ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο πουθενά!!!

Οχι δεν πρόκειται για σκέτη ανευθυνότητα το πρωτοσέλιδο της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας». Πρόκειται για κατεύθυνση συγκεκριμένη που σκοπεύει να οδηγήσει το κίνημα και ιδιαίτερα τη νεολαία στο ΠΟΥΘΕΝΑ. 'Η, πιο σωστά, σε στόχο που την τσακίζει. Πασχίζει να τη στριμώξει στο «γύρω γύρω όλοι» και στη μέση το σύστημα. Αυτό τον καημό έχουν. Πώς θα κατορθώσουν να στριμώξουν το κίνημα και τους νέους σε «δράση» αδιέξοδη που να εκτονώνει αλλά και ν' αφήνει το σύστημα όχι μόνο αλώβητο αλλά και ενισχυμένο, αφού ο επικίνδυνος «χορός τους» είναι σίγουρο πως θα ενεργοποιήσει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους. Μπορεί οι του είδους τους να τα κατάφεραν σε άλλες χώρες και σε άλλες εποχές. Εδώ όμως υπάρχει Κόμμα της εργατικής τάξης. Υπάρχουν εκείνες οι ταξικές δυνάμεις που αγωνίζονται καθημερινά για την οργάνωση της εργατικής τάξης και όλου του λαού, της νεολαίας. Που καλούν το λαό σε μαζική αληθινή δράση με συγκεκριμένο στόχο. Το στόχο που κρύβουν οι του είδους της απογευματινής εφημερίδας: Το κεφάλαιο και την αντιλαϊκή πολιτική που προωθούν και εφαρμόζουν οι εκπρόσωποι των κομμάτων που υπερασπίζονται τα μέσα του τύπου «Ελευθεροτυπίας» για να σώσουν το σύστημα της εκμετάλλευσης. Αρα, αυτή και οι όμοιοί της... να μη ρουφάν γιατί δεν έρχεται...

Θέλουν την αγανάκτηση... γραπτώς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πόσο φοβάται την οργανωμένη απάντηση των μαθητών αποδεικνύει για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση. Ετσι αφού όλο το προηγούμενο διάστημα δοκίμασε να αντιμετωπίσει τους αγώνες τους με τη μέθοδο του «μαστιγίου» με εισαγγελείς, με αστυνομία, με αγανακτισμένους, με τη χρήση του διοικητικού μηχανισμού να καταστείλει τις μαθητικές κινητοποιήσεις, ήρθε η ώρα του «καρότου»: Σύμφωνα με χτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας, «Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων έχει χρέος να αφουγκράζεται τη φωνή τους, την κριτική τους, τις προτάσεις τους. Για το λόγο αυτό, με πρωτοβουλία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, δημιουργήθηκε ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail). Καλούμε όλους τους μαθητές, τη Νέα Γενιά να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους», σημειώνει το υπουργείο Παιδείας.

Προπαγανδίζοντας την πρωτοβουλία του ο υπουργός δήλωσε χτες στο ραδιόφωνο του «Σκάι»: «θέλουμε τους προβληματισμούς, την αγανάκτηση, την οργή αυτών των παιδιών να τη δούμε αποτυπωμένη σε μηνύματα». Και μόνο σε τέτοια, θα συμπλήρωνε κάποιος... Γιατί ποιος υπουργός μιας κυβέρνησης δεσμευμένης να υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου θέλει τους μαθητές - αυριανούς απασχολήσιμους - να βγαίνουν στους δρόμους, να διεκδικούν, να ξεσηκώνουν την κοινωνία, να αποκαλύπτουν την πραγματικότητα που ζουν στο σχολείο, να απορρίπτουν το μέλλον που τους ετοιμάζουν;

Ξεκοκαλίζουν το κρατικό πακέτο

Με τα μούτρα στο πακέτο με τα 28 δισ. ευρώ πέφτουν η μια μετά την άλλη οι μερίδες του τραπεζικού κεφαλαίου. Η εν λόγω κρατικομονοπωλιακή ρύθμιση μετά τα παζάρια και τις συνεννοήσεις με την κυβέρνηση και μεταξύ τους, στο πλαίσιο της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, μπαίνει πλέον στη φάση εφαρμογής της. Αυτοί οι άρπαγες του πλούτου, τον οποίο παράγουν τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα, μπαίνουν και επίσημα πλέον κάτω από την κρατική ομπρέλα και προστασία.

Μετά τις επίσημες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για τη συμμετοχή όλων των μεγάλων τραπεζών, τη σκυτάλη παίρνουν οι διοικήσεις των τραπεζών, που η μια μετά την άλλη αποφασίζουν για τη συμμετοχή τους και στους τρεις άξονες του σχεδίου. Αυτό αποφάσισε και το ΔΣ της Γιούρομπανκ (όμιλος Λάτση). Σε επίσημη ανακοίνωση ισχυρίζεται πως η συμμετοχή της είναι ...«προς το συμφέρον των ελληνικών επιχειρήσεων και νοικοκυριών, ώστε τα οφέλη να έχουν αντίκρισμα στην ελληνική κοινωνία και οικονομία».

Είναι απόλυτα φανερό πως οι αυτοαπασχολούμενοι, μικροί ΕΒΕ και λαϊκά νοικοκυριά τίποτα το καλό δεν έχουν να περιμένουν. Οι τράπεζες με τις πλάτες του κράτους θα αντλήσουν σχετικά φτηνό χρήμα από τις χρηματαγορές για να το μοσχοπουλήσουν στη συνέχεια στην πελατεία τους. Μοναδικός στόχος τους ήταν και παραμένει η διασφάλιση της κερδοφορίας και για την επόμενη φάση του οικονομικού κύκλου. Αντίθετα, και στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, τα λαϊκά στρώματα είναι οι χαμένοι είτε σε φάση αύξησης των ρυθμών του ΑΕΠ είτε σε φάση κρίσης...

Περί προβληματισμού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΕΝΗ» του φαίνεται η ελληνική νεολαία του πρωθυπουργού, Κ. Καραμανλή, που έκανε δηλώσεις χτες από τις Βρυξέλλες...

Θα μπορούσαμε να του αποδώσουμε το ...ελαφρυντικό της απόστασης από την Αθήνα, όμως τις προηγούμενες μέρες ήταν εδώ (Ασχέτως αν το μυαλό του είναι μονίμως στις Βρυξέλλες).

«Προβληματισμένος» είναι όποιος ...μαδάει τη μαργαρίτα και προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται. Και η νεολαία στην Ελλάδα δε βρίσκεται καθόλου σε αυτή την κατάσταση.

Αντιθέτως, είναι εξοργισμένη και ταυτόχρονα σκεπτόμενη (γιατί μπορεί να συνυπάρξουν και τα δύο, όπως αποδεικνύεται. Είναι μάλιστα ο καλύτερος συνδυασμός).

Και το κυριότερο, στέκεται απέναντι σε πολιτικές έντασης του αυταρχισμού, όπως αυτές που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χτες.

`Η όπως αμφότεροι φροντίζουν (στηρίζοντας τις ανάλογες αποφάσεις και κατευθύνσεις της ΕΕ) να κυριαρχήσουν αύριο.

Οταν γυρίσει, λοιπόν, ο πρωθυπουργός ας μην περιμένει να βρει μαθητές και φοιτητές σε καθεστώς ...νιρβάνας και εσωτερικής αναζήτησης. Γιατί θα εκπλαγεί και μάλιστα δυσάρεστα.

ΓΙΑ ΚΟΙΤΑ, ΒΡΕΘΗΚΕ και ένας αισιόδοξος για ανάκαμψη της οικονομίας και θετικές εξελίξεις μέσα στο 2009!

Κι όταν βρίσκεται κάποιος τέτοιος μπορεί να είναι δύο πράγματα, ή ...τρελός ή τραπεζίτης!

Στην περίπτωσή μας είναι το δεύτερο και πρόκειται για τον πρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς, Μιχάλη Σάλλα, ο οποίος προέβλεψε «ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας».

Συμπέρασμα: Οταν είσαι πρόεδρος τράπεζας μπορείς να είσαι πάντα ευδιάθετος και χαρούμενος. Ο,τι και να γίνει, στο τέλος εσύ θα κερδίσεις...

Αλλωστε, όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης (συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής) γι' αυτό χολοσκάνε και κάνουν διασκέψεις επί διασκέψεων. Δικαίως οι τραπεζίτες νιώθουν ασφαλείς.

Γρηγοριάδης Κώστας

Σχέσεις στοργής

Οι «σχέσεις στοργής» (ή της μεγάλης αγκαλιάς για όλα τα «κινήματα», όπως είπε ο Αλ. Αλαβάνος) των οπορτουνιστών με το λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο δεν είναι σημερινές. Κρατάνε χρόνια. Από την εποχή του λεγόμενου «ΚΚΕ Εσωτερικού», των τότε οπορτουνιστών που είναι πρόγονοι του σημερινού ΣΥΝ, ο λεγόμενος «αναρχικός χώρος» πάντα θεωρούνταν ως ένας δυνάμει χώρος προσεταιρισμού εκλογικής πελατείας. Ιδεολογικά, τους δύο χώρους - υποτίθεται - τους χωρίζει άβυσσος. Οι μεν «αναρχικοί» δε δέχονταν και δε δέχονται κανενός είδους κρατική εξουσία, το δε «Εσωτερικό» μιλούσε για κράτος δημοκρατικό, για φιλολαϊκή κυβέρνηση. Ο,τι λένε και σήμερα, δηλαδή. Επομένως, τι ήταν αυτό που τους ένωνε τότε; Τι είναι αυτό που ενώνει και σήμερα τον «αντιεξουσιαστικό» χώρο, με τη μετάλλαξη του «Εσωτερικού» σε Συνασπισμό - ΣΥΡΙΖΑ;

Η συγκολλητική ουσία δεν μπορεί να είναι άλλη, από τη μικροαστική βάση, πάνω στην οποία στηρίζονται και οι μεν και οι δε, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Και οι δυο χώροι, βεβαίως, δεν αντέχουν την εξουσία της εργατικής τάξης. Και από την άποψη αυτή, προκειμένου να συγκαλύψουν την αποστροφή τους στην ανάγκη συγκρότησης οργανωμένου επαναστατικού πολιτικού υποκειμένου, με απώτερο στρατηγικό στόχο την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την αντικατάστασή της, σε πρώτη φάση, με τη δικτατορία του προλεταριάτου, κάνουν τα πάντα για να υπονομεύουν το λαϊκό κίνημα και τη γραμμή πάλης ενάντια στη στρατηγική της άρχουσας τάξης, των κομμάτων της, της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Επομένως, τα ερωτικά βλέμματα που ρίχνει ο κ. Αλαβάνος και άλλα στελέχη του ΣΥΝ προς τους λεγόμενους «αντιεξουσιαστές» - με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις - δεν έχουν το χαρακτήρα του τυχαίου και του προσωρινού. Οι σχέσεις αυτές - όχι επίσημες - είχαν οικοδομηθεί στο παρελθόν και ανάλογα με την πολιτική συγκυρία αναδύονται στην επικαιρότητα. Μόνο που ο έρωτας αυτός υποκρύπτει και τα τυχοδιωκτικά μικροαστικά χαρακτηριστικά, από τα οποία εμφορούνται οι οπορτουνιστές. Οι οποίοι, στην προσπάθεια αλίευσης εκλογικής πελατείας - μέχρι εκεί φτάνουν οι επιδιώξεις τους - δε διστάζουν να κολακεύουν το αυθόρμητο και τα τυφλά χτυπήματα, κόντρα στην ανάγκη οργάνωσης της ταξικής πάλης και του εργατικού επαναστατικού κινήματος, να εμφανίσουν ως «κίνημα» το σπάσιμο της βιτρίνας και τις βόμβες μολότοφ.

Και μπορεί με τέτοιες ενέργειες να εκτονώνεται η μικροαστική αγανάκτηση για μία καπιταλιστική κοινωνία που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του μονοπωλιακού κεφαλαίου, μία κοινωνία που καταπιέζει και τους μικροαστούς, αλλά με τέτοιες ενέργειες η αστική εξουσία δεν απειλείται. Και το εργατικό κίνημα όχι μόνο το υπονομεύουν, αλλά δημιουργούν συνθήκες χτυπήματός του από την κρατική βία και καταστολή. Να υπενθυμίσουμε, απλώς, ότι όταν η αστική τάξη της Ελλάδας ένιωσε απειλούμενη άνοιξε Μακρονήσια, και δεν έπαιζε στα Εξάρχεια κλέφτες και αστυνόμους...

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ