Ενα χρόνο τώρα παραμένουν κλειστοί οι χώροι του Πολιτισμού, με την κυβέρνηση να έχει αφήσει συνειδητά χωρίς στήριξη χιλιάδες κόσμου, που δημιουργούν κι εργάζονται σε αυτούς τους χώρους και να τους στέλνει στο περιθώριο και στα όρια της επιβίωσης. Καλλιτέχνες κι εργαζόμενοι από την περασμένη άνοιξη όρθωσαν ανάστημα και απαίτησαν τα αυτονόητα για τις απώλειες που έχει υποστεί το εισόδημά τους. Απέδειξαν πως οι φωνές τους δεν είναι μόνο για να τραγουδούν και να απαγγέλλουν, αλλά και για να διεκδικούν και να ενώνονται με αυτές των υγειονομικών και όλου του λαού για μέτρα προστασίας από την πανδημία και ουσιαστική στήριξη του Πολιτισμού και των ανθρώπων του.

Αυτός ο αγώνας έφερε μια σειρά από αποτελέσματα. Ακόμα και αυτά τα ανεπαρκή μέτρα στήριξης που πήρε η κυβέρνηση τελικά, πάρθηκαν κάτω από την πίεση των μαζικών τους κινητοποιήσεων, των μεγαλύτερων στον κλάδο του Πολιτισμού τις τελευταίες δεκαετίες, με πολύμορφες πρωτοβουλίες, συλλαλητήρια, συλλογές υπογραφών, καλλιτεχνικά δρώμενα όπου συμμετείχαν χιλιάδες καλλιτέχνες.

Οι εργαζόμενοι έδειξαν ότι μπορούν να βάζουν εμπόδια, να δυσκολεύουν την κυβέρνηση να ξεδιπλώνει τον αντιλαϊκό σχεδιασμό της, να την αναγκάζουν σε ελιγμούς και σε καμουφλάρισμα της αντιδραστικής της πολιτικής, όπως έγινε με τον λεγόμενο «τρομονόμο» στην Τέχνη.

Ακόμα σημαντικότερο είναι ότι σε αυτές τις κινητοποιήσεις μια σειρά από νέες δυνάμεις μπήκαν για πρώτη φορά σε αγωνιστική κίνηση, ένιωσαν τη δύναμη της συλλογικής οργανωμένης διεκδίκησης. Η μαζικοποίηση των σωματείων του χώρου, οι χιλιάδες νέες εγγραφές που μετρούν από την έναρξη της καραντίνας μέχρι σήμερα, είναι σημαντική κατάκτηση και παρακαταθήκη για το μέλλον.

Παράλληλα, νέοι ηλικιακά άνθρωποι πήραν πρωτοβουλίες συλλογικής οργάνωσης σε χώρους που δεν υπήρχε μέχρι τότε (π.χ. σπουδαστές Δραματικών Σχολών Θεσσαλονίκης κ.ά.), ένωσαν τις φωνές και τις δράσεις τους με τα σωματεία, αναγνωρίζοντας ότι τα προβλήματά τους είναι κοινά και ότι η συλλογική πάλη είναι ο δρόμος για να διεκδικήσουν λύσεις.

Σε όλη αυτήν την πορεία το πανελλαδικό διήμερο καλλιτεχνικής δράσης #artattack αποτέλεσε πραγματικά ορόσημο.

Για να θωρακιστεί το σύστημα Υγείας, να ανοίξουν και να λειτουργήσουν οι χώροι του Πολιτισμού με τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, να επιστρέψουν οι σπουδαστές στις σχολές τους, να στηριχτούν ο Πολιτισμός και οι άνθρωποί του, γιατί ο Πολιτισμός είναι ζωτική ανάγκη ολόκληρης της κοινωνίας.

INTIME NEWS

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΛΑΡΙΣΑ

Συνθήματα, τραγούδια, χορογραφίες, μουσικές, άρματα, θεατρικά δρώμενα πλημμύρισαν τις γειτονιές των μεγάλων πόλεων, συγκροτήματα και καλλιτεχνικές ομάδες έστειλαν το μήνυμά τους με βίντεο που ανάρτησαν στο διαδίκτυο, όλα φτιαγμένα με μεράκι και αγωνιστική αποφασιστικότητα.

Χαρακτηριστικό ανάμεσα σε όλα αυτά και το ομαδικό καλλιτεχνικό δρώμενο σε μορφή flash mob που ξετυλίχτηκε την περασμένη Κυριακή στην πλατεία στο Μοναστηράκι: Συντονισμένοι χοροί και μουσικές, από νέα παιδιά γεμάτα όρεξη να δείξουν τη δουλειά τους, να ξεδιπλώσουν τη δημιουργικότητά τους! Και γι' αυτήν ακριβώς τη δράση ετοιμάζεται ένα ιδιαίτερο βίντεο που θα προβληθεί αυτές τις μέρες, ντυμένο μουσικά με ένα τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για το δρώμενο στο Μοναστηράκι και με τους στίχους του αποτυπώνει όσα ζουν οι καλλιτέχνες αυτήν τη χρονιά, αλλά και το στίγμα της αγωνιστικής απάντησής τους.

Οι στίχοι έχουν ως εξής:

Πιάσανε σκόνη οι αίθουσες

Γέμισαν πλήξη οι οθόνες

Συγνώμη μα δε θα χωρέσουμε

Στης αγοράς τους κανόνες

*

Δεν είναι μόνο για χρήματα,

δεν είναι μόνο για χόμπι

Ούτε ευκαιρία για ανοίγματα

Στων μεγάλων τα λόμπι

*

Δεν απαντάς, μα τα διαβάζεις,

Δεν ξέρω πια και τι να γράψω μες στο μήνυμα

Δεν απαντάς, μα τα διαβάζεις

Στραβοκοιτάς σαν να 'μαι ποινικό αδίκημα

Γι' αυτό στα κάνω ήχους και εικόνες,

Για να το σκάσω κάποια μέρα από το ίδρυμα

Γι' αυτό στα κάνω ήχους και εικόνες,

Κι εσύ ρωτάς άμα μου φτάνει το επίδομα

*

Μας μαθαίνουν ζωή με επιδόματα

υποταγή να είναι το ατού μου,

Μπορεί για να γίνω καλύτερος

Μάνατζερ του εαυτού μου

*

Σιγά που θα κλαίμε την τύχη μας

Γίναμε φωνές ενωμένες

Να γίνουν δύναμη οι στίχοι μας

να γίνουν όπλα οι πένες