ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βγήκαμε από την επιτήρηση, είπε ο Αλογοσκούφης, αλλά έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας!!

***

Ηδη, θα καταλάβατε τι σημαίνει αυτό! Θα σας αλλάξουμε τα φώτα, όμως το είπε αλλιώς...

***

Γιώργο (ΠΑΣΟΚ): Εσύ τι λες; Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας; Αν έχουμε, πες!..

***

Η απεργία της ΕΣΗΕΑ αφορούσε και τα όσα χρωστάνε οι εκδότες στο σχετικό Tαμείο;

***

Οχι; Γιατί; Λες να είναι εργοδοτική η πλειοψηφία του ΔΣ;

***

Απεργία των δημοσιογράφων! Θαυμάσια! Μία ολόκληρη μέρα δεν είδαμε TV!..

***

Δεν κάνουν απεργία διαρκείας να ησυχάσουμε!

***

Να ησυχάσει και ο τηλέπαθος, που έχει μπει στον έβδομο χρόνο...

***

Ο Καλύβης (ΣΥΝ) βρήκε εποικοδομητικές τις θέσεις του Μαγγίνα για τα ομόλογα, επιφυλάχτηκε (!) μόνο, αν θα γίνουν πράξη!!!

***

Ασε ο Πουπάκης! Αυτός θα διεκδικήσει τα κλεμμένα από το 1950!!...

***

Τι θα γίνει με την «αριστερά» στη Γαλλία; Θα ενωθεί ξανά να μας αφήσει ήσυχους;

***

Πάντως, ήδη, άρχισε τη σκληρή αντιπολίτευση... Εβαλε θέμα για την κρουαζιέρα του Σαρκοζί...

***

Του έδωσε να καταλάβει πως σε κάτι τέτοια θα είναι ανυποχώρητη...

***

Σε κάτι τέτοια... γιατί στα άλλα...

***

Σαρκοζί, Μπλερ: Αδέλφια (εν όπλοις)...

***

Ο Κουκουλόπουλος ζήτησε ριζικές ρήξεις και τομές!! Στην Τοπική Διοίκηση...

***

Τομές του ΠΑΣΟΚ (+ ΝΔ)!...

***

Παπαγεωργίου Βασίλης

Associated Press

ΕΚΟΥΑΔΟΡ

Ανεπιθύμητος ο φονιάς

Αγωνιστική «υποδοχή» περίμενε το δεύτερο στην ιεραρχία του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Νεγκρεπόντε, στο Εκουαδόρ, όπου πραγματοποιεί περιοδεία. Ο συγκεκριμένος είναι υπεύθυνος για θέματα δυτικού ημισφαιρίου, και βέβαια η Λατινική Αμερική έχει μπει για τα καλά στο μάτι του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Γι' αυτό και λαϊκές οργανώσεις τον είπαν όπως του αρμόζει: «Δολοφόνε!»

«Τραγουδάρες»

Ναι ...έτσι είναι και πολύ σωστά τα αποκάλεσε ο Σπύρος Παπαδόπουλος, τα πολιτικά τραγούδια... Συγχαρητήρια. Τραγουδάρες... κι έχει απόλυτο δίκιο. Χαρήκανε τ' αυτιά μας στο αφιέρωμα για το πολιτικό τραγούδι την παραμονή της Πρωτομαγιάς (ΝΕΤ). Απολαύσαμε μια πανδαισία από φίνο μουσικό ήχο κι εξαίσιους στίχους. Ακούσαμε πανέμορφα γνωστά τραγούδια που κάποτε όλοι τραγουδήσαμε κι αγαπήσαμε. Τραγούδια γραμμένα από μεγάλους συνθέτες: Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Λοΐζος, Λεοντής, Μικρούτσικος, Μαρκόπουλος, Ανδριόπουλος κ.ά. Με έξοχους στίχους μεγάλων ποιητών μας. Ελύτης, Ρίτσος, Σεφέρης, Γκάτσος, Κ. Βάρναλης, Λ. Παπαδόπουλος, Γ. Νεγρεπόντης, Γ. Θεοδωράκης. Και τραγουδισμένα από καταξιωμένους ερμηνευτές. Και χαρήκαμε ιδιαίτερα που μας τα ξαναθύμισε η ΝΕΤ. (Βέβαια για τον «902» - μοναδικό - δε γίνεται λόγος. Αυτός μας τα θυμίζει και ξανά μας τα υπενθυμίζει).

Και επί τη ευκαιρία να επισημάνουμε. Εσείς που είστε στα μέσα και στα έξω, εσείς που κρατάτε τα πόστα, που έχετε τα ηνία, που κρατάτε μικρόφωνο, μην αφήνετε να ξεχαστούν αυτά τα αριστουργήματα. Γιατί ύστερα από τη σημερινή κατάντια και κατάπτωση (η Δήμητρα Γαλάνη τα ονόμασε σκουπιδαριό) θα πρέπει να περάσουνε πολλά χρόνια για να ξαναγραφούν αναλόγου ποιότητας τραγούδια.

Ομως κάπου εδώ υπάρχει η ένσταση για τον Σπύρο. Τον Μ. Ανδρουλάκη βρήκες να καλέσεις; Δεν είναι γνωστά ο βίος και η πολιτεία του; Η αναξιοπιστία, η φανφαροσύνη, οι παλινδρομήσεις και το πολιτικό του αποκούμπι; Αυτός ήταν ο εκπρόσωπος του μεγάλου αντιστασιακού και πολιτικού τραγουδιού; Γιατί έξω οι κομμουνιστές (κάποιον βουλευτή ή συνδικαλιστή;). Γι' αυτούς οι πόρτες είναι κλειστές; Είναι υπό υπαγόρευση; Αυτοί είναι μόνο για να μαγειρεύουν και να εμπνέουν κι οι άλλοι να καταναλώνουν, να καρπώνονται και να προβάλλονται; Και τους άλλους να τους σκεπάσει η σιωπή και το μαύρο σκοτάδι;

Το πολιτικό τραγούδι είναι διαχρονικό. Είναι από τη φύση του Αριστερό, όπως αριστερός είναι ο λόγος της ποίησης και της αλήθειας. Οταν μιλάνε για παγωμένες τσιμινιέρες, για εργάτες που ζητάνε υποστήριξη, για το δέντρο που μεγαλώνει μες στο Κέντρο, για το μεγαλείο της Ρωμιοσύνης. Τα καλά τραγούδια πάντα ενοχλούσαν την άρχουσα τάξη και τους εξουσιαστές, τα θεωρούσανε ανατρεπτικά κι επαναστατικά κι έμπαινε ψαλίδι και φίμωτρο. Αποτέλεσμα η σημερινή φτήνια κι ευτέλεια του τραγουδιού (βλέπε Γιουροβίζιον) και γενικότερα της Τέχνης και του Πολιτισμού.

Γιατί, Σπύρο, αυτές οι ανεπίτρεπτες εξαιρέσεις; Εάν δεν είναι στο χέρι σου ...να επιμένεις, εάν δεν μπορείς, άφησε άλλους να κάνουνε αυτή τη δουλιά...! Αν κι είμαι βέβαιος πως θα βρούνε τις πόρτες κλειστές! Χωρίς τους κομμουνιστές οι αλήθειες σου ήταν μισές!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ