ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 31 Μάη 2009
Σελ. /40
ΔΙΕΘΝΗ
«ΚΟΙΝΗ ΘΕΣΗ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ
Μαζική απαίτηση η κατάργησή της

Ο κουβανικός λαός, με την ενότητα και την πίστη στα ιδανικά του, αντιπαλεύει την πολιτική των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ

Associated Press

Ο κουβανικός λαός, με την ενότητα και την πίστη στα ιδανικά του, αντιπαλεύει την πολιτική των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ
Οι λαοί και οι κυβερνήσεις των χωρών που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία, ιδιαίτερα στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής, αποτελούν στόχο της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης και των συμμάχων της, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λεγόμενη «Κοινή Θέση» που υιοθετήθηκε στις 2 Δεκέμβρη του 1996 από το Συμβούλιο της ΕΕ, ένα κείμενο όπου η ΕΕ περιγράφει τους όρους για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις με την Κούβα και που από το περιεχόμενό της αποδεικνύεται ότι και η ΕΕ έχει τον ίδιο σκοπό και στόχο με αυτόν των ΗΠΑ, δηλαδή την ανατροπή του σοσιαλιστικού, κοινωνικού και πολιτικού συστήματος και την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Επιπλέον, με τους όρους που θέτει παραβιάζει τους θεμελιώδεις κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και τις αρχές περί κυρίαρχης ισότητας των κρατών και μη επέμβασης στα εσωτερικά τους.

«Ο αντικειμενικός σκοπός της ΕΕ στις σχέσεις της με την Κούβα είναι να ενθαρρύνει τη διαδικασία μετάβασης σε μια πλουραλιστική δημοκρατία και το σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, όπως και την υποστηριζόμενη ανάκτηση και βελτίωση των όρων ζωής των Κουβανών. Η μετάβαση είναι το πιο πιθανό να ήταν ειρηνική, εάν το παρόν καθεστώς έπαιρνε την πρωτοβουλία ή επέτρεπε μια τέτοια διαδικασία. Δεν είναι η πολιτική της ΕΕ να προσπαθήσει να προκαλέσει τέτοια αλλαγή με πιεστικά μέτρα που θα έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της οικονομικής δυσπραγίας των Κουβανών», αναφέρεται στην Κοινή Θέση και αποδεικνύει τους πραγματικούς στόχους της ΕΕ για ανατροπή της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης.

Δε θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι η «Κοινή Θέση» αποτελεί αντιγραφή νόμου που ψηφίστηκε τον ίδιο χρόνο στις ΗΠΑ με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Για την ελευθερία της Κούβας και τη Δημοκρατική Αλληλεγγύη».

Η Κούβα από την πρώτη στιγμή δε δέχθηκε τους όρους που έθεσε η ΕΕ. Συνεχίζει να υπογραμμίζει εδώ και χρόνια πως δε θα ξεκινήσει συνομιλίες με την ΕΕ παρά μόνο στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού. Εξάλλου, η ΕΕ δεν έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να κρίνει την Κούβα, μια χώρα εθνικά κυρίαρχη και ανεξάρτητη.

Το ιστορικό της «Κοινής Θέσης»

Η «Κοινή Θέση» υιοθετήθηκε αμέσως μετά την κατάρριψη των δύο αναγνωριστικών κατασκοπευτικών αεροσκαφών της αντικουβανικής οργάνωσης «Αδέλφια σε Βοήθεια», που παραβίαζαν επί τρεις ημέρες τον εναέριο χώρο της Κούβας πετώντας φυλλάδια με αντικουβανικά συνθήματα.

Στις 10 Δεκέμβρη του 2002, μετά από 12 αξιολογήσεις, το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων έκανε δύο σημαντικές τροποποιήσεις, χωρίς ωστόσο να θέσει σε αμφισβήτηση την κύρια λογική της «Κοινής Θέσης»: Από τη μία αρνήθηκαν τα περιοριστικά μέτρα στο επίπεδο αναπτυξιακής συνεργασίας και, από την άλλη, η αναθεώρηση της συνθήκης γίνεται έκτοτε κάθε χρόνο (αντί για κάθε 6μηνο).

Με αφορμή τα γνωστά γεγονότα της ανακάλυψης και εξάρθρωσης του δικτύου των 75 μισθοφόρων «αντιφρονούντων» το Μάρτη του 2003 και των δικών και καταδικών που επακολούθησαν των συλλήψεων των ηγετικών στελεχών του δικτύου τον Απρίλη του ίδιου χρόνου, η ΕΕ αποφάσισε την επιβολή κυρώσεων στην Κούβα, όπως είναι ο περιορισμός των διμερών κυβερνητικών επισκέψεων υψηλού επιπέδου, η υποβάθμιση συμμετοχής κρατών - μελών σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, η πρόσκληση Κουβανών αντιφρονούντων σε εορτασμούς Εθνικών Εορτών, η επανεξέταση της «Κοινής Θέσης» και, τέλος, επανέλαβε τη σταθερή καταδίκη για την συνεχιζόμενη δήθεν παραβίαση των αστικών και πολιτικών ανθρωπιστικών δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των δήθεν μελών της κουβανικής αντιπολίτευσης. Η Κούβα αποφάσισε να διακόψει τις διμερείς σχέσεις.

Από το 2005, οι κυρώσεις πάγωσαν. Τελικά πέρσι τον Ιούνιο έγινε άρση των κυρώσεων. Η απόφαση αυτή βάζει τις προϋποθέσεις για να αρχίσει και πάλι ο διάλογος και αποτελεί μια νίκη για την Κούβα και μια ικανοποίηση για τις οργανώσεις φιλίας και αλληλεγγύης.

Τον Οκτώβρη του 2008 γίνεται η πρώτη συνάντηση της Τρόικας στο Παρίσι (Γαλλία, Τσεχία και ο Λουί Μισέλ, επίτροπος Αναπτυξιακής και Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας) όπου μπαίνουν οι βάσεις του διαλόγου για εφ' όλης της ύλης συζήτηση, χωρίς εξαιρέσεις σε αμοιβαία βάση: Π.χ. ανθρώπινα δικαιώματα και στην Κούβα και στην ΕΕ, ο ρόλος του ΟΗΕ και οι μεταρρυθμίσεις, η διεθνής οικονομική κρίση, κλιματικές αλλαγές κ.ά.

Οπως είναι φυσικό, οι απόψεις των δύο πλευρών διαφέρουν ριζικά. Η ΕΕ μιλάει για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Κούβα, η Κούβα θέτει το πρόβλημα του ρατσισμού στις χώρες της ΕΕ, τις παράνομες πτήσεις με τους κρατούμενους της CIA, τη μεταφορά των φυλακών εκτός Γκουαντάναμο σε χώρες της ΕΕ κ.ά.

Στο τραπέζι και πάλι η «Κοινή Θέση»

Στις 15 με 19 Ιούνη διεξάγεται το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ όπου θα ξανασυζητηθεί η απαράδεκτη «Κοινή Θέση» για την Κούβα. Οι ΗΠΑ έχουν στόχο να διατηρηθεί με κάθε τρόπο η «Κοινή Θέση» για να απομονώσουν την Κούβα σε διεθνές επίπεδο. Η πολυπαρουσιαζόμενη από τα ΜΜΕ επίθεση φιλίας του νέου Αμερικανού Προέδρου, Μπάρακ Ομπάμα, δε φέρνει κάτι πραγματικά καινούργιο καθώς στην ουσία ο επιβαλλόμενος αποκλεισμός συνεχίζεται. «Θολώνει τα νερά» και προσβλέπει στην κάμψη της διεθνιστικής αλληλεγγύης στο Νησί της Επανάστασης, καθώς αφήνει να αιωρούνται εικασίες για «αλλαγές στην πολιτική απέναντι στην Κούβα», για πιθανή άρση του αποκλεισμού κλπ.

Ωστόσο, το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης θα εντείνει τη δράση του για να ανατρέψει αυτή την άδικη πολιτική που ασκείται απέναντι στην Κούβα και θα συνεχίσει να απαιτεί την κατάργηση της «Κοινής Θέσης» της ΕΕ και όλα τα μέτρα κατά της Κούβας, την αποφυλάκιση των πέντε Κουβανών πατριωτών που βρίσκονται φυλακισμένοι στις ΗΠΑ επειδή ξεσκέπασαν επιθετικές πράξεις αντικουβανικών ομάδων του Μαϊάμι και την άρση του απάνθρωπου αποκλεισμού που επιβάλλουν εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ.


Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

Πλην Λακεδαιμονίων

Ολα δείχνουν ότι ο προεκλογικός χρόνος των ευρωεκλογών της 7ης Ιούνη διαμορφώθηκε στο χείριστο επίπεδο των μεταπολιτευτικών εκλογών. Οι μέχρι τώρα εκλογές εξελίσσονταν σε αφόρητη οξύτητα που άγγιζε ενίοτε και τη χυδαιότητα. Ωστόσο, άφηναν, έτσι ή αλλιώς, να διαφανούν κάποιες σταθερές. Τώρα αναρωτιέται ο κόσμος εάν πρόκειται για εθνικές εκλογές ή ευρωεκλογές στο περιεχόμενό τους. Βεβαίως, οι δυο μορφές εκλογών είναι συγκοινωνούντα δοχεία, όπως και η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ομως, είναι άλλο αυτό κι άλλο να κολυμπά η προεκλογική ζωή στο βούρκο αλληλοκατηγοριών οικονομικών και ηθικών σκανδάλων. Ο χυδαίος αυτός τόνος εκπορεύεται κυρίως από τα κόμματα της κυβερνητικής εξουσίας με συμπλήρωμα αμφότερους τους πολιτικούς μαϊντανούς, δεξιόθεν κι αριστερόθεν. Στη σκοπιμότητα του χυδαίου γκαιμπελισμού επιδίδονται ακόμη και άνθρωποι που θέλουν να θεωρούνται ως ανήκοντες στην ευρύτερη δημοκρατική, προοδευτική και αδέσμευτη αριστερά. Δεν είναι τυχαίο ότι το χυδαίο αυτό κλίμα διαμορφώνεται και εξελίσσεται, λιγότερο ή περισσότερο, στους κόλπους κομμάτων και παρατάξεων, που, έτσι ή αλλιώς, με αληθοφανείς δικαιολογίες και ιδεολογήματα αποδέχονται κατά βάση την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού, έστω κι αν προσπαθούν όψιμα να την καταγγείλουν.

Το γεγονός ότι αυτές οι ευρωεκλογές εξελίσσονται στο μοτίβο των κλεπτών και κλεπταποδόχων μαρτυρά ότι η χρόνια εμμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση σήμερα και ΕΟΚ χθες, στην αποδοχή του Μάαστριχτ και όλων των παρεπόμενων, αποτελεί μια θλιβερή ιστορία για την Ελλάδα με μόνους ικανοποιημένους τους Ελληνες μεγαλοαστούς. Στηρίγματα αυτής της πραγματικότητας, ένας χρυσωμένος συρφετός πολιτικών, συνδικαλιστών και δημοσιογράφων της αγελαίας δημοσιογραφίας. Επιστέγασμα αυτής της προκλητικής χυδαιότητας μια ...απολίτικη πολιτική που επιβεβαιώνει ένα συμπέρασμα: Ο ευρωμονόδρομος τελείωσε. Μαζί του τελείωσαν και οι όποιες, θελημένες ή αθέλητες, αυταπάτες. Το δόγμα του ευρωμονόδρομου της δεξιάς και αριστερής δογματίλας, εκσυγχρονισμένης, ανανεωμένης, αφοσιωμένης και τρεφόμενης στα ευρωενωσίτικα κοινόβια, εκπέμπει οσμές πτώματος.

Η άρτι επιστρατευμένη προσφορά σωτηρίας επαναστατημένων ιδεοληπτικών γκρουπούσκουλων επιβεβαιώνει τη χρεοκοπία του ευρωενωσίτικου δόγματος. Οι προσπάθειες ορισμένων να απαλλαγούν από το αμαρτωλό τους παρελθόν της συμπόρευσης και της συναπόφασης στην απόλυτη θεσμοθετημένη κυριαρχία του ευρωενωσίτικου κεφαλαίου πάνω σε έθνη και λαούς γίνεται μετά την ημερομηνία λήξεως γραμματίων του πόνου και του αίματος. Οι κραυγές των θυμάτων της διαλυμένης Γιουγκοσλαβίας από την ευρωενωσίτικη ιμπεριαλιστική αλητεία εξακολουθούν να υπάρχουν. Το ίδιο και οι φωνές των νεκρών από τους τάφους.

Αυτή η στήλη από πολλού χρόνου ανέφερε τη φράση της τιμής και της αξιοπρέπειας «πλην Λακεδαιμονίων». Την επαναλαμβάνει και σήμερα μπροστά στο αίσχος του ευρωενωσίτικου ενδοτισμού. Το «όχι» σε όλους αυτούς, που με λόγια και πράξεις αποδέχτηκαν και αποδέχονται την υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι «όχι» στην υποταγή των Ελλήνων στην υλική, ηθική και πνευματική αθλιότητα. Μπροστά στην πρόκληση των ευρωεκλογών, η στήλη κάνει την επίκληση: Ελληνες εργαζόμενοι του χεριού και του πνεύματος, μην ξεχνάτε τους Λακεδαιμόνιους.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ