ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανησυχούν και απειλούν

Οι δηλώσεις Λοβέρδου για τους δημόσιους υπάλληλους ούτε τυχαίες είναι, ούτε αποσπασματικές. Αντανακλούν την πάγια τακτική της κυβέρνησης να επιτίθεται με συκοφαντία, απειλές και εκβιασμούς ενάντια σε όποιον στοχοποιεί κάθε φορά με την πολιτική της, για να κάμψει τις αντιστάσεις και να καλλιεργήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό. Το ίδιο κάνει και τώρα. Προσπαθεί με ψέματα να φέρει σε αντιπαράθεση τους δημόσιους υπαλλήλους με τους ιδιωτικούς και τους αυτοαπασχολούμενους, για να καλλιεργήσει αντιδραστικά αντανακλαστικά, να διαιρέσει την εργατική τάξη και μ' αυτόν τον τρόπο να πετύχει πλήγμα σε βάρος συνολικά των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Γιατί αυτό σηματοδοτεί η αύξηση της ανεργίας με τις χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο: Συκοφάντηση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά και πιέσεις για να συμπιεστούν κι άλλο τα δικαιώματα συνολικά των λαϊκών στρωμάτων. Η ένοχη κυβέρνηση για το έγκλημα κατά του λαού με τα φριχτά μέτρα που αποφασίζει, ενοχοποιεί το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ νομίζοντας πως θα τρομοκρατήσει και θα υποτάξει το λαό.

Για να πετύχει η κυβέρνηση τα σχέδιά της υπέρ της πλουτοκρατίας, ξέρει ότι πρέπει να ακυρώσει κάθε φωνή αντίστασης και κυρίως να απαξιώσει το ταξικό κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία. Αυτός είναι ο στόχος της επίθεσης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και τις κατακτήσεις που απέσπασε τις προηγούμενες δεκαετίες. Για λογαριασμό της κυβέρνησης, ο Λοβέρδος λέει ότι πρέπει να τελειώνει η δήθεν προνομιακή μεταχείριση που είχε η «αριστερά» στη μεταπολίτευση, υπονοώντας ότι πρέπει να τσακιστεί η εργατική - λαϊκή πάλη. Δεν τους φτάνει σήμερα η τακτική που ως ΠΑΣΟΚ διαχρονικά επιχείρησε - και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε - να ενσωματώσει το εργατικό κίνημα την περίοδο της μεταπολίτευσης, ενισχύοντας την εξουσία των μονοπωλίων.

Τώρα που οι ανάγκες του κεφαλαίου άλλαξαν, σπάνε οι παραδοσιακές συμμαχίες με τμήματα των εργαζομένων και κλιμακώνεται η προπαγάνδα σε βάρος των αγώνων που αμφισβητούν στο σύνολό της τη στρατηγική της κυβέρνησης και των πολιτικών συμμάχων της. Γι' αυτό ο Λοβέρδος αντιστρέφει τις έννοιες «αριστερά» - «δεξιά», για να ταυτίσει τις εργατικές κατακτήσεις με την οπισθοδρόμηση, να τις συκοφαντήσει. Κάνοντας ένα βήμα πιο πέρα, η κυβέρνηση βάζει θέμα συνταγματικής κατοχύρωσης των ανατροπών που προωθούν για το κεφάλαιο. Μέσω και του Λοβέρδου, προαναγγέλλει ότι η συνταγματική αναθεώρηση θα καταργήσει ακόμα και τα ψήγματα της προστασίας που παρείχε το Σύνταγμα - κάτω από άλλους συσχετισμούς - στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, ώστε να βρουν βάση νομιμοποίησης οι αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που ήδη συντελούνται.

Επιπλέον, ετοιμάζουν αλλαγή του συνταγματικού πλαισίου για τη Δικαιοσύνη, με στόχο την καταστολή της λαϊκής πάλης και τη φίμωση κάθε πολιτικής φωνής που αντιπαλεύει την πολιτική τους. Ποντάρουν στο φόβο και την απειλή της χρεοκοπίας για να κλείσουν το λαό στο καβούκι του. Βλέπουν τον κίνδυνο που κρύβει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου η δράση στην Ελλάδα ενός ισχυρού ταξικού κινήματος, η ύπαρξη ενός Κομμουνιστικού Κόμματος με στρατηγική ανατροπής και επιρροή στο λαό. Παίρνουν μέτρα για να θωρακίσουν την εξουσία τους. Ο λαός δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Τα αδιέξοδα είναι δικά τους, όπως και ο φόβος για τη δύναμη του λαού. Ισχυρό ΚΚΕ, λαϊκή συμμαχία και οργάνωση στους τόπους δουλειάς, για τη νικηφόρα αντεπίθεση.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Να μην πειραχτεί ο καπιταλισμός

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το κάρο μπροστά από το άλογο βάζουν τα στελέχη του ΣΥΝ στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τα τεκταινόμενα, δίχως να αγγίξουν την καπιταλιστική οικονομία και τους νόμους που τη διέπουν. Για παράδειγμα, η Ρ. Δούρου, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, σχολίασε με αφορμή τα μέτρα λιτότητας σε Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία, πως οι χώρες αυτές «ευθυγραμμίζονται με το γερμανικό μοντέλο, αυτό της σκληρής λιτότητας, των κοινωνικών περικοπών, το χρεοκοπημένο, με άλλα λόγια, μοντέλο της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας, που έχει οδηγήσει τη χώρα μας στη βαθιά ύφεση που διαπιστώνουν οι πάντες και στην εκτίναξη της ανεργίας». Και έθεσε το ρητορικό ερώτημα «πόσο πρέπει ακόμη να εξαθλιωθούν οι κοινωνίες, για να γίνει αντιληπτό ότι οι νεοφιλελεύθερες εμμονές των Ευρωπαίων αξιωματούχων είναι και αδιέξοδες και επικίνδυνες;».

Αν όμως είναι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο υπεύθυνο για την ύφεση και την εκτίναξη της ανεργίας στη χώρα μας, τότε πώς εξηγεί η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι κρίσεις και μάλιστα σφοδρές υπήρξαν σε ολόκληρη την ιστορία του καπιταλισμού κι όταν ακόμα άλλες μορφές διαχείρισης προκρίνονταν ως οι καταλληλότερες για τις ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου; Για άλλη μια φορά καλλιεργούν αυταπάτες ότι ο λαός θα καλυτερεύει τους όρους ζωής του με μια άλλη, όχι νεοφιλελεύθερη, πολιτική που θα βγάλει τον καπιταλισμό από την κρίση. Θα αναπτύσσεται η καπιταλιστική οικονομία και έτσι θα σωθεί ο λαός! Από μια άλλη κυβέρνηση. Αυτό λένε. Εντός ΕΕ... Η αλήθεια είναι ότι η ευρωενωσιακή στρατηγική είναι ενιαία και οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου σε κάθε χώρα ευθυγραμμίζονται με οτιδήποτε επιτάσσουν τα συμφέροντά του. Με τις όποιες διαφοροποιήσεις μπορεί να προκύπτουν λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης των καπιταλιστικών οικονομιών. Είναι ο καπιταλισμός, λοιπόν, και όχι ο νεοφιλελευθερισμός, που όσο υπάρχει οι λαοί θα βυθίζονται στην εξαθλίωση. Εμμονές δεν έχουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που παίζουν πολύ καλά το ρόλο τους, εμμονές έχει ο οπορτουνισμός για τη διάσωση του συστήματος.

Ανθρωπος των επιχειρηματιών

Προκλητικός εμφανίστηκε χτες σε δηλώσεις του σε βραδινό δελτίο ειδήσεων ο ειδικός γραμματέας του ΣΕΠΕ Μ. Χάλαρης, ο οποίος, ανάμεσα στα άλλα, είπε πως οι επιχειρησιακές συμβάσεις προχωρούν κι αυτό είναι ένα γεγονός, που πρέπει να αποδεχθούν οι εργαζόμενοι γιατί έτσι και εξασφαλίζουν τη δουλειά τους, και ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, εμφανίστηκε να αναμασά και να υπερασπίζεται την κυβερνητική προπαγάνδα, η οποία θέλει τις επιχειρησιακές συμβάσεις «μοχλό» για την ανάπτυξη της οικονομίας. Οι επιχειρησιακές συμβάσεις - όπου έχουν εφαρμοστεί - το μόνο που έχουν πετύχει είναι να συντρίψουν τα εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα των εργαζομένων, αποτελούν την ταφόπλακα που μπαίνει πάνω στη ζωή της εργατιάς. Δραστική μείωση μισθών, ξεχαρβάλωμα εργασιακών σχέσεων, είναι ορισμένα απ' όσα «εξασφαλίζουν» οι εργαζόμενοι με την υπογραφή και την προώθηση των επιχειρησιακών συμβάσεων. Και έτσι γίνονται ένας από τους μοχλούς έντασης της εκμετάλλευσης, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Αυτό ζητά απ' τους εργάτες να αποδεχθούν ο επικεφαλής του ΣΕΠΕ, ενός οργανισμού που υποτίθεται πως ελέγχει τους εργοδότες που καταπατούν εργασιακά δικαιώματα: Τη διάλυση της ζωής τους. Οι εργάτες πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις απαράδεκτες «παραινέσεις» των εντολοδόχων της κυβερνητικής πολιτικής. Και να σκεφτεί κανείς πως υποτίθεται ότι ο θεσμικός ρόλος του ΣΕΠΕ είναι τέτοιος που σχετίζεται με την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων. Απλά, και αυτό το παράδειγμα επιβεβαιώνει ότι πέφτουν και τα τελευταία προσχήματα.

Παραπονέθηκαν...

Να που καμιά φορά την πατάνε και οι «υπεύθυνοι συνομιλητές». ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι με τους συντάκτες της μελέτης του ΣΕΒ (την εταιρεία «McKinsey») για να ...συμβάλουν στις περισπούδαστες αναλύσεις για το λιανικό εμπόριο. Και το αποτέλεσμα ήταν να βγάλει η μελέτη τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες - βιοτέχνες - έμπορους «βαρίδια» της ανταγωνιστικότητας και αντιπαραγωγικούς.

Και τι έκαναν οι δυο οργανώσεις, που η συντριπτική πλειοψηφία των μελών τους είναι μικροί ΕΒΕ; Με μια κοινή ανακοίνωση των ινστιτούτων ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ εκφράζουν το παράπονό τους επειδή η συνεργασία με τη «McKinsey» περιορίστηκε στο θέμα του εμπορίου, αλλά και τη δυσαρέσκεια επειδή η μελέτη τους εμφανίζει αντιπαραγωγικούς.

Επίσης, ασκούν κριτική για τη μειωμένη αξιοπιστία των στοιχείων της μελέτης και την ανακρίβεια ορισμένων από αυτά, μιλούν για αντιφατικά συμπεράσματα και πιθανή προώθηση μεγάλων επιχειρηματικών σχημάτων στη λιανική.

Καλά είναι κι αυτά, αλλά τελικά επιμέρους. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της πλειοψηφίας σε ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ έχουν μεγάλες ευθύνες. Το ερώτημα είναι αν θα συνεχίζουν να παίζουν με τα νούμερα ή θα δουν τι έρχεται και θα πράξουν ανάλογα. Το οποίο βασικά έχει έρθει με τα τόσα λουκέτα καθημερινά.

Η απάντηση, όμως, είναι δεδομένη. Οι ηγεσίες αυτές ούτε άπειρες ούτε ανόητες είναι, κυρίως ούτε αθώες για τη σημερινή κατάσταση, αφού στηρίζουν την εφαρμοζόμενη πολιτική και της κάνουν πλάτες με την αγωνιστική απραξία που επιβάλλουν. Ακόμη και η χτεσινή «διαμαρτυρία» τους είναι άκρως... πολιτισμένη και στην κατεύθυνση της... συμβολής στις επεξεργασίες του μεγάλου κεφαλαίου.

Η ΠΑΣΕΒΕ, και οι αγωνιστικές δυνάμεις που τη στηρίζουν, προβάλλει για μια ακόμη φορά ως η μόνη υπεύθυνη, συνεπής και σωστά προσανατολισμένη δύναμη υπέρ των μικρών ΕΒΕ. Κι όσοι περισσότεροι από αυτούς το καταλάβουν, τόσο θα μεγαλώσει η ελπίδα για τη σωτηρία τους.

Πάντα επικίνδυνος

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Γ. Καρατζαφέρης σε χτεσινή του συνέντευξη στο «Ράδιο 9» ανέφερε μεταξύ άλλων: «Βλάπτουν τη χώρα οι ακραίες αντιδράσεις. Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι "γιούχαραν" τον κ. Παπανδρέου κατά την είσοδό του στο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης. Αντιθέτως, θα ήταν έκπληξη να μην το έκαναν αυτό. Ολα αυτά θεωρώ ότι είναι βλαπτικά για την εικόνα της χώρας μας (...) Αυτό το οποίο πρέπει να αποτρέψουμε είναι να μη γίνει αιματοχυσία. Γιατί κάποιοι της αριστεράς - οι οποίοι έχουν δηλώσει ότι ποντάρουν στο χάος - θα ήθελαν να πάρουν ένα μέρος της αγανάκτησης και να το "μετουσιώσουν" σε μια επαναστατική κρίση. Θεωρώ πολύ πιθανή μια τέτοια εξέλιξη». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο ίδιος και το αντιδραστικό μόρφωμα του οποίου ηγείται γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνοι τρομοκρατώντας το λαό, για να εμποδίσουν την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, της διεκδίκησης - ικανοποίησης όλων των αναγκών του, με την «αιματοχυσία», πιέζοντας ταυτόχρονα για ένταση της καταστολής του λαϊκού κινήματος. Ταυτόχρονα, ενισχύουν ανώδυνες εκδηλώσεις τύπου μούντζας και συνθημάτων τύπου «οι 300 στο Γουδή», το οποίο άλλωστε πολύ συχνά ενθυμείται και επικαλείται τώρα τελευταία απειλώντας και μέσα στη Βουλή. Και βεβαίως, βάζει πλάτες στο αστικό πολιτικό σύστημα για να κερδίσει χρόνο και να ολοκληρώσει το καταστροφικό για το λαό έργο. Στο πλαίσιο αυτό ο Γ. Καρατζαφέρης εκφοβίζει το λαό ότι η προσέγγισή του, η συστράτευσή του με το ΚΚΕ, η ενεργός συμμετοχή του στην πάλη, θα οδηγήσουν σε «αιματοχυσία» και «χάος». Ο λαός όμως γνωρίζει από πρώτο χέρι το «χάος» γιατί ήδη το βιώνει, χάρη στην πολιτική που και ο ΛΑ.Ο.Σ. στηρίζει με σθένος. Τίποτα δεν έχει να φοβηθεί, αφού όλοι του οι φόβοι έχουν πάρει σάρκα και οστά στην καθημερινότητά του. Απεναντίας, η συμμετοχή του στην οργάνωση και ανάπτυξη της πάλης, η πύκνωση των γραμμών του ταξικού κινήματος, η συμπόρευσή του με το ΚΚΕ στην κατεύθυνση του άλλου δρόμου ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις ανάγκες του, είναι η μόνη ελπίδα που του έχει απομείνει για πραγματικά καλύτερες μέρες.

Παπαγεωργίου Βασίλης