«Αισθανόμαστε καλά στην Ελλάδα».

Το δήλωσε προχτές ο κύριος Θεόδωρος Βενιάμης. Πρόκειται για τον πρόεδρο της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών.

Αξιοσημείωτο:

Σε μια Ελλάδα όπου οι 9 στους 10 Ελληνες αισθάνονται «χάλια», υπάρχει και μια (ολιγάριθμη) μερίδα ανθρώπων που «αισθάνονται καλά». Είναι οι εφοπλιστές...

*

Τα λόγια του κ. Βενιάμη είναι απολύτως ειλικρινή.

Πώς θα μπορούσαν να μην «αισθάνονται καλά» οι εφοπλιστές σε μια Ελλάδα, που (και πριν και μετά ΔΝΤ) η στάση της έναντι της ανωτέρω... αναξιοπαθούσας τάξης συνοψίζεται στην ακόλουθη θέση:

*

«Από την πλευρά μου δηλώνω ότι θέλω να στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις την περαιτέρω άνθηση της ελληνικής ναυτιλίας (...) Είναι μέγα λάθος να σας δημιουργούμε αίσθημα ενοχής λέγοντάς σας ότι αν δεν επενδύσετε, δεν είστε πατριώτες. Αυτό κανείς δε σας το αμφισβητεί».

*

Η δήλωση αυτή έγινε πριν πέντε χρόνια (και συγκεκριμένα στις 26/6/2005) στο κλειστό κλαμπ της λέσχης των εφοπλιστών, στον Πειραιά.

*

Ποιος είναι, όμως, ο μέγας τούτος υμνητής του «πατριωτισμού» των εφοπλιστών, οι οποίοι από τα 5.000 πλοία που διαθέτουν μόνο τα 800 τα έχουν υπό ελληνική σημαία;

*

Ποιος είναι τούτος που δεσμευόταν ενώπιον των εφοπλιστών ότι θα έκανε τα πάντα για να τους στηρίξει (επειδή, εκτός των άλλων, θαυμάζει τον ...«πατριωτισμό» τους),

παρά το γεγονός ότι (σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή Γιάννη Μηλιού) οι εφοπλιστές, μετά τις δεκάδες φοροαπαλλαγές που έχουν θεσπιστεί προς όφελός τους, «προσφέρουν» στα δημόσια οικονομικά αυτής της χώρας ένα ποσό το οποίο υπολείπεται ακόμα και του ποσού που πληρώνουν οι αλλοδαποί (!) για τα παράβολα παραμονής τους στη χώρα!

*

Ποιος είναι τούτος ο «αισθηματίας» που έπιασε το σφυγμό του («πατριώτη») Ελληνα εφοπλιστή και που ξορκίζει κάθε σκιά η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει «αίσθημα ενοχής» στους («πατριώτες») εφοπλιστές;

*

Πολύ ορθά καταλάβατε: Η δήλωση είναι του κ. Γιώργου Παπανδρέου.

Αυτού του «τιτανομεγιστοτεράστιου»... «αντιεξουσιαστή της εξουσίας»!

*

Πρόκειται για τον ίδιο που μόλις προχτές (στις 8/6/2010), μιλώντας στη ναυτιλιακή έκθεση «Ποσειδώνια», αφού διαβεβαίωσε ότι προωθεί την άρση του καμποτάζ, πρόσθεσε:

«Η κυβέρνηση στηρίζει το ναυτιλιακό κλάδο με κάθε τρόπο»!

*

Παρεμπιπτόντως: Η παραπάνω δήλωση για τη «με κάθε τρόπο» στήριξη των εφοπλιστών από την κυβέρνηση, η οποία, όπως είδαμε, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από τον πρόεδρο των εφοπλιστών (σ.σ.: «Αισθανόμαστε καλά στην Ελλάδα»...)

έγινε την ίδια μέρα κατά την οποία ο κύριος πρωθυπουργός επανέλαβε: Τα μέτρα, όπως είπε, που έχει πάρει κατά των μισθωτών, των συνταξιούχων (και ουχί κατά των εφοπλιστών), τον «πονάνε»...

Η «Ελευθεροτυπία», μια από τις εφημερίδες που πέρσι είχαν δημοσιεύσει εκτενές ρεπορτάζ από τη συνάντηση του Καραμανλή με τον Ερντογάν στην Αθήνα (αλλά, τότε, ο Ερντογάν δεν είχε έρθει ποτέ στην Αθήνα...), αναπαρήγαγε την Κυριακή «φήμες» περί «εμπλοκής» (!) του ΚΚΕ και του Χαρίλαου Φλωράκη με την ...«Ζήμενς».

Τέτοια «δημοσιογραφική δεοντολογία». Πετάμε μια «φήμη» και όποιον πάρει η λάσπη. Αλλά, ξέρετε, φήμες υπάρχουν πολλές. Και επί παντός του επιστητού. Για παράδειγμα, υπάρχει η φήμη, ότι αυτοί που

- παρά τις ξεκάθαρες απαντήσεις, τις ξεκάθαρες τοποθετήσεις και κυρίως την ξεκάθαρη πολιτική του ΚΚΕ -

κρυπτόμενοι πίσω από τη «γενναιότητα» να μιλούν για «φήμες», συνεχίζουν να γράφουν, να ξαναγράφουν, να ανακυκλώνουν και να αναπαράγουν τέτοιες αθλιότητες, είναι «ξεφτίλες».

Επαναλαμβάνουμε: Οσοι τα γράφουν αυτά, λέει μια φήμη ότι είναι «ξεφτίλες». Αλλά, δε χρειάζεται να τη λάβετε υπόψη σας. Για «φήμη» πρόκειται...

Σκέτο «περιβόλι» όσα είπε ο κύριος Νίκος Παπανδρέου (αδελφός του πρωθυπουργού μας) στην «Ελευθεροτυπία της Κυριακής».

Δεν αναφερόμαστε ούτε στον «πόνο» που εξομολογείται ότι νιώθει ένεκα των μέτρων που πήρε η κυβέρνηση (του αδελφού του), ούτε στην συστολή που αναβλύζει από μέσα του όταν - χαριτωμένα και μέσα στον βαθύ του «πόνο» για τα κυβερνητικά μέτρα - μας συστήνεται λέγοντας ότι διαθέτει «ένα χαρακτήρα... που δεν αντέχει την αδικία».

Αυτούς τους... «αντικειμενικούς» αυτοπροσδιορισμούς, ενός άτυπου κυβερνητικού και πρωθυπουργικού συμβούλου, όπως τυγχάνει ο κ. Νίκος Παπανδρέου, τους παρακάπτουμε.

Περιοριζόμαστε στα «μαργαριτάρια». Ενδεικτικά σταχυολογούμε:

*

«Είμαι project manager μιας ομάδας οικονομολόγων που έχει συλλέξει το ίδρυμα Αντρέα Παπανδρέου...».

Ας ενημερώσει κάποιος τον «project manager» ότι είθισται κάποιος να συλλέγει γραμματόσημα, άλλος να συλλέγει πίνακες κι άλλος να συλλέγει αυτοκόλλητα (της Panini - ένεκα και το Μουντιάλ). Τους ανθρώπους, όμως, δεν τους «συλλέγεις», ούτε τους «περί-συλλέγεις». Εκτός αν τους θεωρείς «πράγματα» ή ναυαγούς (με εσένα «ναυαγοσώστη»)...

*

«Είμαι αρκετά περήφανος για την ομάδα μας».

Η επιρροή από το αγγλικό «I am quite pround» είναι εμφανής. Μόνο που αυτό το εμφατικό εις την αγγλικήν, το «quite pround» (σ.σ.: «αρκετά περήφανος»), εντό, στο Ελλάντα, δεν συνηθίζεται. Εντό, στο Ελλάντα, όταν κάποιος είναι περήφανος, λέει «είμαι περήφανος». Σκέτο. Αντε το πολύ - πολύ να πούμε «πολύ περήφανος»...

*

«Πράγματιέχω γράψει εφτά βιβλία έως τώρα και ατελείωτα διηγήματα».

Εδώ ο... συγγραφεύς, μέσα στην «μετριοφροσύνη» του, εκείνο που ήθελε να πει είναι ότι έχει γράψει «αμέτρητα διηγήματα». Εκτός πάλι αν εκείνο το «ατελείωτα διηγήματα» το εννοούσε, οπότε να του ευχηθούμε, κάποτε, να αξιωθεί αυτά τα «ατελείωτα» διηγήματα, να τα... τελειώσει.

*

«Είναι ένα είδος δικαίωσης να βρίσκεις δημιουργία μέσα από τη ζωή που σου έλαχε».

Εδώ πια σηκώνει τα χέρια ακόμα και η αγγλική γλώσσα. Ωραίο πράγμα, φυσικά, να «βρίσκεις ενδιαφέρον», ή να «βρίσκεις νόημα» στη ζωή σου, αλλά το να «βρίσκεις δημιουργία» έχει τόση σχέση με το διαλλεκτικό δίδυμο σκέψη - λόγος, όση το να ψάχνεις «τι είναι ο άνθρωπος» και στο τέλος να «βρίσκεις πετρέλαιο»...

***

Βέβαια, η στήλη δεν απορρίπτει όλα τα προηγούμενα να δικαιολογούνται, ενδεχομένως, στο πλαίσιο μιας διασταλτικής - πολύ διασταλτικής - αντίληψης περί «ποιητικής αδείας».

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν δικαιολογούνται, όταν συνιστούν ακτινογραφία μιας συμπεριφοράς που, εκτός από «Λουδοβίκεια», αποδεικνύεται και «ανορθόγραφη», τη στιγμή μάλιστα που επιδίδεται σε επίδειξη πνεύματος...

«Τα πράγματα σε αυτή την χώρα (σ.σ.: Λιβερία) είναι πολύ σκοτεινά και πολύ δύσκολα»,

πληροφόρησε τους ακροατές του ραδιοσταθμού «Σκάι», κατά τη διάρκεια του χτεσινού μεσημεριανού «μαγκαζίνο», η δημοσιογράφος κυρία Ιωάννα Μάνδρου.

Φυσικά, η κυρία Μάνδρου αναφερόταν στη διερεύνηση της υπόθεσης Τσοχατζόπουλου, όπου φαίνεται να εμπλέκονται και «οφ σορ» εταιρείες» με έδρα τη Λιβερία.

Εντούτοις το γεγονός παραμένει:

Στη Λιβερία - κατά τα δημοσιογραφικά στελέχη του «Σκάι» - τα πράγματα, όσον αφορά τη διαφάνεια στο καθεστώς των οικονομικών δοσοληψιών, «είναι πολύ σκοτεινά και πολύ δύσκολα».

Παραμένει, επομένως, και η απορία:

Γιατί ένας ευπατρίδης, όπως ο ιδιοκτήτης του «Σκάι» και της «Καθημερινής», ο εφοπλιστής κ. Αλαφούζος, ο οποίος πασχίζει υπέρ της πατρίδος, την οποία πατρίδα - κατά τον «Σκάι» και την «Καθημερινή» - την «υποσκάπτουν» οι ναυτεργάτες με τις κινητοποιήσεις τους εναντίον των εφοπλιστών, επέλεξε ως έδρα των τεσσάρων θυγατρικών της ναυτιλιακής του εταιρείας, την Λιβερία;

Γιατί, δηλαδή, πήγε - όπως, άλλωστε, συνηθίζει το σύνολο σχεδόν των συναδέλφων του εφοπλιστών - εκεί όπου «τα πράγματα είναι πολύ σκοτεινά και πολύ δύσκολα»;..

Η τάξη των εφοπλιστών - σαν αυτόν που διοργάνωσε το γαμήλιο γλέντι του κανακάρη του πάνω στο θωρηκτό «Αβέρωφ» - είναι η ίδια τάξη που παραδίδει μαθήματα «σεβασμού προς τα ιερά μνημεία» (!) και, που, διά των ΜΜΕ που κατέχει, κατηγορεί το ΚΚΕ για «ανουσιούργημα»(!) όταν οι κομμουνιστές ξεδιπλώνουν πανό με μηνύματα πανευρωπαϊκής αντίστασης των λαών, στην Ακρόπολη...