Ο Μπ. Ακίνο ανήκει στο Κόμμα των Φιλελευθέρων και είναι ένας ακόμα αμερικανοτραφής πολιτικός που κερδίζει τις εκλογές στις Φιλιππίνες, με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ, όπως φάνηκε και από τα συγχαρητήρια που έλαβε από τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα, που τον χαρακτήρισε ως «ενίσχυση της δημοκρατίας της χώρας». Στην πραγματικότητα, δεν αναμένεται να διαφοροποιηθεί ή να έρθει σε ρήξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, παρά τις αυταπάτες που έχει δημιουργήσει. Η μόνη προοπτική του εκμεταλλευόμενου λαού των Φιλιππίνων για αλλαγή είναι η ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου.
Ο δρόμος προς τη ζωή
Η ουσία όμως της προκλητικής προχτεσινής δήλωσης του Γ. Πεταλωτή επιβεβαιώνει, για πολλοστή φορά, τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση. Το «δημόσιο συμφέρον», που επικαλούνται οι κυβερνώντες, για να εμφανίσουν σαν «αναγκαία» τα μέτρα δεν αφορά τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Το «δημόσιο συμφέρον» για τους πολιτικούς εκπρόσωπους της αστικής τάξης είναι η διασφάλιση των συμφερόντων της τάξης τους. Οταν επικαλούνται το «εθνικό συμφέρον» το πράττουν μόνο για να παραπλανήσουν τα λαϊκά στρώματα, ώστε να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα τα βάρβαρα μέτρα στο όνομα της «διάσωσης της χώρας». Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι είναι ότι το δικό τους συμφέρον βρίσκεται απέναντι απ' αυτές τις «εθνικές επιταγές». Βρίσκεται σήμερα στο δρόμο του αγώνα, για να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές και στην πορεία στην οικοδόμηση μιας λαϊκής εξουσίας που το «δημόσιο συμφέρον» θα είναι η προάσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Τη δοκιμασμένη συνταγή που χρησιμοποιεί γενικότερα ο καπιταλισμός για τη διαχείριση της κρίσης του, δηλαδή «κοινωνικοποιήστε τις ζημιές και ιδιωτικοποιήστε τα κέρδη», εφάρμοσε η κυβέρνηση για να «διαχειριστεί» το χρέος που άφησε πίσω της η ασφαλιστική εταιρεία «Ασπίς Πρόνοια». Ούτε λίγο ούτε πολύ φορτώνει στους ασφαλισμένους όλων (!) των ασφαλιστικών εταιρειών να πληρώσουν το «λογαριασμό» που άφησε ο καπιταλιστής -ιδιοκτήτης της ασφαλιστικής εταιρείας. Αυτό, όπως προβλέπεται σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, θα γίνει μέσω της εισφοράς για τη χρηματοδότηση του Εγγυητικού Κεφαλαίου, η οποία φθάνει σε ποσοστό έως 1,5% επί της ετήσιας παραγωγής ασφαλίστρων. Η εισφορά αυτή θα καλύψει ένα μέρος της «τρύπας» των 610 εκατ. ευρώ που άφησε πίσω της η χρεοκοπημένη εταιρεία. Εάν υπολογιστεί ότι η ετήσια παραγωγή ασφαλίστρων στον κλάδο ζωής ανήλθε το 2009 στα 2,5 δισ. ευρώ, η επιβάρυνση μεταφράζεται σε 94 εκατ. ευρώ ετησίως, από τα οποία τα 47 θα επιβαρυνθούν οι ασφαλισμένοι και τα υπόλοιπα οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες βέβαια πάλι στους ασφαλισμένους θα τα μετακυλίσουν... Το παραπάνω παράδειγμα, που μόνο μεμονωμένο δεν είναι, έρχεται να θέσει στον εργαζόμενο λαό με πιεστικό τρόπο το ίδιο δίλημμα: Θα τους αφήνουμε ανενόχλητους να συνεχίζουν το ατέλειωτο φαγοπότι στέλνοντάς μας το λογαριασμό ή θα σηκώσουμε ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης που θα γράφει «καιρός να τελειώνουμε με τα μονοπώλια και την εκμετάλλευση».
Διαμαρτύρονται δήθεν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών για το σχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στις ιδιωτικοποιήσεις όσων πρώην ΔΕΚΟ έχουν απομείνει, μεταξύ αυτών και των ΕΛΤΑ.
Η διαμαρτυρία τους είναι τόσο «έντονη» που αποφάσισαν να κάνουν 48ωρη απεργία ...σε περίπτωση που «αποτύχουν οι διαβουλεύσεις με το υπουργείο και τη διοίκηση» (δηλαδή δεν είναι και σίγουροι ότι υπάρχει πρόβλημα)! Την ίδια ώρα δε λένε κουβέντα για την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων στις άλλες πρώην ΔΕΚΟ, ούτε για την «απελευθέρωση» των αντίστοιχων αγορών και των ταχυδρομείων.
Τα παραπάνω δείχνουν ολοκάθαρα πόσο επικίνδυνες είναι οι δυνάμεις αυτές για το εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες σφοδρής αντεργατικής επίθεσης. Στόχος τους είναι να εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους σε θέσεις και προτάσεις που δεν απειλούν το σύστημα, να διευκολύνουν την εφαρμογή των αντεργατικών πολιτικών.
Δε φθάνει η απλή καταδίκη τους. Είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι να ξεμπερδέψουν οριστικά με αυτές τις δυνάμεις - σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο - και αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν αλλάξουν ριζικά πολιτική στάση και συμπεριφορά. Μόνο όταν ο αγώνας τους στόχο θα έχει την ανατροπή του καπιταλισμού.
Την ενδυνάμωση των τουριστικών σχέσεων Ελλάδας - Ρωσίας είχαν ως αντικείμενο οι επαφές στελεχών του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού στη Μόσχα, αυτές τις μέρες.
Για παράδειγμα, ο γγ του υπουργείου Γ. Πουσσαίος ανέφερε τις σημαντικές οικονομικές ενισχύσεις που μπορούν να εκμεταλλευτούν οι Ρώσοι επενδυτές που θα θελήσουν να συμμετάσχουν σε μια τουριστική επένδυση στην Ελλάδα.
Αλλο παράδειγμα ήταν η αναφορά του στη δυνατότητα να έρθουν Ρώσοι σπουδαστές τουριστικών επαγγελμάτων στην Ελλάδα, για πρακτική. Οι οποίοι, όπως είπε, μπορούν να αμείβονται για τη μάθησή τους ακόμη και με ...350 ευρώ!
Ισως τα 350 ευρώ να είναι κάτι στη Ρωσία.
Αλλά στην Ελλάδα δεν είναι τίποτα.
Τίποτα πέρα από μια ωραία «μπίζνα», όπου το κάθε αφεντικό λιώνει στη δουλειά νέα παιδιά για πενταροδεκάρες και εμφανίζεται να τους κάνει και χάρη, επειδή κάνουν το «μάθημά» τους. Ενα μάθημα στην εκμετάλλευση και στην αδικία αυτού του κόσμου, του καπιταλιστικού.