Associated Press

Από τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις, ενάντια στην επέκταση της ΝΑΤΟικής βάσης στη Βιτσέντζα

Την Πέμπτη, η κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης στη Γερουσία με 161 ψήφους κατά και 155 υπέρ, ενώ μια μέρα νωρίτερα την είχε εξασφαλίσει από τη Βουλή των Αντιπροσώπων με 326 ψήφους υπέρ και 275 κατά. Στη συνέχεια, ο Ιταλός πρωθυπουργός υπέβαλε την παραίτησή του στον Πρόεδρο της χώρας, Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο, ο οποίος με τη σειρά του διόρισε τον Πρόντι υπηρεσιακό πρωθυπουργό.

Ο Πρόεδρος θα πρέπει να αποφασίσει, αν θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές ή θα ζητήσει από άλλους πολιτικούς το σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης, με σκοπό, μεταξύ άλλων, την αναθεώρηση του εκλογικού νόμου. Ο ίδιος, πάντως, έχει εκφράσει την απροθυμία του να προκηρύξει εκλογές, αν δεν ψηφιστεί νέος εκλογικός νόμος, φοβούμενος ότι μια νέα εκλογική διαδικασία θα δημιουργήσει μια κυβέρνηση ασταθή, όσο και αυτή του Πρόντι.

Αμεση ήταν η αντίδραση του ηγέτη του λεγόμενου «κεντροδεξιού» συνασπισμού του πρώην πρωθυπουργού, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος κάλεσε τον Ιταλό Πρόεδρο να διαλύσει το Κοινοβούλιο και να ορίσει ημερομηνία διεξαγωγής εκλογών, παίρνοντας υπόψη του τα υψηλά ποσοστά που συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις.

Ωστόσο, ο δήμαρχος της Ρώμης και επικεφαλής του πρόσφατα συσταθέντος «Δημοκρατικού Κόμματος», Βάλτερ Βελτρόνι, έσπευσε να δηλώσει πως τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών, αφού «θα σπρώξουν τη χώρα σε μια δραματική κρίση». Το συγκεκριμένο κόμμα προήλθε από τη συγχώνευση του «Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς» και του κόμματος «Μαργαρίτα» και αποτελεί ένα νέο «μόρφωμα», με σκοπό να αποτελέσει τη νέα ρεζέρβα του πολιτικού συστήματος.

Αφορμή αυτών των εξελίξεων ήταν η πρόσφατη αποχώρηση από τον κυβερνητικό συνασπισμό του μικρού κόμματος «Udeur» (με 3 γερουσιαστές και 14 βουλευτές) του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, Κλεμέντε Μαστέλα. Ο Μαστέλα αποφάσισε να αποχωρήσει από τον συνασπισμό, σημειώνοντας τις διαφωνίες του σε ό,τι αφορά σειρά ζητημάτων όπως την εκλογική μεταρρύθμιση, το προτεινόμενο δημοψήφισμα για το παρόντα εκλογικό νόμο, τις σχέσεις με το νέο «Δημοκρατικό Κόμμα». Ο ίδιος ισχυρίζεται επίσης ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός δεν του εξασφάλισε τη στήριξή του τόσο στον ίδιο όσο και στη σύζυγό του, που βρίσκονται υπό διερεύνηση για σκάνδαλο διαφθοράς.

Η 20μηνη διακυβέρνηση του «κεντροαριστερού» συνασπισμού είχε πολλές «αναστατώσεις» τόσο μέσα στη Γερουσία όσο και έξω απ' αυτή με μια σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, διαδηλώσεων ενάντια στην παραμονή των ιταλικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, όσο και σημαντικές και μαζικές διαμαρτυρίες για την επέκταση της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στην πόλη Βιτσέντζα. Υπενθυμίζεται ότι πριν από περίπου ένα χρόνο, το Φλεβάρη του 2007, κατά τη διάρκεια συζήτησης της εξωτερικής πολιτικής της ιταλικής κυβέρνησης στη Γερουσία, η έκθεση της κυβέρνησης καταψηφίστηκε, με αποτέλεσμα ο Ρομάνο Πρόντι να παραιτηθεί και να αρχίσουν μια σειρά διαβουλεύσεις και συζητήσεις, ώστε να βρεθεί λύση στο πολιτικό αδιέξοδο. Μετά από μια έκτακτη συνεδρίαση των κομμάτων που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό, αποφασίστηκε απ' όλους, συμπεριλαμβανομένων και της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» και του «Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών», να στηρίξουν τα 12 σημεία «απόλυτης προτεραιότητας» που προώθησε ο Ρομάνο Πρόντι. Το κείμενο αυτό, στην ουσία, δέσμευσε τα κόμματα σε όλα εκείνα τα σημεία που προκάλεσαν τις εσωτερικές τριβές, αφού αναφερόταν στο «σεβασμό των διεθνών δεσμεύσεων, ενώπιον της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και των ειρηνευτικών υποχρεώσεων της χώρας προς τον ΟΗΕ».

Η στάση της λεγόμενης αριστεράς της Ιταλίας τόσο στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής όσο και στα ζητήματα της οικονομίας, και πιο πρόσφατα με το απαράδεκτο δημοψήφισμα με τη συναίνεση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών για το τι πρέπει να κοπεί από τα εργατικά δικαιώματα στην Κοινωνική Ασφάλιση ή τις συντάξεις, έχει οδηγήσει σε σημαντικές αντιδράσεις και διεργασίες μέσα στους αγωνιστές που αντιτίθενται στη διαχείριση του καπιταλισμού και θέλουν ριζοσπαστικές λύσεις.

Με αφορμή και τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ιταλία, μετά την παραίτηση του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης και την κυβερνητική κρίση, επανερχόμαστε στις συνεχιζόμενες διεργασίες στο Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης (ΚΕΙ), όπου αυξάνονται όπως είχαμε αναφέρει και σε πρόσφατο άρθρο, οι κριτικές φωνές αναφορικά με τη συμμετοχή του κόμματος στον κεντρο-αριστερό κυβερνητικό συνασπισμό και τη δημιουργία του νέου ενιαίου κόμματος της Αριστεράς, το λεγόμενο «Ουράνιο τόξο».

Αναφορικά με τη συμμετοχή της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης στην κυβέρνηση Πρόντι, περιφερειακές οργανώσεις όπως της Μπολόνια, της Γένοβα, της Νάπολι, αλλά και δυνάμεις που στέκονται κριτικά στην ηγεσία της ΚΕΙ, όπως Λ' Ερνέστο, «Να είμαστε κομμουνιστές», «Σφυρί και δρεπάνι», καθώς και μέρος της Κριτικής Αριστεράς που παραμένει στην ΚΕΙ, ένωσαν τις φωνές τους στην εκτίμηση ότι ο απολογισμός της κυβέρνησης Πρόντι ήταν αρνητικός. Και αυτό καθώς δεν τηρήθηκαν οι δύο όροι που είχαν συμφωνηθεί για τη συμμετοχή της ΚΕΙ στην κυβέρνηση. Θυμίζουμε ότι οι όροι ήταν η ρήξη με τις πρακτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων και η εξασφάλιση της δυνατότητας των κινημάτων να έχουν λόγο στην πολιτική, ως εγγύηση αυτής της ρήξης. Ακόμα, θεωρούν ότι η κυβέρνηση Πρόντι αποδείχτηκε υποτελής στις πιέσεις του Συνδέσμου Βιομηχάνων, σε καμία περίπτωση αυτόνομη από τις ΗΠΑ, που με τα μέτρα που πήρε έπληξε τα πιο ασθενή στρώματα της ιταλικής κοινωνίας, κόβοντας τους δεσμούς με μεγάλο μέρος του λαού που τη στήριξε και την ψήφισε. Για όλους τους παραπάνω λόγους θέτουν υπό αμφισβήτηση τη συμμετοχή της ΚΕΙ στην κυβέρνηση και προειδοποιούν πως αν τελικά δεν ικανοποιηθούν αυτά τα αιτήματα, κρίνουν ότι το κόμμα θα πρέπει να αποχωρήσει από την κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας (PCI) που ιδρύθηκε στις 21 του Γενάρη του 1921 στο Λιβόρνο, από τον Αντόνιο Γκράμσι, γιόρτασε πριν λίγες μέρες την 87η επέτειό του. Ηταν μία επέτειος «μετά θάνατον», αφού το ιστορικό αυτό κόμμα διαλύθηκε το 1991 στο Ρίμινι από τον τότε Γενικό του Γραμματέα, Ακίλε Οκέτο. Με τον εορτασμό της 87ης επετείου του κόμματος, δόθηκε η ευκαιρία σε μεγάλο μέρος του κόσμου της αριστεράς, μέσα και έξω από το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, να ενώσουν και να υψώσουν τις κριτικές φωνές τους στη δημιουργία του νέου ενιαίου κόμματος «Ροζ πράγμα» τη λεγόμενη Αριστερά «Ουράνιο Τόξο». Εκείνη την ημέρα, μάλιστα, κυκλοφόρησαν πολλές ανώνυμες προκηρύξεις που έγραφαν: «Ροζ πράγμα; Οχι, ευχαριστούμε, είμαστε κομμουνιστές».

Περιφερειακές οργανώσεις του κόμματος διακηρύσσουν ότι δε σκοπεύουν να διαλυθούν ώστε να ενταχθούν στο νέο ενιαίο κόμμα, ενώ διεκδικούν το δικαίωμα να παρουσιαστούν στις επερχόμενες διοικητικές (δημοτικές) εκλογές με τα δικά τους σύμβολα και τις δικές τους λίστες.

Η ομοσπονδία κομμάτων που προτάθηκε από την ηγεσία του ΚΕΙ, στις 8 και 9 του Δεκέμβρη, στη Ρώμη «κατά την άποψή μας δεν μπορεί να εκπροσωπεί το πρώτο βήμα προς ένα ενιαίο κόμμα της αριστεράς χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς. Γι' αυτό το λόγο δε συμφωνούμε με την απόφαση του τελευταίου Πολιτικού Εθνικού Συμβουλίου να παρουσιάσουμε οπωσδήποτε και οπουδήποτε ενιαίες λίστες για τις επερχόμενες διοικητικές εκλογές», αναφέρει σε ανακοίνωνσή της η περιφερειακή οργάνωση της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης της Μπολόνια, η οποία απέρριψε με μεγάλη πλειοψηφία την προοπτική της Αριστεράς «Ουράνιο Τόξο» καθώς και την ιδέα να απαρνηθεί τα σύμβολα του κόμματος, το Σφυρί και το Δρεπάνι. Και συνεχίζει επισημαίνοντας ότι «Η αναζήτηση της ενότητας προέρχεται από την απαίτηση για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και πολιτική επιρροή πάνω σε περιεχόμενα εναλλακτικά στον φιλελευθερισμό και τον πόλεμο. Για να καταστεί αυτό δυνατό, χρειάζεται η οικοδόμηση και το ξέσπασμα κοινωνικών αγώνων: Η ενότητα της Αριστεράς πρέπει να βρει κυρίως σε αυτό το πεδίο τη χρησιμότητά της και την αποτελεσματικότητά της. Με αυτήν την έννοια, η 20ή του Οκτώβρη (σ.σ.μεγάλη κινητοποίηση του μαζικού, λαϊκού κινήματος) δείχνει μια πορεία και μια δυνατότητα. Το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης αν και έχει επιλέξει μια πορεία επανίδρυσης που προβάλλεται στο μέλλον και που το καθιστά ανοιχτό στα κινήματα και στο σχηματισμό μιας πραγματικής ενότητας της Αριστεράς, τα αντικαπιταλιστικά του χαρακτηριστικά και εκείνα που έχουν σχέση με την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, δεν πρέπει να περιοριστούν στα όρια αυτής της ενότητας. Πιστεύουμε ότι ακόμα και σήμερα είναι αναγκαία μια πολιτική δύναμη κομμουνιστική και αντικαπιταλιστική με τα δικά της σύμβολα και τις δικές της πολιτιστικές αναφορές».

Ακόμα, στο κομμουνιστικό περιοδικό Λ' Ερνέστο διαβάσαμε σε άρθρο του Λεονάρντο Μασέλα: «Φέτος η επέτειος (σ.σ. της ίδρυσης του ΚΚΙ) έχει μια ξεχωριστή πολιτική σημασία: να αντισταθούμε στις νέες προσπάθειες απάλειψης ενός κομμουνιστικού κόμματος μέσα στη λεγόμενη "Αριστερά Ουράνιο Τόξο". Απέναντι σε κοινωνικά φαινόμενα των καιρών μας - από τους κινδύνους του πολέμου, στις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και αδικίες, από τη διαφθορά της πολιτικής στον εξαπλωμένο ρατσισμό, μέχρι τις περιβαλλοντικές καταστροφές που παρήγαγε ο καπιταλισμός - είναι πιο πολύ από χτες αναγκαίο ένα δυνατό και μοντέρνο κομμουνιστικό κόμμα. Ο καπιταλισμός είναι το παρελθόν, ο κομμουνισμός είναι το μέλλον της ανθρωπότητας».