Να μη δοθεί το άλσος Ριζάρη προκειμένου να γίνει εκεί το μουσείο της κυρίας Ελίζας Γουλανδρή, αποφάσισε προχτές το διευρυμένο Νομαρχιακό Συμβούλιο Αθήνας-Πειραιά. Επίσης, αποφάσισε να αξιοποιηθεί το Πεδίον του Αρεως ως χώρος περιπάτου και όχι ως χώρος εμπορικών πράξεων.

Ο χώρος της Ριζάρειου δεν είναι η πρώτη φορά που βρέθηκε στο στόχαστρο του μεγάλου κεφαλαίου. Για πρώτη φορά κινδύνευσε το 1974 όταν το ΔΣ της σχολής τον διαπραγματευόταν για να κτιστεί εκεί τεράστιο ξενοδοχείο. Το 1981 κινδύνευσε ξανά, αλλά σώθηκε με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων. Τώρα τον έβαλε στο μάτι η Ελίζα Γουλανδρή και 50 στρέμματα πράσινου είτε θα καταστραφούν είτε θα καταστούν απρόσιτα για το κοινό.

«Είναι πράγματι θλιβερό ένα μουσείο, που αναμφισβήτητα όλοι θέλουμε, να γίνει με θεμέλια τους στεναγμούς των κομμένων δέντρων και εις βάρος της υγείας και της ανασφάλειας των περιοίκων, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει αλλού και να χειροκροτήσουμε όλοι», επισημαίνεται σε ανακοίνωση της «Επιτροπής Αγώνα για τη σωτηρία του άλσους Ριζάρη».

«Η προστασία των ελεύθερων χώρων όπως και η καταπάτησή τους είναι θέμα-πρόβλημα ταξικό», τόνισε ο επικεφαλής της «Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας», Σπύρος Χαλβατζής, και πρόσθεσε: «Οι κυρίαρχες δυνάμεις, αλλά και η κυρίαρχη πολιτική στέκεται από τη μία μεριά. Τσιμεντοποιεί, ιδιωτικοποιεί κάθε ελεύθερο χώρο. Κάθε τετραγωνικό μέτρο γης μετατρέπεται σε χρήμα απ' αυτές τις δυνάμεις. Η μεγαλοαστική τάξη καταστρέφει κάθε ελεύθερο χώρο. Από την άλλη βρίσκονται οι άνθρωποι, ο κόσμος της δουλιάς, οι νέοι, η εργαζόμενη διανόηση. Δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Αγωνίζονται για την προστασία των ελεύθερων χώρων. Διαμορφώνουν κινήσεις, συμμετέχουν στις μαζικές οργανώσεις, διαδηλώνουν ενάντια στην πολιτική που μετατρέπει κάθε ελεύθερο χώρο σε τσιμέντο, σε χρήμα».

«Σήμερα, υπογράμμισε ο Σπ. Χαλβατζής, κινδυνεύει από την οικογένεια Γουλανδρή. Φαίνεται ότι τα παλιά και τα νέα τζάκια επιμένουν να γράφουν τη δική τους ιστορία. Την έχουν γράψει με τα ναυάγια, την έλλειψη μέτρων προστασίας των εργατών, με τη ληστρική εκμετάλλευση των εργαζομένων. Ο κ. Λαμπράκης κατακρεούργησε το Πάρκο Ελευθερίας στο χώρο του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Ο κ. Κυριακού συνεχίζει να καταστρέφει το άλσος στο Πεδίον του Αρεως. Η οικογένεια Γουλανδρή προσπαθεί να κτίσει το μουσείο της στην καρδιά της Αθήνας, ακρωτηριάζοντας όσα δέντρα μικρά ή μεγάλα υπάρχουν. Στους Αγιους Ανάργυρους μεγάλοι χώροι μετατράπηκαν ήδη σε τσιμέντο».

Καταλήγοντας ο Σπ. Χαλβατζής, αφού υπενθύμισε ότι υπάρχουν ήδη παλιότερες αποφάσεις του Νομαρχιακού Συμβουλίου για εγκατάσταση του μουσείου στη Δυτική Αθήνα ώστε να αναβαθμιστεί η περιοχή που συνεχώς υποβαθμίζεται, τόνισε: «Εάν δυσκολέψουν τα πράγματα να καλέσουμε το λαό της Αθήνας σε κινητοποιήσεις για τη σωτηρία των ελεύθερων χώρων».

Τα πολεοδομικά, περιβαλλοντικά και κυκλοφοριακά προβλήματα του κέντρου της Αθήνας και η διεθνής εμπειρία από χωροθετήσεις μουσείων αποτελούν τις δύο κεντρικές ενότητες ημερίδας που διοργανώνεται την ερχόμενη βδομάδα για το άλσος Ριζάρη.

Την ημερίδα - που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 11 Οκτώβρη, στις 5.30 το απόγευμα στην αίθουσα της Ενωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, στην οδό Ακαδημίας 23 - διοργανώνουν οι παρακάτω φορείς: Επιτροπή Αγώνα για τη Σωτηρία του Αλσους Ριζάρη, Ελληνικό Τμήμα του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών, Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών και Συντονιστική Επιτροπή Συλλόγων και Κινήσεων για την Προστασία των Ελεύθερων Χώρων και την Ποιότητα Ζωής.

Γραπτή δήλωση, με την οποία αποενοχοποιείται ο Αβραάμ Λεσπέρογλου για την απόπειρα διάρρηξης εργαστηρίου οδοντοτεχνικής και τον τραυματισμό του αρχιφύλακα Γ. Ψαρουδάκη στις 24-10-1982 στα Εξάρχεια, απέστειλε χτες στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών ο τότε γραμματέας της οργάνωσης στην Ελλάδα του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Ναντίμ Ρισμάουϊ.

Στη δήλωση αυτή, η οποία διαβάστηκε από την πρόεδρο του δικαστηρίου, ο Ν. Ρισμάουϊ αναφέρει ότι γνώρισε τον Α. Λεσπέρογλου από το 1976 μέχρι το 1982. «Υπήρξε - σημειώνει - ένθερμος υποστηρικτής του παλαιστινιακού κινήματος. Ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, συμμετείχε ενεργά σε δεκάδες καμπάνιες, εκδηλώσεις, εράνους, διανομές προκηρύξεων και αφισοκολλήσεις, αποκτώντας στενούς συντροφικούς δεσμούς με το σύνολο σχεδόν των Παλαιστίνιων φοιτητών της πόλης (...) Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι διαθέτει την προσωπική συγκρότηση και την ηθική ακεραιότητα που δε θα επέτρεπαν να διαπράξει όσα του καταλογίζονται σχετικά με το θλιβερό περιστατικό της 24ης Οκτωβρίου 1982».

Ο Ν. Ρισμάουϊ, αφού εν συνεχεία περιγράφει την τραγική κατάσταση που βρισκόταν το παλαιστινιακό κίνημα το 1982 (πολιορκία της Βηρυτού από τον ισραηλινό στρατό και πτώση της με αποτέλεσμα την καταφυγή εκατοντάδων Παλαιστίνιων μαχητών προσφύγων στην Ευρώπη και την Ελλάδα), δηλώνει για την εκδικαζόμενη υπόθεση: «...Ο Σαμίρ Σουντζούκ, ο οποίος ήταν μέλος της οργάνωσής μας, ένας ακόμη Παλαιστίνιος που είχε φτάσει στις αρχές Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας και δεν ανήκε σε καμιά οργάνωση και ο Λευτέρης Αδειλίνης αποφασίζουν να διαρρήξουν ένα οδοντοτεχνικό εργαστήριο στην Αθήνα, στο οποίο, σύμφωνα με τις πληροφορίες τους, υπήρχε ποσότητα χρυσού. Γι' αυτήν την ενέργεια, δεν είχε ενημερωθεί κανείς από την οργάνωσή μας (...) Ο Λεσπέρογλου είχε δώσει στον Παλαιστίνιο την ταυτότητά του, γιατί δεν είχε καθόλου χαρτιά και έμοιαζαν αρκετά, ώστε να μπορεί να κινείται σχετικά άνετα, καθώς γνώριζε καλά ελληνικά επειδή σπούδαζε στην Ελλάδα σε περασμένο διάστημα (...) Γνωρίζω το όνομα του Παλαιστίνιου που πυροβόλησε τον αστυφύλακα, όμως είναι υπόθεση του Λεσπέρογλου, αν θα το αναφέρει στο δικαστήριο. Σε ό,τι μάς αφορά πάντως, ως οργάνωση, δε γνωρίζαμε απολύτως τίποτα για όλο το περιστατικό, αγνοούμε αν ο Λεσπέρογλου είχε γνώση της διάρρηξης. Εκτοτε, κανείς μας δεν είχε επαφή μαζί του και σιωπήσαμε, εφόσον ο ίδιος επέλεξε την οδό της φυγής. Σήμερα κάνω αυτή την κατάθεση, γιατί μού ζητήθηκε από τον ίδιο να μιλήσω για εκείνη την υπόθεση, γιατί έχω εκτιμήσει τη δράση του υπέρ του κινήματός μας μέχρι το 1982 και επειδή πιστεύω ότι επιτέλους κάποιος πρέπει να μιλήσει γι' αυτή την υπόθεση. Ετσι, αν και κατανοώ, χωρίς να δικαιολογώ τη σιωπή των άμεσα αναμεμειγμένων Σουντζούκ και Αδειλίνη, με τους οποίους ουδεμία επαφή είχα όλα αυτά τα χρόνια, για λόγους ηθικής και πολιτικής τάξης, προβαίνω σε αυτή τη δήλωση».

Τα παραπάνω επιβεβαίωσαν στις καταθέσεις τους αρκετοί μάρτυρες υπεράσπισης (Κίμων Κούτσιανος, εξάδελφος του κατηγορουμένου, κτηνίατρος, Παρασκευή Κούτσιανου, σύζυγος του προηγούμενου, Ν. Γιαννόπουλος, επιμελητής - διορθωτής κειμένων, Μαριάννα Μπαρζέφσκι, δημοσιογράφος, Μάκης Σέρβος), ενώ ο καθηγητής Λυκείου Γ. Φωτιάδης είπε στο δικαστήριο ότι εκείνο το βράδυ ήταν μαζί με τον κατηγορούμενο και άλλους φίλους τους στην πλατεία Περιστερίου και παρακολουθούσαν τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών.

Σημαντικό επίσης στοιχείο, ως προς τη φυγοδικία του Α. Λεσπέρογλου, ήταν η μαρτυρία του βουλευτή του ΣΥΝ Φ. Κουβέλη ότι τον Οκτώβρη του 1984, που ήταν γγ του ΔΣΑ, τον επισκέφθηκαν στο γραφείο του οι Ν. Μανιός και Ν. Γιαννόπουλος, του ανέφεραν το όνομα του Λεσπέρογλου και του ζήτησαν να τον συνοδεύσει στον εισαγγελέα, γιατί καταζητείται. «Περίμενα - πρόσθεσε - να με ειδοποιήσουν, αλλά αυτό δεν έγινε».

Για το ίδιο θέμα, ο οφθαλμίατρος Ν. Μανιός κατέθεσε ότι ο Ν. Γιαννόπουλος τού ζήτησε να μεσολαβήσει, ώστε ο Λεσπέρογλου να παρουσιαστεί στον εισαγγελέα με δικηγόρο τον Φ. Κουβέλη. «Μου είπε ότι τίποτα δεν ισχύει απ' όσα τον κατηγορούν. Είχε δώσει μια ταυτότητα και μπλέχτηκε», κατέληξε ο συγκεκριμένος μάρτυρας.

«Ο Λεσπέρογλου - κατέθεσε ο βουλευτής του ΣΥΝ Παν. Λαφαζάνης - ήταν από τους πρωταγωνιστές μιας προσπάθειας να αναπτυχθεί στην Ελλάδα ένα κίνημα αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση». Ο δημοσιογράφος Γ. Βότσης εξέφρασε την ανησυχία του για «όλο αυτό το βάρος των προκατασκευασμένων εντυπώσεων που συνοδεύει τον κατηγορούμενο». Η φίλη του Α. Λεσπέρογλου, Ανεμικ Σχάουτορτ από την Ολλανδία, είπε ότι ζούσαν μαζί στο Αμστερνταμ τα τελευταία 15 χρόνια και ότι ποτέ δεν της είχε μιλήσει για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει στην Ελλάδα.

Τέλος, ο βιοτέχνης Ι. Μακρυγιάννης από την Πρέβεζα κατέθεσε στο δικαστήριο ψηφίσματα και κείμενο συμπαράστασης των συμπατριωτών του Α. Λεσπέρογλου.

Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα με καταθέσεις και άλλων μαρτύρων υπεράσπισης.

Την έντονη ανησυχία τους για την εξέλιξη της υπόθεσης του Αβραάμ Λεσπέρογλου, ιδιαίτερα τώρα που οι Αμερικάνοι πιέζουν για τον έλεγχο, τον περιορισμό και την καταστολή κάθε κοινωνικής δράσης και αντίστασης, εκφράζουν στο κείμενο συμπαράστασης πολλοί μαζικοί φορείς της Πρέβεζας. Επισημαίνουν ότι ο Αβραάμ Λεσπέρογλου, ως γόνος αριστερής οικογένειας, είναι επόμενο «να γίνεται πρώτος και εύκολος στόχος των δικαστικών αρχών. Πολύ περισσότερο, που κι ο ίδιος στρατεύτηκε στον αγώνα». Εκφράζουν δε το φόβο τους ότι «και στην περίπτωση Λεσπέρογλου απλώς συμπληρώνεται το έργο που οι διωκτικές αρχές φρονούν ότι οφείλουν να παράγουν και να επιδεικνύουν».

Το κείμενο συμπαράστασης υπογράφουν οι: Κ. Παπαγεωργίου, δήμαρχος Πρέβεζας, Ν. Σολδάτος, δημοτικός σύμβουλος, Ν. Ταμπούρης, πρώην δήμαρχος Πρεβέζης, Χ. Ντούσκας, πρώην γραμματέας οργάνωσης ΠΑΣΟΚ, Κ. Καζαντζίδης, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου, Φ. Σωτηριάδης, δημοτικός σύμβουλος ΚΚΕ, Δ. Σώζης, πρόεδρος Συνεταιριστικών Υπαλλήλων, Γ. Μπακιρτζόγλου, πρόεδρος Υπαλλήλων Δήμου Πρέβεζας, Κ. Λάμπρος, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας, Α. Ντούσιας, πρόεδρος Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, Γ. Αυδίκος, διευθυντής Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, Α. Ζαπουνίδης, γραμματέας οργάνωσης ΔΗΚΚΙ, Σ. Παγκράτης, μέλος ΔΣ Εργαζομένων ΟΤΕ, Θ. Μπαρτζώκας, πρόεδρος Οδηγών - Εισπρακτόρων ΚΤΕΛ και πολλοί άλλοι.

Επίσης, ψηφίσματα συμπαράστασης προς τον Λεσπέρογλου εξέδωσαν το Σωματείο Εργαζομένων στα ΚΤΕΛ Πρέβεζας και ο Σύνδεσμος Συνεταιριστικών Υπαλλήλων Πρέβεζας.