Associated Press

Ο κουβανικός λαός και η κυβέρνηση έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι απαιτούν σεβασμό και δε δέχονται όρους από την ΕΕ

Στην απόφαση αυτή επισημαίνεται ότι επιδιώκεται ο «πολιτικός διάλογος» με την Κούβα αφού, όπως υπογράμμισε η αρμόδια επίτροπος Μπενίτα Φερέρο - Βάλντερ στους δημοσιογράφους μετά το δείπνο των υπουργών Εξωτερικών, η ΕΕ αισθάνεται την ανάγκη να... ενθαρρύνει αλλαγές στην Κούβα, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ραούλ Κάστρο. Βασικά σημεία της... προσέγγισης της εξομάλυνσης των σχέσεων ΕΕ - Κούβας είναι τα γνωστά περί «απελευθέρωσης των πολιτικών κρατουμένων», «σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα», «πρόσβασης των Κουβανών στο διαδίκτυο», αλλά και «η δυνατότητα οι αντιπροσωπείες της ΕΕ που επισκέπτονται την Κούβα να συναντιούνται και με τους λεγόμενους αντιφρονούντες», εκτός από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Από κει και πέρα, η ΕΕ θα... παρακολουθήσει στενά τα όποια «βήματα» γίνουν εκ μέρους της Κούβας και θα επανεξετάσει το θέμα σε ένα χρόνο.

Από τότε που υιοθετήθηκε η λεγόμενη «κοινή θέση» της ΕΕ για την Κούβα, το Δεκέμβρη του 1996, οι οργανώσεις φιλίας και αλληλεγγύης στην Ευρώπη δραστηριοποιήθηκαν ενεργά για την κατάργηση της «κοινής θέσης» και των κυρώσεων που υιοθετήθηκαν στη συνέχεια. Οπως είναι γνωστό, η «κοινή θέση» υιοθετήθηκε δύο μέρες μετά την κατάρριψη δύο μικρών αεροπλάνων που παραβίαζαν για τρεις μέρες τον εναέριο χώρο της Κούβας πετώντας φυλλάδια με αντικουβανικά συνθήματα. Η ταύτιση της θέσης της ΕΕ με την εφαρμοσμένη πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ, φαίνεται χαρακτηριστικά στο κείμενο της «κοινής θέσης» όπου υπογραμμίζεται ότι στόχος της ΕΕ «είναι η ενθάρρυνση της διαδικασίας μετάβασης στην πλουραλιστική δημοκρατία και στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών καθώς και η σταθερή ανάκαμψη και βελτίωση των όρων διαβίωσης του κουβανικού λαού».

Ολο αυτό το διάστημα, συνεχίστηκαν οι σχεδιασμένες πράξεις δολιοφθοράς στο κουβανικό έδαφος από τις ΗΠΑ και το 2003 οι κουβανικές αρχές αποκάλυψαν τη συμμετοχή 75 ατόμων σε τέτοιες ενέργειες. Οι συγκεκριμένοι μισθοφόροι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν. Υστερα από αυτό το γεγονός, η ΕΕ επέβαλε κυρώσεις ενάντια στην Κούβα και άρχισαν οι χώρες - μέλη της να καλούν σε εθνικές επετείους τους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς στις πρεσβείες τους στην Αβάνα, ενώ δεν καλούνταν στις χώρες - μέλη της ΕΕ υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της κουβανικής κυβέρνησης. Οι ενέργειες αυτές οδήγησαν την κυβέρνηση της Κούβας να διακόψει τις διμερείς σχέσεις. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2005, οι κυρώσεις έχουν παγώσει, κάτι που σημαίνει ότι δεν εφαρμόζονται αλλά και δεν καταργήθηκαν.

Από την αρχή και μέχρι τώρα η θέση της Κούβας είναι ξεκάθαρη. Τάσσεται υπέρ ενός διαλόγου χωρίς όρους και προϋποθέσεις που θα βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, για την εξομάλυνση των σχέσεων με την ΕΕ.

Στην ετήσια έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου της Στοκχόλμης για τα ζητήματα της ειρήνης (SIPRI), αναφέρεται πως κατά τη διάρκεια του 2007 οι στρατιωτικές δαπάνες έφτασαν τα 1,339 τρισεκατομμύρια δολάρια, εκ των οποίων το 45% (547 δισεκατομμύρια) ξόδεψαν οι ΗΠΑ (6,9% περισσότερα από την προηγούμενη χρονιά).

Ανάμεσα στις χώρες που οι στρατιωτικές δαπάνες τους φτάνουν το 4-5% του συνόλου των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών, είναι η Βρετανία, η Κίνα, η Γαλλία και η Ιαπωνία.

Σύμφωνα με την έκθεση, στην 7^η θέση βρίσκεται η Ρωσία, που ξόδεψε για εξοπλισμούς 35,4 δισεκατομμύρια (περίπου το 3% των παγκόσμιων δαπανών) και κατά 13% περισσότερα απ' ό,τι την προηγούμενη χρονιά. Να σημειωθεί ότι μέσα στην τελευταία δεκαετία οι ρωσικές δαπάνες για εξοπλισμούς αυξήθηκαν κατά 160%.

Το συμπέρασμα που μπορεί κανείς εύκολα να βγάλει, είναι πως ο κόσμος μας δεν έγινε καθόλου πιο «ασφαλής», μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη, αφού με βάση τα στοιχεία του Ινστιτούτου από το 1998 έως το 2007 οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 45%. Η καταπάτηση του διεθνούς δικαίου και η εφαρμογή δύο μέτρων και σταθμών οδηγεί στην αύξηση των αγορών όπλων.

Ενα ακόμη συμπέρασμα είναι πως η ένταξη στο ΝΑΤΟ των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης τις οδήγησε στην αύξηση των στρατιωτικών τους δαπανών, αφού εξαναγκάστηκαν να τις αυξήσουν έως το 2% του ΑΕΠ τους και να προχωρήσουν στην ανανέωση του εξοπλισμού τους, ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Μέσα στα τελευταία 10 χρόνια αυτές οι χώρες χρειάστηκε να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες κατά 162%. Την περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης συναγωνίζονται σε στρατιωτικές δαπάνες οι περιοχές της Μέσης Ανατολής (αύξηση κατά 62%), της Νοτιο-ανατολικής Ασίας (αύξηση κατά 57%) και της Αφρικής (αύξηση κατά 51%), περιοχές άλλωστε που βρίσκονται στο επίκεντρο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Σε ό,τι αφορά τις πωλήσεις όπλων για την περίοδο 2003-2007, ηγούνται ΗΠΑ και Ρωσία, οι οποίες έχουν το 31% και 25% αντίστοιχα των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων.

Την Τετάρτη έφτασε στην πρωτεύουσα της χώρας, Μπογκοτά, η μεγάλη πορεία που ξεκίνησε πριν 15 μέρες από την πόλη Κάλι (504 χλμ. από την πρωτεύουσα) της επαρχίας Βάγιε ντελ Κάουκα, στο Νότο. Οι διαδηλωτές απαιτούν να σταματήσει το κυνηγητό των συνδικαλιστών από το κράτος και το παρακράτος. Ηταν μια δημόσια καταγγελία τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί με τις συνδικαλιστικές διώξεις. Επίσης διεκδίκησε το αίτημα για «ανθρωπιστική ανταλλαγή» των κρατουμένων της εμφύλιας σύρραξης που μαστίζει τη χώρα πάνω από 40 χρόνια. Κρατούμενων των ανταρτών των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας (FARC) και των κρατούμενων ανταρτών στις φυλακές του αντιδραστικού καθεστώτος, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ειρήνη, με κοινωνική δικαιοσύνη και τιμωρία των εγκληματιών υπεύθυνων για τις γενοκτονίες κατά του λαΐκού κινήματος. Αίτημα επίσης του κινήματος αποτελεί η άρση των διώξεων εναντίον πολιτικών και δημοσιογράφων, που με πρόσχημα τη σύνδεσή τους με το αντάρτικο κίνημα διώκονται για την πολιτική τους δράση.

Η πορεία αυτή, που διοργάνωσαν η Ενωτική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (CUT), η Εθνική Ενωση Τραπεζουπαλλήλων, το Συνδικάτο Δημοσίων Υπαλλήλων, ο Δημοκρατικός Πόλος (συμμαχία αριστερών δυμάμεων όπου συμμετέχει και το Κολομβιάνικο ΚΚ), η εβδομαδιαία εφημερίδα του ΚΚ «Φωνή του Λαού» και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνάντησε τη θερμή υποδοχή χιλιάδων εργαζομένων στο διάβα της. Διαδήλωσαν δε μπροστά στην Υπηρεσία που δούλευε ο αγνοούμενος συνδικαλιστής Γκιγιέρμο Ριβιέρα, απαιτώντας την άμεση επιστροφή του και την τιμωρία των απαγωγέων, εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα βρίσκεται ακόμα στη ζώη. Η πορεία κατέληξε σε κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας όπου πραγματοποιήθηκε μεγάλη διαδήλωση και συναυλία αλληλεγγύης.

Θυμίζουμε ότι το ζήτημα των συνδικαλιστικών διώξεων στην Κολομβία ανέδειξε το ΚΚΕ και στην Ευρωβουλή, με Ερώτηση που κατέθεσε, για να εισπράξει την ουσιαστική στήριξη της ΕΕ στο αντιδραστικό καθεστώς της Κολομβίας.