Από αύριο, Δευτέρα, οι εργαζόμενοι στην Τοπική Διοίκηση συνεχίζουν με 48ωρη απεργία, για το ζήτημα των συμβασιούχων και για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον κλάδο. Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις καλούν σε μαζική συμμετοχή στην απεργία, προβάλλοντας αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Σε αυτό το πλαίσιο, καλούν στην απεργιακή συγκέντρωση αύριο, Δευτέρα, στις 11 π.μ., στο Σύνταγμα, καθώς και την Τρίτη, στις 8.30 π.μ. στην προσυγκέντρωση στην Ομόνοια.

Σήμερα, ο «Ριζοσπάστης» συζητά για τα ζητήματα αυτά με τον Γιώργο Δασκαλάκη, μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής και πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στο Δήμο Λυκόβρυσης - Πεύκης.

Από τη μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων στους δήμους την Πέμπτη στην Αθήνα

-- Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει τη βασική πολιτική ευθύνη. Συνειδητά δεν έδινε λύση όλο το προηγούμενο διάστημα με τη μετατροπή των συμβάσεων των συναδέλφων σε αορίστου χρόνου. Συνειδητά κορόιδευε τους συναδέλφους με δηλώσεις και πολιτικές φιέστες για τη μονιμοποίησή τους. Συνειδητά επέτρεπε σε δημάρχους να έχουν απλήρωτους χιλιάδες συναδέλφους ή να μην ανανεώνουν τις συμβάσεις τους, με αποτέλεσμα να διεκδικούν την πληρωμή και ανανέωσή τους στις δικαστικές αίθουσες.

Οπως προκύπτει από τα λεγόμενα της αρμόδιας υπουργού, Ολγας Γεροβασίλη, φαίνεται ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα είναι η πρώτη κυβέρνηση που θα φέρει 15.000 απολύσεις στους ΟΤΑ και άλλες 15.000 στο υπόλοιπο Δημόσιο. Αυτές τις απολύσεις, που ως αντιπολίτευση κατάγγελλε, σήμερα έρχεται να τις εφαρμόσει.

Τεράστια ευθύνη έχει και η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ, τμήμα της οποίας - που πρόσκειται στη ΝΔ - επιχαίρει με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Δήμαρχοί της πρωταγωνίστησαν στη μη εφαρμογή ακόμα και αυτού του κουτσουρεμένου νόμου για παράταση των συμβάσεων μέχρι τα τέλη του 2017. Με δηλώσεις της ηγεσίας της ΝΔ επιχειρήθηκε συστηματικά να στραφεί το ένα τμήμα της εργατικής τάξης απέναντι στο άλλο, να τεθούν οι δήθεν «βολεμένοι συμβασιούχοι» στην καθαριότητα απέναντι στους ανέργους και τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο στους εργαζόμενους ότι εδώ μιλάμε για κεντρικές κατευθύνσεις της ΕΕ, τόσο για τη διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όσο και για την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών που είναι κερδοφόρες για το κεφάλαιο, όπως καθαριότητα, ηλεκτροφωτισμός, παιδικοί σταθμοί, και όχι μόνο. Κατευθύνσεις που ικανοποιούν τις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, για τόνωση της κερδοφορίας τους με ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και διεύρυνση της δραστηριότητάς τους σε υπηρεσίες που παρέχονταν μέχρι πριν από λίγα χρόνια από το κράτος.

Σε αυτήν τη λογική ήταν αποκαλυπτική η επίκληση ευρωενωσιακής οδηγίας, εκ μέρους της υπουργού, που απαγορεύει τον αποκλεισμό των ιδιωτικών επιχειρήσεων από τις υπηρεσίες καθαριότητας, σίτισης και φύλαξης.

Καμία αυταπάτη, λοιπόν, δεν πρέπει να υπάρχει σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας, για τις προθέσεις όλων των κυβερνήσεων, που βλέπουν την ΕΕ ως το «κοινό μας σπίτι», τόσο για τη διεύρυνση των ελαστικών μορφών εργασίας όσο και για τις ιδιωτικοποιήσεις.

Παράλληλα, οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις υπολογίζουν και το άμεσο πολιτικό όφελος από την ανακύκλωση της ανεργίας, όπως και από την εργασιακή ομηρία των συμβασιούχων.

Σε κάθε περίπτωση, μόνος δρόμος για την υπεράσπιση των δικών μας συμφερόντων είναι η συνολική σύγκρουση με αυτές τις πολιτικές, με αιτήματα που αναδεικνύουν τις σύγχρονες ανάγκες μας, όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία.

-- Πώς μεταφράζεται όλη αυτή η κατάσταση στη δουλειά και τη ζωή των συμβασιούχων εργαζομένων;

-- Πρόκειται κυριολεκτικά για το μεροκάματο του τρόμου γι' αυτούς τους εργαζόμενους. Στα αμαξοστάσια γίνεται κάθε χρόνο προσκλητήριο νεκρών και σοβαρά τραυματισμένων εργατών που καλούνται σε μία νύχτα να κάνουν μια πολύ βαριά, επικίνδυνη και ανθυγιεινή εργασία, συχνά χωρίς μέσα ατομικής προστασίας, εμβόλια, γιατρούς και τεχνικούς ασφαλείας.

Εχουμε περιπτώσεις που οι συνάδελφοι δουλεύουν 7 μέρες τη βδομάδα, νύχτα, για ένα μήνα, κατά παράβαση κάθε εργατικής νομοθεσίας.

Παράλληλα, γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από αιρετούς και τους μηχανισμούς τους που τους κοροϊδεύουν τάζοντάς τους μονιμοποιήσεις ή παρατάσεις συμβάσεων.

Επίσης, οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι δεν μπορούν να κάνουν κανέναν προγραμματισμό για τη ζωή τους όταν γνωρίζουν ότι σε λίγους μήνες θα απολυθούν. Αυτές είναι οι προσλήψεις... «προνομιούχων» στο Δημόσιο!

-- Ποια πρέπει να είναι η απάντηση των εργαζομένων σε αυτήν την κατάσταση και σε ποια κατεύθυνση;

-- Καταρχήν οφείλουμε να σημειώσουμε τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν στη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Υπήρξε από την πλευρά της κυβέρνησης μία σχεδιασμένη προσπάθεια εφησυχασμού μετά από τις μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Κυριολεκτικά, δεν περνούσε μέρα που να μην υπήρχε κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης που να τάζει μονιμοποίηση, παρά το γεγονός ότι χιλιάδες συμβασιούχοι παρέμεναν απλήρωτοι ή δεν ανανεώνονταν οι συμβάσεις τους από τους δημάρχους.

Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι να υπάρχει απογοήτευση στους εργαζόμενους. Οργή και προσδοκία εναλλάσσονται με γρήγορους ρυθμούς.

Παράλληλα, επιχειρείται εντελώς αποπροσανατολιστικά να στραφεί η οργή τους αποκλειστικά στο Ελεγκτικό Συνέδριο, στη ΝΔ, στο Σύνταγμα, στους θεσμούς κ.τ.λ. Να παρουσιαστεί ότι η κυβέρνηση κάνει τα πάντα και δεν την αφήνουν οι άλλοι, όταν στην πραγματικότητα όλα τα κόμματα του κεφαλαίου και οι μηχανισμοί του κράτους του υπηρετούν την ίδια αντεργατική πολιτική.

Την ίδια ώρα, απέναντί τους οι εργαζόμενοι έχουν και τις κυβερνητικές - εργοδοτικές συνδικαλιστικές πλειοψηφίες της Ομοσπονδίας (ΠΟΕ - ΟΤΑ). Η Ομοσπονδία και τα σωματεία που έχουν την πλειοψηφία δεν εγγράφουν μέλη τους συμβασιούχους, με αποτέλεσμα να διασπούν στην πράξη τους εργαζόμενους.

Σήμερα, οι δυνάμεις αυτές, ενώ αρνήθηκαν να μπουν στη μάχη όλη τη βδομάδα και δεν στήριξαν τις κινητοποιήσεις σωματείων και κλαδικών συνδικάτων, έρχονται και επιχειρούν να εκφυλίσουν τους αγώνες με θεματικές κινητοποιήσεις, χωρίς μαζικές διαδικασίες. Κυρίως το αίτημά τους δεν είναι η μονιμοποίηση των συμβασιούχων, αλλά απλώς η εφαρμογή της παράτασης. Είναι σε πλήρη ταύτιση με τις κυβερνητικές επιλογές. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην ίδια συνεδρίαση που η ΠΟΕ - ΟΤΑ αποφάσισε τις απεργιακές κινητοποιήσεις, η ίδια πλειοψηφία αποφάσισε να μην εγγράψει στη δύναμη της Ομοσπονδίας το Σωματείο Εργαζομένων Νομού Σερρών επειδή στο καταστατικό του δεν φαίνεται καθαρά ότι απαγορεύεται να ψηφίζουν οι συμβασιούχοι!

Το οργανωμένο ταξικό κίνημα, από την πρώτη στιγμή, οργάνωσε τους συναδέλφους, τους ενέγραψε σε σωματεία με ταξικό προσανατολισμό και σε κλαδικά σωματεία. Ανέδειξε τους πραγματικούς υπευθύνους γι' αυτήν την κατάσταση. Μπήκε μπροστά στον αγώνα των συμβασιούχων και με μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις συνεχίζει να διεκδικεί το δικαίωμά τους στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Ενωσε όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπόρεσε να πετύχει και ορισμένες, μικρές έστω, νίκες.

Καλούμε σε συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα. Σε αυτήν την κατεύθυνση καλέσαμε σε μαζική συμμετοχή στην αποχή από την εργασία χτες και σήμερα, στη 48ωρη απεργία που ξεκινά αύριο, προβάλλοντας αιτήματα για: Νομοθετική ρύθμιση και μετατροπή όλων των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, όλων των συμβασιούχων σε όλες τις υπηρεσίες των δήμων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Ακόμα, για το ζήτημα των παιδικών σταθμών, διεκδικούμε να μην κλείσει καμιά δομή, να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος, δημόσια ενιαία Προσχολική Αγωγή. Κανένα παιδί έξω από τους παιδικούς σταθμούς, ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα. Κάτω τα χέρια από τα ΒΑΕ.

Η Σοφία Εξαδακτύλου, συμβασιούχος εργαζόμενη, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ και Δημοτικών Επιχειρήσεων νομού Θεσσαλονίκης δήλωσε στον «Ριζοσπάστη», με αφορμή τις κινητοποιήσεις:

«Ολα αυτά τα χρόνια οι εκάστοτε κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τους συμβασιούχους σαν ψηφοφόρους και ευάλωτους εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα, εργαζόμενους με ημερομηνία λήξης. Με βάση και τις οδηγίες της ΕΕ, το δικαίωμά μας για σταθερή και μόνιμη δουλειά γίνεται όνειρο μακρινό. Οι συμβασιούχοι νιώθουν και αισθάνονται στο πετσί τους την ανεργία, την ανασφάλεια, τους εκβιασμούς. Εύκολος στόχος για όσους θέλουν εργαζόμενους υποταγμένους, χωρίς όραμα, χωρίς διεκδικήσεις.

Με τη δουλειά των ταξικών σωματείων, ωστόσο, τα τελευταία δύο χρόνια δημιουργήθηκε μια δυναμική, πολλοί συμβασιούχοι κατάλαβαν τι γίνεται, άρχισαν όχι μόνο να γράφονται στα σωματεία, αλλά και να συμμετέχουν στους κοινούς αγώνες. Μόνο ο Σύλλογος ΟΤΑ Νομού Θεσσαλονίκης εδώ κι ενάμιση χρόνο έχει 650 νέες εγγραφές συμβασιούχων. Με δεδομένο το βασικό αίτημα σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους και μπολιάζοντάς το με όλα τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ο κόσμος συσπειρώθηκε.

Η κινητοποίηση στις 18/5, στην οποία 400 εργαζόμενοι κατέβηκαν με πούλμαν από τη Θεσσαλονίκη, απέδειξε ότι οι συμβασιούχοι κατάλαβαν τον εμπαιγμό και το ρόλο όχι μόνο των κομμάτων που θέλουν να διατηρήσουν αυτές τις σχέσεις εργασίας, αλλά και των συνδικαλιστικών παρατάξεών τους. Πολλοί εργαζόμενοι έβγαλαν συμπεράσματα και για το ρόλο της πλειοψηφίας της ΚΕΔΕ, αλλά και για την κυβέρνηση η οποία δεν υπερασπίστηκε ούτε την ίδια τροπολογία που αυτή ψήφισε. Μόνο το ΠΑΜΕ στάθηκε και στέκεται πλάι μας, μόνο το ΚΚΕ υπερασπίζεται το δικαίωμά μας σε μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα».