Ο ίδιος είχε προϊδεάσει για τις πολιτικές του προθέσεις και τα μιλιταριστικά του σχέδια προ λίγο μηνών, πριν και αμέσως μετά αφότου αναδείχτηκε στην κορυφή της πυραμίδας των Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Είχε μιλήσει ένθερμα για την «ανάγκη» αναθεώρησης ζωτικής σημασίας άρθρων του μεταπολεμικού ιαπωνικού Συντάγματος (1947) και ιδιαίτερα για το Αρθρο 9 που απαγορεύει τη συμμετοχή της Ιαπωνίας σε πολεμικές επιχειρήσεις εκτός των συνόρων της..., τη μετονομασία των «Δυνάμεων Αυτοάμυνας» της χώρας σε Ενοπλες Δυνάμεις, την αλλαγή των αμερικανο-ιαπωνικών στρατιωτικών σχέσεων (και αναθεώρησης της Συμφωνίας Ασφαλείας Ιαπωνίας - ΗΠΑ του '99) με τρόπο που θα αφήνει «ελευθερίες» επάρχου στην ευρύτερη γεωστρατιωτική ζώνη...

«Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να είμαστε αυτάρεσκοι με την ειρήνη και να ξεχνάμε την πιθανότητα οχλήσεων (κατά της χώρας μας). Πιστεύω πως είναι καθήκον της πολιτικής ηγεσίας να συλλογιστεί το είδος της δομής που θα πρέπει να δημιουργηθεί στην περίπτωση που το κράτος ή ο λαός εκτεθεί σε κρίσεις και σκοπεύω να πάρω πρωτοβουλίες με επείγουσα μία Εκτακτη Νομοθετική (μεταρρύθμιση) στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των μεταβαλλόμενων αναγκών ασφαλείας», είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός στην πρώτη ομιλία (εφ' όλης της... ύλης) που εκφώνησε στο ιαπωνικό Κοινοβούλιο...

Δίχως άλλο, μετά τις εκλογές για την ανάδειξη των νέων μελών της Κάτω Βουλής του ιαπωνικού Κοινοβουλίου (στις 29 του Ιούλη), οι προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Κουιζούμι, σ' ό,τι τουλάχιστον αφορά «νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που να απευθύνονται σε μεταβαλλόμενες ανάγκες ασφαλείας», θα αρχίσουν να παίρνουν συγκεκριμένη μορφή. Προκαλώντας, όπως αναμένεται, νέες θυελλώδεις συζητήσεις στους κόλπους της ιαπωνικής κοινής γνώμης, η οποία (έως και πριν λίγους μήνες) φαινόταν διχασμένη αναφορικά με το ενδεχόμενο αλλαγής του ονόματος και του ρόλου της χώρας σε στρατιωτικό επίπεδο...

Σύμφωνα με σφυγμομέτρηση της έγκυρης ιαπωνικής εφημερίδας «Ασάχι» (δημοσιεύτηκε στις αρχές του περασμένου Μάη) το 75% του αντιπροσωπευτικού δείγματος των 2.069 ερωτηθέντων δεν έβλεπε κανένα λόγο για αναθεώρηση των φιλειρηνικών άρθρων του Συντάγματος και δη του Αρθρου 9. Το 61% περιέγραφε ως συνταγματική την ύπαρξη του στρατού, το 66% υποστήριξε πως οι Δυνάμεις Αυτοάμυνας θα πρέπει να διατηρήσουν τον παρόντα χαρακτήρα τους και μόλις το 12% υποστήριζε ενθέρμως συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που θα μεταλλάξουν (και κατ' όνομα και κατ' ουσίαν) τις «Δυνάμεις Αυτοάμυνας» σε Ενοπλες Δυνάμεις και θα ενίσχυαν τη στρατιωτική παρουσία της Ιαπωνίας σε ευρύτερο περιφερειακό ή και διεθνές επίπεδο...

Ωστόσο, όπως σημείωνε πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού Ινστιτούτου Πολιτικών και Στρατηγικών Μελετών «Stratfor» στην Ιαπωνία, παρατηρείται χάσμα γενεών όσον αφορά τον προσανατολισμό του Τόκιο προς ευρύτερους στρατιωτικούς ρόλους. Η γενιά που συμμετείχε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ξανάκτισε την Ιαπωνία, ακριβώς λόγω των μετέπειτα δεσμών κατοχής Τόκιο - Ουάσιγκτον, αντίκειται στην πιθανότητα ανάπτυξης στρατιωτικής παρουσίας της Ιαπωνίας στην περιοχή. Αντίθετα, η γενιά Γιαπωνέζων κάτω των πενήντα (στην οποία ανήκει και ο πρωθυπουργός Γιουνισίρο Κουιζούμι) είναι θετικά προετοιμασμένοι για τον ευρύτερο ρόλο της Ιαπωνίας σε στρατιωτικό επίπεδο...

Η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του Τόκιο και η ανάδειξή του σε περιφερειακή δύναμη ή μεσοπρόθεσμα - και εάν οι εξελίξεις το επιτρέψουν - σε υπερδύναμη δεν είναι μία υπόθεση που ξεκινά με αφετηρία την άνοδο του Γιουνισίρο Κουιζούμι στον πρωθυπουργικό θώκο της Ιαπωνίας. Πέρα από το ρόλο που ίδιος προθυμοποιείται να παίξει από δω και μπρος, δε θα πρέπει υποτιμηθεί ο ρόλος που διαδραμάτισαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων τουλάχιστον πέντε ετών στη σχεδιαζόμενη μετάλλαξη της Ιαπωνίας σε στρατιωτικό επίπεδο. Αλλωστε, τα τελευταία κυβερνητικά σχήματα που συγκροτήθηκαν (ως επί το πλείστον υπό ηγεσία Φιλελεύθερων Δημοκρατών) είχαν προετοιμάσει κατάλληλα το έδαφος, υποσκάπτοντας σημαντικά το βασικό χαρακτήρα του Αρθρου 9 του ιαπωνικού Συντάγματος με τη «Συμφωνία Ασφαλείας» Ιαπωνίας - Τόκιο του '99 και η οποία προέβλεπε την «επιμελητειακή» στρατιωτική συμμετοχή των ιαπωνικών δυνάμεων σε επιχειρήσεις εκτός των συνόρων της χώρας...

Και όχι μόνον αυτό. Οπως ομολογείται ευρέως οι «Δυνάμεις Αυτοάμυνας της Ιαπωνίας» δίχως να έχουν την τυπική δομή ενός στρατού, έχουν τον τρίτο κατά σειρά μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό παγκοσμίως (ανέρχεται σε 50 δισ. δολάρια ετησίως!) και είναι εξοπλισμένες με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα τελευταίας τεχνολογίας...

Επιπλέον, δεν είναι τυχαία η ολοένα και αυξανόμενη συμμετοχή των ιαπωνικών ναυτικών δυνάμεων σε γυμνάσια και μάχες «προσομοίωσης», ούτε η επιμελητειακή συμμετοχή και υποστήριξη που παρέχουν σε στρατιωτικούς τους εταίρους, με πρώτους τους Αμερικανούς...

Το 1999, για παράδειγμα, η Ιαπωνία για πρώτη φορά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έστειλε μαχητικά αεροσκάφη της έξω από το έδαφός της προκειμένου αυτά να συμμετάσχουν σε αμερικανικές ασκήσεις στη βάση του Γκουάμ. Την ίδια χρονιά, οι «Δυνάμεις Αυτοάμυνας» παρέλαβαν τα πρώτα τέσσερα αεροσκάφη τύπου «Μπόινγκ 767» εξοπλισμένα με εξελιγμένα αεροπορικά συστήματα ελέγχου και συναγερμού. Πέρσι, οι ιαπωνικές «Δυνάμεις Αυτοάμυνας» συμμετείχαν μαζί με άλλες χώρες της περιοχής (οι ΗΠΑ απουσίαζαν) στην Ασκηση «Πασίφικ Ριτς», ενώ η τότε ιαπωνική κυβέρνηση σύναψε συμφωνία με την κυβέρνηση της Σιγκαπούρης, προκειμένου οι δυνάμεις της Ιαπωνίας να κάνουν χρήση των εκεί στρατιωτικών βάσεων σε περίπτωση κρίσης... Οι πρόβες μιλιταριστικού προφίλ του Τόκιο δε σταματούν εδώ. Στις αρχές του περασμένου Ιούνη, η Ιαπωνία για πρώτη φορά έστειλε στρατιωτικούς αξιωματούχους της να παρατηρήσουν τις στρατιωτικές ασκήσεις «Χρυσή Κόμπρα» Ταϋλάνδης - ΗΠΑ, τις μεγαλύτερες στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας...

Με δεδομένη, μάλιστα, τη διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Ουόκερ Μπους, να προχωρήσει στο αμφιλεγόμενο αντιβαλλιστικό πρόγραμμα (νέος πόλεμος των άστρων) μειώνοντας παράλληλα αριθμητικά - και μόνον αριθμητικά... - το δυναμικό των δεκάδων χιλιάδων Αμερικανών πεζοναυτών που στρατοπεδεύουν σε αμερικανικές βάσεις της νοτιοανατολικής Ασίας, η Ιαπωνία ενθαρρύνεται εδώ και καιρό να παίξει ακριβώς το ρόλο της περιφερειακής στρατιωτικής δύναμης...

Πάντως, όπως ήδη διαφαίνεται, ο πρωθυπουργός Κουιζούμι δεν αρκείται σε λόγια, καθώς ήδη έχει περάσει εντατικά στο πεδίο διερευνητικών επαφών με παραδοσιακούς συμμάχους της Ιαπωνίας...

Στις αρχές Μάη, δηλαδή σε λιγότερο από ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Αρμιταζ, οπότε συζήτησαν τις πρώτες λεπτομέρειες γύρω από το πλαίσιο μίας «νέας αρχιτεκτονικής στρατηγικής ασφαλείας στην Ασία» (πέρα από τις διμερείς στρατιωτικές σχέσεις, το άλλο καυτό ζήτημα ήταν και το λεγόμενο Αντιπυραυλικό Σύστημα των ΗΠΑ, γνωστό ως νέος Πόλεμος των Αστρων). Οσο για την επίσκεψη Κουιζούμι στην Ουάσιγκτον και τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζορτζ Ουόκερ Μπους (τέλη Ιούνη) και αυτή εξυπηρετούσε τους σκοπούς μετάβασης της Ιαπωνίας στους άξονες των «μεταρρυθμίσεων» της οικονομίας και της στρατιωτικής δραστηριότητας του Τόκιο σε διμερές (αμερικανο-ιαπωνικό) και περιφερειακό (περιοχή Νοτιοανατολικής Ασίας) επίπεδο...

Δεν είναι βέβαια μόνο η Ουάσιγκτον, που ενθαρρύνει τις μιλαταριστικές βλέψεις της κυβέρνησης Κουιζούμι, οι οποίες, όπως φαίνεται βοηθούνται και από ένα γενικότερο μεταβατικό πλαίσιο αλλαγών στην ιαπωνική κοινωνία...

Δεν είναι τυχαίο πως στα τέλη του περασμένου Μάη ο υπουργός Εξωτερικών της Αυστραλίας έσπευσε να μεταβεί στο Τόκιο για να συναντηθεί με τη Γιαπωνέζα ομόλογό του Μακίκο Τανάκα, ακριβώς για να ενθαρρύνει τη «διεύρυνση», όπως είπε, του στρατιωτικού ρόλου της Ιαπωνίας στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας και ιδιαίτερα της συμμετοχής της σε «ειρηνευτικές επιχειρήσεις» (όχι απαραίτητα του ΟΗΕ)..

Ωστόσο, πέρα από τη ζέση και την υποστήριξη της Αυστραλίας στα αμερικανικά-ιαπωνικά σχέδια που θέλουν το Τόκιο να παίζει ένα νέο, στρατιωτικό, ρόλο στην περιοχή, οι μεσοπρόθεσμες εξελίξεις ούτε περνούν, αλλά ούτε και θα περάσουν απαρατήρητες από άλλες δυνάμεις της περιοχής, όπως η Κίνα, η Νότια Κορέα, η Ινδονησία και οι Φιλιππίνες, χώρες δηλαδή που υπέστησαν με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο την ιαπωνική εισβολή και κατοχή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου... Ιδιαίτερα δε, όσον αφορά τις σχέσεις της Ιαπωνίας με τη Ν. Κορέα (χώρα στρατιωτικός εταίρος των ΗΠΑ που επίσης «φιλοξενεί» στο έδαφός της αμερικανικές βάσεις και πολυάριθμες αμερικανικές στρατιές), ο νέος μιλιταριστικός ρόλος του Τόκιο αναμένεται να προκαλέσει σημαντικές τριβές στις διμερείς σχέσεις, οι οποίες είναι ήδη οξυμένες με αφορμή τις διαφορές των δύο χωρών πάνω στην εδαφική κυριότητα της νησίδας Τόκντο...

Πλησιάζει ο μήνας Αύγουστος - μήνας τραγικός στη νεότερη ιστορία της Ρωσίας: Αυτή τη χρονιά συμπληρώνονται 10 χρόνια από τη στιγμή που η κλίκα Γκορμπατσόφ-Γιέλτσιν πραγματοποίησε το αστικό αντεπαναστατικό πραξικόπημα, που οδήγησε στην καταστροφή της ΕΣΣΔ. Σε σχέση με το γεγονός αυτό εκπρόσωποι σειράς αντιπολιτευόμενων αριστερών κομμάτων και κινημάτων - ΚΕΚΡ, ΚΚ της Ενωσης Ρωσίας και Λευκορωσίας και άλλα - συγκρότησαν την Κοινωνική Επιτροπή για την Πολιτική και Ιστορική Αποκατάσταση της Κρατικής Επιτροπής Εκτακτης Κατάστασης (ΚΕΕΚ), η οποία είχε δημιουργηθεί τον Αύγουστο του 1991 από την ανώτατη ηγεσία του ΚΚΣΕ για την αποτροπή της καταστροφής της ΕΣΣΔ. Δημοσιεύτηκε το πρώτο ντοκουμέντο της Κοινωνικής Επιτροπής, στο οποίο ειδικότερα αναφέρεται:

«Πάνω από 15 χρόνια πέρασαν από την απαρχή των τεκτονικών δονήσεων στο έκτο μέρος της υδρογείου, που τις αποκάλεσε ο Ιούδας Γκορμπατσόφ "περεστρόικα". Ως γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΣΕ και πρόεδρος, μερικά χρόνια οδηγούσε το μεγάλο πλοίο "Σοβιετική Ενωση" στις φουρτουνιασμένες θάλασσες της αβεβαιότητας και, τελικά, το έριξε συνειδητά σε υφάλους. Μετά το "πραξικόπημα του Μπελοβέζσκ" και την καταστροφή της ΕΣΣΔ άρχισε η γρήγορη υποδούλωση των Ενωσιακών Δημοκρατιών και η πρωτοφανής καταλήστευση του παραγωγικού-οικονομικού δυναμικού που είχε δημιουργηθεί με το μόχθο πολλών γενεών των Σοβιετικών ανθρώπων. Στη Ρωσία το εγκληματικό-μεταπρατικό καθεστώς, που νίκησε, εξαπέλυσε τη γενοκτονία του δικού του λαού. Στο όριο της εξαθλίωσης βρέθηκαν σχεδόν όλοι που με την εργασία τους παράγουν ακόμα κάτι στην απόλυτα διαλυμένη οικονομία. Στους βασικούς δείκτες εξασφάλισης της ζωής η χώρα ρίχτηκε στο προπολεμικό επίπεδο και ως προς την ποιότητα της ζωής σέρνεται στην ουρά των Δημοκρατιών της μπανανίας. Εχει διαταραχτεί η παγκόσμια ισορροπία, οι ΗΠΑ ενεργούν όλο και πιο αυθάδικα ως παγκόσμιος χωροφύλακας, ιδιοποιήθηκαν το δικαίωμα κατά την κρίση τους να δικάζουν ολόκληρες χώρες και λαούς. Μόνο οι πιο κυνικοί πολιτικάντηδες μπορούν να μιλούν για το όφελος θανάτωσης ενός τέτοιου τεράστιου κρατικού οργανισμού, όπως η ΕΣΣΔ, οι ολέθριες συνέπειες της οποίας οδήγησαν σε νέο μοίρασμα του μοιρασμένου ήδη κόσμου.

Ομως, ακριβώς 10 χρόνια πριν, στις 19 του Αυγούστου 1991, έγινε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποτραπεί η οικουμενική καταστροφή... Ηγέτες της ΕΣΣΔ, άνθρωποι με μεγάλη υπευθυνότητα, στο όνομα της σωτηρίας της Μεγάλης Δύναμης προχώρησαν σε πράξη θυσίας. Σε συνθήκες απόλυτης ανάγκης συγκρότησαν την Κρατική Επιτροπή Εκτακτης Κατάστασης, για να μην επιτραπεί η προγραμματισμένη για τις 20 του Αυγούστου υπογραφή της "Ενωσιακής Συνθήκης", ύστερα από την οποία η Σοβιετική Ενωση θα έπαυε να υπάρχει ως ενιαίο κράτος.

Προφανώς, πρέπει να θυμίσουμε ότι στην ΚΕΕΚ συμμετείχαν ηγετικά πρόσωπα της ΕΣΣΔ: Ο αντιπρόεδρος Γκενάντι Γιανάγεφ, ο πρωθυπουργός Βαλεντίν Πάβλοφ, ο πρώτος αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Αμυνας Ολέγκ Μπακλάνοφ, ο υπουργός Αμυνας στρατάρχης Ντμίτρι Γιάζοφ, ο υπουργός Εσωτερικών Μπορίς Πούγκο, ο πρόεδρος της Επιτροπής Κρατικής Ασφάλειας Βλαντίμιρ Κριουτσκόφ, ο πρόεδρος της Ενωσης Βιομηχανικών Επιχειρήσεων Αλεξάντρ Τιζιακόφ και ο πρόεδρος της Αγροτικής Ενωσης Βασίλι Σταροντούμπτσεφ.

Στην ΚΕΕΚ δεν μπήκαν, αλλά υποστήριξαν δημόσια τους στόχους και τα καθήκοντα της: Το μέλος του Πολιτικού Γραφείου και γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΣΕ Ολέγκ Σένιν, ο αναπληρωτής υπουργός Αμυνας και ανώτατος διοικητής των χερσαίων δυνάμεων Βαλέρι Μπόλντιν, ο αρχηγός της φρουράς του Προέδρου Γιούρι Πλεχάνοφ, ο αρχηγός διεύθυνσης της Κα-Γκε-Μπε Βιατσεσλάβ Γκενεράλοφ και άλλοι αξιότιμοι, ακηλίδωτοι άνθρωποι.

Η ενέργεια της ΚΕΕΚ υπέστη ήττα. Τα μέλη της ΚΕΕΚ και εκείνοι που δήλωσαν την υποστήριξή τους σ' αυτή συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στη "Ματρόσκαγια Τισινά", όπου έμειναν περίπου ενάμιση χρόνο. Αυτούς που επιχείρησαν να σώσουν τη χώρα, οι καταστροφείς της τους κατηγόρησαν για εσχάτη προδοσία. Το Γενάρη του 1993 άρχισε η δίκη με βάση την κατασκευασμένη από το καθεστώς "υπόθεση ΚΕΕΚ" κατά των ηγετών της ΕΣΣΔ και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το Φλεβάρη του 1994 η Κρατική Δούμα ψήφισε νόμο για την αμνήστευση των μετεχόντων στα γεγονότα του Αυγούστου 1991 και του Σεπτέμβρη 1993. Ο Βαλεντίν Βαρένικοφ αρνήθηκε την αμνηστία και στη δίκη εναντίον του απέδειξε τον πλήρη παραλογισμό των κατηγοριών, που είχαν διατυπωθεί ενάντια στους υπερασπιστές της Σοβιετικής Ενωσης τον Αύγουστο.

Περνούν τα χρόνια, αλλά μέχρι σήμερα δεν κόπασαν οι συζητήσεις για την ΚΕΕΚ. Ο Γκορμπατσόφ, ο Γιέλτσιν, τα τσιράκια τους και ο "ελεύθερος" ρωσικός και παγκόσμιος Τύπος διαστρεβλώνουν μέχρι σήμερα την αλήθεια, αν και για εκείνα που προειδοποιούσε τότε αυτή η χούφτα ανδρείων, επιβεβαιώθηκαν και εξακολουθούν να επιβεβαιώνονται κάθε μέρα και κάθε ώρα.

Η χώρα βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης και, να, ήδη ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν στην επιστολή του προς την Ομοσπονδιακή Συνέλευση πέρσι το καλοκαίρι σχεδόν αυτολεξεί επαναλαμβάνει τις θέσεις του διαγγέλματος της ΚΕΕΚ προς το σοβιετικό λαό. Παραδέχτηκε ανοιχτά: Η Ρωσία πεθαίνει κι αν δεν παρθούν κατεπείγοντα μέτρα, απειλούμαστε να γίνουμε έθνος που πεθαίνει. Ο "αυτονομισμός" πήρε τέτοιες διαστάσεις που αποτελεί απειλή για την ακεραιότητα της χώρας. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε συνεχώς και στις δυτικές ελεημοσύνες, μόνο εμείς οι ίδιοι, με την εργασία μας, μπορούμε να βγάλουμε τη χώρα από τον γκρεμό. Προφανώς, στον Β. Πούτιν, για να αποφύγει την τύχη της ΕΣΣΔ, δεν του μένει τίποτα παρά να βαδίσει στο δρόμο της ΚΕΕΚ. Προσπαθώντας να αποτρέψει τη διάσπαση της χώρας σε χωριστά πριγκιπάτα, ενισχύει την κατακόρυφη εξουσία και κήρυξε ασυμβίβαστο πόλεμο κατά του "αυτονομισμού" των περιφερειακών βαρόνων. Γι' αυτόν είναι μάλιστα πιο δύσκολο απ' ό,τι για τη σοβιετική ηγεσία τον Αύγουστο 1991. Είναι δεμένος χειροπόδαρα από τα χρέη των προκατόχων του, στο σβέρκο του αναπνέει η "οικογένεια", απαιτώντας για τον μέθυσο μπαμπά (σ.σ. τον Γιέλτσιν) όλο και νέα παράσημα και προνόμια και για τον εαυτό της εγγυήσεις για την ασφάλεια. Ο λαός είναι καταπονεμένος και αποβλακωμένος, στερείται ιδανικών, δεν πιστεύει κανέναν και δεν ελπίζει σε τίποτα. Το έδαφος και τα αμέτρητα πλούτη της χώρας έχουν μοιραστεί από τις ολιγαρχικές ομάδες και το εγκληματικό κεφάλαιο, το οποίο απόκτησε τόση δύναμη που ελέγχει τη μισή οικονομία». Αυτή είναι η ανάλυση των αποτελεσμάτων της δεκαετίας που κάνει η προαναφερόμενη Εκκληση της Επιτροπής για την Πολιτική και Ιστορική Αποκατάσταση της ΚΕΕΚ.

Η Επιτροπή καλεί «όλους, που διατήρησαν το αίσθημα της αξιοπρέπειας και της αγάπης για την κοινή Πατρίδα», να υποστηρίξουν το αίτημά της στα ανώτατα νομοθετικά και εκτελεστικά όργανα. Τα αιτήματα αυτά είναι:

«Σε κρατικό επίπεδο να αναγνωριστούν οι ενέργειες των μελών της ΚΕΕΚ και των συντρόφων τους τον Αύγουστο 1991 ως ορθές, αναγκαίες και οι μοναδικά δυνατές, να δικαιωθούν αυτοί οι γενναίοι άνθρωποι στα μάτια του πληθυσμού όλων των 15 Δημοκρατιών της Σοβιετικής Ενωσης, να θεωρηθεί η κατασκευασμένη εναντίον τους ποινική υπόθεση ως παράνομη και να ακυρωθεί».

Η Επιτροπή είναι βέβαιη ότι, ακούγοντας αυτή την έκκληση, «τα πουλημένα ολιγαρχικά ΜΜΕ θα ξεσηκώσουν θόρυβο, προσπαθώντας για άλλη μια φορά να εκφοβίσουν τους ανθρώπους με την απειλή της "επιστροφής στον ολοκληρωτισμό". Ας γαβγίζει όμως το σκυλί, το καραβάνι περνάει... Τα λυσσασμένα σκυλιά τα αλυσοδένουν, δεν είναι άραγε αλήθεια;», καταλήγει η Εκκληση.

Η Κοινωνική Επιτροπή σκοπεύει να εκδώσει βιβλίο για τα γεγονότα του Αυγούστου, να συγκροτήσει λαϊκό δικαστήριο και να διοργανώσει επιστημονική σύνοδο, όπου θα φωτιστεί όλη η αλήθεια για την ΚΕΕΚ.