Οπως σημειώνεται στην Ερώτηση:

«Το κτίριο του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου στην Αίγινα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία της νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Ανεγέρθηκε με πρωτοβουλία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, για τη στέγαση και εκπαίδευση των ορφανών παιδιών της Επανάστασης του 1821.

Στη συνέχεια, όμως, το ίδιο κτίριο απέκτησε μια εντελώς διαφορετική και τραγική ιστορική διάσταση: Ηδη από τα πρώτα χρόνια του ελεύθερου ελληνικού κράτους φυλακίστηκαν εκεί αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, ανάμεσά τους και ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, γεγονός που συμβολίζει τη θέση που έπαιρνε το κράτος απέναντι σε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία του ελληνικού λαού.

Αργότερα, κατά τις περιόδους της μεταξικής δικτατορίας, της Κατοχής, του Εμφυλίου και της μετεμφυλιακής περιόδου, το ίδιο αυτό κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή πολιτικών κρατουμένων, όπου κρατήθηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν αγωνιστές του λαϊκού κινήματος και μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Γι' αυτό ο χώρος αυτός φέρει ανεξίτηλα τα σημάδια εκείνων των χρόνων και αποτελεί ζωντανή απόδειξη των αγώνων, των διώξεων και των θυσιών ανθρώπων που πάλεψαν για τα πιο προωθημένα ιδανικά της ανθρωπότητας, τα ιδανικά της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Σήμερα, μέσα στο πλαίσιο μιας γενικότερης τάσης για λήθη και αποσιώπηση της ιστορικής αλήθειας και της χρήσιμης για τον λαό ιστορικής μνήμης, τόσο η κεντρική όσο και η τοπική διοίκηση του νησιού της Αίγινας έχουν ουσιαστικά διαγράψει από την ονοματοδοσία και τις επίσημες αναφορές τους τη χρήση του κτιρίου ως φυλακής - πρώτα των αγωνιστών του '21 και αργότερα των πολιτικών κρατουμένων.

Ωστόσο, η ιστορική μνήμη των κατοίκων της Αίγινας έχει διαφυλάξει αυτήν την αλήθεια. Ακόμη και σήμερα, στη λαϊκή καθομιλουμένη το κτίριο και η γύρω περιοχή αποκαλούνται "Φυλακές Αίγινας", γεγονός που μαρτυρά πόσο βαθιά ριζωμένη είναι στη συλλογική συνείδηση του νησιού η μνήμη του ως τόπου βασανισμού και αγώνων. Η επίσημη αποσιώπηση, επομένως, δεν αποτελεί μόνο παραχάραξη της Ιστορίας, αλλά και ασέβεια απέναντι στη ζωντανή ιστορική μνήμη του ίδιου του λαού της Αίγινας».

Με βάση τα παραπάνω, οι βουλευτές του ΚΚΕ Νίκος Αμπατιέλος, Διαμάντω Μανωλάκου, Γιάννης Γκιόκας, Βιβή Δάγκα, Γιάννης Δελής, Σεμίνα Διγενή, Λιάνα Κανέλλη, Χρήστος Κατσώτης, Αφροδίτη Κτενά, Θανάσης Παφίλης και Χρήστος Τσοκάνης ρωτούν την υπουργό Πολιτισμού:

- Πώς προτίθεται να αποκαταστήσει την ιστορική μνήμη του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου - Φυλακών Αίγινας, ώστε να αναφέρεται ρητά στα δημόσια έγγραφα, στις πινακίδες και στις επίσημες ονομασίες η χρήση του κτιρίου ως φυλακής αγωνιστών και πολιτικών κρατουμένων.

- Τι πρωτοβουλίες θα αναλάβει το υπουργείο για να διασφαλιστεί ότι η ιστορική ταυτότητα του χώρου δεν θα αποσιωπάται και δεν θα αλλοιώνεται.

- Αν προτίθεται να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την αναγνώριση και ανάδειξη του χώρου ως τόπου εγκλεισμού, βασανισμού και εκτέλεσης πρωτοπόρων λαϊκών αγωνιστών, με τη δημιουργία κατάλληλης σήμανσης, μόνιμης έκθεσης ή άλλων παρεμβάσεων που θα αποτυπώνουν το πλήρες ιστορικό του βάρος.

2023. All rights reserved.

Το έργο, σε μουσική Ορέστη Παπαϊωάννου, σύλληψη - δραματουργία Αλέκου Λούντζη και λιμπρέτο Αλέκου Λούντζη και Ορφέα Απέργη, ζωντανεύει μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Αλέξανδρου Ευκλείδη έναν κόσμο φαντασίας, μια πραγματικότητα όχι μακρινή από τη δική μας, συνομιλώντας με το διήγημα του Εντγκαρ Αλαν Πόε «Η πτώση του οίκου των Ασερ».

Το εξαμελές μουσικό σύνολο (Κώστας Τζέκος, κλαρινέτο, σαξόφωνο, Σπύρος Αρκούδης, τρομπέτα, Γιώργος Κρίμπερης, τρομπόνι, Χάρης Παζαρούλας, κοντραμπάσο, Καζούγιο Τσουνεχίρο, κρουστά και Φρίξος Μόρτζος, πλήκτρα) διευθύνει ο Μιχάλης Παπαπέτρου.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Χρύσα Μαλιαμάνη (Ερικα_7), Γεώργιος Ιατρού (Αυτός), Μιράντα Μακρυνιώτη (Δανάη) και Αλέξιος Ζερβάνος (Συζητητής).

Η εκδήλωση ανοίγει έναν κύκλο συζητήσεων γύρω από τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τους δημιουργούς και τους εργαζόμενους στον χώρο των οπτικοακουστικών τεχνών, στο πλαίσιο της παραγωγής, των εργασιακών και δημιουργικών δικαιωμάτων και τις προοπτικές που υπάρχουν.

Στη συζήτηση θα διερευνηθούν βασικά ερωτήματα όπως:

- Διαπιστώσεις από τον έναν χρόνο κλεισίματος του ΕΚΚ και τον έναν χρόνο λειτουργίας του ΕΚKΟΜΕΔ. Δικαιώθηκαν οι προσδοκίες που καλλιεργούνταν;

- Ποια είναι στα αλήθεια τα ποσά που διαθέτει η πολιτεία για τον ελληνικό κινηματογράφο και ποιο είναι το ποσοστό της κρατικής χρηματοδότησης που φτάνει στους δημιουργούς και την ανεξάρτητη παραγωγή στην Ελλάδα;

- Ποιες είναι οι αμοιβές και τα δικαιώματα των εργαζομένων, πίσω και μπροστά από την κάμερα;

- Πού βρίσκεται σήμερα η κινηματογραφική παιδεία και πόσο ανταποκρίνεται στις καλλιτεχνικές και παιδαγωγικές ανάγκες των φοιτητών;

- Υπάρχει λογοκρισία στην εποχή μας;

Μέσα σε ένα δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο τοπίο, ο ρόλος του ηθοποιού, του τεχνικού και βεβαίως του Σκηνοθέτη Δημιουργού είναι καθοριστικός για την εξέλιξη της τέχνης μας, για τη διεύρυνση των εκφραστικών μέσων. Οι δημιουργοί χρειάζονται ελευθερία και ενίσχυση για αυτούς και την τέχνη τους. Για έναν κινηματογράφο που στηρίζεται στη δημιουργία, στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα όλων όσων τον παράγουν.

Ο Α. Τάσσος στη μέση, αριστερά του ο Μ. Κατράκης και δεξιά του ο Γ. Ρίτσος στο 3ο Συνέδριο της ΚΝΕ

«Στα έργα μου υπάρχει η ανθρώπινη οδύνη, αλλά και η αποφασιστικότητα. Οι άνθρωποι που κινούνται στα έργα μου σηκώνουν το βάρος της σκλαβιάς και της τυραννίας. Αλλά είναι τόσο αλύγιστοι εκφραστικά, που δεν μπορούν παρά να μένουν όρθιοι ως το τέλος. Ορθιοι ακόμα κι όταν πέφτουν. Αυτό είναι το βαθύτερο μήνυμά μου».

Στα παραπάνω λόγια του κομμουνιστή χαράκτη Τάσσου Αλεβίζου, που έμεινε γνωστός ως «Α. Τάσσος» αποτυπώνεται η ουσία και η δύναμη της τέχνης του.

Τα έργα του θα είναι πάντα παρόντα, για να μας θυμίζουν το μεγαλείο της ταξικής πάλης της χώρας μας κατά τον 20ό αιώνα, καθώς με το μεγάλο του έργο απαθανάτισε τους αγώνες του λαού μας, κατορθώνοντας να τροφοδοτεί τη μνήμη όλων εκείνων που έζησαν τις μεγάλες στιγμές, αλλά κι εκείνων που ήρθαν αργότερα. Ακόμα και σήμερα, ο Α. Τάσσος δίνει καθημερινά το «παρών» στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, με το μνημειώδες έργο 60 τετραγωνικών μέτρων, τη μεταφορά σε ψηφιδωτό της ξυλογραφίας του «Τα παιδιά της ασφάλτου».

Λεπτομέρεια Εμφυλίου Πολέμου. «Οι άντρες», 77x58 εκ.

Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με την προβολή της ταινίας «Ο Χαράκτης Α. Τάσσος» του Τάκη Παπαγιαννίδη, μέσα από την οποία ο ίδιος ο Τάσσος μιλά για τη ζωή και το έργο του.