«Κύριο καθήκον των κοινοτικών αρχόντων της εποχής, ήταν το "στρώσιμο των τεφτεριών". "Εριχναν τα τεφτέρια", σήμαινε ότι όριζαν το φόρο που έπρεπε να πληρώσει κάθε μέλος της κοινότητας, ανάλογα με την περιουσιακή του κατάσταση (ιδιόκτητο σπίτι, χωράφια κλπ.) και τα εισοδήματά του, με βάση το "κατάστιχο" που συντασσόταν από εκτιμητές κάθε 7 χρόνια.
»Την είσπραξη έκανε ο "γραμματικός" του χωριού ή κάποιος ειδικός φοροεισπράχτορας. Οι φόροι, αυτοί ήταν άσχετοι από άλλα "δοσίματα" για κοινοτικές ανάγκες (δρόμους, γεφύρια, κονάκι του βοεβόδα, πληρωμή ζημιών, αμοιβή κοινοτικών υπαλλήλων, δασκάλων, υδρονόμων, αγροφυλάκων κλπ.). Οι κοινοτικοί άρχοντες εισέπρατταν μισθό και απαλλάσσονταν από φόρους.
»Γενικά, οι φόροι που πλήρωναν οι σκλάβοι στους Τούρκους ήταν πολλοί και δυσβάστακτοι (...). Κάθε οικογένεια κατέβαλλε επίσης πολλά άλλα "χαράτσια" (φόρους) για τα παραγόμενα προϊόντα, για τα κτήματα. Επίσης πλήρωνε το φόρο "καπνού" (δηλαδή για το αναμμένο τζάκι της οικογένειας), και τους φόρους για το γάμο, τα καταλύματα, τα επαρχιακά έξοδα, την τιμητική στολή ("καφτάνια"), τα καρφοπέταλα κι άλλους που είχε δικαίωμα να επιβάλλει ο κάθε τοπικός Οθωμανός διοικητής.
»Οι κάτοικοι των Αγράφων πλήρωναν για πολλά χρόνια μόνο το "χαράτσι"-"κεφαλικό φόρο". Επρεπε όμως να δίνουν και ένα "αστάρι" (φόδρα), 6 πήχες η κάθε οικογένεια, που χρησίμευε "ως σφογγιστήρι των αγγείων του σουλτάνου". Το ύφασμα αυτό το ύφαιναν στον αργαλειό και το συγκέντρωνε ο "αστάρ τσαούσης", που είχε την έδρα του στη Λάρισα.
*
»Ο λαός της περιοχής υφίσταται ως πραγματικούς επιδρομείς τους ακόρεστους φοροεισπράκτορες του κράτους, που ο Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός αποκαλεί"λυκόμορφους φορολόγους". Το αδυσώπητο φοροεισπρακτικό καθεστώς αγκαλιάζει κάθε κλάδο της βιοτεχνικής δραστηριότητας: εργαστήρια μεταποίησης ή επεξεργασίας πρώτων υλών, σιδεράδικα, τσαρουχάδικα, αργαλειούς, νεροτριβές, καποτάδες.
»Επίσης, φορολογείται και κάθε πηγή αγροτικού εισοδήματος: καλλιέργειες δημητριακών, αμπέλια, δέντρα, λαχανόκηποι, κουκούλια, μελίσσια (...). Με "δεκάτη" επιβαρύνονται και τα καρποφόρα δέντρα της περιοχής: καρυδιές, συκιές, μυγδαλιές, αχλαδιές, βερικοκιές. Οι έντοκες δανειοληψίες από φτωχά χωριά, για την εξόφληση οφειλόμενων φόρων, συχνά οδηγούσαν στην καταχρέωσή τους και ακολούθως στην εγκατάλειψη από τους κατοίκους(...). Το κοινοτικό χρέος είναι συλλογικό και κάποτε απαιτητό από τους δανειστές πριν ακόμα καταστεί ληξιπρόθεσμο: "εκεί όπου παίρνουμε δανεικά, έρχονται και μας τα γυρεύουν", γράφουν οι δημογέροντες του Καρπενησίου σε έγγραφό τους(...).
*
»Πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας ότι οι φόροι κι οι υποχρεώσεις των υπόδουλων χριστιανών δεν ήταν πάγιοι κι οι ίδιοι πάντα. Κάθε νέος διοικητής στο"βελαέτι", κάθε ανώτερος υπάλληλος αλλά και κάθε "κοτσάμπασης" και "επίσκοπος" μπορούσε να επιβάλει για κάποιο δικό του λόγο, έναν καινούργιο φόρο. Κι οι "ραγιάδες" έπρεπε να τον πληρώσουν χωρίς συζήτηση (...).
Ο εθνοδιδάσκαλος Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός γράφει σχετικά σε μια επιστολή του: "Πανταχού οιμωγαί, ολολυγμοί, στεναγμοί και θρήνοι, δυσπραγίαι ουκ ευαρίθμητοι... καταδρομή των φορολόγων αδυσώπητος το υπήκοον επικαλείται τον θάνατον μάλλον ή το ζην" (...)».
*
Αυτά συνέβαιναν παλιά. Επί Τουρκοκρατίας...
*
(Τα στοιχεία περιέχονται στο evrytan.gr και βασίζονται στις πηγές:
1. Μάρκος Α. Γκιόλιας: «Η Ιστορία της Ευρυτανίας στους νεότερους χρόνους», Εκδόσεις «Πορεία», Αθήνα 1999.
2. Χαρίλαος Μηχιώτης: «Τυμφρηστός & Τυμφρήστιοι», Εκδόσεις «Κασταλία»
3. Γιώργος Η. Βαρλάμης: «Ευρυτανία», Αθήνα 1997)
1911 Η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Τουρκία για την κατοχή της Τρίπολης στη Λιβύη. Μέσα στα κέρδη της ήταν και η κατάληψη των Δωδεκανήσων και η αφαίρεσή τους από τους Τούρκους.
1918 Η Βουλγαρία υπογράφει εκεχειρία με τους συμμάχους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
1938 Αρχίζει στο Μόναχο η τετραμερής διάσκεψη μεταξύ Γερμανίας (Χίτλερ), Αγγλίας (Τσάμπερλεν), Γαλλίας (Νταλαντιέ), Ιταλίας (Μουσολίνι), που αποφασίζουν να παραδώσει η Τσεχοσλοβακία τη Σουδητία στη Γερμανία. Η ιμπεριαλιστική συμφωνία του Μονάχου ήταν το κορύφωμα της πολιτικής της ενθάρρυνσης των επιδρομέων. Οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας, με την προτροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ικανοποίησαν όλες τις απαιτήσεις του Χίτλερ, πιστεύοντας ότι έτσι θα τον στρέψουν κατά της Σοβιετικής Ενωσης.
1941 Στη σφαγή του Μπάμπι Γιαρ, οι Γερμανοί ρίχνουν 33.771 Εβραίους (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) σε χαράδρα κοντά στο Κίεβο.
1961 Αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του πρωθυπουργού της Ινδίας, Τζαγουαχαρλάλ Νεχρού.
1971 Παρωδία εκλογών από το δικτάτορα Φράνκο στην Ισπανία, με διαφανείς κάλπες, ψηφοδέλτια χωρίς φακέλους και αποχή της τάξης του 55%.
1972 Τη δραστηριοποίηση των παράνομων ομάδων και την εισαγωγή οπλισμού για ανατρεπτικές ενέργειες του στρατηγού Γρίβα, καταγγέλλει ο Πρόεδρος της Κύπρου Μακάριος.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Πάγκαλος δήλωσε χτες στο MEGA ότι είναι σε πολύ δυσχερή θέση διότι λόγω της κληρονομιάς που έχει σε ακίνητα, ο φόρος που θα του έρθει μέσω της ΔΕΗ είναι πολύ υψηλός και δεν έχει να τον πληρώσει...
Γι' αυτό, όπως εξομολογήθηκε, ή θα πουλήσει κάποιο ακίνητο για να τον πληρώσει ή αν δεν καταφέρει να πουλήσει, τότε θα περιμένει τον Βενιζέλο να τον κλείσει μέσα...
***
Και τώρα η εξομολόγηση της στήλης:
Μόλις ακούσαμε τον αντιπρόεδρο και - κυρίως - μόλις ανατρέξαμε στο πόθεν έσχες του όπου καταγράφεται ότι ο κ. Πάγκαλος διαθέτει περί τα 38 ακίνητα (ξέχωρα από τα καμιά 15αριά της συζύγου του), η στήλη... λύγισε.
*
Μπροστά σε ένα τέτοιο δράμα, η στήλη θα ήταν πρόθυμη να προτείνει τη διεξαγωγή εράνου για να σωθεί ο φορολογούμενος Πάγκαλος από τα δόντια του Βενιζέλου, αλλά λεβέντης καθώς είναι ο Πάγκαλος δεν πρόκειται να το δεχτεί.
*
Ως εκ τούτου περιοριζόμαστε στην ανθρώπινη έκφραση συμπόνοιας για τον ανθρώπινο πόνο (του Πάγκαλου) και κρατάμε ως φυλαχτό την ομολογία του αντιπροέδρου -
ιδού ποια είναι η (πραγματική) ομολογία του: Αν οι Ελληνες υποκύψουν στα μέτρα της κυβέρνησης, τότε
είτε θα αναγκαστούν να ξεπουληθούν,
είτε θα αναγκαστούν να πάνε φυλακή
για «χρέη» που προέρχονται από τα ετσιθελικά χαράτσια και τη φοροληστεία ενός υπουργικού συμβουλίου του οποίου ο Πάγκαλος είναι αντιπρόεδρος...
*
Δεν έχουμε κανένα λόγο να μην πιστέψουμε τον Πάγκαλο σε αυτή του τη διαπίστωση:
Ναι, η κυβέρνηση με την πολιτική της «δημεύει» τους κόπους μιας ζωής, «δημεύει» την ελευθερία των ανθρώπων, όπου εδώ «δήμος», όμως, δεν είναι παρά οι τοκογλύφοι, οι κερδοσκόποι, οι τραπεζίτες, οι κεφαλαιοκράτες.
Ναι, η κυβέρνηση ξεπουλάει την Ελλάδα σε ντόπιους και ξένους «επενδυτές», ναι η κυβέρνηση παίρνει τέτοια μέτρα κατά του λαού, που
ακόμα και για να χρεοκοπήσει,
ακόμα και για να πτωχεύσει ο λαός,
θα πρέπει πρώτα να ...ξεπουληθεί και να ξεπουλήσει ό,τι έχει και δεν έχει για να πληρώσει τους φορομπήχτες του!
*
Ναι, λοιπόν, ορθά μίλησε ο Πάγκαλος: Εχει δίκιο ο Πάγκαλος ότι αυτά κάνει η κυβέρνηση ...του Πάγκαλου! Οτι εκεί μας οδηγεί η κυβέρνηση ...του Πάγκαλου!
Οσο για τον ισχυρισμό του Πάγκαλου ότι δεν έχει να πληρώσει, άρα και ο ίδιος ...«είναι ένας από εμάς», προδήλως δεν αξίζει κανένα σοβαρό σχολιασμό.
Αλλωστε όταν έχεις πει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», μετά ό,τι και να πεις, «μέσα» είσαι...
Υπάρχει ελπίς! Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Βούρος - που απειλούσε να παραιτηθεί - δεν παραιτήθηκε!
Ελληνες!
Ο βουλευτής Βούρος εισάκουσε το κάλεσμα της πατρίδας! Παρέμεινε πιστός στο αμπρί του! Δεν κιότεψε! Σαν αητός ροβόλησε στη στράτα και πρόταξε τα στήθη του υπέρ βωμών και εστιών!
Ω, ναι, Ελληνες!
Ο βουλευτής Βούρος - που έλεγε ότι θα παραιτηθεί - όχι μόνο δεν παραιτήθηκε, αλλά ψήφισε και τα νέα φορομπηχτικά μέτρα της κυβέρνησης. Στις δηλώσεις του (τις άλλες δηλώσεις από εκείνες που έλεγε ότι θα παραιτηθεί), ο βουλευτής Βούρος το τόνισε ξεκάθαρα:
Δίνω - είπε - μια τελευταία ευκαιρία στην κυβέρνηση! Και την έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση - την έδωσε με το μοναδικό τρόπο που γνωρίζουν να το διαπράττουν βουλευτές σαν τον Βούρο: Δίνοντας τη χαριστική βολή στον Ελληνα του μόχθου!
Ω, πού είστε «Πίνδαροι», πού είστε «Ομηροι», να υμνήσετε τον Βούρο και τους βουλευτές σαν τον Βούρο...