ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

«Καταρρέει»... μαζί με τις «δεσμεύσεις»

Σε «κατάρρευση» οδηγείται το αρχιτεκτονικό στολίδι του Πειραιά, το Δημοτικό Θέατρο, παρά τις «δεσμεύσεις» του δικομματισμού.

Με Ερώτησή τους στον υπουργό Πολιτισμού, οι βουλευτές του ΚΚΕ Ελπίδα Παντελάκη και Γιάννης Πατσιλινάκος σημειώνουν ότι δεν πρόκειται μόνο για «ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα που οδηγείται σε "κατάρρευση" μαζί με τις υποσχέσεις και τα ατέρμονα χρονοδιαγράμματα αποκατάστασης χωρίς τέλος», αλλά για μνημείο που «ταυτίστηκε με την εξέλιξη του ελληνικού θεάτρου, αλλά και την πνευματική και πολιτική ζωή της πόλης».

Επιρρίπτουν τις ευθύνες σε όλες τις κυβερνήσεις και τις διοικήσεις του Δήμου Πειραιά. Θυμίζουν ότι το Δημοτικό Θέατρο υπέστη σοβαρές ζημιές από τους σεισμούς του '81 και του '99 και ότι η προηγούμενη ηγεσία του ΥΠΠΟ «συνδύαζε τις διαδικασίες αποκατάστασης του Δημοτικού Θεάτρου με την παραχώρηση της λειτουργίας του στην "Ορχήστρα των Χρωμάτων", ενάντια στη βούληση της πλειοψηφίας» του Δημοτικού Συμβουλίου και «ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών από επιστημονικούς - πολιτιστικούς φορείς» και το λαό του Πειραιά. Που «θεωρούν ότι πριν απ' όλα το Δημοτικό Θέατρο ανήκει σε όλους και δεν πρόκειται να εκχωρήσουν το αναφαίρετο αυτό δικαίωμα σε κανένα (...)».

Ρωτούν αν υπάρχει εξέλιξη στη δημόσια δέσμευση του υφυπουργού Π. Τατούλη στις 28/9/2004, όταν είπε πως το υπό ένταξη έργο αποκατάστασης του κτιρίου στα ΠΕΠ Αττικής και στο Γ΄ ΚΠΣ, θα ξεκινούσε τη διαδικασία δημοπράτησης εντός του 2004. Εθετε μάλιστα και την προϋπόθεση επικαιροποίησης και ολοκλήρωσης των μελετών, ώστε να καλύπτουν όχι μόνο τις βλάβες, αλλά και την πλήρη αισθητική λειτουργική του αποκατάσταση. Επίσης, ρωτούν τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση «ώστε να αποσυνδεθεί» η λειτουργία και αποκατάσταση του θεάτρου «από ενδεχόμενη συμφωνία παραχώρησης της λειτουργίας του σε οποιοδήποτε άλλο ιδιωτικό ή επιχειρηματικό καλλιτεχνικό οργανισμό», πλην του Δήμου Πειραιά.

Υστατο «χαίρε» στον Γρ. Μπιθικώτση

Με τον ήχο του μπουζουκιού που τόσο αγάπησε, με αθάνατα τραγούδια, παρατεταμένα χειροκροτήματα και μεγάλη συγκίνηση, πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε χτες τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Μια άμαξα με δυο άλογα, κατά το γνωστό τραγούδι του, συνόδεψε τη σορό του στην τελευταία του κατοικία, στο Α' Νεκροταφείο. Ανθρωποι κάθε ηλικίας, μεροκαματιάρηδες που πορεύτηκαν το δύσκολο δρόμο της ζωής και του αγώνα με τα τραγούδια του και νέοι που μεγάλωσαν με αυτά, καλλιτέχνες, φίλοι, εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων είπαν «αντίο» στον καλλιτέχνη, ο οποίος με τις ερμηνείες του πρόσφερε στο ελληνικό τραγούδι τις συγκλονιστικότερες στιγμές του. Ηταν βαρύ, πικρό το χτεσινό «τραγούδι» του αποχαιρετισμού. Παρηγοριά και παρακαταθήκη η μεγάλη προσφορά του, τα εκατοντάδες τραγούδια που άφησε στον τόπο μας η συγκλονιστική φωνή του, η οποία διέδωσε στο λαό μας τον πολύτιμο λόγο των ποιητών και μίλησε στην καρδιά του κόσμου. Από τον «Επιτάφιο», τη «Ρωμιοσύνη», το «Αξιον Εστί» του Θεοδωράκη, μέχρι τα υπέροχα λαϊκά των Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Μητσάκη, Παπαϊωάννου, Πάνου και τόσων άλλων.

Η νεκρώσιμη ακολουθία άρχισε στις 3 μμ, στη Μητρόπολη Αθηνών. «Αποχαιρετάμε τον ταλαντούχο ερμηνευτή και αγωνιστή, που στα δύσκολα χρόνια πλήρωσε βαρύ τίμημα» ανέφερε ο Στρατής Κόρακας από μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, σημειώνοντας πως «με τη μοναδική φωνή του μίλησε για τους καημούς, τα βάσανα, τα πάθη, τους έρωτες του λαού μας. Η προσφορά, το έργο του θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη του λαού μας». Αυτό εξάλλου, δήλωναν, καθένας με το δικό του τρόπο, όσοι παραβρέθηκαν χτες στην κηδεία - έγινε δημοσία δαπάνη - αλλά και όσοι τον αποχαιρέτησαν στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης, όπου είχε εκτεθεί η σορός του σε τριήμερο λαϊκό προσκύνημα. Εκ μέρους των κομμάτων τους τον Γρ. Μπιθικώτση αποχαιρέτησαν οι: Φ. Πάλλη - Πετραλιά, Γ. Παπανδρέου και Αλ. Αλαβάνος.

Κινδυνεύουν μνημεία της Καστοριάς

Με κοινή επιστολή προς τον πρωθυπουργό, φορείς της Καστοριάς απευθύνουν «διαμαρτυρία - έκκληση ως ύστατη προσπάθεια αποκατάστασης της ιστορικής συνέχειας και πολιτισμικής κληρονομιάς της πόλης».

Αφορμή της επιστολής στάθηκε μια πυρκαγιά «η οποία κατέστρεψε ένα ακόμη από τα εναπομείναντα "αρχοντικά" της πόλης μας, κατά συρροήν γεγονός των τελευταίων ετών (...) Τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα όμως όπως το γκρέμισμα και ο εμπρησμός των αρχοντικών, τα οποία στην καλύτερη περίπτωση καταρρέουν μόνα τους, η εγκατάλειψη και φθορά των βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων, τα φαινόμενα αρχαιοκαπηλίας, σε συνδυασμό με την ανοχή, αδιαφορία, απάθεια, ανικανότητα και ραθυμία μερίδας του κρατικού μηχανισμού, των δημόσιων και τοπικών υπηρεσιών», αλλά και «από την αδιάφορη και αρνητική στάση των ιδιοκτητών λόγω έλλειψης ενημέρωσης και ισχυρών κινήτρων, έχουν φέρει πλέον την κατάσταση στο απροχώρητο».

Οι φορείς χαρακτηρίζουν «αστείες υπεκφυγές» τη «μόνιμη απαντητική και αποτρεπτική επωδό» ότι «δεν υπάρχουν χρήματα» «ή ότι υπεύθυνοι είναι μόνο οι ιδιοκτήτες». Προσθέτουν ότι χρειάζεται «επείγουσα και σοβαρή πολιτική συνολικής αντιμετώπισης να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει στον ιστορικό - παραδοσιακό ιστό, το μεγαλύτερο πυρήνα συγκέντρωσης παραδοσιακών οικιών και μνημείων της πόλη μας, το σύνολο δηλαδή του εναπομείναντος παραδοσιακού - διατηρητέου αρχιτεκτονικού ιστού».

Να σημειωθεί ότι οι υπογράφοντες την επιστολή φορείς «πέφτουν» στην «παγίδα» της σύνδεσης των μνημείων με την «τουριστική ανάπτυξη», θεωρώντας τη «μοναδική ορατή ελπιδοφόρα διέξοδο από την οικονομική κρίση της περιοχής και τη γιγαντωμένη ανεργία (η μεγαλύτερη πανελλαδικά)». Η σύνδεση των μνημείων με την καπιταλιστική τουριστική «ανάπτυξη» και κατ' επέκταση με την «αγορά», πολύ περισσότερο όταν θεωρείται «μονόδρομος» αποτελεί εξίσου μεγάλο κίνδυνο με την εγκατάλειψη των μνημείων και δεν εξασφαλίζει πραγματική ανάπτυξη για όλους τους εργαζόμενους της περιοχής και για πάντα.

Με μια αγκαλιά ακριβά τραγούδια, ο Μανώλης Μητσιάς συνεχίζει τις εμφανίσεις του, κάθε Παρασκευή, Σάββατο (11μμ) και Κυριακή (10μμ), στο «Συρμό» (Κολωνού και Οδυσσέως 14, Μεταξουργείο, τηλ. 210.5203.661). Ξεχωριστή ήταν η βραδιά του περασμένου Σαββάτου, στην οποία παραβρέθηκε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Ο συνθέτης ανέβηκε στη σκηνή και παρουσίασε με τον Μ. Μητσιά αγαπημένα τραγούδια του, από την παλιά καρποφόρα συνεργασία τους. Η μουσική «διαδρομή» τους είχε πολλούς συνοδοιπόρους, που απόλαυσαν όμορφα τραγούδια αλλά και τις γνωστές ατάκες του Λουκιανού.

Προσπάθεια επικοινωνίας

Ο θίασος «Τοπικό Πάχος Τέλος» παρουσιάζει το έργο «Ανοιχτές δοκιμές γένους θηλυκού», (8-24/4), στο στούντιο «Vis Motrix», στη Θεσσαλονίκη. Ποια είναι η έσχατη εκδήλωση της μοναξιάς, ποιες οι συνέπειές της, όταν η ανάγκη επικοινωνίας γίνεται σχεδόν βίαιη; Πώς αντιδράς όταν τρομάζεις από την ίδια τη σιωπηρή εικόνα σου; Μια γυναίκα προσπαθεί να πιστέψει στην επικοινωνία, στην αγάπη, μέσω της θεατρικής πράξης. Θα μπορέσει να τη χρησιμοποιήσει χωρίς να προδώσει την αλήθεια των λόγων της;

Κείμενο - σκηνοθεσία Γιάννη Αστερή. Παίζει η Χρύσα Διαμαντοπούλου. Βοηθός σκηνοθέτη - κίνηση Σίμος Πατιερίδης, μουσική Κωνσταντίνος Βήτα, σκηνογραφική - ενδυματολογική επιμέλεια Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα - Ράνια Υφαντίδου, φωτισμοί Αλέξης Κοέν.

Κυνική εκμετάλλευση

Το πολυδιαφήμισαν. Το στήριξαν, με την αίγλη τους επώνυμοι Ελληνες των Γραμμάτων και Τεχνών, δεχόμενοι να γίνουν μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του. Πλην, όμως, οι αποφάσεις παίρνονται από άλλους, αν όχι και απ' αλλού. Ο λόγος για το «Αμερικανο-Ελληνικό Κέντρο Τεχνών», στο Χαλάνδρι, δημιούργημα της πρεσβείας των ΗΠΑ, που χρηματοδοτούν, υποτίθεται, «χορηγοί».

Η αναφορά μας σ' αυτό οφείλεται σε ανακοίνωση - καταγγελία των «Διεθνών Σχέσεων Πολιτισμού», για μη τήρηση από το ΑΕΚΤ της οικονομικής συμφωνίας για την παράσταση «Χορεύτρια με ρόδες», η οποία συντελέστηκε από άτομα με ειδικές ανάγκες. «Λυπούμεθα βαθύτατα για τις "περιπέτειες" που ενεπλάκησαν οι συντελεστές που δούλεψαν για το σκοπό αυτό και παραμένουν μέχρι σήμερα σε αναμονή για την καταβολή των αμοιβών τους», τονίζουν οι Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού, δηλώνοντας ότι προέβησαν «σε όλες τις νόμιμες ενέργειες» για το θέμα.

Διαπιστώνοντας (κάλλιο αργά παρά ποτέ...) το απροκάλυπτο «ποιόν» του αμερικανοκίνητου «κέντρου τεχνών», οι Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού υπογραμμίζουν: «Φαίνεται ότι η ευαισθησία και ο πολιτισμός αρχίζουν και τελειώνουν σε ό,τι λάμπει και προβάλλεται σε γιγαντιαίες "αφίσες" και όχι την ώρα του σεβασμού του δικαιώματος της εργασίας έναντι αμοιβής».

Το ερώτημα είναι: Οι επώνυμοι, οι οποίοι πλαισιώνουν το «κέντρο» δέχονται να είναι συμμέτοχοι μιας κυνικής εκμετάλλευσης, ακόμα κι όταν πρόκειται για άτομα με ειδικές ανάγκες;