Μια πλούσια συζήτηση, στην οποία αναδείχτηκαν όχι μόνο τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός της Αθήνας, αλλά και η πολιτική της διοίκησης του δήμου που τα εκκολάπτει, αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της χτεσινής Ολομέλειας της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου.

Εκείνο όμως που αναδείχτηκε σε όλους τους τόνους, απ' όλους τους ομιλητές, ήταν η ανάγκη της καθημερινής επαφής με τους εργαζόμενους, τη νεολαία, την εργαζόμενη διανόηση, τους μετανάστες, έτσι ώστε οι θέσεις της «Συμπαράταξης» να φτάσουν όσο το δυνατό πλατύτερα σε κάθε Διαμέρισμα, γειτονιά και συνοικία. Βασικό θέμα επίσης ήταν η ανάδειξη του νέου ρόλου που αναλαμβάνει ο ίδιος ο δήμος, αλλά και συνολικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ), η οποία και μετατρέπεται σε γρανάζι της αντιλαϊκής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης. Αλλωστε, η ΤΑ έχει σοβαρό μερίδιο ευθύνης εφόσον προχωρά στην πράξη στην κατάργηση στοιχειωδών δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Στο επίκεντρο της συζήτησης μπήκαν, επίσης, τα θέματα των ελεύθερων χώρων που ολοένα και λιγοστεύουν, του ξεπουλήματος των Ολυμπιακών ακινήτων και τα τεράστια προβλήματα των δημοτικών οργανισμών και υπηρεσιών. Προβλήματα που δεν περιορίζονται μόνο στη λειψή χρηματοδότηση από τη διοίκηση, αλλά - όπως φάνηκε από τη συζήτηση - ξεκινούν από την ίδια τη λογική της δημοτικής αρχής. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Βιβλιοθήκης του δήμου, που ενώ δε δίνονται λεφτά για την αγορά νέων βιβλίων, αντιθέτως δόθηκαν 29.000 ευρώ για την πρόσληψη ...συμβούλου για τις βιβλιοθήκες.

Τέλος, σημαντικό μέρος του προβληματισμού αποτέλεσε η δράση της «Συμπαράταξης» σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα και ο τρόπος καλύτερης προβολής των θέσεών της.

Η ανάγκη να απλωθεί η δράση της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», σε κάθε Δημοτικό Διαμέρισμα, σε κάθε γειτονιά και συνοικία της πόλης, εκεί όπου ζουν, εργάζονται και διασκεδάζουν οι άνθρωποι του μόχθου, η νεολαία και η εργαζόμενη διανόηση, ήταν το κεντρικό στοιχείο της ομιλίας του επικεφαλής της παράταξης και δημοτικού συμβούλου Αθηναίων Σπύρου Χαλβατζή, κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της παράταξης.

«Οι άλλες παρατάξεις - τόνισε χαρακτηριστικά - έχουν άλλους μηχανισμούς επιρροής, επίδρασης στον κόσμο. Εμείς έχουμε άλλη λογική, διαφορετικό τρόπο δουλιάς και προσέγγισης των ανθρώπων του μόχθου. Των εργατών, των επαγγελματοβιοτεχνών, της εργαζόμενης διανόησης, της νεολαίας, των μεταναστών. Των ανθρώπων, που υποφέρουν από την πολιτική της νέας τάξης πραγμάτων».

Με αυτά τα λόγια, έδωσε το στίγμα της δράσης που όχι μόνο πρόκειται να ακολουθήσει η «Συμπαράταξη» μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές, αλλά και της δράσης που προηγήθηκε μέχρι και τη χθεσινή Ολομέλεια. Δράση, που έρχεται σε αντίθεση με την πρακτική της συναίνεσης που ακολουθούν οι υπόλοιπες παρατάξεις της μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου.

«Είναι σταθερή η συναίνεση», τόνισε χαρακτηριστικά ο ομιλητής, «ανάμεσα στη ΝΔ, γενικά, αλλά και ειδικότερα στην Ντ. Μπακογιάννη, και στο ΠΑΣΟΚ. Στα στρατηγικής σημασίας, είναι σύμφωνος και ο ΣΥΝ. Σε δευτερεύοντα μπορεί να διαφωνούν και να σηκώνουν τους τόνους. Μαζί τους, σε όλα σχεδόν, και η παράταξη του Γ. Δημαρά».

Βασικός στόχος της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», σημείωσε ο Σπ. Χαλβατζής, «εξακολουθεί να παραμένει η ανάπτυξη της δράσης μας στις γειτονιές, στα Διαμερίσματα».

Ηδη, συνέχισε ο ομιλητής, παρουσιάζεται μια δραστηριοποίηση σε επίπεδο συνοικίας, για την προβολή και παρουσίαση των θέσεων της παράταξης, η οποία θα αποτελέσει «τη μαγιά για να απλωθούμε ευρύτερα, να καλέσουμε πολύ περισσότερους ανθρώπους στο δρόμο της συμμετοχής, της δράσης, της συμπόρευσης μαζί μας».

Τόνισε, επίσης, την ανάγκη να υπάρξει ένα πρόγραμμα δράσης κατά Επιτροπή και Ομάδα δουλιάς της «Συμπαράταξης». «Σε κάθε Δημοτικό Διαμέρισμα να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και να καταγραφούν τα προβλήματα», τόνισε. Δηλαδή: Πόσα στέκια νεολαίας λείπουν, πόσα ΚΑΠΗ ή Παιδικοί Σταθμοί. Πόσα σχολεία λειτουργούν με διπλοβάρδιες κλπ.

Σημαντική είναι και η ανάγκη «να προχωρήσουμε συστηματικά σε συγκεντρώσεις, όχι γενικά στα δημοτικά Διαμερίσματα, αλλά σε κάθε γειτονιά. Να μιλήσουμε, να ζητήσουμε γνώμες από μαχόμενους ανθρώπους. Να κινήσουμε ανθρώπους σε δράση. Να εμπνεύσουμε για την ανάγκη της συνειδητής προσπάθειας, της διεκδίκησης, του αγώνα. Να οργανώσουμε περιοδείες σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς, χώρους εργαζομένων του δήμου».

«Η "Συμπαράταξη για την Αθήνα" αγωνίζεται σθεναρά, στο πλευρό των εργαζομένων, προσπαθώντας να βελτιώσει τη θέση τους και να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες για τη ζωή τους», τόνισε ο Σπ. Χαλβατζής. Συγκεκριμένα:

• Συμμετείχε ενεργά στις κινητοποιήσεις κατά του πολέμου στο Ιράκ. Συμπαραστάθηκε στους αγώνες των απολυμένων της «Σίσσερ Πάλκο» και άλλων εργαζομένων. Εναντιώθηκε στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, στη συνύφανση του Δήμου με τους ιδιώτες.
• Αγωνίζεται για την προστασία και τη διάσωση των Ελεύθερων Χώρων και της Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς. Αντέδρασε στην εγκατάσταση κεραιών κινητής τηλεφωνίας και καμερών παρακολούθησης των πολιτών.
• Αρνείται πεισματικά την αύξηση των δημοτικών τελών. Διεκδικεί αποφασιστικά την απόδοση των οφειλομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πόρων από το κράτος.
• Τέλος, ήταν η μόνη παράταξη που καταψήφισε και αρνήθηκε να συμμετάσχει στα «Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης Παραβατικότητας», του νέου μηχανισμού παρακολούθησης των κατοίκων της πόλης.

Αναφερόμενος ιδιαίτερα στην αστυνομοκρατία, ο ομιλητής τόνισε ότι «σ' αυτήν την κατεύθυνση σοβαρό αρνητικό ρόλο παίζει όλο και πιο δραστήρια η ΤΑ με τους μηχανισμούς της», όπως τη Δημοτική Αστυνομία, τις Επιτροπές ή τα Συμβούλια πρόληψης της παραβατικότητας και τους εθελοντές αστυνόμους.

Από την άλλη πλευρά, συνέχισε ο Σπ. Χαλβατζής, «η πολιτική και οι επιλογές της Δημοτικής Αρχής, σε όλα τα θέματα, παραμένουν αναλλοίωτες τα τελευταία χρόνια, παρά την αλλαγή των προσώπων». Ενδεικτικά σημειώθηκε:

• Η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών. Η κοινωνική πλευρά περιορίζεται. Οδηγούνται σε ιδιωτικοποίηση οι υπηρεσίες με τις συνεχείς αναθέσεις έργων του δήμου σε εργολάβους.
• Η σταδιακή αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στο δήμο. Εκατοντάδες είναι οι προσλήψεις με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
• Η περιφρούρηση των ελεύθερων χώρων - πόσο μάλλον η ανάπτυξή τους - είναι ανύπαρκτη.