Ο Γιόσεφ Σεφτ, Πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Σλοβακίας, που παραβρέθηκε στις εργασίες του 16ου Συνεδρίου του ΚΚΕ μίλησε στο «Ριζοσπάστη» για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα του και για το κόμμα του.

- Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στη Σλοβακία;

- Η πολιτική κατάσταση στη Σλοβακία κάθε χρόνο και χειροτερεύει. Η σημερινή κυβέρνηση είναι κυβέρνηση των Αμερικανών καπιταλιστών, που υπηρετεί τα συμφέροντα των Δυτικών και ιδιαίτερα του αμερικανικού κεφαλαίου. Στη χώρα μας ο λαός είναι δυσαρεστημένος, μιας και εκτός των άλλων, γίνονται σοβαρές αυξήσεις στις τιμές, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ενώ παράλληλα υπάρχουν 600.000 άνεργοι - πράγμα που δείχνει και το αποτέλεσμα της πολιτικής τους. Την ίδια στιγμή, προχωράει η ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων προς το αμερικανικό κεφάλαιο, παίρνοντας πια από μας ό,τι είχαμε και δεν είχαμε.

Εχουμε όμως την ελπίδα πως ο λαός αργά ή γρήγορα θα καταλάβει τι ακριβώς έχει συμβεί και θα αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά. Τώρα, η κατάσταση είναι τέτοια που η εξουσία τρομοκρατεί το λαό. Ο λαός φοβάται, φοβάται να χάσει τη δουλιά του. Δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμα μια τέτοια επαναστατική κατάσταση που θα ανάγκαζε την κυβέρνηση να αναθεωρήσει κάποια πράγματα και να αναζητήσει τις αιτίες και τις λύσεις για τα υπάρχοντα προβλήματα. Στην ουσία δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το λαό, και το βασικό της καθήκον είναι πώς θα γεμίζει τις τσέπες των καπιταλιστών. Ο λαός καταλαβαίνει τις διαφορές και λέει ότι επί σοσιαλιστικής διακυβέρνησης τα πράγματα ήταν καλύτερα.

Είναι επίσης δυσαρεστημένος με την πολιτική αυτής της κυβέρνησης που επιδιώκει τη γρήγορη είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι το 70% του λαού είναι ενάντια στην είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Ωστόσο, θα πρέπει να μας απασχολήσει πως γενικά γίνεται μια ενοποίηση σε ολόκληρο τον κόσμο. Ωστόσο, η Σλοβακική οικονομία δεν είναι τέτοια για να προχωρήσει σε μια τέτοιου είδους ενοποίηση. Από την πλευρά μας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας απαιτεί να διεξάγεται δημοψήφισμα για αυτά τα ζητήματα, ώστε να αποφασίζει ο ίδιος ο λαός. Γνωρίζουμε ότι μια τέτοια είσοδος της Σλοβακίας θα σήμαινε να χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία, και ολοκληρωτικά θα ακολουθούσαμε την αμερικανική πολιτική.

- Ποιοι είναι οι στόχοι του ΚΚ Σλοβακίας;

- Το Κόμμα μας, μετά τα συμβάντα του '90, διασπάστηκε και μέλη του προσχώρησαν σε άλλα κόμματα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα το 1993 επανασυστάθηκε και πρέπει να πω πως τώρα έχουμε σε όλες τις περιοχές της Σλοβακίας τοπικές οργανώσεις. Εχουμε τη δική μας εφημερίδα και πάνω από 23.000 μέλη, που παρέμειναν πιστοί στις ιδέες του μαρξισμού - λενινισμού.

Το ΚΚ Σλοβακίας έχει τη δυνατότητα να αγκαλιάσει την εμπιστοσύνη του λαού μας. Καταλαβαίνουμε την αναγκαιότητα να ενωθούν όλες οι αριστερές δυνάμεις της χώρας. Υποστηρίζουμε την πρωτοβουλία δημιουργίας ενωμένου μετώπου, που τόσο καλά συζητήσατε εδώ στο Συνέδριο και ελπίζουμε το ΚΚΕ να το δημιουργήσει. Επίσης, ελπίζουμε να συνεχίσουν οι στενοί δεσμοί του ΚΚ Σλοβακίας με το ΚΚΕ. Θα πρέπει να αναφέρω πως με υπερηφάνεια παρακολουθούμε τις εργασίες του Συνεδρίου του ΚΚΕ, που είναι ένα κόμμα μαρξιστικό, που παρέμεινε πιστό στα ιδανικά του. Επιπλέον, πιστεύουμε ότι το ΚΚΕ έχει πείρα που θα πρέπει να μελετήσουμε, πράγμα που είναι πολύ σημαντικό για μας, μιας και τώρα μαθαίνουμε πώς να παλεύουμε ενάντια στον καπιταλισμό, επειδή εσείς το γνωρίζετε καλά.

Ο Ζοζέ Ρεϊνάλντο Καρβάλιο, υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚ Βραζιλίας, παρουσιάζει στους αναγνώστες του «Ρ» τις εντυπώσεις του από το 16ο Συνέδριο και μάς μεταφέρει και τη λιγότερο εξωτική πλευρά της χώρας του.

- Πώς είδατε το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ;

- Κατά τη γνώμη μου, το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ υπήρξε ένα μεγάλο γεγονός του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Στη στιγμή όπου βρισκόμαστε σήμερα, όπου ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει την επίθεση για την άρνηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων για το σοσιαλισμό, το ότι ένα Κομμουνιστικό Κόμμα με την ιστορία, την πορεία, τις παραδόσεις και τη μορφή που έχει το ΚΚΕ κάνει ένα συνέδριο τόσο μαχητικό, τόσο επιβεβαιωτικό και το ότι, στο συνέδριο αυτό, επιβεβαιώνεται η κομμουνιστική ταυτότητα, όλα αυτά είναι ένα γεγονός με τεράστια σημασία για το κομμουνιστικό κίνημα. Πιστεύω ότι, στην εποχή όπου ζούμε, μια εποχή πολύ δύσκολη, το ότι ένα κομμουνιστικό κόμμα μιας χώρας σαν την Ελλάδα προχώρησε στα παραπάνω βήματα, είναι ένα μεγάλο γεγονός για την εργατική τάξη όλης της Ευρώπης, για τους λαούς όλου του κόσμου. Ακόμη περισσότερο, η συμμετοχή πάνω από 80 κομμάτων και οργανώσεων από όλες τις ηπείρους, ήταν ένα σημαντικό βήμα στην ένωση των δυνάμεων της προόδου.

Ακόμη μεγαλύτερη σημασία, όμως, είχε η θεματολογία του συνεδρίου. Το κεντρικό σύνθημα του Συνεδρίου («ΚΚΕ Ισχυρό, Μέτωπο Λαϊκό»), κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται στο επίκεντρο των ανησυχιών όλων των πρωτοπόρων δυνάμεων, όλων των κομμουνιστικών κομμάτων. Δεν μπορεί να υπάρχει σοσιαλισμός χωρίς ένα κόμμα ισχυρό, ικανό, συνηθισμένο στις δοκιμασίες, αλλά, ταυτόχρονα, πάλι δεν μπορεί να υπάρχει σοσιαλισμός χωρίς την ένωση των πλατειών μαζών. Γι' αυτό, το σύνθημα αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο του γενικού ενδιαφέροντος.

Για μένα, είναι μεγάλη χαρά και τιμή να βρίσκομαι όλες αυτές τις τέσσερις μέρες στο συνέδριο ανάμεσα σε συντρόφους τόσο μαχητικούς και ικανούς στην προώθηση της πάλης, να μεταφέρω από τη μακρινή Βραζιλία τους χαιρετισμούς του κόμματός μας προς τους Ελληνες συντρόφους.

- Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τη σημερινή κατάσταση της Βραζιλίας;

- Η Βραζιλία είναι η μεγαλύτερη χώρα της λεγόμενης «Νοτιοαμερικανικής υποηπείρου». Και αυτή η υποήπειρος βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο μιας μεγάλης πολιτικής κρίσης και μιας ενδεχόμενης στρατιωτικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Πράγμα που σημαίνει ότι η Βραζιλία βρίσκεται στο επίκεντρο μιας περιοχής μεγάλων πολιτικών, κοινωνικών και στρατιωτικών συγκρούσεων.

Από την άποψη της κοινωνικής κατάστασης, η Λατινική Αμερική βρίσκεται σε αναβρασμό, όπως βλέπουμε στην Αργεντινή, στον Ισημερινό, στο Περού, στη Βενεζουέλα και, με τον εμφύλιο πόλεμο, στην Κολομβία. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων σχεδίων. Η Βραζιλία δεν είναι αμέτοχη στις εξελίξεις αυτές, οι οποίες φαίνεται να κλιμακώνονται με το λεγόμενο «Σχέδιο Κολομβία». Το σχέδιο αυτό, ένα σχέδιο εισβολής των ΗΠΑ στην ομώνυμη χώρα, δεν περιορίζεται σ' αυτήν αλλά προβλέπει επέκταση αν όχι σε όλη την ήπειρο, τουλάχιστον στην περιοχή της Αμαζονίας, πράγμα που εμπλέκει την Κολομβία, το Περού, τον Ισημερινό, τη Βενεζουέλα και την Αμαζονική Βραζιλία. Αν αυτό συμβεί, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μεγάλες αναφλέξεις στην περιοχή, πράγμα που απειλεί σοβαρά τη βραζιλιανή εθνική κυριαρχία. Η απειλή φαίνεται τόσο σοβαρή ώστε ακόμη και εκπρόσωποι των κυρίαρχων κύκλων της Βραζιλίας έχουν ταχθεί ενάντια στο «Σχέδιο Κολομβία». Ακόμα, στη σύνοδο των υπουργών Αμυνας της Λατινικής Αμερικής, που συγκάλεσαν οι ΗΠΑ στο Μανάους της Βραζιλίας, ομόφωνα όλοι οι υπουργοί εκφράστηκαν κατά του «Σχεδίου Κολομβία».

Επιτακτική ανάγκη η δημιουργία του «Κινήματος για τη Βραζιλία, τη Δημοκρατία και την Εργασία»

- Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, που φαίνεται δύσκολη και απειλητική, μπορείτε να μας πείτε για τη στάση του ΚΚΒ;

- Το κόμμα μας κάνει προσπάθειες, μαζί με πολλές άλλες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός κινήματος, που ονομάσαμε Κίνημα για τη Βραζιλία, τη Δημοκρατία και την Εργασία. Το «Σχέδιο Κολομβία» δεν είναι η μόνη απειλή ενάντια στην εθνική κυριαρχία. Η Βραζιλία είναι μια εξαρτημένη χώρα. Η εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου σχεδίου είχε σαν αποτέλεσμα την κυριαρχία των ξένων στις αγορές μας, την ιδιωτικοποίηση όλων ή ουσιαστικά όλων των δημοσίων επιχειρήσεων. Η Βραζιλία, μια χώρα τόσο πλούσια, είναι μια χώρα φτωχή και εύθραυστη εξ αιτίας του νεοφιλελεύθερου σχεδίου. Από κοινωνική άποψη, η κατάσταση της χώρας είναι δραματική. Ενα στοιχείο που μπορεί να εντυπωσιάσει τους Ευρωπαίους είναι ότι, στη Βραζιλία, κάθε χρόνο πεθαίνουν 30.000 άνθρωποι λόγω της εγκληματικότητας, αριθμός που υπερβαίνει τις απώλειες στο Κοσσυφοπέδιο. Είναι σαν η χώρα να βρίσκεται σε κατάσταση «λανθάνοντος εμφυλίου πολέμου». Και γιατί; Διότι, με την εξάπλωση της φτώχειας και της ανεργίας (που είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη στη Βραζιλία), πολλοί εμπλέκονται στα δίκτυα της εγκληματικότητας, της διακίνησης ναρκωτικών, της πορνείας για να επιζήσουν. Γι' αυτό, υπάρχει η ανάγκη της δημιουργίας ενός κινήματος που να προτείνει λύσεις για τα κοινωνικά προβλήματα, που κάθε μέρα οξύνονται περισσότερο. Αυτό χρειάζεται για να αντιμετωπίσει ο λαός μας το «πρόβλημα της φθοράς», γιατί η ζωή στη Βραζιλία φθείρεται τόσο υλικά όσο και ηθικά, πολιτιστικά και πνευματικά και αυτό, προφανώς, θα δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση.

Η προσπάθεια του κόμματός μας είναι η ένωση όλων των προοδευτικών, αριστερών, δημοκρατικών και πατριωτικών δυνάμεων και κομμάτων σε ένα μέτωπο αντιιμπεριαλιστικό, για τη δημιουργία διεξόδου από αυτή την κατάσταση.

- Ποια είναι η ανταπόκριση της Βραζιλίας στην προσπάθεια αυτή;

- Πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολιτικά γεγονότα που αξίζει να προσεχτούν. Ενα τέτοιο ήταν οι δημοτικές εκλογές που έγιναν σε όλη τη χώρα το Σεπτέμβρη - Οκτώβρη. Στις εκλογές αυτές, το κόμμα μας κατέβηκε σε συμμαχία με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, ιδιαίτερα με το Κόμμα των Εργαζομένων, και είχε σημαντικές επιτυχίες. Κατόρθωσε να επιτύχει την εκλογή του δημάρχου (στη συγκεκριμένη περίπτωση, της δημάρχου) της πόλης Ολίντα, σημαντικού κέντρου στη ΒΑ περιοχή της χώρας. Κατόρθωσε επίσης, να εκλέξει αντιδημάρχους σε σημαντικές πόλεις (Αρακαζού και Ρεσίφε), καθώς και πολλούς δημοτικούς συμβούλους σε άλλα μεγάλα κέντρα (Σάο Πάολο, Ρίο ντε Ζανέιρο, Πόρτο Αλέγκρε, Σαλβαδόρ ντα Μπαϊα, Μπελ Οριζόντε) και πολλά άλλα, ανάμεσά τους και στην πόλη Μπελέν, στην καρδιά της Αμαζονικής Βραζιλίας, όπου κατοικεί η συγγραφέας του άρθρου που πρόσφατα διάβασαν οι αναγνώστες του «Ρ». Σημαντική υπήρξε και η συνολική νίκη της συμμαχίας, που νίκησε στις πιο μεγάλες και σημαντικές πόλεις της Βραζιλίας. Εδώ, όμως, πρέπει να διευκρινίσουμε δυο πράγματα: Πρώτον, η συμμαχία με το ΚΕ δεν ήταν στο πλαίσιο του μετώπου που προτείνουμε αλλά μια εκλογική συμμαχία που αποσκοπούσε στο να ανοίξει δυνατότητες για τις προοδευτικές δυνάμεις. Δεύτερον, το κόμμα μας δεν τρέφει αυταπάτες ότι, στη σημερινή κατάσταση, μπορεί να γίνει πλειοψηφία και, μάλιστα, εκλογική. Αυτό που κάνουμε είναι η αξιοποίηση όσων δυνατοτήτων έχουμε σήμερα, μέσα στα πλαίσια μιας δύναμης, που μπορεί να μη φαίνεται πολύ σπουδαία, για την προώθηση της υπόθεσης του λαού, της υπόθεσης όλων των εργαζομένων.