Δεν είναι μόνο σήμερα, που οι καπνέμποροι εκβιάζουν και εκμεταλλεύονται τους καπνοπαραγωγούς, που επιδιώκουν να αγοράζουν τα καπνά "κοψοχρονιά" και να πληρώνουν όποτε θέλουν, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των αγροτών. Η φετινή χρονιά είναι χαρακτηριστική για "τα πάθη των καπνοπαραγωγών", καθώς οι καπνέμποροι περίμεναν τις τελευταίες μέρες της περιόδου εμπορίας για να μπουν στην αγορά και να συγκεντρώσουν τα καπνά - κάτι που θα έπρεπε να έχουν κάνει μήνες πριν. Να είχαν "σηκώσει", δηλαδή, την περσινή παραγωγή καπνού από τις αποθήκες των καπνοπαραγωγών και να είχαν πληρώσει την τιμή που είχαν συμφωνήσει, από πέρσι, με την υπογραφή των συμβολαίων καλλιέργειας. Τελικά, μόνο μπροστά στον κίνδυνο να χαθούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις, εδέησε την τελευταία στιγμή να σηκώσουν τα καπνά και, σε αρκετές περιπτώσεις, οι καπνοπαραγωγοί δεν ξέρουν ούτε τι θα πληρωθούν τελικά... Μάλιστα, ο εκβιασμός συνεχίζεται και για την ερχόμενη παραγωγή, καθώς, τώρα, οι καπνέμποροι, ενώ λήγει η προθεσμία, αρνούνται να καταθέσουν τα συμβόλαια καλλιέργειας, με κίνδυνο να χαθούν οι επιδοτήσεις της επόμενης χρονιάς...

Οι καιροί αλλάζουν, αλλά, δυστυχώς, οι καπνέμποροι παραμένουν ίδιοι κι απαράλλακτοι. Με τις πλάτες των κυβερνώντων πάντοτε, και σήμερα - όπως γινόταν εδώ και δεκαετίες - με την εκβιαστική τους τακτική, "κλέβουν" τον ιδρώτα των αγροτών. Αδιάψευστη μαρτυρία γι' αυτήν την κατάσταση, από τα παλιά, αποτελεί η περίπτωση του καπνοπαραγωγού Γιάννη Βίτσιου, του οποίου, εδώ και 42 χρόνια, μένουν απούλητα τα καπνά! Ο Γιάννης Βίτσιος, από το Ροδολείβος Σερρών,το 1955 είχε φτιάξει 33 δέματα καπνού, τα οποία αρνήθηκε να πουλήσει τότε, γιατί θεώρησε απαράδεκτα χαμηλή και ασύμφορη την τιμή των 19 δραχμών το κιλό που του έδιναν οι καπνέμποροι. Ετσι, 650 κιλά "σειραπαστάλι" έμειναν απούλητα και, σήμερα, βρίσκονται ακόμη στην αποθήκη του σπιτιού όπου ζει η γυναίκα του, θανόντα πλέον, κυρ - Γιάννη.

Η κυρα - Μαρία κοντά στα 90 σήμερα, μαζί με την κόρη της Σίρμα Στάμου, θεωρούνται κληρονόμοι του καπνού. Η γιαγιά ζει με τη σύνταξη του ΟΓΑ και στηρίζεται κυρίως στη βοήθεια των παιδιών της. Γι' αυτήν, τώρα στα γεράματα τα χρήματα από την πώληση του καπνού θα ήταν σημαντική βοήθεια. Δυστυχώς όμως, δεν μπορεί να πουληθεί ούτε με το κιλό, ούτε και όλη μαζί η ποσότητα. Οι έμποροι δεν ενδιαφέρονται - αν και, παρά τα τόσα χρόνια, η ποιότητα του καπνού, όπως λένε, είναι πολύ καλή - και οι κληρονόμοι αρνούνται να τον πετάξουν, τιμώντας την πράξη αντίστασης του κυρ - Γιάννη, απέναντι στον εκβιασμό των εμπόρων.

Χρόνο με το χρόνο, το βάρος του καπνού μειώνεται. Από 650 κιλά, που ήταν το 1955, τώρα ζυγίζει 560 κιλά. Κάθε χρόνο, οι υπάλληλοι του Οργανισμού Καπνού τον ελέγχουν και τον ζυγίζουν. Οπως δηλώνει ο Μιλτιάδης Στάμος, "όλοι ήθελαν να αγοράσουν τον καπνό κοψοχρονιά". Ετσι, έμεινε απούλητη η παραγωγή. Σήμερα τα 33 δέματα καπνού θεωρούνται δεσμευμένο προϊόν και δεν μπορούν να πουληθούν ούτε δέμα - δέμα. "Η Εφορία - λέει η Σίρμα Στάμου - μας είπε να τον κάψουμε, χωρίς να μας αποζημιώσουν. Εμείς, όμως, αρνούμαστε. Ζητάμε να μας τον αποζημιώσουν. Αρκούμαστε έστω και να το πουλήσουμε με 1.000 - 1.100 δρχ. το κιλό, όσο είναι η επιδότηση για την ποικιλία του μπασμά". Μάταια όμως... Οι έμποροι και η Εφορία "καίνε" το ίδιο 42 χρόνια μετά, όπως και τότε, τους καπνοπαραγωγούς...

Αννα ΑΝΑΝΙΑΔΟΥ

Λίγο - πολύ, κάποια επίσκεψη σε νοσοκομείο όλοι έχουμε κάνει, αναπόφευκτα τα αίτια της φθοράς, ο ανθρώπινος οργανισμός αναγκάζεται να διαβεί αυτή τη "μεγάλη πόρτα". Δεν το θέλει. Αν μπορούσε, θα την είχε σφραγίσει. Αλλά, να όμως, που σε αυτήν την πόρτα καθημερινά μπαινοβγαίνουν χιλιάδες άνθρωποι, οι άρρωστοι, οι συγγενείς, οι φίλοι.

Το έκτακτο, έτυχε να με φέρει, για άλλη μια φορά, κοντά στα "επείγοντα περιστατικά" και ζωντάνεψε στα μάτια η εικόνα της σύγχρονης φρίκης. Στην αρχή νόμισα ότι έκανα κάποιο λάθος. Υπέθεσα ότι, δεν μπορεί, η ανακατωσούρα είναι περαστική και θα διαλυθεί γρήγορα... Οσο περνούσε η ώρα, έβλεπα ότι έκανα λάθος, διαπίστωνα ότι είναι η καθημερινή πραγματικότητα. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια πατημένη στους διαδρόμους. Φωνές. Το "μέσον" μπροστά σου να μπαινοβγαίνει ελεύθερα.

Η ζωή έχει την ίδια αξία για όλους. Ο θεμελιακός προαναφερόμενος απαράβατος αιώνιος κανόνας της ιατρικής επιστήμης αποτελεί την προϋπόθεση για την ύπαρξη Ανθρώπινου Συστήματος Υγείας, γιατί η απάλειψη του ανθρώπινου πόνου δε νοείται να ταυτίζεται με το κέρδος. Ο ιατρικός κόσμος δίνει όρκο και οφείλει να τον τηρεί και να τον προφυλάσσει από τον εκφυλισμό της ιδιοτέλειας και του πλουτισμού.

Αγωνιστικότητα χρειάζεται, η διαδικασία είναι αμφίδρομη.

Εκ του μέρους συντίθεται το όλον και αντιστρόφως.

Τα μεγάλα συμφέροντα έχουν κάθε λόγο να διατηρείται το "ολίγον ξεχαρβάλωμα" στη Δημόσια Υγεία, γιατί αποτελεί φλέβα του σώματός τους.

Κι αυτή, η αλυσίδα της εξαθλίωσης και της εξαχρείωσης - όπως και πολλές άλλες - είναι ανάγκη των καιρών να σπάσει και σπάει με έναν και μόνον τρόπο, με τη δύναμη του Σφυριού.

Β. ΒΑΛΤΙΣΤΙΝΙΩΤΗΣ