Την εξαίρεση της προέδρου του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων που δικάζει την υπόθεση του ΕΛΑ, ζήτησαν χτες οι συνήγοροι της κατηγορούμενης Ε. Αθανασάκη. Εξέφρασαν, μάλιστα, τη δυσπιστία τους για την αμεροληψία της. Τόνισαν δε πως καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας οι συνήγοροι υπεράσπισης βρίσκονταν υπό το καθεστώς απειλής της Ε. Μπρίλλη «ότι οι δηλώσεις, οι τοποθετήσεις τους και εν γένει η άσκηση δικονομικών δικαιωμάτων τους θα παραπέμπονταν στον πρόεδρο του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΔΣΑ και στον εισαγγελέα».

Υπογράμμισαν ότι «πλείστες όσες φορές η απειλή έγινε πράξη, και μάλιστα δίχως να εξηγηθεί στους συνηγόρους υπεράσπισης το αδίκημα που διέπραξαν, με τη φράση "δεν είμαι υποχρεωμένη να σας απαντήσω"».

Αφορμή για την υποβολή εξαίρεσης της προέδρου ήταν τα ερωτήματα και ο τρόπος υποβολής τους στη μάρτυρα Αγλαΐα Ντόγκα, η οποία υπήρξε διαχειρίστρια της πολυκατοικίας στην οδό Πολέμωνος 13 στο Παγκράτι, διαμέρισμα της οποίας ήταν κρησφύγετο του ΕΛΑ και τη μάρτυρα κατηγορίας Σοφία Κυριακίδου. Η μάρτυρας ανέφερε ότι η κατάθεσή της στην Ασφάλεια δεν της αναγνώστηκε, αλλά «εκείνη την ώρα που γράφανε (σ.σ. οι αστυνομικοί) μου διαβάζανε κιόλας». Στο ακροατήριο, δήλωσε ότι αναγνώρισε την Σ. Κυριακίδου ως ενοικιάστρια, αλλά δεν ήταν σίγουρη αν η δεύτερη γυναίκα που είδε ήταν η κατηγορούμενη Ειρ. Αθανασάκη.

Παρά το ότι στην προανάκριση είχε δηλώσει πως αναγνωρίζει και την Ε. Αθανασάκη, στο ακροατήριο είπε, βλέποντας τις φωτογραφίες, πως «αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να πω ότι αναγνωρίζω αυτό το πρόσωπο. Είναι μεγάλη η διαφορά απ' ό,τι ήταν στη φωτογραφία».

Ακολούθησε ο εξής διάλογος:

Ε. Μπρίλλη: Πώς ήταν τότε το μαλλί;

Μάρτυρας: Ηταν πιο κατσαρό, πιο φλου και ήταν και ξανθό, άλλη διαφορά δε βλέπω.

Ε. Μπρίλλη: Ως προς το ύψος; Ηταν τόσο αδύνατη τότε;

Μάρτυρας: Οχι, όχι. Ηταν πιο παχουλή, πιο εύσωμη, τότε ήταν πιο εύσωμη.

Ε. Αθανασάκη: Αυτό είναι το πρόβλημα ή το πρόσωπο που έχει περιγράψει και που είναι στη φωτογραφία;

Συνήγορος: Αν ήταν πιο αδύνατη, τότε τι σημασία έχει;

Ε. Μπρίλλη: Με ενδιαφέρει. Ακούστε κυρία, δε θα κάνουμε διάλογο, με ενδιαφέρει αν ήσασταν εσείς η ίδια. Η κυρία είπε ότι ήσασταν κανονική τότε».

Στο σημείο αυτό, ο συνήγορος της Ε. Αθανασάκη Α. Κωνσταντάκης διέκοψε τη διαδικασία. Οταν αργότερα άρχισε η συνεδρίαση του δικαστηρίου χωρίς την πρόεδρο για να εξεταστεί το αίτημα της εξαίρεσης, σχολίαζε ότι ενώ η μάρτυρας δεν αναγνώρισε την κατηγορουμένη η πρόεδρος με την παρατήρησή της διαστρέβλωσε την κατάθεση της μάρτυρα, προκειμένου να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι είχε αναγνωρίσει την κατηγορουμένη, ενώ αυτό ουδέποτε συνέβη.

Στη θέση της προεδρεύει ο αναπληρωτής πρόεδρος του Τριμελούς Εφετείου Γ. Μάμαλης.

«Θέλουμε μόρφωση, πολιτισμό, σχολεία και όχι σούπερ μάρκετ και υπερκέρδη για τους λίγους», είναι το μήνυμα που στέλνουν, με κοινή ανακοίνωσή τους, η Α' ΕΛΜΕ Αθήνας, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Ο Αριστοτέλης», Σύλλογοι Γονέων 67ου Λυκείου, 20ού & 164ου Δημοτικών Σχολείων, Ενωση Γονέων 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος, Ομοσπονδία Γονέων Αθήνας, Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων-Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ) καθώς και τοπικοί φορείς. Κύριο αίτημά τους είναι η άμεση αναγκαστική απαλλοτρίωση του οικοπέδου Αγ. Μελετίου και Λιοσίων 132, «η οποία είναι πλέον εφικτή με μια απλή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Παιδείας και Οικονομικών».

Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για ένα από τα τελευταία οικόπεδα στην περιοχή Αγ. Μελετίου και Λιοσίων 132 που προοριζόταν επίσημα από το 1998 να στεγάσει το 67^ο Λύκειο Αθηνών και παραχωρείται ουσιαστικά (με πράξεις παράλειψης ή και συνέργειας) στη γερμανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ «LIDL».

«Είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης υπουργείου Παιδείας και κυβέρνησης. Η σύγκρουση με τα διαπλεκόμενα απαιτεί πράξεις, όχι λόγια! Με αφορμή το συγκεκριμένο ζήτημα αναδεικνύεται το μεγάλο πρόβλημα των ελεύθερων χώρων στην πόλη μας, που γίνονται βορά των ιδιωτικών κερδοσκοπικών συμφερόντων», επισημαίνεται στην ανακοίνωση. Και με αφορμή το συγκεκριμένο θέμα, οι υπογραφόμενοι φορείς, εκφράζουν παράλληλα το αίτημα για τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους «στην αβίωτη πόλη μας να καλύπτουν αποκλειστικά και μόνο κοινωνικές ανάγκες - πράσινο, σχολεία, αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Το κοινωνικό όφελος είναι πάνω από τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα»!