Οι πρόσφατες "φιλότιμες" προσπάθειες του φιλοκυβερνητικού Τύπου να καλλωπίσει την άθλια εικόνα του αντιεκπαιδευτικού εγχειρήματος της κυβέρνησης, εξαίροντας μάλιστα τις υποτιθέμενες "παραχωρήσεις" της προς τους μαθητές της Β Λυκείου, προκαλούν θυμό και αγανάκτηση σε όσους γνωρίζουν από κοντά το δράμα των μαθητών και των οικογενειών τους. Σε όσους βιώνουν την κατάσταση που το τελευταίο διάστημα επικρατεί στα σχολεία, μετά την εφαρμογή του Ν. 2525/97 και λίγο πριν την επίσημη πρώτη των πανελλαδικών εξετάσεων του Ενιαίου Λυκείου. Μια κατάσταση που επιβεβαιώνει με τον πιο κραυγαλέο τρόπο τα όσα οι φετινοί μεγαλειώδεις αγώνες για την παιδεία έχουν καταμαρτυρήσει ενάντια στην κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους εμπνευστές της αντιδραστικής - ταξικής "μεταρρύθμισης" του σχολείου. Οτι δηλαδή στόχος της δεν είναι να μάθουν όλα τα παιδιά καλύτερα γράμματα, αλλά να απορρίψουν τη μεγάλη πλειοψηφία, ιδιαίτερα των κοινωνικά και οικονομικά αδύναμων μαθητών, από το Λύκειο, για να τους πετάξουν στον σκουπιδοΤενΕκΕ των ΤΕΕ. Να προετοιμάσουν έτσι τη μεγάλη στρατιά των "απασχολήσιμων", που χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα θα αποδέχονται μοιρολατρικά τη νέα τάξη της ανεξέλεγκτης εξουσίας των μονοπωλίων πάνω στους εργαζόμενους και τους λαούς.

• Οι καθηγητές αναλώνονται σε ένα ατέλειωτο κυνηγητό της ύλης, με εξοντωτικές παραδόσεις, προκειμένου να ανταποκριθούν στις αφόρητες πιέσεις του υπουργείου Παιδείας για την ολοκλήρωσή της. Αποτέλεσμα είναι οι κατακερματισμένες, αποσπασματικές και "συνοπτικές" παραδόσεις - με εντολή μάλιστα πρόσφατα και του υπουργείου - που οι μαθητές αδυνατούν να παρακολουθήσουν, πόσο μάλλον να κατανοήσουν.
• Οι μαθητές χωρίς κανένα περιθώριο αφομοίωσης της γνώσης, μέσα σε κλίμα αδιάκοπης έντασης, κούρασης και απίστευτου καθημερινού άγχους, μεταξύ σχολείου και φροντιστηρίου, εξαντλούνται σε μια αδιέξοδη προσπάθεια να αποστηθίσουν έναν όγκο αποσπασματικών γνώσεων εδώ και κει. Τα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας που καταγράφονται στα ωριαία διαγωνίσματα, που σημειωτέον γίνονται στο επίπεδο της τάξης, προαναγγέλλουν πολύ χειρότερα αποτελέσματα στις απρόσωπες, πανελλαδικές εξετάσεις του Ιούνη. Οι τραγικές συνθήκες μέσα στις οποίες συντελείται το υποτιθέμενο εκπαιδευτικό έργο, σε συνδυασμό με τις παράλογες απαιτήσεις απομνημόνευσης, αφομοίωσης και ταχύτητας του νέου εξεταστικού συστήματος, οδηγούν το μεγάλο μέρος των μαθητών σε βέβαιη σφαγή. Ακραία έκφραση της κυβερνητικής αναισθησίας είναι και ο πρόσφατος εξαναγκασμός ακόμη και των παιδιών με σοβαρά προβλήματα υγείας και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να συμμετάσχουν στις ενιαίες πανελλαδικές εξετάσεις.
• Οι γονείς, με το χέρι στην τσέπη, προσφέρουν και τον τελευταίο τους οβολό στα φροντιστήρια, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσουν τα παιδιά τους από τον εξεταστικό μινώταυρο, στα πλαίσια της οικονομικής ανέχειας που τους έχει καταδικάσει η πολιτική της λιτότητας στο όνομα της ΟΝΕ.

Στο μεταξύ, τα ακριβά ιδιωτικά σχολεία ζουν την εποχή των παχιών αγελάδων. Υποσχόμενα καλύτερες συνθήκες σπουδών και μια σίγουρη επιτυχία σε όσους διαθέτουν χρήμα για τα πανάκριβα δίδακτρα (1-1,8 εκατομμύρια ετησίως), αυξάνουν ραγδαία τις εγγραφές τους, αναμένοντας το μεγάλο "μπαμ" των αιτήσεων εγγραφής μετά τα αποτελέσματα των εξετάσεων του Ιούνη. Μάλιστα 14 νέα ιδιωτικά σχολεία ιδρύθηκαν πρόσφατα, ακόμα και σε μικρές επαρχιακές πόλεις. Ετσι η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την ισότητα των ευκαιριών, την αναβάθμιση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, για την οποία καμώνεται πως πασχίζει!

Μπροστά στην αναμενόμενη βίαιη μαζικοποίηση των Τεχνικο-Επαγγελματικών Εκπαιδευτηρίων (ΤΕΕ) και γενικότερα των προγραμμάτων "κατάρτισης" από τους "ανεπιθύμητους" του Λυκείου και με δεδομένο ότι τα δημόσια ΤΕΕ δεν επαρκούν, μεγαλοφροντιστηριούχοι και μεγαλοϊδιοκτήτες ΙΕΚ έχουν ανοίξει μεταξύ τους πόλεμο για τη μοιρασιά της καινούριας πίτας.

Γι' αυτό ο αγώνας που ξεκίνησε για την κατάργηση των εκπαιδευτικών νόμων της κυβέρνησης και τη διεκδίκηση ενιαίας δημόσιας και δωρεάν παιδείας συνεχίζεται, μέχρι την οριστική του δικαίωση. Τώρα, όσο πότε ως σήμερα, γίνεται φανερό ότι η ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής είναι μονόδρομος, δεν παίρνει διορθώσεις.

Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει και με την ψήφο τους να στείλουν σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση, αλλά και σε κείνα τα κόμματα που υποστηρίζοντας το μονόδρομο της ΟΝΕ συμφωνούν με την πολιτική της, ότι δεν έχει την εξουσιοδότηση του λαού στα σχέδιά της. Οτι η πολιτική της θα τον βρει αντιμέτωπο με μεγαλύτερο δυναμισμό και μαζικότητα στους αγώνες που θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα για μόρφωση, δουλιά και ζωή με δικαιώματα.

Αντιπροσώπους για τα συνέδρια της ΟΛΜΕ και ΔΟΕ εκλέγουν αυτή τη βδομάδα οι ΕΛΜΕ και οι Σύλλογοι Δασκάλων όλης της χώρας. Για το νόημα αυτών των εκλογών μιλούν στον Κυριακάτικο "Ρ" ο Σάββας Σάββας και ο Θανάσης Γκεσούλης,εκπρόσωποι της "Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Εκπαιδευτικών" στα ΔΣ της ΟΛΜΕ και ΔΟΕ,αντίστοιχα.

- Τι σημαίνει "ψήφο στη ΔΕΕ";

Σ. ΣΑΒΒΑΣ: Σημαίνει πρώτα ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ των εκπαιδευτικών στην αντιλαϊκή πολιτική, στο συμβιβασμό με τη "νέα τάξη πραγμάτων", στο μονόδρομο της ΟΝΕ, που θα ακουστεί ευρύτερα στην κοινωνία. Η ενίσχυση της ΔΕΕ θα είναι ηχηρή απάντηση στις παρατάξεις που με ψευτιές και καιροσκοπισμούς υποτάσσουν το εκπαιδευτικό κίνημα και τις συνειδήσεις των εκπαιδευτικών. Τέλος, είναι η αποτελεσματική ψήφος, για την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή, για ν' αλλάξουν τα πράγματα στην εκπαίδευση και την κοινωνία. Γιατί η ΔΕΕ είναι η μόνη παράταξη, που, με λόγια και έργα, αναγνωρίζει ότι η εκπαίδευση είναι αναπόσπαστη από την πάλη των κοινωνικών τάξεων. Γι' αυτό στάθηκε με συνέπεια απέναντι σε όλα τα μεγάλα προβλήματα, παλεύοντας για ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, αντιμετωπίζοντας τους συντεχνιασμούς, τις αυταπάτες και την αδιαφορία που καλλιεργούσαν οι άλλες δυνάμεις, συμβάλλοντας στη συλλογικότητα και στο συντονισμό των αγώνων, για τη δημιουργία λαϊκού κοινωνικού μετώπου παιδείας.

Σημαίνει μήνυμα ότι υπάρχουν ταξικές δυνάμεις στον κλάδο, έτοιμες με θέσεις και πρωτοβουλίες από τα πρωτοβάθμια σωματεία, να αναπτύξουν το συνδικαλιστικό κίνημα, που είναι αναντικατάστατο, για να αντιμετωπίσουμε την επίθεση και να διευρύνουμε τις κατακτήσεις μας. Γιατί δεν πιστεύουμε ότι ο ρόλος του έχει τελειώσει, όπως λένε τελευταία παρατάξεις οι οποίες προωθούν είτε καταστατικές αλλαγές που αφαιρούν την εξουσία από τη βάση με διάφορα γραφειοκρατικά σχήματα, είτε με άλλες διαδικασίες, όπως, π.χ., την αντικατάσταση - με πρωτεργάτη τη "Συνεργασία" - των συνελεύσεων με "δημοψηφίσματα".

- Μήπως εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων οι εκλογές των συνδικαλιστικών οργάνων περνούν σε δεύτερη μοίρα;

Θ. ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ: Οι φετινές εκλογές αποκτούν μεγαλύτερη σημασία, ακριβώς λόγω πολιτικών συγκυριών και του γενικότερου πολιτικού μηνύματος που μπορούν να στείλουν. Από την άλλη, έχουν ιδιαίτερη σημασία για το εκπαιδευτικό κίνημα, γιατί κρίνουν τους συσχετισμούς στα κεντρικά όργανα, της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ. Κι η κατάσταση του εκπαιδευτικού κινήματος υπήρξε αρνητική συνιστώσα των εξελίξεων. Οι συνελεύσεις των δασκάλων απασχολούνται σήμερα με το θέμα του πολέμου. Ολο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί συνειδητοποιούν ότι τα μεγάλα συμφέροντα, ο ανταγωνισμός των πολυεθνικών, κρύβονται πίσω από τον πόλεμο αλλά και πίσω από την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Οτι η "νέα τάξη", που θέλει να γονατίσει τους αντιστεκόμενους λαούς, χτυπά όχι μόνο την εθνική κυριαρχία αλλά και ελευθερίες του λαού στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Κι αυτή η "νέα τάξη πραγμάτων" έχει την υπογραφή της κυβέρνησης και τη σφραγίδα της ΕΕ.

Η στάση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΔΟΕ απέναντι στον πόλεμο ήταν και είναι η ίδια με τη στάση της απέναντι στην αντιεκπαιδευτική αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης. Για το θεαθήναι αρκέστηκε στην έκδοση ενός απλού ψηφίσματος - ευχολογίου, που στην ουσία άφηνε στο απυρόβλητο τους υπαίτιους του πολέμου. Και σ' αυτό το κρίσιμο ζήτημα κινήθηκε σε αντίθεση με το αντιπολεμικό αντιΝΑΤΟικό αίσθημα, που εκφράζεται στις δεκάδες αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις των πρωτοβάθμιων συλλόγων.

Σ. ΣΑΒΒΑΣ: Στο θέμα του πολέμου, η ΔΕΕ προβάλλει μια λογική εντελώς αντίθετη από τις άλλες δυνάμεις. Το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Να κατονομάζει το ρόλο του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ και να αποκαλύπτει την ευθύνη της κυβέρνησης, για να είναι αποτελεσματικό. Δυστυχώς, το κείμενο της ΟΛΜΕ για τη συγκέντρωση που διοργάνωσε στην Ακρόπολη συγκαλύπτει τους υπεύθυνους και εξισώνει ΝΑΤΟ και Γιουγκοσλάβους στο Κόσσοβο. Τέτοια κείμενα που υπέγραψαν οι άλλες δυνάμεις δεν προσφέρουν θετικά στο αντιπολεμικό κίνημα.

- Γιατί αποκαλείτε συμβιβασμένες τις ηγεσίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ;

Θ. ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ: Εχουν κάνει στόχο τους το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου, την ΟΝΕ. Με βάση αυτό κινείται η όλη πρακτική τους μέσα από τη λογική του "εταιρισμού" και του "κοινωνικού διαλόγου". Μέσα από αυτές τις διαδικασίες έχουν αποδεχτεί, στην ουσία, την αντιδραστική αναδιάρθρωση της παιδείας. Εχουν εγκαταλείψει όλα τα ιστορικά αιτήματα του κινήματος (15%, κατάργηση ιδιωτικής εκπαίδευσης και παραπαιδείας κλπ.). Μεθοδεύουν να κάνουν θέσεις του κλάδου τις αντιεκπαιδευτικές προθέσεις της κυβέρνησης. Π. χ., η ΔΟΕ εγκαταλείπει το αίτημα για διατήρηση της επετηρίδας και συμπράττει με την κυβέρνηση στο θέμα της αξιολόγησης. Παρέμειναν απλοί θεατές στις μεγαλειώδεις μαθητικές κινητοποιήσεις. Αντί να είναι εκπρόσωποι των εργαζομένων προς την κυβέρνηση έγιναν εκπρόσωποι της κυβέρνησης στο χώρο των εργαζόμενων εκπαιδευτικών.

Σ. ΣΑΒΒΑΣ: Η ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν μπόρεσε να αντιπαρατεθεί αγωνιστικά στην αντιδραστική μεταρρύθμιση - όλες κι όλες φέτος δύο 24ωρες απεργίες. Το κύριο εμπόδιο ήταν οι ίδιες οι θέσεις της ΟΛΜΕ. Στο 8ο Συνέδριο η πλειοψηφία (ΠΑΣΚ και "Συνεργασία") ψήφισαν μια παραλλαγή του "Ενιαίου Λυκείου". Εγκλωβισμένη σ' αυτή την πρόταση, η ΟΛΜΕ δεν μπορούσε να εμπνεύσει τον κλάδο να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις. Αυτό το πρόβλημα φάνηκε κυρίως, όταν το μαθητικό κίνημα ζητούσε κατάργηση των Ν. 2525 και 2640 κι απεξάρτηση του Λυκείου από τη διαδικασία πρόσβασης και προβάλλοντας ταυτόχρονα το ριζοσπαστικότερο αίτημα για ενιαίο 12χρονο βασικό σχολείο, ως προϋπόθεση πανεπιστημιακής εξέλιξης και επαγγελματικής ειδίκευσης. Τότε όλες οι άλλες δυνάμεις (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, "Παρέμβαση") περιόριζαν το όλο ζήτημα στην αναστολή ή στην κατάργηση στην καλύτερη περίπτωση των εξετάσεων της Β Λυκείου. Τέλος, σε κρίσιμες στιγμές, έδωσαν στην κυβέρνηση άλλοθι διαλόγου, συζητώντας τα πάντα εκτός από την κατάργηση του Ν.2525.

Η ΔΕΕ, που ήθελε κινητοποιήσεις, μέτωπο, συμμαχίες, με συνέπεια έμεινε και μένει πιστή στην κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων συνολικά και δεν υιοθέτησε συντεχνιακά αιτήματα διαφόρων κατηγοριών, που διασπούσαν το κίνημα. Ενώ προειδοποιούσαμε τους αναπληρωτές ότι το πρόβλημά τους θα λυθεί με τη διατήρηση της επετηρίδας, των εργασιακών σχέσεων και τη σύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος, οι άλλες δυνάμεις, προσβλέποντας σε μικροπαραταξιακά οφέλη, καλλιεργούσαν την αυταπάτη της "εύκολης" λύσης μέσω ειδικής ρύθμισης. Για να ψηφιστεί τελικά μια ειδική ρύθμιση που κρατά αιχμάλωτους για μεγάλο χρονικό διάστημα τους αναπληρωτές, που θα είναι υποχρεωμένοι να εργαστούν ανά πάσα στιγμή και σε όποιο μέρος της χώρας τούς ζητήσει το υπουργείο. Και προβλέπω ότι θα είναι ευτυχείς όσοι διοριστούν μέσα από την επετηρίδα, γιατί δυστυχώς αρκετοί θα διαγραφούν από τους πίνακες μέσα απ' αυτό το σύστημα διορισμού.

- Τι αποτελέσματα μετράτε από τους αγώνες που έγιναν;

Σ. ΣΑΒΒΑΣ: Οι αγώνες δεν πρέπει να κρίνονται στο περιορισμένο χρονικό διάστημα που διεξάγονται. Αν κρίνονταν έτσι, η πλειοψηφία, μπορεί να φαίνονται αποτυχημένοι. Ιστορικά όμως αν κοιτάξει κανείς τους αγώνες, θα δει ότι πράγματι είναι αυτοί που έσπρωξαν μπροστά την κοινωνία, έφεραν τις κατακτήσεις και διεύρυναν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Πρέπει να κρίνουμε τους αγώνες σε μία ιστορική προοπτική. Ετσι θα δούμε ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.

Ακόμα όμως και στη μικροκλίμακα της διετίας, θα δούμε ότι οι κινητοποιήσεις έχουν καταφέρει να επιβραδύνουν το αντιεκπαιδευτικό τερατούργημα. Π.χ., το υπουργείο Παιδείας σχεδίαζε να εφαρμόσει μια άνευ προηγουμένου αυταρχική αξιολόγηση, που συνδυάζει τις εκθέσεις με τη μισθολογική εξέλιξη, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν υποταγμένους εκπαιδευτικούς και μαθητές. Αυτό δεν προχώρησε, εξαιτίας της δυναμικής των αγώνων. Υστερα, βλέπουμε με τις αντιφατικές εγκυκλίους γύρω από τις εξετάσεις της Β Λυκείου, που είναι στην επικαιρότητα, ότι το υπουργείο προτιμά να αυτογελοιοποιηθεί, προκειμένου να μην αναγνωρίσει αυτό που όλοι αντιλαμβάνονται, ότι δηλαδή οι μαθητικές κινητοποιήσεις επέφεραν τέτοια πλήγματα στον 2525 που δεν μπορεί να εφαρμοστεί απρόσκοπτα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν λοιπόν ότι ο καταλύτης είναι οι αγώνες και το πολιτικό κόστος που υπολογίζει κάθε κυβέρνηση. Εχει παρατηρηθεί ότι διάλογοι με το υπουργείο Παιδείας χωρίς ισχυρό κίνημα ήταν αναποτελεσματικοί και σε βάρος του κινήματος.

Θ. ΓΚΕΣΟΥΛΗΣ: Γι' αυτό είναι αναγκαίο να αλλάξουν οι συσχετισμοί και μέσα στα ΔΣ της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ. Ηδη τέτοια αισιόδοξη ανάκαμψη διαφαίνεται από τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα, που δείχνουν ενίσχυση της παράταξής μας. Η ενίσχυση της ΔΕΕ θα μετουσιωθεί σε αγώνα, για να ανατραπεί η σημερινή κατάσταση, με τη συμμετοχή όλων των εκπαιδευτικών, που πρέπει να γίνουν ενεργοί συντελεστές θετικών αλλαγών.

Παράλληλα με τις υπογραφές, επιχειρήσαμε να ενισχύσουμε την πρότασή μας με την αποδοχή εκ μέρους των αρμόδιων υπουργών, του Πολιτισμού δηλαδή και του Αθλητισμού. Κλείσαμε ραντεβού με την Μελίνα Μερκούρη αλλά έτυχε την ημέρα της συνάντησής μας να αντιμετωπίζει ένα ξένο τηλεοπτικό συνεργείο και ήταν τόσο αναστατωμένη που ούτε καταλάβαινε τι της λέγαμε. Παρόμοια τύχη είχε και το δεύτερο ραντεβού μας με τον φίλο και συνάδελφό μας υπουργό Αθλητισμού Γ. Λιάνη. Κάποιο πρόβλημα τον απασχολούσε τόσο έντονα τη μία ώρα που τον περιμέναμε, ώστε περνούσε από μπροστά μας και δε μας αναγνώριζε. Πήγαμε και στον αγαπητό κ. Χατζηφώτη για να μας ορίσει μια συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά η συνάντηση δεν έγινε ποτέ. Κάποιος Γυμνασιάρχης, όταν του ζητήσαμε να δώσει το κείμενο να το υπογράψουν οι μαθητές του, μας απάντησε πως αφού είχαμε μια τέτοια έμπνευση, καλύτερα θα ήταν να καθίσουμε στον πεζοδρόμο της Βουκουρεστίου και να μαζέψουμε μόνοι μας τις υπογραφές. Τέτοια αδιαφορία. Απτόητοι όμως εμείς συνεχίζαμε να συγκεντρώνουμε υπογραφές, πιστεύοντας πως η υλοποίηση της πρότασής μας θα έλυνε αυτόματα το πρόβλημα των παιδιών του Τρίτου Κόσμου εφόσον η συμμετοχή σε ένα τέτοιο πρόγραμμα ορισμένων και μόνο καλλιτεχνών θα απέφερε δισεκατομμύρια που για να συγκεντρωθούν σήμερα χρειάζεται να διατεθούν τεράστιες ποσότητες από ευχετήριες κάρτες και τετράδια.

"Αυτό είναι που χρειάζεται η ανθρωπότητα; Να τρέχουμε ερυθροσταυρίτες, γιατροί χωρίς σύνορα, φιλάνθρωποι και αρμοστείες να επουλώνουμε τις πληγές που επιτρέπουμε σε άλλους ν' ανοίγουν; Λύνεται το πρόβλημα με επιδέσμους ή μας χρειάζεται ένα ισχυρό διεθνές κίνημα αντίστασης κατά της εκμετάλλευσης των λαών; Ενα κίνημα ενάντια στο φανατισμό, την παραπληροφόρηση, τη μαφιοζοποίηση της κοινωνικοπολιτικής ζωής, τον παραλογισμό των εμφύλιων, την εκποίηση των αποθεμάτων της πολεμικής βιομηχανίας σε βάρος των αμάχων πληθυσμών. Στην αυγή της νέας χιλιετίας θ' αφήσουμε ανενόχλητα αυτά τα διακόσια ανθρωποειδή, που χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και με παμφάγα διάθεση κυβερνούν ουσιαστικά τον κόσμο, να παίζουν ελεύθερα τα βρωμερά παιχνίδια τους με τη βοήθεια ανίκανων ή συνένοχων πολιτικών, μυστικών υπηρεσιών, τηλεοπτικών αυτοκρατοριών, λαθρεμπόρων ναρκωτικών ή στρατευμένων "διανοούμενων";".

Βεβαίως και να βοηθήσουμε στην τωρινή φάση τους Σέρβους και τους πρόσφυγες του Κόσσοβου. Βεβαίως να διακηρύξουμε με κάθε μέσο την αντίθεσή μας στο σμπαράλιασμα της παγκόσμιας συνείδησης από το ΝΑΤΟ, αλλά όλα αυτά είναι ένας θάνατος που από το 1992 είχε προαναγγελθεί από τη CIA. Δεν έπρεπε κάποιοι όλα αυτά τα χρόνια να παλέψουν με νύχια και με δόντια να προλάβουν το κακό; Καλά τα συνθήματα και τα τραγούδια, αλλά είναι καιρός να ξεκινήσουμε σταθερά και με πρόγραμμα την οργάνωση μιας διεθνούς ειρηνευτικής - δημοκρατικής δύναμης, που - σεβόμενη τις αρχές του ΟΗΕ, την ακεραιότητα, κυριαρχία και ανεξαρτησία των κρατών - να δρα προληπτικά σε περιοχές όπου διαφαίνεται κίνδυνος ανατροπής των συνταγματικών θεσμών, έναρξης εχθροπραξιών μεταξύ διαφορετικών χωρών ή εμφύλιου πολέμου.

Στην ειρηνευτική αυτή δύναμη θα μπορούσαν να συμμετέχουν πανεπιστημιακοί ειδικευμένοι στο Συνταγματικό και το Διεθνές Δίκαιο, στις Διεθνείς Δημόσιες σχέσεις και την ανάλυση τοπικών προβλημάτων. Διπλωμάτες κύρους. Εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων, διακομματικών ομάδων, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δημοκρατικών κινημάτων και νεολαιών. Και επειδή μια τέτοια δύναμη χρειάζεται ανάλογο οικονομικό υπόβαθρο, θα λέγαμε να υπογράψουμε τροποποιημένο το παλιό μας κείμενο: "Προτείνουμε τα έσοδα μιας Κυριακής το χρόνο από κοινωνικές, καλλιτεχνικές και αθλητικές εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο να διατίθενται για την προστασία της ειρήνης και των δημοκρατικών θεσμών".

Αν μια τέτοια πρόταση, στις πιθανές παραλλαγές της που ήδη διατυπώνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη, δεν υλοποιηθεί γρήγορα, τότε να είστε βέβαιοι πως τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα. Για όλους μας.

Σοφία ΜΑΛΤΕΖΟΥ

Δημοσιογράφος - συγγραφέας

Ο Θανάσης Γκεσούλης

Ο Σάββας Σάββας

Η ΔΕΕ καλεί σε αγώνες για την ανατροπή αυτής της πολιτικής