Ομως, η σημερινή μέρα είναι διαφορετική από τις άλλες. Δε θα πάει στο χωράφι ή στη στάνη. Θα έρθει στην Αθήνα. Τι γυρεύει αυτός, ένας άνθρωπος του χωριού, στην πρωτεύουσα; Πώς θα κινηθεί, άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους, στους πολύβουους δρόμους της μεγαλούπολης, αυτός, που χρόνια τώρα περπατάει στους δρόμους του χωριού του και καλημερίζει έναν έναν όλους τους συγχωριανούς του; Κι αν, κατά τύχη, βρεθεί μπροστά στο γνωστό χυδαίο σύνθημα "έξω οι βλάχοι από την Αθήνα" - το είδε στην τηλεόραση γραμμένο πάνω σε κάποιο τοίχο - πώς θα νιώσει;

Κι αν οι κυβερνώντες δε χρησιμοποιούν τ' αυτιά τους για ν' ακούσουν τις κραυγές αγωνίας των απελπισμένων και οργισμένων ξωμάχων της ελληνικής υπαίθρου - αυτοί ακούν μόνο τις προσταγές των αφεντικών της ΕΕ και των ισχυρών του χρήματος - οι απλοί πολίτες της Αθήνας έχουν κάθε λόγο, συναισθανόμενοι την οξύτητα του αγροτικού προβλήματος, να συμπαρασταθούν στη μαχόμενη αγροτιά. Διότι από την αγροτική παραγωγή τρέφονται οι εργαζόμενοι των πόλεων, από το αγροτικό εισόδημα εξαρτάται η δουλιά των μαγαζιών και των μικροεπιχειρήσεων, με το "χαρτζιλίκι" των αγροτών γονιών τους μπορούν και σπουδάζουν οι νέοι.

Η πάλη της αγροτιάς δεν αφορά μόνο το 30% περίπου του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας μας, που απασχολείται στη γεωργία και την κτηνοτροφία, αλλά την εθνική οικονομία γενικότερα, ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Γι' αυτό και είναι ανάγκη σ' αυτόν τον αγώνα να συμπαραταχτούν όλες οι λαϊκές τάξεις, να δημιουργήσουν κοινό μέτωπο αντίστασης και πάλης και να παλέψουν για τη σωτηρία της παραγωγικής βάσης στη χώρας μας, για την ανάπτυξη της αγροτικής και γενικότερα της εθνικής οικονομίας, που θα εξασφαλίσει και την εθνική ανεξαρτησία μας, έναντι των επιβουλών της ΕΕ και των πολυεθνικών. Να γιατί όλοι - εκτός των κυβερνώντων και των άλλων υπευθύνων για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στην αγροτιά - καλωσορίζουμε σήμερα τους αγρότες στην Αθήνα.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

"Το σπίτι αυτό το πήρε η γιαγιά μου όταν ήρθε από τη Μικρά Ασία το 1922. Η μητέρα μου το πλήρωσε στην τράπεζα και αποχτήσαμε τίτλους. Παρ' όλα αυτά όμως, ποτέ η πολιτεία δε μας επέτρεψε να κάνουμε κάποιες παρεμβάσεις σ' αυτά τα σπίτια - στα σπίτια μας - για να μην πέσουν και μας πλακώσουν. Οταν βρέχει, το νερό μπαίνει στα δωμάτια, αποχέτευση δεν έχουμε. Και τώρα λένε "θα σας τα γκρεμίσουμε". Πού να πάμε, όμως, με τα λίγα χρήματα που μας δίνουν;"

Είναι τα λόγια της Ευρυδίκης Κεκή,που την Κυριακή το πρωί μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους της Ανω Πόλης Θεσσαλονίκης - τους λεγόμενους "καστρόπληκτους" - πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας, ζητώντας τη λήψη ουσιαστικών μέτρων, εκ μέρους της πολιτείας, για την οικιστική αποκατάστασή τους. Στη συγκέντρωση, που οργάνωσε η "Δημοτική Αγωνιστική Κίνηση" (ΔΑΚ) σε συνεργασία με την Επιτροπή Καστροπλήκτων, οι κάτοικοι της Ανω Πόλης εξέφρασαν για μια ακόμα φορά την οργή και την αγανάκτησή τους για την ανευθυνότητα και την απραξία των εκάστοτε κυβερνήσεων και αρμοδίων. Η, όπως χαρακτηριστικά τόνιζαν στη συγκέντρωση της Κυριακής, "οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων ευθύνονται για το ότι, εδώ και 74 χρόνια, παραμένουμε ουσιαστικά άστεγοι"...

Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται για τα μέτρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, τα οποία προβλέπουν την κατεδάφιση των χαμόσπιτών τους, που βρίσκονται σε απόσταση 12 μέτρων από τα βυζαντινά τείχη, προκειμένου να γίνει η όσο το δυνατόν καλύτερη προβολή τους. Επισημαίνουν ότι η πολιτεία δε λαμβάνει καμιά μέριμνα για την οικιστική αποκατάσταση των θιγόμενων οικογενειών, των 280 ιδιοκτησιών, που απαλλοτριώνονται σύμφωνα με το ισχύον σχέδιο για την προβολή των τειχών. Οσο για τις αποζημιώσεις που δίνονται, είναι μικρές και καμιά οικογένεια δε θα είναι σε θέση να αγοράσει καινούρια κατοικία για τη στέγασή της.

Μιλώντας εκ μέρους της "Δημοτικής Αγωνιστικής Κίνησης", ο δημοτικός σύμβουλος, Αγ. Σαχίνης,ανέπτυξε στους κατοίκους τη συνολική πρόταση της παράταξης για την ανάπλαση της Ανω Πόλης. Επισήμανε ότι το πρώτο ζητούμενο είναι η οικιστική αποκατάσταση των κατοίκων, που θίγονται από τα έργα ανάπλασης, και η λύση δεν μπορεί να είναι οι πενιχρές αποζημιώσεις που δίνονται από το Δήμο Θεσσαλονίκης, λύση με την οποία συμφωνούν οι άλλες παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου. "Να μη γίνει η περιοχή της Ανω Πόλης σαν τα Λαδάδικα. Να μην πεταχτούν οικογένειες στο δρόμο και μετά τη λεγόμενη ανάπλαση της περιοχής να φτάσει η τιμή της γης στα ύψη, με αποτέλεσμα να επωφεληθούν οι επιτήδειοι", πρόσθεσε.

"Να γίνει ένας συνοικισμός "καστρόπληκτων", που να καλύπτει συνολικά τις ανάγκες των κατοίκων, όπως ιατρεία, πολιτιστικά κέντρα κλπ. Ετσι εννοούμε εμείς την οικιστική αποκατάσταση", δήλωσε στο "Ρ" ο Ζήσης Λυμπερίδης,μέλος της ΔΑΚ και κάτοικος της περιοχής. "Με τη συγκέντρωσή μας αυτή - συνέχισε - θέλουμε να γίνει γνωστό το πρόβλημά μας. Συστήνουμε μια Επιτροπή, που με τη στήριξη και των κατοίκων, θα προωθήσει παραπέρα το πρόβλημα. Δεν αποκλείεται να προχωρήσουμε σε δυναμικότερες κινητοποιήσεις, με κλείσιμο δρόμων ή ό,τι άλλη μορφή προκύψει, αν επιμένει ο δήμος στη λύση των πενιχρών αποζημιώσεων".

Οπως δηλώνει και η Ευρυδίκη Κεκή, μοναδικός τρόπος για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους οι "καστρόπληκτοι" είναι η οικιστική αποκατάσταση. "Δύο οικογένειες κατοικούμε σ' ένα σπίτι 92 τ.μ. και καθεμιά θα πάρει αποζημίωση 7.000.000 δραχμές. Τι μπορούμε να αγοράσουμε μ' αυτά τα χρήματα ", αναρωτήθηκε.

Α. Ν.

Ζουν δεκαετίες σ' αυτά τα σπίτια. Τους λένε να φύγουν, αλλά τους δίνουν ψίχουλα για αποκατάσταση