Από την πρώτη συνεδρίαση των εκπροσώπων του ΟΗΕ και της συριακής κυβέρνησης, στη Γενεύη

Αντίθετα, ηχηρή ήταν η απουσία της συριακής αντιπολιτευόμενης αντιπροσωπείας, που απαρτίζει τη λεγόμενη «Υπατη Διαπραγματευτική Επιτροπή» (ΥΔΕ) και η οποία συγκροτήθηκε με τη στήριξη δυτικών και αραβικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ενώ αποκλείστηκαν ορισμένα αντιπολιτευόμενα κόμματα και το μεγαλύτερο κουρδικό κόμμα, Κόμμα Δημοκρατικής Ενωσης (PYD). Αντίθετα, επιτράπηκε να συμμετάσχουν στην ΥΔΕ οι τζιχαντιστές της ένοπλης οργάνωσης «Στρατός του Ισλάμ» (που από τη Συρία και τη Ρωσία θεωρείται τρομοκρατική) διορίζοντας, εκτός των άλλων, τον αρχηγό τους, Μοχάμεντ Αλούς, επικεφαλής διαπραγματευτών της αντιπολίτευσης.

Η εξέλιξη δεν προξενεί κατάπληξη. Τα βαριά «σύννεφα» στη Γενεύη είχαν αρχίσει να πυκνώνουν καιρό πριν από την έναρξη του τρίτου κύκλου διαπραγμάτευσης (Γενεύη ΙΙΙ), προχτές, ανάμεσα στον απεσταλμένο του ΟΗΕ στη Συρία, Στάφαν ντε Μιστούρα, και την αντιπροσωπεία της συριακής κυβέρνησης.

Παρά τις πρόσφατες προσπάθειες των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, και της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, για έναν έστω προσωρινό συμβιβασμό, ώστε να ξεκινήσουν οι νέες συνομιλίες στη Γενεύη σχετικώς εντός χρονοδιαγράμματος, στην πραγματικότητα η εντεινόμενη ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα σε μία σειρά διεθνών και περιφερειακών ζητημάτων (Ουκρανία, διεύρυνση ΝΑΤΟικών βάσεων προς ανατολάς, προώθηση αντιτιθέμενων γεωπολιτικών συμφερόντων σε Συρία και Ιράκ κ.λπ.) είναι το πραγματικό εμπόδιο.

Ανάμεσα στα άλλα, ΗΠΑ και Ρωσία (με την ανοχή ή τη συμμετοχή και των άλλων 13 μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ) αθέτησαν την υπ' αριθμόν 2254 απόφαση του ΣΑ που είχαν πάρει στις 18 του περασμένου Δεκέμβρη και η οποία προέβλεπε, πριν από την έναρξη της διαπραγμάτευσης, δύο πολύ βασικά πράγματα: α) Την κατάρτιση μίας κοινά αποδεκτής λίστας με τις τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν σε Συρία και Ιράκ (που είχε αναλάβει να φτιάξει η Ιορδανία) και β) την επίτευξη «εκεχειρίας» στις ζώνες του πολέμου, στις οποίες ωστόσο δεν θα συμπεριλαμβάνονταν εκείνες που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» και του «Μετώπου Αλ Νούσρα»... Τη συνέχιση των βομβαρδισμών κατά αμάχων επικαλείται ως επιχείρημα και η ΥΔΕ για να μποϊκοτάρει, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, τις συνομιλίες της Γενεύης, θέτοντας στο τραπέζι πριν από την έναρξη των νέων παζαριών όρους, που ΗΠΑ και Ρωσία είχαν υποστηρίξει εξ αρχής πως δεν είχαν θέση στο τραπέζι του νέου κύκλου διαπραγμάτευσης, που έχει προγραμματιστεί να έχει διάρκεια έξι μηνών.

Αντίθετα, όχι μόνο δεν κατέστη εφικτή η επίτευξη εκεχειρίας σε (κάποιες έστω...) ζώνες πυρός, αλλά κλιμακώθηκαν οι βομβαρδισμοί ξένων δυνάμεων στο συριακό έδαφος με πρόσχημα (όλων... εννοείται) την παρουσία και δράση των τζιχαντιστών. Και των Ρώσων, των οποίων η αεροπορική επιχείρηση από τις 30 Σεπτέμβρη ανέτρεψε τα δεδομένα στα πεδία των συγκρούσεων υπέρ του συριακού στρατού, που ανέκτησε σημαντικό έδαφος σε στρατηγικής σημασίας περιοχές, και των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που κλιμακώνουν τις επιχειρήσεις στην περιοχή, σπρώχνοντας παράλληλα και το ΝΑΤΟ να επέμβει, χρησιμοποιώντας (εφόσον αποφασιστεί εντός Φλεβάρη από τους ΝΑΤΟικούς υπουργούς Αμυνας) σε πρώτη φάση τα κατασκοπευτικά αεροσκάφη AWACS. Ενδιαφέρον έχει επίσης το γεγονός πως τη μέρα έναρξης της έμμεσης διαπραγμάτευσης στη Γενεύη (29/1), η ολλανδική Βουλή αποφάσισε τη συμμετοχή της Πολεμικής Αεροπορίας της χώρας και στις επιδρομές των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην ανατολική Συρία, με πρόσχημα, εννοείται, τη δράση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους», τους οποίους υποτίθεται πως βομβαρδίζουν, εδώ και μήνες, στο Ιράκ.

Το σίγουρο είναι πάντως ότι ο συριακός λαός θα συνεχίσει να υποφέρει γιατί βρίσκεται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού που κλιμακώθηκε με την επέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, όπως και της Τουρκίας και των πετρελαιομοναρχιών του Κόλπου, με αιχμή του δόρατος τους τζιχαντιστές, με στόχο την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης ώστε να προωθήσουν τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων. Αλλά και η παρέμβαση της καπιταλιστικής Ρωσίας, παρά τις διαφορές της, τα δικά της μονοπώλια εξυπηρετεί. Αναδεικνύεται η ανάγκη οι λαϊκές δυνάμεις να μην μπαίνουν κάτω από ξένες αστικές σημαίες αλλά να παλέψουν για τα δικά τους συμφέροντα και να γίνουν πραγματικοί αφέντες του πλούτου που παράγουν.

Στις εκλογές αυτές, όπου η αποχή έφτασε το 52%, καταγράφηκαν τα εξής αποτελέσματα:

Ο Μαρσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουσα, που είχε επίσημη στήριξη από το φιλελεύθερο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και το Κοινωνικό Δημοκρατικό Κέντρο, πήρε 52% (ο προηγούμενος συντηρητικός υποψήφιος Καβάκο Σίλβα είχε το 2011 53% ενώ ο συνασπισμός κομμάτων που το στήριξε τον Οκτώβρη του 2015 είχε 36,8%).

Ο Αντόνιο Σαμπάιο ντε Νοβόα, προερχόμενος από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, είχε την επίσημη στήριξη από το Livre («Ωρα να πάμε μπροστά», ένα σοσιαλδημοκρατικό οικολογικό κόμμα) και το μαοϊκό PCTP, ενώ από το Σοσιαλιστικό Κόμμα είχε τη στήριξη του προέδρου του, Κάρλος Σέζαρ, πήρε 22,89% (το 2011 το Σοσιαλιστικό Κόμμα είχε επίσημο υποψήφιο τον Μανουέλ Αλέγκρε και πήρε 19%, στις εκλογές του Οκτώβρη το Σοσιαλιστικό Κόμμα είχε πάρει 32,3%).

Η Μαρίσα Ματίας, υποψήφια του Μπλοκ της Αριστεράς (σοσιαλδημοκρατικού οπορτουνιστικού κόμματος - μέλους του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς) και ευρωβουλευτής του, πήρε 10,13% όσο δηλαδή πήρε το Μπλοκ και στις εκλογές του Οκτώβρη (το 2011 είχε στηρίξει τον Αλέγκρε).

Η Μαρία ντε Μπελέμ Ροσέιρα, προερχόμενη από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, χωρίς την επίσημη στήριξή του (ωστόσο την στήριζε ο Ζοάο Σουάρες, γιος του πρώην πρωθυπουργού, ιστορικού ηγέτη των Σοσιαλιστών, Μάριο Σουάρες), κατέγραψε 4,24%.

Ο Βιτορίνο Σίλβα, επίσης προερχόμενος από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, χωρίς επίσημη στήριξη, πρώην δήμαρχος, στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, πήρε 3,28%.

Ο Πάολο ντε Μοράις, επίσης προερχόμενος από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, πρώην αντιδήμαρχος στο Πόρτο και στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος έως το 2013, που προέβαλλε ιδιαίτερα τα ζητήματα της διαφθοράς, πήρε 2,15%.

Επίσης, ο Ενρίκε Νέτο, πρώην βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, πήρε 0,84%, και άλλοι δύο υποψήφιοι, ο Ζόρζε Σεκέιρα και ο Καντίτο Σεκέιρα ως ανεξάρτητοι κατέγραψαν ποσοστά 0,30% και 0,23% αντίστοιχα.

Ο Εντγκαρ Σίλβα, μέλος της ΚΕ του Πορτογαλικού ΚΚ, πρώην ιερέας και υποψήφιός του, πήρε το 3,95% (από το 7,05% που είχε πάρει ο υποψήφιος του κόμματος το 2011 και 8,25% που συγκέντρωσε η Ενωτική Δημοκρατική Συμμαχία - το Πορτογαλικό ΚΚ μαζί με τους Οικολόγους Πράσινους - το Οκτώβρη του 2015). Σημειώνουμε επίσης ότι σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών του Πορτογαλικού ΚΚ αμέσως μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης οι προεδρικές εκλογές είχαν καθοριστεί ως μάχη υψηλής σημασίας για το Κόμμα. Αυτή τη φορά οι Οικολόγοι δεν στήριξαν κανέναν, στο όνομα της «προοδευτικής ψήφου», έννοια που «χωρούσε» και τον υποψήφιο του Πορτογαλικού ΚΚ αλλά και αυτούς των Σοσιαλιστών και του Μπλοκ.