Associated Press

Η οργή του λαού του Νεπάλ εκφράστηκε στους δρόμους με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις

Τα βλέμματα πλέον στρέφονται στα επόμενα βήματα. Ο Κοϊράλα προανήγγειλε, τη βδομάδα που πέρασε, ότι θα επιδιώξει τη συμμετοχή και των ανταρτών, του ΚΚ Νεπάλ-Μαοϊκού, στην κυβέρνηση, και ότι αρχίζουν αμέσως τόσο συνομιλίες για την αποκατάσταση μόνιμης ειρήνης στη χώρα, όσο και διεργασίες για την πραγματοποίηση Συνταγματικής Συνέλευσης, η οποία θα εξετάσει το ρόλο της μοναρχίας και του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας και είναι πιθανό ακόμη και να καταργήσει τη μοναρχία.

Η επιτυχία των διαδηλώσεων που έκαναν εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές των επτά πολιτικών κομμάτων της χώρας, με κυριότερα το Κογκρέσο και το ΚΚΝ/ΕΜΛ, με κύριο αίτημα την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα, όμως, δεν είναι διασφαλισμένη. Μπορεί οι ΗΠΑ, διά στόματος υφυπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Μπους, Ρίτσαρντ Μπάουτσερ, να αποδέχτηκαν το ενδεχόμενο να παραμεριστεί η μοναρχία σε έναν εθιμοτυπικό ρόλο εκτός ενεργού πολιτικής, και μπορεί ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, Μόριαρτι, να αφήνει να εννοηθεί πως αν οι μαοϊκοί εγκαταλείψουν τα όπλα - όπως έχουν υποσχεθεί ότι θα πράξουν, αν υπάρξει μια έντιμη συμφωνία ειρήνης - η συμμετοχή τους στην πολιτική διαδικασία να γίνει αποδεκτή, αλλά το ουσιώδες είναι η πολιτική και κοινωνική αλλαγή που απαιτεί ο λαός της χώρας, η εξάλειψη της αβυσσαλέας φτώχειας, της κυριαρχίας των αστών και των μεγαλοτσιφλικάδων και της λειτουργίας του απαρχαιωμένου συστήματος των καστών.

Το θέμα δεν ήταν, και δεν είναι, αν το ΚΚΝ-Μ θα μετάσχει ή όχι ως πολιτικό κόμμα στη «δημοκρατική διαδικασία», για την οποία κόπτονται οι ΗΠΑ και η ΕΕ, αλλά το αν θα διορθωθούν τα κακώς κείμενα που οδήγησαν το λαό της χώρας στην εξέγερση που αποκορυφώθηκε φέτος. Ο Κοϊράλα, ο Μαντάβ Κουμάρ Νεπάλ του ΚΚΝ/ΕΜΛ και οι υπόλοιποι πολιτικοί ηγέτες του Νεπάλ, όπως και ο ηγέτης των ανταρτών, Πρατσάντα, δηλώνουν ότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται να επιτρέψουν στον μονάρχη και στις δυνάμεις που στηρίζουν την απολιθωμένη δομή εξουσίας στη χώρα να τους «ξεγελάσουν» μεταμφιέζοντας την κυριαρχία τους σε κάτι πιο «εμφανίσιμο». Η χώρα έχει μακρά ιστορία μαζικών κινημάτων και προδοσίας τους από την ιδιότυπη αστική τάξη. Αυτή τη φορά, η συμμετοχή των φτωχών, των γυναικών, των μελών φυλών και καταπιεσμένων καστών και των εργαζομένων ήταν τόσο μαζική, που παρότι ο μηχανισμός ασφαλείας χρησιμοποίησε σε αναρίθμητες περιπτώσεις πραγματικά πυρά, οι διαδηλώσεις ποτέ δε σταμάτησαν.

Οι εξελίξεις στο Νεπάλ τους επόμενους μήνες θα εξαρτηθούν από τις απαντήσεις σε μια σειρά ερωτημάτων. Θα μείνει ενωμένος ο συνασπισμός των επτά κομμάτων; Θα λάβει μέρος το ΚΚΝ-Μ στις εκλογές για την ανάδειξη της επόμενης Βουλής, που θα είναι και συντακτική, αφού θα καταρτίσει το νέο Σύνταγμα της χώρας; Και ποια θα είναι η στάση του στρατού, η ιεραρχία του οποίου μπορεί να ελέγχεται πλέον από τη Βουλή, αλλά το ενδεχόμενο της συμμετοχής των Μαοϊκών σ' αυτήν προκαλεί ανατριχίλα στην ιεραρχία του;

Στη Σρι Λάνκα φέτος δεν έγιναν παρά λίγες, και πολύ μικρές, διαδηλώσεις για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς. Με το πρόσχημα της «ασφάλειας», και εν μέσω της αναζωπύρωσης του ακήρυκτου, βρώμικου πολέμου, στη χώρα, ο πρόεδρος Μαχίντα Ρατζαπάκτσε κάλεσε τα πολιτικά κόμματα να ακυρώσουν κάθε κινητοποίηση στο Κολόμπο, κινδυνολογώντας περί του κινδύνου επιθέσεων των αυτονομιστών των Τίγρεων, της ένοπλης οργάνωσης της μειονότητας των Ταμίλ. Τα περισσότερα από τα κόμματα ανταποκρίθηκαν μετά χαράς. Σε τηλεοπτικό του διάγγελμα για την Πρωτομαγιά, ο Ρατζαπάκτσε αυτοπαρουσιάστηκε ως «φίλος των εργαζομένων», και, στην ίδια φράση, τους κάλεσε «να παράγουν περισσότερα για να επιτευχθεί ειρήνη».

Η αναζωπύρωση του εμφυλίου πολέμου στη Σρι Λάνκα - η τελευταία «φάση» του οποίου διαρκεί κάπου 20 χρόνια! - διαφαινόταν ήδη μετά το πλήγμα από το τσουνάμι το Δεκέμβρη του 2004, ωστόσο, τους πρώτους μήνες του 2006 και ειδικά τον Μάρτη, η κατάσταση τέθηκε εκτός ελέγχου. Μετά από μια επίθεση αυτοκτονίας με στόχο το επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων, που είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν εννέα άνθρωποι και να τραυματιστούν ο Α/ΓΕΣ υποστράτηγος Σάραθ Φονσέκα και άλλοι 27 άνθρωποι -ενέργεια που αποδόθηκε στους Τίγρεις αλλά είναι πιθανό να επρόκειτο για προβοκάτσια - ο στρατός έκανε βομβαρδισμούς εναντίον «θέσεων των ανταρτών» σκοτώνοντας 12 αμάχους. Ακολούθησαν διάφορα επεισόδια ένοπλης βίας - εκρήξεις ναρκών, επιθέσεις εξτρεμιστών εναντίον δημοσιογράφων κ.ά. Και, ακόμη, οι Τίγρεις επιτέθηκαν εναντίον στρατοπέδων όπου σταθμεύουν οι δυνάμεις μιας φράξιας που αποσκίρτησε από τους Τίγρεις, υπό τον συνταγματάρχη Καρούνα.

Η αναζωπύρωση της σύγκρουσης ήταν προβλέψιμη, δοθείσης της άρνησης των κυβερνήσεων της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια να αρχίσουν διαπραγματεύσεις ουσίας με τους Τίγρεις. Χτες, Σάββατο, στη χώρα έφθανε κατεπειγόντως ο Ιάπωνας διαπραγματευτής για να «διασώσει» την ειρηνευτική διαδικασία. Η Ιαπωνία είχε υποσχεθεί βοήθεια 1 δισ. δολαρίων το 2003 εάν σημειωνόταν πρόοδος στη διαδικασία αυτή - φυσικά και δεν τα έχει καταβάλλει.

Η εκεχειρία επίσημα δεν έχει λήξει, αλλά οι 200 και πλέον νεκροί των τελευταίων βδομάδων είναι αδιάψευστο τεκμήριο ότι ο πόλεμος έχει ξαναρχίσει. Οι δηλώσεις εκπροσώπων των δύο πλευρών γίνονται όλο και πιο απειλητικές: «είμαστε σε κατάσταση ετοιμότητας και αναμένουμε την εντολή της ηγεσίας μας να απαντήσουμε με ισχύ και να καταφέρουμε ένα αποφασιστικό και καταστροφικό πλήγμα στον εχθρό», απείλησε ο εκπρόσωπος των Τίγρεων, Σ. Πουλιντεβάν. «Αν (οι αντάρτες) συνεχίσουν τις επιθέσεις, θα υπάρξουν συντονισμένα αντίποινα», απείλησε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Αμυνας, Κ. Ραμπουκουέλα. Ωστόσο, και οι δύο πλευρές απέφυγαν να «επισημοποιήσουν» την εμπόλεμη κατάσταση και βεβαιώνουν ότι θέλουν «ειρήνη». Τον Φλεβάρη έγιναν οι πρώτες διαπραγματεύσεις εδώ και σχεδόν τρία χρόνια στη Γενεύη, οι οποίες όμως αναβλήθηκαν λόγω των συγκρούσεων αλλά και του ότι η κυβέρνηση ζήτησε να αναθεωρηθούν οι όροι της εκεχειρίας. Αξιοσημείωτα, ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Μπάουτσερ κατηγόρησε για την αναζωπύρωση αποκλειστικά και μόνο τους Τίγρεις.

Καθώς όλες οι δυτικές δυνάμεις στηρίζουν αναφανδόν την εκεχειρία, όπως και η αστική τάξη της χώρας, η κυβέρνηση και οι αντάρτες «αυτοσυγκρατούνται» στα λόγια, αν και η πραγματικότητα είναι ότι η χώρα ουσιαστικά βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με καθημερινά αιματηρά επεισόδια.

Δεν είναι μάλλον τυχαία η αναζωπύρωση των συγκρούσεων αν συνυπολογιστεί το γεγονός των όλο και πιο έντονων αντιδράσεων και των συνεχών διαδηλώσεων και απεργιών, τους τελευταίους μήνες, από χιλιάδες εργαζόμενους, αγρότες και φτωχούς πολίτες εναντίον του υπαγορευθέντος από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προγράμματος λιτότητας. Η κυβέρνηση έχει φθάσει στο σημείο να κόβει επιδόματα προς τους αγρότες - πράγμα πολύ βαρύ αν σκεφθεί κανείς ότι ο πρωτογενής τομέας είναι, μαζί με τον τριτογενή (τουρισμός), οι βασικοί στη χώρα. Την αστική τάξη φαίνεται να τη «συμφέρει» ο πόλεμος...