Στόχος της κυβέρνησης με τα διάφορα νομοθετήματα, που σταδιακά "αποψιλώνουν" τη μονιμότητα και όλα τα δικαιώματα, τα οποία απορρέουν απ' τη δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα, είναι ουσιαστικά η πλήρης κατάργησή της και η επιβολή "ευέλικτων" μορφών εργασίας. Στα πλαίσια της πορείας προς την ΟΝΕ διαμορφώνουν μια δημόσια διοίκηση, που θα λειτουργεί προς όφελος του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου (βλέπε "Καποδίστρια" και μια σειρά άλλους νόμους). Στην κατεύθυνση αυτή, λοιπόν, χρειάζονται δημόσιους υπάλληλους χειραγωγημένους και πλήρως υποταγμένους, που να διευκολύνουν τη λειτουργία της αντιλαϊκής αυτής δημόσιας διοίκησης.

Το εναρκτήριο "λάκτισμα" της επίθεσης κατά της μονιμότητας έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν τον Ιούνη του '96, σε συνέδριο του περιοδικού "Εκόνομιστ", είχε δηλώσει: "Δεν πρέπει να αποτελεί βεβαιότητα η εργασιακή σχέση του δημόσιου υπάλληλου, γιατί είναι ανασταλτικός παράγοντας στην αποδοτικότητά του"!

Τη "σκυτάλη" πήραν στη συνέχεια διάφοροι υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη με δηλώσεις τους, που κατακεραύνωναν τη μονιμότητα, αποδίδοντάς της την ευθύνη για όλα τα "κακά" της δημόσιας διοίκησης. Το κατάλληλο κλίμα, για να προχωρήσουν ταυτόχρονα και τα διάφορα νομοθετικά μέτρα, δημιούργησε η πρόταση που κατέθεσε στον "κοινωνικό διάλογο" η κυβέρνηση και αποδέχτηκαν οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Με βάση αυτή την πρόταση, που συμπεριλήφθηκε στο λεγόμενο "Σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000", δίνεται η δυνατότητα εφαρμογής της μερικής απασχόλησης στις ΔΕΚΟ και "πειραματικά" στη δημόσια διοίκηση.

Τις προθέσεις της κυβέρνησης, σε όλες τις διαστάσεις τους, ομολόγησε με τον πιο αποκαλυπτικό και ωμό τρόπο ο υπουργός Δημόσιας διοίκησης, Αλ. Παπαδόπουλος,και μάλιστα σε ημερίδα της ΑΔΕΔΥ, η ηγεσία της οποίας τήρησε "σιγήν ιχθύος". Ο υπουργός είπε ότι "απαιτείται μια πιο ευέλικτη οργάνωση της εργασίας", τη χαρακτήρισε "καθοριστικό παράγοντα για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης" και κατέληξε πως όλα τα μέτρα της κυβέρνησης, "Καποδίστριας", υπαλληλικός κώδικας κλπ., κατατείνουν σε αυτό.

Οι στοχεύσεις αυτές κατά της μονιμότητας δεν είναι "ανακαλύψεις" της κυβέρνησης, αλλά επανάληψη και πιστή υιοθέτηση των κατευθύνσεων της "Λευκής Βίβλου", όπου η μονιμότητα χαρακτηρίζεται "ανασταλτικός παράγοντας", του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που σε εκθέσεις του τη χαρακτηρίζει "αντιπαραγωγικό θεσμό", αλλά και των πιέσεων του ΣΕΒ "για ριζική αναδιάρθρωση της λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών".

Τη ζοφερή προοπτική, που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τους δημόσιους υπάλληλους, είχε επισημάνει από καιρό το ΚΚΕ και είχε καλέσει σε αγωνιστική αφύπνιση, όπως και οι ταξικές δυνάμεις στο δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα.

Την ίδια ώρα που η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ "περί άλλα ετύρβαζε", οι σύλλογοι σε Οργανισμούς που μετατρέπονται σε ΑΕ είχαν κάνει προσπάθειες για συντονισμό δράσης. Οι σύλλογοι σε ΟΣΚ και ΟΔΔΥ ήδη έχουν πραγματοποιήσει πολύμηνους αγώνες ενάντια και στην ιδιωτικοποίηση των Οργανισμών και ενάντια στην άρση της μονιμότητας.

Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ αφυπνίστηκε μόνο μετά την πρόσφατη γνωμοδότηση του ΣτΕ και είδε ότι αίρεται η μονιμότητα. Μέχρι εδώ, γιατί το μόνο αίτημα που ψελλίζει και πάλι είναι να "διασφαλιστεί η μονιμότητα" σε συνθήκες ανώνυμης εταιρίας!!! Είναι το "αίτημα" που αναμασά τόσο καιρό, ρίχνοντας νερό στο μύλο των απατηλών δεσμεύσεων της κυβέρνησης πως, τάχα, διασφαλίζονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των υπαλλήλων στους μετατρεπόμενους Οργανισμούς.

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις ο Σύλλογος Εργαζομένων στον ΟΣΚ ανέλαβε πρωτοβουλία να καλέσει αύριο Δευτέρα σε σύσκεψη όλους τους συλλόγους εργαζομένων στους Οργανισμούς που γίνονται ΑΕ, την ίδια την ΑΔΕΔΥ, αλλά και τους μαζικούς φορείς της παιδείας. Στόχος, να υπάρξει συντονισμός της δράσης για να μπει φραγμός στην αντεργατική κυβερνητική πολιτική.

Ο Δ. Αγκαβανάκης,αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, σχολιάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις, μας δήλωσε: "Η γνωμοδότηση του ΣτΕ για αυτόματη άρση της μονιμότητας των υπαλλήλων, που οι υπηρεσίες τους ιδιωτικοποιούνται, κυρίως όμως η επικείμενη, εντός των ημερών, ψήφιση του "νέου" δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, που νεκρανασταίνει τον κώδικα του '51, αποδεικνύουν πως η κυβέρνηση επιδιώκει να θέσει σε καθεστώς απόλυτης πολιτικής ομηρίας, ανασφάλειας και τρόμου, χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο. Με αυτό τον τρόπο ελπίζει ότι θα υποτάξει τον δημόσιο υπάλληλο και θα τον μετατρέψει σε γρανάζι μιας δημόσιας διοίκησης, η οποία θα υπηρετεί πιστά την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική της λιτότητας για τους εργαζόμενους και των υπερκερδών για το μεγάλο κεφάλαιο, που θα υπηρετεί συνολικά τον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ. Συνένοχες σε αυτή την πορεία της κυβέρνησης είναι οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομη Παρέμβαση" στην ΑΔΕΔΥ, που συναίνεσαν σε αυτές τις επιλογές. Απέναντι σε αυτή την ολέθρια για τους εργαζόμενους και τη δημόσια διοίκηση προοπτική, απαιτείται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να συντονιστούν και να αναπτύξουν μέτωπο αγώνα, έτσι ώστε να αποτρέψουν τον εργασιακό μεσαίωνα".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ

"Στερούνται πλέον των εγγυήσεων της εκ του Συντάγματος μονιμότητας".Η φράση - "κλειδί" στη γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) στο Προεδρικό Διάταγμα για τη μετατροπή του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων σε Ανώνυμη Εταιρία, έρχεται να διαλύσει κάθε προπέτασμα καπνού που σκόρπιζε η κυβέρνηση. Να επιβεβαιώσει με την πλέον επίσημη νομική γνωμοδότηση τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης να καταργήσει τη μονιμότητα - σε πρώτη φάση - σε περισσότερους από 100.000 δημόσιους υπαλλήλους που απασχολούνται σε ΝΠΔΔ, Οργανισμούς, δημόσιες υπηρεσίες, που ή μετατρέπονται σε ΑΕ και ιδιωτικοποιούνται ή συγχωνεύονται και καταργούνται. Να βάλει, έτσι, τις βάσεις για μια συνολική εφόρμηση κατά της μονιμότητας και των δικαιωμάτων που απορρέουν απ' αυτήν. Να ανοίξει τους "ασκούς του Αιόλου" για μαζικές απολύσεις τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και να επιβάλει ένα μεσαιωνικό εργασιακό καθεστώς.

Η εξέλιξη αυτή δεν έπεσε σαν "κεραυνός εν αιθρία". Η κυβέρνηση απ' το '94 ακόμα έχει ξεκινήσει να "πλέκει" τον κλοιό γύρω απ' τη μονιμότητα, με ένα πλέγμα νομοθετημάτων. Καθοριστικός εδώ ήταν ο νόμος 2414/96 με τον ψευδεπίγραφο τίτλο "Περί εκσυγχρονισμού των ΔΕΚΟ". Με το νόμο αυτό προωθείται η μετατροπή 36 ΔΕΚΟ και ΝΠΔΔ σε Ανώνυμες Εταιρίες. Ομως στο άρθρο 1 παράγρ. 2 άνοιγε ένα μεγάλο "παράθυρο", δίνοντας τη δυνατότητα με Προεδρικά Διατάγματα να εντάσσονται στο νόμο και να μετατρέπονται σε ΑΕ και δημόσιοι Οργανισμοί, ΝΠΔΔ και άλλες δημόσιες επιχειρήσεις.

Στο άρθρο αυτό βασίζονται τα πέντε Προεδρικά Διατάγματα για την ένταξη στον 2414/96 των Οργανισμών Σχολικών Κτιρίων, Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού, Λιμένος Πειραιώς, Λιμένος Θεσσαλονίκης και Κεντρικής Αγοράς Αθηνών.Το Προεδρικό Διάταγμα για τον ΟΣΚ, που προαναφέραμε και το οποίο επέστρεψε στην κυβέρνηση το ΣτΕ προς διόρθωση για αρκετές παράνομες διατάξεις του, αφορά το καταστατικό της νέας Ανώνυμης Εταιρίας που γίνεται ο ΟΣΚ και με το οποίο ολοκληρώνεται η μετατροπή. Οι πέντε Οργανισμοί είναι απλώς η αρχή, καθώς ακολουθούν το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας,το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο,που συγχωνεύεται με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για να γίνουν Ανώνυμη Εταιρία στη συνέχεια και δεκάδες άλλα.

Με την "ανωνυμοποίηση" ουσιαστικά προωθούνται ταυτόχρονα δυο στοχεύσεις της κυβέρνησης. Από τη μια δρομολογείται η ιδιωτικοποίηση αυτών των Οργανισμών και το όποιο κοινωφελές έργο τους μετατρέπεται πλέον σε ακριβό εμπόρευμα προς όφελος των ιδιωτών. Απ' την άλλη αίρεται αυτόματα η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, με την παράκαμψη του άρθρου 103 του Συντάγματος που την κατοχυρώνει.

Ο "νέος" δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, που αυτές τις μέρες συζητείται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής και αναμένεται την επόμενη βδομάδα να ψηφιστεί με τη διαδικασία των κωδίκων, έρχεται να δώσει ένα ακόμα πιο αποφασιστικό χτύπημα. Στο άρθρο 155 παράγρ. 1 ορίζει ότι "ο υπάλληλος απολύεται αν καταργηθεί η θέση στην οποία υπηρετεί".

Με τον κώδικα, που ουσιαστικά είναι αναπαλαίωση του προηγούμενου μετεμφυλιοπολεμικού κώδικα του '51, με μια σειρά διατάξεις (διετής δοκιμαστική υπηρεσία, επιτροπές αξιολόγησης κλπ.) δημιουργεί ένα καθεστώς πολιτικής ομηρίας των δημοσίων υπαλλήλων, παίρνοντας πίσω και δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες που είχαν κατακτήσει με τους αγώνες τους.

Ουσιαστικά, ο υπαλληλικός κώδικας δε συμπληρώνει μόνο τον 2414/96, αλλά και το νόμο 2469/97 που τον ακολούθησε. Με αυτόν το νόμο ορίζεται το πλαίσιο για την κατάργηση και συγχώνευση δημοσίων υπηρεσιών, που ανέρχονται - σύμφωνα με αλλεπάλληλες κυβερνητικές δηλώσεις - σε 1.750.Στο άρθρο 2 παράγρ. 6 ειδικότερα ορίζεται: "Με Προεδρικά Διατάγματα που προτείνονται από τους υπουργούς Εσωτερικών - Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, συγχωνεύονται ή καταργούνται ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ ή μέρος της δραστηριότητας αυτών ή μετατρέπονται σε ΝΠΙΔ ή σε Ανώνυμες Εταιρίες".

Το πλαγιοκόπημα της μονιμότητας έχει ωστόσο ξεκινήσει με τους νόμους 2218/94 περί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 2240/94 περί Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και συνεχίστηκε και με το νόμο 2503/97 περί Περιφερειακής Διοίκησης.Σε αυτούς τους νόμους προβλέπεται πως οι νέες προσλήψεις μπορούν να είναι με όλες τις μορφές εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή οι νεοπροσλαμβανόμενοι μπορεί να είναι από δημόσιοι υπάλληλοι, μέχρι ωρομίσθιοι. Ταυτόχρονα, η μονιμότητα χτυπιέται με τη δυνατότητα που δίνεται όλες οι δημόσιες υπηρεσίες να παραχωρούνται σε ιδιώτες.

Εκτός όμως από τα παραπάνω νομοθετήματα, η κυβέρνηση χτυπά και με άλλους τρόπους τη μονιμότητα. Χαρακτηριστικό εδώ είναι το φαινόμενο με τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, των οποίων ο αριθμός έχει ανέλθει περίπου στις 18.000. Με τον τρόπο αυτό, αντί να διορίσουν καθηγητές, καλύπτουν τις ανάγκες με τους αναπληρωτές, που είναι πιο "φθηνοί" και πιο "ευάλωτοι".