Να φύγουν τα χρυσωρυχεία του θανάτου από τη Θράκη ήταν το θέμα της δυναμικής συγκέντρωσης και πορείας, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στην Κομοτηνή με μεγάλη λαϊκή συμμετοχή, με πρωτοβουλία της Διανομαρχιακής Επιτροπής Ροδόπης - Εβρου κατά της εξόρυξης και Επεξεργασίας Χρυσού.

Η συγκέντρωση, στην οποία πήραν μέρος πολίτες από τους δύο νομούς, πολλά σωματεία και άλλοι φορείς και το ΠΑΜΕ, πραγματοποιήθηκε στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία της Κομοτηνής και ακολούθησε πορεία με πανό, μαύρες σημαίες και συνθήματα στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, όπου αντιπροσωπεία επέδωσε το ψήφισμα της συγκέντρωσης.

Προηγήθηκαν τρεις προσυγκεντρώσεις στην Αλεξανδρούπολη, στην Αύρα και τις Σάπες, στις οποίες συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι των γύρω χωριών. Αυτοκινητοπομπή ξεκίνησε από την Αλεξανδρούπολη, συναντήθηκε με τους συγκεντρωμένους της Αύρας και των Σαπών και όλοι μαζί κατευθύνθηκαν στην πλατεία της Κομοτηνής.

Τα κύρια συνθήματα και αιτήματα της συγκέντρωσης και της πορείας ήταν: Να φύγουν τώρα οριστικά και αμετάκλητα τα χρυσωρυχεία από τη Θράκη. Να αποτραπεί η οικονομική, τουριστική, αγροτική και περιβαλλοντική καταστροφή της περιοχής. Να παραμείνει ο ορυκτός πλούτος στο φυσικό ιδιοκτήτη του, το λαό. Να επιστραφούν όλες οι αποικιακού τύπου μεταλλειοκτησίες στο δημόσιο. Να αλλάξει ριζικά ο αναχρονιστικός μεταλλευτικός κώδικας.

Με τη μεγάλη αυτή κινητοποίηση, ο λαός της περιοχής έδειξε ότι προχωρεί η συσπείρωση των εργαζομένων και άλλων λαϊκών στρωμάτων και κλιμακώνεται ο αγώνας για να σταματήσουν οι εγκληματικές μεταλλευτικές δραστηριότητες της «Μεταλλευτικής Θράκης ΑΕ» και να αποτραπεί η γενικότερη οικολογική καταστροφή της ευρύτερης περιοχής, που, σύμφωνα με τις προβλέψεις των επιστημόνων, είναι αναπόφευκτη, εφόσον οι επενδυτές επιμένουν στην παραγωγή χρυσού από τα χρυσοφόρα κοιτάσματα της περιοχής με τη μέθοδο της κυάνωσης, που αποτελεί θανατηφόρα απειλή για τη Θράκη και το Βόρειο Αιγαίο.

Οι 57 παραβάσεις της νομοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος, για τις οποίες έχουν υπάρξει καταγγελίες, βρέθηκαν για άλλη μια φορά στο στόχαστρο εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που βρέθηκαν στην Ελλάδα την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή και είχαν συζητήσεις με εκπροσώπους των υπουργείων Εξωτερικών και ΠΕΧΩΔΕ.

Σύμφωνα με χτεσινή ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ, η υπόθεση για τις 25 από τις καταγγελίες αυτές βαίνει προς διευθέτηση. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες του «Ρ», για πολλές από τις άλλες καταγγελίες οι εκπρόσωποι της Κοινότητας δεν έμειναν ευχαριστημένοι από τις απαντήσεις που τους δόθηκαν και δεν αποκλείεται για ορισμένες να προχωρήσουν σε παραπομπή της χώρας στο Ευρωδικαστήριο, με συνέπεια να κινδυνεύουμε με την επιβολή προστίμων, όπως αυτό για τον Κουρουπητό.

Οι καταγγελίες αυτές αφορούν την πλημμελή εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας για το περιβάλλον, την ελλιπή προστασία της φύσης σε συγκεκριμένες ευαίσθητες οικολογικά περιοχές, την κακή διαχείριση στερεών, υγρών και αερίων αποβλήτων, την ελλιπή προστασία των υδάτων, την αδειοδότηση, χωρίς να εξεταστεί η περιβαλλοντική διάσταση, των χρυσωρυχείων Περάματος Εβρου και Σαπών. Μερικές από τις σημαντικότερες καταγγελίες αφορούν τη χωματερή στο Κοτύχι νομού Ηλείας, τις επεκτάσεις της ΠΕΤΡΟΛΑ και γενικότερα τη ρύπανση στο Θριάσιο, την ύπαρξη χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών, τη διαχείριση της λάσπης που παράγεται στο βιολογικό σταθμό της Ψυττάλειας κ.ά.

Ενα χαρακτηριστικό στοιχείο που έχει εξαγριώσει, σύμφωνα με πληροφορίες, ακόμη και τους κοινοτικούς παράγοντες, είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα (εργολαβικά κλπ.) κάνει ακόμη και επιλεκτική προσαρμογή κοινοτικών οδηγιών που αφορούν το περιβάλλον. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες από την υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου, δήθεν ως απαίτηση προσαρμογής της χώρας μας στις Οδηγίες 85/337 και 96/61 και αφορά την εκπόνηση μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αντί η κυβέρνηση να φροντίσει με το συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο πλήρη και αποτελεσματική πρόσβαση του κοινού στην πληροφόρηση και στη Δικαιοσύνη, αλλά και στη λήψη των αποφάσεων, αφαιρεί το στάδιο της προέγκρισης χωροθέτησης για τις πιο ρυπογόνες δραστηριότητες, βάζοντας εμπόδια στην πληροφόρηση. Κι όλα αυτά τη στιγμή που η ΕΕ είναι έτοιμη να προσαρμόσει τις Οδηγίες αυτές στις αυστηρότερες απαιτήσεις για περισσότερη πληροφόρηση, που προβλέπει η Σύμβαση του Ααρχους του ΟΗΕ...