσαν τον εθνικισμό και, εκτός απ' όλα τα άλλα, έδωσαν αέρα και στα πανιά της φασιστικής Χρυσής Αυγής.

Η στάση ισχυρών μερίδων της αστικής τάξης απέναντι στην τρόικα αντανακλά την επιθυμία τους να αλλάξει το μείγμα διαχείρισης στην Ελλάδα, με ελάφρυνση του χρέους και περισσότερα επεκτατικά μέτρα, από τα οποία θα ωφεληθούν οι ίδιοι, χωρίς να κάνουν σκόντο στα μέτρα που βαθαίνουν την εργασιακή εκμετάλλευση και τα οποία εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ, είτε με τρόικα, είτε χωρίς. Αντανακλά επίσης την ανησυχία ότι αδυνατίζει η θέση τους στον ανταγωνισμό με επιχειρηματικούς ομίλους άλλων χωρών. Αυτή την ανησυχία εξέφρασε για λογαριασμό τους και ο Αλ. Τσίπρας, όταν είπε από τη ΔΕΘ ότι η σημερινή διαχείριση της κρίσης «υπονομεύει και τη δυνατότητα αυτόνομης πορείας ορισμένων, που ναι μεν ευνοούνται περιστασιακά από το μνημόνιο, αλλά αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι η πίεση έχει ήδη αρχίσει να μεταφέρεται πάνω σε αυτούς»...

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

... Ελλιπής

Κοινή κάθοδο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές σε ενιαίο ψηφοδέλτιο προτείνει ο Θ. Πάγκαλος. Πιστεύουμε ότι η πρότασή του είναι ελλιπής, αν και κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Κανονικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να κατέβουν μαζί και με ενιαίο ψηφοδέλτιο παντού: Και στις ευρωεκλογές, και στις εθνικές, και στις δημοτικές, ει δυνατόν και στις φοιτητικές εκλογές...